سلام بچه‌ها،
امسال برای من و 929 هزارو 790 نفر دیگه سال عجیبی بود، سال کنکور. دوازده سال تحصیل کردم و حالا در عرض چهار ساعت و ده دقیقه نتیجه‌اش مشخص می‌شود. امسال از طرفی بدترین و از طرفی دیگر بهترین سال عمرنه چندان زیادم بود؛ خنده‌ها، خاطره‌ها، درس‌ها، کلاس‌ها، آزمون‌ها، شکست‌ها، پیروزی‌ها و ... در تمام طول این سال‌ها و به خصوص دو سال اخیر، این سوال ذهنم را به شدت درگیر کرده بود؛ سیستم آموزش و پرورش عالی چیست؟ چجوریه؟ چه شکلیه؟ مثل هاگوارتزه؟ یا مثل اردوگاه دورگه‌هاست؟‌ یا مثلاً مال فلان کشور خوبه که آخر سالشون تنها دغدغشون اینه که با کی به جشن آخر سال برن؟ دوست دارم نظر شما رو بدونم، شما دوست داشتید چجوری بود؟ چجوری درس می‌خوندید؟
از خودم شروع می‌کنم. من دوست داشتم هر درسی که یاد می‌گیرم بلافاصله بپرم توی آزمایشگاه و به چشم ببینمش. دوست داشتم مدرسه‌ام بــــــــــزرگ باشد. همه چیز داشته باشد. معلم ها فقط حکم راهنما داشته باشند نه بیشتر. هروقت خسته شدم بروم بیرون و هر کاری دلم بخواهد بکنم. دوست داشتم آن درسی را بخوانم که با تمام وجود بهش علاقه دارم و بقیه را فقط در حد آشنایی بلد باشم. دوست داشتم آخر سال نگرانی نمره نداشته باشم. مدرسه مان یک کتاب خانه داشته باشد که تمام کتاب‌ها را داشته باشد. هر ورزشی که دلم خواست انجام بدهم. فوتبال، والیبال، تنیس، شنا، شطرنج اصلاً همه ی ورزش‌ها را امتحان کنم. توی مدرسه کلی فرصت فعالیت وجود داشته باشد؛ مجلات، نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها و ...
می‌دانم یک چنین مدرسه‌ای خیلی رویایی است، اما خوب رویا پردازی که به کسی آسیب نمی زند. حداقل حالم بهتر میشود. شما هم برایم بگویید که چگونه مدرسه‌ای را دوست داشتید؟

من مدرسه ای رو دوست داشتم - البته این مدرسه ای هم که شما گفتی رو هم کاااملا میپسندم!! - که ورزش های محلی و بومی و قدیمی رو هم بهمون یاد بده. علاوه بر اون، میتونه از ورزش های مدرن و جدیدی که بوجود اومده (مثل پارکور!) هم استفاده کنه! چرا که نه! اصلا میتونه برای این ورزش های جدید، که احتمالا معلمی براش وجود نداره، از خود دانش آموزای داوطلب بخوان که تدریس این ورزش رو به عهده بگیرن! (خودشون یاد بگیرن و بیان به بقیه یاد بدن) . ورزش های قدیمی مثل تیر و کمان (میدونم، زیادی رویاییه )، سوارکاری، تخته نرد، الک دولک، هفت سنگ، بازی های هوشی به جز شطرنج و ... هم استفاده کنن که هم سنت های قدیمیمون حفظ بشه، هم بتونیم از لحاظ هوشی و جسمی به بهترین شکل ممکن بچه ها رو پرورش بدیم. والا بخدا توی مدرسه های ما، چند راه بیشتر جلو رومون نزاشتن: والیبال، بسکتبال، تنیس. واسه پسرا هم همینه + فوتبال. تازه اونم فقط یه زنگ توی یه روز در هفته! که توی بعضی مدارس هم یه هفته درمیون زنگ ورزش دارن!
ای کاش میشد، این شوراهای دانش آموزی ای که برگزار میکنن، واقعا واقعا به بچه ها حس مسئولیت و انجام کار ها رو در قبال بچه ها یاد بدن. خدا میدونه که اعضای شورای مدرسه ما وقتی انتخاب میشن، مربی پروشی میاد براشون حرف میزنه، بعد یه چندتا عکس میگیره و بعدا نشون رییس اموزش پروش میده و در آخر، کل این کارها به عنوان امتیازی برای اون مربی پرورشی درنظر گرفته میشه. حرف چه فایده ای داره؟ باور ککنید من همچین چیزی رو با چشمای خودم دیدم و دارم براتون میگم. خودتون قضاوت کنید، واقعا این کارشون به چه دردی خورد؟
به نظر من، اگر میخوان و اگر واقعا! به فکر آدنده، مسئوبیت پذیری و خیلی چیزای دیگه دانش آموزا هستن، باید مسئولیت هایی بزرگتر ، به عهده دانش آموزا بزارن. دانش اموزایی که واقعا تواناییش رو دارن و میتونن سرپرستی کارها و اداره بچه ها و اداره مدرسه کمک کنن. باید این افراد رو شناسایی کنن.

چرا باید، به قول اون دوست بالایی، اجبارا همه درسا رو بخونیم؟ درسته که علم پیشرفت کرده ولی آیا این علم، این علمی که به زور دارن وادارمون میکنن که نصف عمر با ارزشمون رو صرفش کنیم، تو زندگی بدردمون میخوره؟ نمیگم که ندونیم و یاد نگیریم، ولی فقط در حد یه آشنایی باشه. اصل این باشه که بریم دنبال چیزی که علاقه داریم و میخوایم آینده‌مون رو باهاش بسازیم. الان مثلا چرا من باید درسایی رو بخونم، حفظ کنم، امتحان بدم که واقعا بعدا هیچ استفاده ای ازش نمیبرم؟ اسم از درس ها رو نمیبرم چون مطمعنم هرکدومتون، درس خاصی رو مد نظرتون هست که با خوندنش به این نتیجه رسیدید که هیچ فایده ای براتون نداره.
من میخوام مدرسه‌م جوری باشه که بیان تفکیک هایی بیشتر از رشته های تجربی، ریاضی، انسانی، فنی حرفه ای و ... رو انجام بدن. هرکسی بطور کامل بیاد بگه من میخام برای آینده به فلان رشته و به فلان شغل که درسای مرتبط باهاش رو داره، درس بخونم. نیان فقط بگن: تجربی ها الا ولا باید کل این درس ها رو بخونن. حالا ممکنه شغلی که دانش آموز میخواد داشته باشه، اصلا بعضی دروس به کارش نیان!!! پس چرا باید سفت و سخت توی چهارسال این دروسی که بدردش نمیخورن رو فقط بخادر اینکه اومده رشته تجربی یا ریاضی، بخونه؟ چرا دروسی رو نخونه که دقیقا مرتبطن با شغل آیندش؟ به نظر من باید اینطوری تفکیک کنن. کتاب های مرتبط با اون شغل رو بنویسن نه با اون رشته تحصیلی!


پ.ن: زیادی چرت و پرت گفتم معذرت میخوام

سلام. به طور کلی نظرات هر دو دوست قبلی رو قبول دارم فقط بعنوان یک معلم میگم که بعضی از موارد باید باشه، اشاره نمی‌کنم که اطالۀ مطلب نشه.
من از مدارس شبانه‌روزی که بچه‌ها رو از خانواده جدا می‌کنن متنفرم. کانون اولیۀ تربیت خانوادست. اما دور بودن گهگاه از خانواده خوبه، حس مسئولیت پذیری رو تقویت می‌کنه.
به طور کلی مدارس ما بیشتر باید روی مهارت‌های زندگی و کاربردی کار کنن تا فقط علوم خواندنی و نوشتنی. شما دقت کنید توی المپیادهای بین‌المللی هم کشور ما فقط تو قسمت تئوری حرف برای زدن داره نه بخش تحقیقاتی و عملکردی. این نشون میده ما به طور کلی از علوم عملکردی جدا افتادیم. آزمایشگاه خوب و مجهز؛ کارگاه‌های فنی و حرفه‌ای خوب، کتابخونۀ پر عنوان، زمین ورزش خوب، اینا همه چیزایی که مدارس ما بهش احتیاج دارن. از طرفی اینا مطالبات خانوده‌ها هم نیست. خیلی از خانواده‌ها بچه‌ها رو میفرستن مدرسه چون باید بفرستن و هیچ دید دیگه‌ای بهش ندارن؛ ی تعداد معدودی هم بچه رو میفرستن مدرسه که چند ساعتی خودشون راحت باشن(دیدم که میگم).
من حیث المجموع دوست داشتم تو مدرسه‌ای درس بخونم که تمام نیازهام رو جواب بده. کلاس شعر و داستان، کلاس نقاشی و خط، کلاس تاریخ با فیلما و انیمیشنای درست و درمون، زمین فوتبال بزرگ، کلاسای دور همی و مهارت‌آموزی.
به امید روزی که سیستم آموزشی به سمت نیازهای جامعه بره.

به من بود میگفتم اصلا وجود نداشته باشن مدرسه‌ها
یه چیزی مثل هاگوارتز.
یه چیزی که خوب بشه توش مردم‌آزاری کرد
مردم‌آزارم خودتونید

هاگوارتز یا اردوگاه دورگه ها؟ به طور قطع هاگوارتز! اصلا مگه قابل مقایسه ان؟-_-
اول از همه یه غر بزنم.مدارس قبل از هرکاری باید بگیرن این نیمکتاشونو استاندارد کنن بابا کمرمون شکست احساس میکنم گردنم پودر شده این چه وضعشه اخه!
خب. به نظر من، مدرسه یعنی مدارس ژاپن! یعنی جایی که واقعا به درس دانش آموزان اهمیت بدن. براشون مهم باشه شخصی که اخر سال از اونجا میره، یه چیزیم یاد گرفته باشه.
ولی همشم درس و مشقای سنگین و پژوهش(-_-) نیست.
باید ساعتی برای تفریح وجود داشته باشه. به زنگای ورزش اهمیت داده بشه. مثلا پارکور(^___^) یاد بدن.
یک برتری که مدارس خارجی نسبت به ما دارن، اینه که اخرای سال درسی نمونده و همش اماده شدن برای جشن و ازاین برنامه هاست. دقیقا برعکس ما!
و اینکه مدرسه باید جایی باشه که دانش اموزارو عاشق خودش کنه نه اینکه وقتی اسمش بیاد، همه شروع کنن به فحش دادن

با نظرات تمام دوستان موافقم ( به جز دوست مردم آزارمون) موضوع اصلی بهتره بگم مشکل اصلی در آموزش و پرورش کشور ما بحث هدفه. اوایل قرار بود کنکور آزمونی باشه برای سنجش هدف اما این بود که بچه ها درس ها را بفهمند و یاد بگیرند . متأسفانه یواش یواش به خصوص توی سال های اخیر هدف بچه ها را کنکور کرده اند. نشانه هایش هم کم نیست. کتاب های مخصوص کنکور. طرز سوالات بی ربط کنکور. سازمان های مختلف آموزشی که آزمون های به دور از اهداف آموزشی کتاب برگزار می کنند.دیگر نگذارید از بی عدالتی های سوالات کنکور برایتان بگویم.
حالا اصلا با عقب ماندگی کتاب ها و درس ها هم کاری نداریم. جدای از همه این ها آسیب شناسی این یک سال در ذهن و بدن دانش آموزاست. توی این یه سال شاید برای خودم هم باورش سخت باشد که چه فشار روانی را برای هیچ و پوچ تحمل کردم مثلا برای 300 تراز بالاتر یا پایین تر و حالا که نشسته ام پشت لپتاپ و دارم عشق می کنم که می نویسم تایپ می کنم نقد می کنم با دوستای جدید آشنا می شوم می فهمم توی این سال های زندگی چه چیزی را از دست داده ام بیشتر حالم را بد می کند. حتی به جانم هم ضرر زده باور کنید دیگر تابلو ها را نمی توانم بخوانم از بس زل زدم به کتاب فلانی با نکات اضافه و آن یکی با سوال اضافه! اما در انتهای ماجرا وقتی روز کنکور از سر جلسه بلند شدم فقط حسرت خوردم و حسرت خوردم. موضوع جالب تر اینست که همه می دانند چه قدر کنکور بیراهه رفته مثلا رئیس مجلس که اشاره کرد به این موضوع. اما کسی حاضر به کاری نیست. البته من نمی توانم انگشت اتهام را به سمت شخص خاصی نشانه بگیرم اما هرچه این وضع زودتر درست شود به نظرم بهتر شود.

نوشته اصلی توسط taha

مسلما اردوگاه دو رگه ها یعنی مدرسه ی خودمون (شباهتشون در دعوا هایی هست که با هم می کنیم که البته مال ما تخلفاتش کمتره زخمیاش بیشتره) به عنوان دلیل هم می تونین به نتیجه کنکور نگاه کنین که نزدیک به صد تا رتبه زیر هزار میدیم که البته امسال بالا صد تا میره

انشالله همه بچه هاتون موفق باشن . تشبیه جالبی بود اردوگاه دورگه ها به مدرسه خودمون. البته توی اون جنگ ها چیزی که خوب بود این بود که براش آموزش می دیدن کاملا آشنا بودن با شرایط
همین موضوع یه عدالت نصفه نیمه ای پدید میاره ولی توی کنکور چی اصن واژه ای به نام عدالت معنا میده؟

واقعا راست میگی امسال یک سوال زبان انگلیسی گزینه ی غلط رو انتخاب کردن و دو سوال زیست شناسی سوال خارج از کتاب بود ولی هیچکدوم رو اصلاح نکردن ولی به هر حال پیشرفت خوبی بود امسال کنکور نسبت به سال های قبل کمترین مشکل رو داشت اگه با سال قبل که 4سوال غلط و 7سوال کژتابی فقط تو زیست شناسی داشت مقایسه کنی حال راستی کدوم رشته ای و رتبت چند شد