در بینهایت افکارم
به سکوتی مرگبار میرسم
سکوت را با فریادی بلند
به قلم تزریق میکنم تا شاید
رها، از تو بخواند
و من، میرسم به تو آری
ولی افسوس که
زندگیم با تو، فقط
به اندازه پر شدن صفحه می‌باشد

نوشته اصلی توسط غریبه ی آسمانی

انسان ها مرا هم نوع خود صدا می کنند
ولی نمی دانم چرا هر چه بیشتر زندگی می کنم، بیشتر می فهمم که اصلا مثل آنها نیستم ......

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست‌ها ادغام شدند - - - - - - - - -

جهان و حماقت انسان بی انتهاست ....... البته در مورد اولی زیاد مطمئن نیستم .......

- آلبرت انیشتین

امیدوارم پسندیده باشید ������������