بسی بردم در این ویرانه ها رنج
که یابم در دل ایران زمین گنج

جهان ما جهان با خدایی ست
جهان سادگی و بی ریایی ست

خدا داند که ما پاک و عزیزیم
شبیه شیر بی باک و عزیزیم

تمدن همچو ایران در جهان نیست
شبیه حافظ اندر این زمان نیست

نشان تخت جمشیدی کجا رفت؟
مرام و معرفت تا قصه ها رفت

زنان و دختران در فکر پولند
تمام بی مروت ها قبولند

دراز است پای فرزند پیش مادر
همه بی غیرتند نسبت به خواهر

جهان ما جهان بی وفایی ست
جهان بی کسی و بی خدایی ست

جهان ما جهان نقص و مشکل
ولی دارد خدایی صاحب ِدل

احسنت
شعر قشنگی بود بسی لذت بردم