خب خب خب،
ترسناکترین خاطره من هم مربوط به جنه، ولی چون هنوز که هنوزه خودمم باورش نکردم (و عمیقا نمیخوام هم که باورش کنم برای همین همیشه پسش زدم) تعریفش نمیکنم

ولی یه بار بدجوور ترسیدم:
ما یه روشنایی داریم توی هال، که شیشه ایه و یه دریچه داره.
من فکر میکنم ده یازده ساله بودم. شب بود، پدر خوابیده، مامان داشت سریال میدید.
من رفتم آشپزخونه، یه لیوان آب پر کردم و راه افتادم به سمت اتاقم که مسیرش از زیر روشناییه
همین طور توی عالم خودم به سمت در اتاقم بودم که....

یه لحظه سرم رو بالا گرفتم،
دیدم از توی دریچه ی روشنایی، دوتا سفیدی چشم زل زدن بهممممممممم
یعنی یه جوری از ترس مطلق خشکم زد که من زل زدم به آقادزده، ایشون زل زد به من، و اگه تحت شرایط دیگه ای بود، میشد ازش یه فیلم رومنس ساخت

یه چند ثانیه نفسگیر که گذشت، هر دو به خودمون اومدیم، ایشون فرار کردن، منم درجا شروع کردم به جیغ زدن

پ.ن: تا مدتها کابوس اون دریچه رو میدیدم من
پ.ن2: پدر بیدار نشد هرچی داد زدیم پاشووو دزد اومدهههههه، گفت اون الان فرار کرده، پاشم چیکار کنم؟!
پ.ن3:

در پاسخ به بانو شمس(هر کاری کردم نتونستم با نقل قول پاسخ بدم، کامپیوترم پرپر شد و نشد)
ما هنوزم اردو میبریم بچه ها رو هاااااااا. ثبت نام کنمممممم؟
نمیدونم بلده ی نور رو بلدید یا نه. همون محدودست. اطراف یوش، دهات نیما یوشیج. البته اینجایی که ما رفتیم اسمش بردونه. چند سال پیشم که سیل اومد کلی از طبیعت و رودخونش از بین رفت.
ما به بچه ها گفتیم که بی احترامی نکنن اما فکر میکردن که میخوایم بترسونیمشون و بدتر میکردن. البته خاطرات بدتری هم دارم که اگر تاپیک باقی باشه حتما تعریف میکنم. اونیکه خودم دیدم رو میذارم برای بعد

نوشته اصلی توسط mixed-nut

خب خب خب،
ترسناکترین خاطره من هم مربوط به جنه، ولی چون هنوز که هنوزه خودمم باورش نکردم (و عمیقا نمیخوام هم که باورش کنم برای همین همیشه پسش زدم) تعریفش نمیکنم

ولی یه بار بدجوور ترسیدم:
ما یه روشنایی داریم توی هال، که شیشه ایه و یه دریچه داره.
من فکر میکنم ده یازده ساله بودم. شب بود، پدر خوابیده، مامان داشت سریال میدید.
من رفتم آشپزخونه، یه لیوان آب پر کردم و راه افتادم به سمت اتاقم که مسیرش از زیر روشناییه
همین طور توی عالم خودم به سمت در اتاقم بودم که....

یه لحظه سرم رو بالا گرفتم،
دیدم از توی دریچه ی روشنایی، دوتا سفیدی چشم زل زدن بهممممممممم
یعنی یه جوری از ترس مطلق خشکم زد که من زل زدم به آقادزده، ایشون زل زد به من، و اگه تحت شرایط دیگه ای بود، میشد ازش یه فیلم رومنس ساخت

یه چند ثانیه نفسگیر که گذشت، هر دو به خودمون اومدیم، ایشون فرار کردن، منم درجا شروع کردم به جیغ زدن

پ.ن: تا مدتها کابوس اون دریچه رو میدیدم من
پ.ن2: پدر بیدار نشد هرچی داد زدیم پاشووو دزد اومدهههههه، گفت اون الان فرار کرده، پاشم چیکار کنم؟!
پ.ن3:

سلام. اول اینکه اون خاطره ترسناکه رو تعریف کن. توروخداااااااااا
بعد من از این داستان درس خونسردی گرفتم فقط یعنی دم پدرت گرم. خیلی خوشم اومد.

نوشته اصلی توسط ghoghnous13

سلام. اول اینکه اون خاطره ترسناکه رو تعریف کن. توروخداااااااااا
بعد من از این داستان درس خونسردی گرفتم فقط یعنی دم پدرت گرم. خیلی خوشم اومد.

میگم این اتفاق می‌تونه توهم باشه، یا یه مشکل دیداری حتی (با حداقل من اینطوری خودم رو گول زدم تا حالا) و قصدی هم برای اثباتش ندارم. صرفا اتفاقی که افتاد رو میگم:
یه بعدازظهر زمستونی، کسی خونه نبود، من هم گرفتم خوابیدم.
عصر که بیدار شدم، آفتاب غروب کرده بود و همه‌جا تاریک شده بود. هیچ لامپی توی خونه روشن نبود. از اون بیدار شدن ها که نمیدونی امروزه، فرداست، قیامت شده... من چشمام رو باز کردم و همینجوری که روی تخت رو به سقف دراز کشیده بودم، یه لکه ی سیاه درست روبروم روی سقف توجهم رو جلب کرد.
من فکر کردم از این کهکشان ها توی چشمم افتاده که بلافاصله بعد باز کردن چشما به وجود میاد، برای همین چشمام رو مالیدم، ولی لکه همون جا بود. یه لکه ی سایه‌مانند بی‌شکل بود.
خلاصه اون لکه رفت توی مخم (و من اون موقع اصلا توی فاز اجنه نبودم، فکر کنم حتی اعتقادی هم نداشتم که بخوان سراغم بیان یا چی...)
کنجکاوی فشار آورد. حدس زدم از پنجره ی اتاقم (که رو به پذیرایی باز میشه) سایه افتاده، برای همین رفتم چراغ پذیرایی رو روشن کردم و برگشتم.
خب اون سایه هم‌چنان اون‌جا بود
کم کم درک و ترس بهم رخنه میکرد، ولی خب گفتم که، نمیخواستم باور کنم اون یه سایه نیست!
برای همین طی آخرین اقدام، چراغ اتاقم رو روشن کردم و...
اون سایه همچنان باقی موند ^____^

من وقتایی که میترسم فلج میشم واقعا.
نه میتونستم چشم ازش بردارم، و نه تحمل دیدنش رو داشتم. حتی صدام درنمیومد جیغ بزنم (الان که دارم تعریفش میکنم خنده م گرفته )
بالاخره تونستم فرار کنم، از اتاقم زدم بیرون، سر راهم همه کلید چراغا رو روشن کردم و رفتم حیاط، چسبیدم به در و اونقدر منتظر موندم تا مامان برگرده...

مامان خندید، گفت حتما سایه افتاده. ولی وقتی برگشتیم داخل، چیزی روی سقف نبود.
من تا مدتها چراغ ها رو روشن و خاموش میکردم تا دوباره اون سایه رو به وجود بیارم، که ثابت کنم بازی نور بوده، ولی نشد.
باز هم میگم، هر احتمالی وجود داره، ولی من اصلا دلم نمیخواد که باور کنم جن بوده!
ترجیح میدم فکر کنم که خطای دیداری بوده...

نوشته اصلی توسط mixed-nut

میگم این اتفاق می‌تونه توهم باشه، یا یه مشکل دیداری حتی (با حداقل من اینطوری خودم رو گول زدم تا حالا) و قصدی هم برای اثباتش ندارم. صرفا اتفاقی که افتاد رو میگم:
یه بعدازظهر زمستونی، کسی خونه نبود، من هم گرفتم خوابیدم.
عصر که بیدار شدم، آفتاب غروب کرده بود و همه‌جا تاریک شده بود. هیچ لامپی توی خونه روشن نبود. از اون بیدار شدن ها که نمیدونی امروزه، فرداست، قیامت شده... من چشمام رو باز کردم و همینجوری که روی تخت رو به سقف دراز کشیده بودم، یه لکه ی سیاه درست روبروم روی سقف توجهم رو جلب کرد.
من فکر کردم از این کهکشان ها توی چشمم افتاده که بلافاصله بعد باز کردن چشما به وجود میاد، برای همین چشمام رو مالیدم، ولی لکه همون جا بود. یه لکه ی سایه‌مانند بی‌شکل بود.
خلاصه اون لکه رفت توی مخم (و من اون موقع اصلا توی فاز اجنه نبودم، فکر کنم حتی اعتقادی هم نداشتم که بخوان سراغم بیان یا چی...)
کنجکاوی فشار آورد. حدس زدم از پنجره ی اتاقم (که رو به پذیرایی باز میشه) سایه افتاده، برای همین رفتم چراغ پذیرایی رو روشن کردم و برگشتم.
خب اون سایه هم‌چنان اون‌جا بود
کم کم درک و ترس بهم رخنه میکرد، ولی خب گفتم که، نمیخواستم باور کنم اون یه سایه نیست!
برای همین طی آخرین اقدام، چراغ اتاقم رو روشن کردم و...
اون سایه همچنان باقی موند ^____^

من وقتایی که میترسم فلج میشم واقعا.
نه میتونستم چشم ازش بردارم، و نه تحمل دیدنش رو داشتم. حتی صدام درنمیومد جیغ بزنم (الان که دارم تعریفش میکنم خنده م گرفته )
بالاخره تونستم فرار کنم، از اتاقم زدم بیرون، سر راهم همه کلید چراغا رو روشن کردم و رفتم حیاط، چسبیدم به در و اونقدر منتظر موندم تا مامان برگرده...

مامان خندید، گفت حتما سایه افتاده. ولی وقتی برگشتیم داخل، چیزی روی سقف نبود.
من تا مدتها چراغ ها رو روشن و خاموش میکردم تا دوباره اون سایه رو به وجود بیارم، که ثابت کنم بازی نور بوده، ولی نشد.
باز هم میگم، هر احتمالی وجود داره، ولی من اصلا دلم نمیخواد که باور کنم جن بوده!
ترجیح میدم فکر کنم که خطای دیداری بوده...

جالب بود. البته منم باهات موافقم که خیلی به اینا چیزا نباید دامن بزنیم و خودمون رو اذیت کنیم(البته من شامل این قانون خودم نمیشم، حالا بهتون میگم چرا).
خیلی از این اتفاقاتی که بعد از خواب میفته میتونه خطای دید باشهولی من به شخصه ترجیح میدم که واقعی باشن و آدم از ترس بمیره. خیلی حال میده
من حیث المجموع از خاطراتی که این ور و اونور شنیدم نتیجه گرفتم که این داستانای ترسناک ادغامی هستن. یعنی حقیقت و توهم مخلوطن.

پ.ن: بچه ها بیاید تعریف کنید بابا. خیلی حال میده. ببینید عذرا هم تعریف کرد

نوشته اصلی توسط ghoghnous13

جالب بود. البته منم باهات موافقم که خیلی به اینا چیزا نباید دامن بزنیم و خودمون رو اذیت کنیم(البته من شامل این قانون خودم نمیشم، حالا بهتون میگم چرا).
خیلی از این اتفاقاتی که بعد از خواب میفته میتونه خطای دید باشهولی من به شخصه ترجیح میدم که واقعی باشن و آدم از ترس بمیره. خیلی حال میده
من حیث المجموع از خاطراتی که این ور و اونور شنیدم نتیجه گرفتم که این داستانای ترسناک ادغامی هستن. یعنی حقیقت و توهم مخلوطن.

پ.ن: بچه ها بیاید تعریف کنید بابا. خیلی حال میده. ببینید عذرا هم تعریف کرد

میشه اونی که برای خودت اتفاق افتاده رو تعریف کنی؟
و منم میخوام ثبت نام کنم^____^
یکی دیگه از خاطره های ترسناک من، اینه که ی روز، بعد از ظهر دم غروبی بود. خواهرم تو اتاق گرفته بود خوابیده بود، منم همونجا تو اتاق سر میز نشسته بودم فیلم ترسناک محبوبم رو نگاه میکردن
اغا وسطا فیلم ک جای حساسی بود، یهو در کمد دیواری کنارم باز شد با ی صدای خعلی بد
حالا شاید فکر کنید ک این طبیعیه و اصلا ترسناک نیست و اینا، ولی برای من ترسناک بود، چون هرکسی، هر وسیله ای ک توی خونشون هست رو میدونه ک چطور کار میکنن، قلقشون چیه، یا کلا اتفاقاتی ک ممکنه بیوفته رو میدونن. منم میدونستم ک "غیــــر ممکنه" ک در کمد اینطور باز بشه اونم بیش از حد ممکن

چشم تعریف میکنم. ولی اخه کدومش رو تعریف کنم؟:-ss
در خلال همون اردوهایی که بچه های مدرسه رو میبردیم سالهای بعدش اتفاقای جالبتری میفتاد برامون. البته ما خودمونم اذیت میکردیما. برای بچه ها تعریف کرده بودیم که اینجا جن داره و کلی هم کارای ترسناک کرده بودیم. ی شب که به دلیلی همۀ بچه ها رو تا پای مرگ ترسونده بودیم من تصمیم گرفته که گلاب به روتون برم دستشویی.
اجازه بدید ی نقشه ای از خونه ای که توش بودیم بهتون بدم. توی همون روستای مذکور در خاطرۀ قبلی همۀ خونه ها سمت چپ جاده بودن به جز خونۀ ما و دو تا ساختمون متروکه و قبرستون ده. . ساختمونی هم که ما داخلش بودیم سه طبقه بود ولی از اینا که توی شیب ساخته میشه. طوری که در کوچک ساختمون هم سطح جاده بود ولی در پارکینگی ی طبق میرفت پایین. ما هم چون جمعیتمون زیاد بود قدغن کرده بودیم کسی از سرویس داخل ساختمون استفاده کنه و همه باید میرفتن توی حیاط و از سرویسی که زیر ساختمون و اول پارکینگ بود استفاده میکردن. طبقۀ بالا هم نیمه کاره بود. این نمای کلی ساختمون.
خلاصه من داشتم میرفتم و به بچه ها که میدونستم هیچ کدومشون از ترس تنهایی بیرون نخواهند رفت گفتم هر کی میخواد بره سرویس من دارم میرم.
ی نفر گفت من میام. گفتم کس دیگه ای نیست؟ همه گفتن نه آقا خیالتون راحت.
ما رفتیم و برگشتیم ی نفر گفت اقا منم میخوان برم. خلاصه ما هفت هشت باری رفتیم پایین و اومدیم بالا. راه پله های حیاطم از این آهنیا که میپیچه میره بالا، اعصابم خرد شد. گفتم این بار آخره که من میرم پایین، هر کی میخواد بره بیاد که من دیگه کسی رو نمیبرم. ی نفر گفت آقا من. با این بنده خدا رفتیم پایین. این طفلک رفت داخل سرویس ما هم وایسادیم بیرون که این نترسه. حالا تصور کنید ساعت 11 شب، همه جا تاریک. دهات که نور درست و حسابی نداره. ی نمه نور مهتاب زده. من خودمم ی ذره ترسیده بودم. هی صدای خش خش میاد چراغ قوه رو بنداز اینور، صدای از اونور میاد نور رو بنداز اونور. دیگه خودتون تصور کنید که همه جا هم ساکته یهو ی نفر سه تا مشت محکم کوبید به دیوار پشتی دستشویی. صدا رو تصور کنید( بومب بومب بومب). حالا تو پارکینگ کسی نیست.
پسره از تو سرویس گفت: آقا شما بودید؟ دیدم هر چی بگم این از ترس می میره. گفتم: آره خیالت راحت. فقط زود بیا بریم. اونم فهمیده بود من نبودم سه سوته اومد بیرون. گوله از راه پله رفت بالا و منم بدون اینکه نظری به پشت سرم بندازم پشت بندش رفتم.

این یکیشون بود. ما سالها بچه ها رو اردو بردیم و از این خاطرات زیاد دارم. بازم میگم براتون.

حاطره ترسناک؟!
بدترین خاطرم مال یه کابوسه! توخونه بودم میخواستیم بریم بیرون بعد همه میرفتن بیرون من میموندم بند کفشمو ببندمو در هم قفل کنم که از تو اشپزخونمون چند نفر با سرعت میومدن طرفم(میدونید چی بودن دیگه؟) خلاصه حتما باید بند کفشم کامل میبستم. بعد که میخواستم بلند شم بدوم در جا میدویدم!!!!!://///// خیلی بد بود این قسمتش! بخوای فرار کنی ولی هر چی بدوی حرکت نکنی!
جدیدترین خاطرمم مال همین دو شب پیش که در حالی که خواب بودم چشمامو باز کردم دیدم یکی از تو راهرو خونمون گذشت و مطمئنم گذشت اما هیچکس نبود:/ یعنی یک بود ولی کسی نبود!