شما کدومو ترجیه میدین ؟
دموناتا یا سرزمین اشباح ؟
اگه قرار بود یه کدوم یه بار دیگه بخونین کدومو میخواستین بخونین ؟

حالا جدا از بحث ولدمورت جان شما کجایی این؟

قطعا دموناتا!
من شخصیت پردازیش رو دوست دارم
شخصیت پردازی دموناتا بدون هیچ کتمانی عمیق ترین شخصیت پردازی ایه که به عمرم دیدم گرچه کتاب مورد علاقم نیست ولی وقتی به شخصیتی مثل برانابوس فکر میکنم ............کفم میبره
شخصیت هاش مثل انسان های حقیقی میدونن مثل یه دره ی عمیق پر از خاطرات و احساسات و پشت سر گذاشته ها میمونن که با دید های مختلف راوی های مختلف توسط نویسنده مورد برسی قرار میگیرن مثلا برانابوس برای بک یه نفر بود برای گرابز یه نفر و برای کرنل یه نفر دیگه
هرکدومشون یه دیدی به شخصیت دارن و یه شخصیت کامل رو میسازن
و اینکه تو جلد هفت برانابوس یه کاری کرد که هیچوقت ازش انتظار خودش رو فدا کرد به همون راحتی که مریداش رو برای حفظ عده ی بیشتری فدا میکرد
بک رو دوست دارم به خاطر تاثیرش و اینکه احساسات و افکارش رو بیان نشده برای نویسنده باقی گذاشت تا آخرش بیان بشه و ثابت کرد که گرابز اصلا شخصیت اصلی نبوده و ما سرکاریم!
کرنل رو دوست ندارم چون زیادی نقطه ضعف داشت و کلا امیدوار بودن حالیش نمیشد عملا یه ترسو بود ولی بازم شخصیتش قوی بود و بعد میرسیم به گرابز.......
همون اول خانوادش رو از دست داد و بدجوری به درویش وابسته شد. از شیاطین متنفر بود ولی در عین حال سعی داشت عادی باشه و خودش رو جدا نگهداره و به خودش دروغ میگفت زیادی مغرور بود و زیادی احمق .
داستانی پر از خون و وحشی گری و کثافته ولی بدجوری توصیه میشه

کی میگه سرزمین اشباح بهتر از دموناتا بود؟! من تا جلد پنج اشباح رو خوندم ولش کردم اصن. یه جوری خیلی بچه گونه بود. البته میدونم ایده شون یکیه تقریبا و آخرش دوباره میره تو کار آخر دنیا و دوباره ساختن دنیا و از اینا. ولی سبک نگارشش و فضای داستان و کلا موضوعش (همون شبح) بیشتر به سنای پایین میخوره. این کتابو اگه بچه تر بودم میخوندم به طور حتم ازش خیلی خوشم میومد ولی الان انقدر کشش نداره واسم. واسه یکی دو تا از آشناهامونم همینطوره.
با وجود شباهتای دوتا کتاب ولی دموناتا کلا یه سبک دیگه بود. بعضیا میگن خشونت زیاد خرابش کرده....والا ما که همش چهارتا صحنه ی دل و روده در آوردن خوندیم نه خشونت! بیشتر چندش بود! تو کتاب اول خدایی اون صحنه های قتل خونواده ی گروبز ترسناک و اندکی چندشناک بود. ولی در طول اشتان وقتی صحنه های قتل رو میخوندم (به جز چندتایی از اونا که واقعا تراژدی و ترسناک بود، مثلا کتاب بک چندتاشو داشت) خندمم میگرفت! کاملا پوست کلفت میشین در طول داستان و دیگه هر صحنه ای نمیترسونتتون و یا حداقل ناراحتتون نمیکنه.
شاید اینکه تو دموناتا بار داستان رو سه تا شخصیت میکشن و نه یکی اونو جذابش کرده بود. لرد لاس هم در نهایت هیچ کاره شد نه مثل سرزمین اشباح آقای تینی جان همه کاره باشه و کلا دنیا دست اون باشه. تو دموناتا کاگاش ارباب بود و نه شیطانی مثل لرد لاس ولی تو کتاب اشباح تینی همه کاره بود. کلا ریزه کاری های دموناتا قشنگتر و حرفه ای تر بود. تازه انقدر که این پسره دارن تو سرزمین اشباح حال منو با خنگول بازیاش گرفت همه ی شخصیت های تو دموناتا نتونستن چنین کاری بکنن! مگه گروبز تا حدی ... که اونم داخل آدم حساب نمیشد
بهترین شخصیت تو کتاب وجود نداشت و اینش قشنگ بود چون همه کامل نبودن. ولی کرنل عاقلتر بود و اینکه موجودات کهن اونو واسه صحبت انتخاب کرده بودن نه اشخاص دیگه رو نشونه ی همین موضوعه که کرنل با فهم و شعورتو از بقیه بود هر چند تو خودش بود و کلا خصوصیات شخصیتیش با اینکه بهتر از همه بود ولی جذاب نبود. گروبز که کلا ناک اوت بود! البته بامزه و محکم بود ولی وحشی بازیاش و لوس بودنش یه خورده زیادی تو ذوق میزد. احمق ترینشون هم بود البته تکلیف بک هم مشخصه با اون غرور تو ذوق زنش. حال آدمو میکرد تو قوطی.
در کل دموناتا قشنگتره

نوشته اصلی توسط zizigooloo

کی میگه سرزمین اشباح بهتر از دموناتا بود؟!

باور کن من گفتم دموناتا بهتره. منو نزن

نوشته اصلی توسط zizigooloo

تو کتاب اول خدایی اون صحنه های قتل خونواده ی گروبز ترسناک و اندکی چندشناک بود.

اتفاقا من اون صحنشو خیلی دوس داشتم

نوشته اصلی توسط zizigooloo

ولی در طول اشتان وقتی صحنه های قتل رو میخوندم (به جز چندتایی از اونا که واقعا تراژدی و ترسناک بود، مثلا کتاب بک چندتاشو داشت) خندمم میگرفت!

بی احساس. طرف داره با کلی درد و زجر میمیره اونوقت بهش میخندی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ برات متاسفم

نوشته اصلی توسط zizigooloo

شاید اینکه تو دموناتا بار داستان رو سه تا شخصیت میکشن و نه یکی اونو جذابش کرده بود. لرد لاس هم در نهایت هیچ کاره شد نه مثل سرزمین اشباح آقای تینی جان همه کاره باشه و کلا دنیا دست اون باشه. تو دموناتا کاگاش ارباب بود و نه شیطانی مثل لرد لاس ولی تو کتاب اشباح تینی همه کاره بود. کلا ریزه کاری های دموناتا قشنگتر و حرفه ای تر بود.تازه انقدر که این پسره دارن تو سرزمین اشباح حال منو با خنگول بازیاش گرفت همه ی شخصیت های تو دموناتا نتونستن چنین کاری بکنن!

موافقم اساسی (شست)

نوشته اصلی توسط zizigooloo

بهترین شخصیت تو کتاب وجود نداشت و اینش قشنگ بود چون همه کامل نبودن. ولی کرنل عاقلتر بود و اینکه موجودات کهن اونو واسه صحبت انتخاب کرده بودن نه اشخاص دیگه رو نشونه ی همین موضوعه که کرنل با فهم و شعورتو از بقیه بود هر چند تو خودش بود و کلا خصوصیات شخصیتیش با اینکه بهتر از همه بود ولی جذاب نبود. گروبز که کلا ناک اوت بود! البته بامزه و محکم بود ولی وحشی بازیاش و لوس بودنش یه خورده زیادی تو ذوق میزد. احمق ترینشون هم بود البته تکلیف بک هم مشخصه با اون غرور تو ذوق زنش. حال آدمو میکرد تو قوطی.

+ فلسفه ی نام کاربریت چیه؟؟؟؟؟؟

گرابز کلا بعد از گرگ شدنش فقط با چنگ و دندون میجنگید خنگول به خاطر همین از بکم کتک میخورد!
بک از همشون باهوش تر بود از اولم چون شما اصلا نمیتونید فرض کنید از کتاب شیش داره نقشه ی برانابوس رو اجرا میکنه و شما حتی نمیتونید بفهمید که یه چیزی زیر سر بکه
توی قتل خونریزی هاش من فقط قسمتی که میرا مرد ناراحت شدم!
چون خیلی شخصیت خوبی بود دلم براش سوخت
البته فدا کاری برانابوس هم دردناک بودد و مرگ درویش
ولی میرا از همشون بد تر مرد!

به نظر من دموناتاخیلی خیلی از سرزمین اشباح قشنگ تره من اگه سرزمین اشباح رو تا آخرش خوندم فقط برای این بود که عادت ندارم کتابی رو حتی اگه خوشم نیاد نصفه ول کنم.