همین‌طوری که نشسته بودم پشت پیشخوان سوپرمارکت، یه مگس‌کش گرفته بودم دست راستم، با دست چپ هم مشت مشت کرانچی از توی کاسه می‌ریختم توی دهنم. یه شیش بسته‌ای باز کرده بودم، ولی توی حساب کتاب مغازه زده بودم دو بسته (به هر حال بقیه‌ش هواست خب). من و این همه خوشبختی محال بود! یه دستمال بسته بودم سر گیزبس و یه روزنامه داده بودم دستش تا شیشه‌های یخچال‌ها رو تمیز کنه. بچه باید کاری بار بیاد. شازده نشسته بود روی تک پله‌ی جلوی در و با دم یه گربه بازی می‌کرد.
یه مگس رو هدف گرفته بودم که یه صدای جیغ کوتاهی اومد و بعد یه مرد تمام سیاه‌پوش با ماسک سیاه روی صورتش وارد مغازه شد. شازده رو با گربه زده بود زیر بغلش و با دست آزادش دهن گربه رو بسته بود که صدا نده. شازده که داشت با خوشحالی دست و پا می‌زد! تا به خودم بیام، یه مرد دیگه پرید داخل و دوید سمت گیزبس، بغلش کرد و یه چاقو گذاشت زیر گلوش.
خون جلوی چشامو گرفت.
بچه‌ی منو تهدید می‌کنی؟
آااااای نفسکشششششش!
نینجاوار از روی پیشخوان پریدم و با مگس‌کش یورش بردم سمت همون مردی که شازده رو گرفته بود (گیزبس نیاز به کمک نداشت، همین الانش هم شروع کرده بود به لگد پروندن سمت جایی که نباید).
تا خودمو برسونم به شازده، مرد سوم پرید توو و چون جاخالی دادم، فقط تونست دست چپم رو بگیره. شروع کردم تند تند با مگس‌کش کوبیدم توو صورتش. شازده ترسید و دستاشو به سمتم باز کرد. در این حین گربه که داشت بین فشار بازوی مرد و وول خوردنای شازده له می‌شد، جیغ و داد راه انداخته بود.
خسته شده بودم و به هن هن افتاده بودم. اون مَرده گیزبس رو چپونده بود توی یخچال بستنیا و گیزبس هم به کل فراموش کرده بود مادری داره، برادری داره... شازده هم گردن گربه رو محکم بغل کرده بود و با بغض نگاهم می‌کرد. چشای گربه ورقلمبیده بیرون زده بود و دیگه نای میو میو کردن هم نداشت.
نه... من نباید تسلیم می‌شدم... یه مادر هیچوقت...
بالاخره این یارو تونست مگس‌کش رو از دستم بیرون بکشه و ماسک سیاه صورتش رو کنار زد و گفت: عَذغا! آغوم باش، منم پشیز!
- وات د... پشیـــــــــز! کجا بودی رئیس؟ چرا لهجه‌ت برگشته؟ این چه تیپیه زدی؟ اینا کین؟ چرا ما رو گرفتین؟ دماغت چرا سربالا شده؟؟؟
با حرکت دست پشیز، اون دو نفر دیگه بچه‌هامو برداشتن و بردن بیرون. پشیز نگاه شرارت‌باری بهم انداخت و گفت: سه روز مهلت داری یه تیم تشکیل بدی تا مجله‌ی زرد رو دوباره راه بندازیم، وگرنه...
بعد انگشت اشاره‌شو کشید روی گلوش و همین‌طور که زمزمه می‌کرد "پخ پخ" از در بیرون رفت و ناپدید شد.


در نتیجه: کمــــــــــک


هرکس مایل به همکاری در زمینه‌ی نویسندگی طنزه، اولا سری اول مجله رو مطالعه کنه و اگر از توانایی‌هاش مطمئنه، همین‌جا رسما اعلام کنه تا تیمو تشکیل بدیم


سری اول مجله زرد پیشتاز

من عاشق نوشتن داستان طنز کوتاهم پس منم هستم

‌فصل دوم، شمارۀ 2: رژیم!

اونجا نتونستم وارد اکانتم بشم حرفمو بزنم ولی اینجا بگم در رابطه فسمت رژیم

عاقا ده جمله ی اول پشیز خان باعث دگرگونی احوالم شد از ی فرد پر انرژی و سالم الان دارم گوشه تخت بیمارستان می جوم از ترس غذاهای فاطمه زامبلیللیا
اما عالی بوددددد


ولی بازم میگم این زامبیلو بندازین دور این غذاست عاخهههههههههههههه
دارم میمیمیمیمیمیمیمیمیررررررر رمممممممم




و در نهایت با ارزوی موفقیت

فصل دوم- شمارۀ 3: ریچ‌کیدز!

فصل دوم، شمارۀ آخر: افول یک افسانه

دست همگی درد نکنه خسته نباشید
تا سری سوم بدرود زرد

نوشته اصلی توسط admiral

دست همگی درد نکنه خسته نباشید
تا سری سوم بدرود زرد

سوم دیگه نداریم که ...
((۱۲۱))

کلا می کوبیم که از اول بسازیم

آقا من هستم فقط تلگرام ندارم ماهنامه شد داخل پ.خ. بهم بگین . @mixed-nut