روز اول مهر خود را چگونه آغاز کردید؟
به نام خدا،
با فحش!
(و البته سوال این که: کی این وقت روز پا می‌شه بره کار کنه آخـــــــــــه!)
***
از در خونه که رفتم بیرون، آفتاب تازه زده بود، یه جوری که هنوز شبنم روی گل‌ها هنوز بخار نشده بود. یکی من بیدار بودم، یکی شاتر نونوا!
***
به ما گفته بودن مینی‌بوس یه ربع به 7 حرکت می‌کنه. من 7 رسیدم، فکر کردم همه رفتن. حقیقت امر این بود که هنوز هیشکی نیومده بود!
***
80 کیلومتر سوار بر مینی‌بوس!
تازه توی سربالایی‌ها اگه پیاده می‌شدیم و مینی‌بوس رو هل می‌دادیم، زودتر هم می‌رسیدیم!
بنده صبح شیر خورده بودم، وقتی رسیدیم مقصد داشتم کره بالا میاوردم!
***
حالا بماند که یه قبرستون روبه‌روی مدرسه‌ست و هر بار نگاهش می‌کنم، سرنوشت چند ماه آینده‌م میاد جلوی چشمام!
***
اولین ری‌اکشن من در بدو ورود به مدرسه:
- در ظاهر:
- در باطن: ووووووووووی

آخرین ری‌اکشن من هنگام خروج از مدرسه:
غلط کردمممممم
***
شاگردهای دخترم معتقدن که پسرا یه مشت عوضی وحشی هستن و نباید توی کلاس باشن، شاگردهای پسرم هم معتقدن که دخترها یه مشت لوس ننر بد‌دهن هستن و نباید توی کلاس باشن.
تا کنون تمام تلاش‌های این‌جانب در راستای ایجاد آشتی، یا جهنم و ضرر، ایجاد یه آتش‌بس به بن‌بست خورده!
***
یه شاگرد دارم، اسمش دیاره (پسره). بعدا مفصل شرح حالش رو براتون می‌گم ولی بدونین که از دیوار راست بالا میره، از پنجره می‌پره بیرون، مقنعه‌ی دخترها رو می‌کشه، به دسته‌ی صندلی و میز نیمکت و جوهر خودکار و دفتر بغل‌دستیش هم رحم نمی‌کنه. مدام از دخترها کتک می‌خوره، اما می‌خنده و تلافی می‌کنه (that's my boy)! حالا از همه هم زرنگ‌تره خیلی هم به من احترام می‌ذاره کلا به جز من و معاونین مدرسه، بقیه رو آدم حساب نمی‌کنه
***
آقا این چه وضعشه! شاگردهام با هم کردی صحبت می‌کنن، کردی دعوا می‌کنن، کردی تیکه می‌ندازن، خلاصه همه چی کردی، منم اون وسط هویج‌وار نگاهشون می‌کنم فقط
یه بار گفتم به من هم باید کردی یاد بدین، یکی از دخترها گفت بذارید من یاد بدم. بعد چشمتون روز بد نبینه! یه جمله گفت که فقط گفتنش برا خودش دو دقیقه(!) طول کشید، بعد برگشته به من میگه: خب حالا تکرار کن!
من: ها؟
دختره: (دوباره جمله رو تکرار کرده)
من: ها؟
دختره: (برای بار سوم جمله رو تکرار کرده)
من: خب بچه‌ها بفرمایید زنگ تفریح، منم برم قولنجمو بشکونم
***
حالا باز این خوبشه!
همکارم یه شاگرد داره که با انگشت وسطیش اجازه می‌گیره!
تصور کنین دارید درس می‌دید، برمی‌گردین که بپرسین بچه ها کسی سوالی داره؟
یهو چشمتون میفته به یه بچه که با این طرز اجازه گرفتن، دستشو برده بالا.
نیت بچه صاف و ساده‌ست هااا، این شکلی یاد گرفته و عادت کرده، ولی امان از ذهن شما!
***
به زودی با خاطرات بیش‌تری خدمت خواهم رسید

قسمت دوم #10	قسمت ششم #35	قسمت دهم #55
قسمت سوم #14	قسمت هفتم #40	قسمت یازدهم #57
قسمت چهارم #17	قسمت هشتم #45	قسمت دوازدهم #66
قسمت پنجم #28	قسمت نهم #50

خدا نکشتت عذرا
باز خوبه من از فکر معلمی درومدم و رفتم تو فکر درجات بالاتر از معلمی
انصافا عجب معلم خوبی هستی تو ماشالا

از اولم گفتم اعصاب تورو عذرا، خداییش هیچکس نداره!!!
من بودم بچه ها دونه دونه از پنجره پرت میشدن بیرون!
بازم خاطراتتو بنویس بی صبرانه منتظرم

عالی بود. البته امیدوارم با قدرت و صلابت از پسشون بربیاید. ولی من که بودم حتما فلک رو امتحان می کردم

عالی بود عذرا
یاد این فیلم خارجیا افتادم که معلمه روز اول میره کلاس فاجعست کلا ، بعد روز آخر داره از مدرسه میره همه بچه ها براش گریه میکنن که نرو و اینا

بعد میشه درباره خود سیستم عاموزشتم توضیح بدی؟ پایه بندیه یا درهمه ؟

+ برنامت برای تنبیه و اینا چیه!؟

با دیار آشنا شوید!

در واقع شما یه نظر به قیافه‌ی دیار بندازید، حساب کار دستتون میاد. شرارت و شیطنت و زرنگی و مهربونی و نزاکت و گستاخی در آن واحد از چهره‌ش می‌باره!

- روز اول موقع معارفه از بچه‌ها می‌پرسیدم که می‌خوان در آینده چیکاره بشن. پلیس، خلبان، معلم، دکتر و فوتبالیست بیش‌ترین شغل‌های گفته شده بودن. اما دیار شغل متفاوتی می‌خواست. گفت که می‌خواد خواننده بشه!
بهش گفتم دیار یه دهن برامون بخون.
خیلی شیک و مجلسی، دسته‌ی تک صندلیش رو کَند، زد زیر بغلش و گفت: خب اینم گیتارم!
ری‌اکشن من: o.O
(در تمام طول خوانندگیش، پسرا لب‌خوانی کردن و دخترا تا جای ممکن، دستاشونو محکم‌تر فشار دادن روی گوش‌هاشون!)

- دیار علاقه‌ی به‌خصوصی به فوتبال داره؛
مثلا هر زنگ بلااستثنا می‌پرسه: «خانوم این زنگ بریم ورزش؟»
یا وقتی موضوع انشاء میدم با موضوع "من آسمان را دوست دارم، چون..."، انشای دیار با این جمله شروع میشه:
"من آسمان را دوست دارم چون وقتی فوتبال بازی می‌کنم و توپ را شوت می‌کنم، به آسمان می‌رود."
همیشه هم گیر میده "بچه‌های کلاس سوم رو بیار با ما فوتبال بزنن"؛ هرچی بهش میگم که درس دارن، توی مخش نمیره که نمیره!

- گفتم دیار زیاد کتک می‌خوره؟!
یکی از دلایلش هم اینه که به دخترها میگه سیبیلو!
روی همه یه اسمی گذاشته، مثلا فرشته رو "رشته" صدا می‌کنه و رونیکا رو "آمریکا"، و در بعضی موارد حتی "مرگ به نیرنگ تو"!
دفعه‌ی بعدی که به خاطر سیبیل نداشتن، یه مقنعه سرش کردم، یاد می‌گیره با دخترها در نیفته

- در پی کتک خوردن دیار، یه روز که وارد کلاس شدم، دیدم یه پاشو دراز کرده وسط و آه و ناله می‌کنه.
پرسیدم چی شده؟
گفت دخترها زدن پاشو شکوندن و حالا نمی‌تونه راه بره.
قشنگ مشخص بود داره تمارض می‌کنه.
من هم اصلا به روم نیاوردم. گفتم پاشو بریم درمونگاه، یه آمپول بزنن، درست شه.
دوست‌هاش پقی زدن زیر خنده.
اصلا خودشو نشکوند. گفت باشه بریم.
بعد صاف صاف جلوتر از من راه افتاد ������
گفتم آدمی که پاش بشکنه این‌جوری راه میره؟
خندید و برگشت نشست سر جاش.

- یعنی فقط کافیه یه درگیری کوچیک پیش بیاد. عین جت میدوه تا خودشو بندازه وسط!
بعضی وقتا وسط تدریس من، وقتی شاگردای کلاس های دیگه میان و به در کلاس می‌کوبن، دیار از جاش می‌پره سمت در.
می‌پرسم کجا؟
میگه میرم بزنمشون (با دستش حرکات مشت و با پاش حرکات لگد نشون میده -_-)

- دو روز پیش داشتم املا می‌گفتم. دیار عقب افتاده بود. بهش گفتم عجله نکن و تا من دفترها رو جمع می‌کنم، تو بنویس.
املا با جمله‌ی "نیوتن در حیاط خانه‌اش نشسته بود" تموم می‌شد.
دیار دفترشو آورد و گفت که چون آخرشو نشنیده بود، از خودش جمله رو تموم کرده.
چیزی که نوشته بود، هنوز هم منو به قهقهه می‌ندازه:
"نیوتن در حیاط خانه‌اش تکون میده!"

پ.ن: اگه متوجه عمق این کمدی نشدین، یه دور آهنگ "تکون بده" از آرش رو گوش کنید.
پ.ن2: نیوتن، برادر، ببخش این بچه رو، خامه، نمی‌فهمه که چی میگه -___-

- دیروز هم که دیار نیومده بود، کلاس سوت و کور بود و کمتر صدامو بالا بردم، گلوم هم نمی‌سوخت!

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست‌ها ادغام شدند - - - - - - - - -

با دیار آشنا شوید!

در واقع شما یه نظر به قیافه‌ی دیار بندازید، حساب کار دستتون میاد. شرارت و شیطنت و زرنگی و مهربونی و نزاکت و گستاخی در آن واحد از چهره‌ش می‌باره!

- روز اول موقع معارفه از بچه‌ها می‌پرسیدم که می‌خوان در آینده چیکاره بشن. پلیس، خلبان، معلم، دکتر و فوتبالیست بیش‌ترین شغل‌های گفته شده بودن. اما دیار شغل متفاوتی می‌خواست. گفت که می‌خواد خواننده بشه!
بهش گفتم دیار یه دهن برامون بخون.
خیلی شیک و مجلسی، دسته‌ی تک صندلیش رو کَند، زد زیر بغلش و گفت: خب اینم گیتارم!
ری‌اکشن من: o.O
(در تمام طول خوانندگیش، پسرا لب‌خوانی کردن و دخترا تا جای ممکن، دستاشونو محکم‌تر فشار دادن روی گوش‌هاشون!)

- دیار علاقه‌ی به‌خصوصی به فوتبال داره؛
مثلا هر زنگ بلااستثنا می‌پرسه: «خانوم این زنگ بریم ورزش؟»
یا وقتی موضوع انشاء میدم با موضوع "من آسمان را دوست دارم، چون..."، انشای دیار با این جمله شروع میشه:
"من آسمان را دوست دارم چون وقتی فوتبال بازی می‌کنم و توپ را شوت می‌کنم، به آسمان می‌رود."
همیشه هم گیر میده "بچه‌های کلاس سوم رو بیار با ما فوتبال بزنن"؛ هرچی بهش میگم که درس دارن، توی مخش نمیره که نمیره!

- گفتم دیار زیاد کتک می‌خوره؟!
یکی از دلایلش هم اینه که به دخترها میگه سیبیلو!
روی همه یه اسمی گذاشته، مثلا فرشته رو "رشته" صدا می‌کنه و رونیکا رو "آمریکا"، و در بعضی موارد حتی "مرگ به نیرنگ تو"!
دفعه‌ی بعدی که به خاطر سیبیل نداشتن، یه مقنعه سرش کردم، یاد می‌گیره با دخترها در نیفته

- در پی کتک خوردن دیار، یه روز که وارد کلاس شدم، دیدم یه پاشو دراز کرده وسط و آه و ناله می‌کنه.
پرسیدم چی شده؟
گفت دخترها زدن پاشو شکوندن و حالا نمی‌تونه راه بره.
قشنگ مشخص بود داره تمارض می‌کنه.
من هم اصلا به روم نیاوردم. گفتم پاشو بریم درمونگاه، یه آمپول بزنن، درست شه.
دوست‌هاش پقی زدن زیر خنده.
اصلا خودشو نشکوند. گفت باشه بریم.
بعد صاف صاف جلوتر از من راه افتاد 😐
گفتم آدمی که پاش بشکنه این‌جوری راه میره؟
خندید و برگشت نشست سر جاش.

- یعنی فقط کافیه یه درگیری کوچیک پیش بیاد. عین جت میدوه تا خودشو بندازه وسط!
بعضی وقتا وسط تدریس من، وقتی شاگردای کلاس های دیگه میان و به در کلاس می‌کوبن، دیار از جاش می‌پره سمت در.
می‌پرسم کجا؟
میگه میرم بزنمشون (با دستش حرکات مشت و با پاش حرکات لگد نشون میده -_-)

- دو روز پیش داشتم املا می‌گفتم. دیار عقب افتاده بود. بهش گفتم عجله نکن و تا من دفترها رو جمع می‌کنم، تو بنویس.
املا با جمله‌ی "نیوتن در حیاط خانه‌اش نشسته بود" تموم می‌شد.
دیار دفترشو آورد و گفت که چون آخرشو نشنیده بود، از خودش جمله رو تموم کرده.
چیزی که نوشته بود، هنوز هم منو به قهقهه می‌ندازه:
"نیوتن در حیاط خانه‌اش تکون میده!"

پ.ن: اگه متوجه عمق این کمدی نشدین، یه دور آهنگ "تکون بده" از آرش رو گوش کنید.
پ.ن2: نیوتن، برادر، ببخش این بچه رو، خامه، نمی‌فهمه که چی میگه -___-

- دیروز هم که دیار نیومده بود، کلاس سوت و کور بود و کمتر صدامو بالا بردم، گلوم هم نمی‌سوخت!