_اگه بخوای مرگو بپیچونی تو کدوم سوراخ قایم میشی؟
تو حموم عمومی سر کوچه؟
تو انباری زیر پله ی همسایه بقلی؟
تو کمد گل منگلی خواهرت؟
یا تو دستشویی چراغ سوخته ی مدرسه؟
نوچ!
اگه بخوای از مرگ در بری باید بری تو سینش.اره اره!فیس تو فیس اکت تو اکت!
شنیدی میگن ادما وقتی یه چیزی براشون واضحه یادشون میره؟مثلا سر امتحان جغرافیا!ایران عضو دریای خزره ولی اینقد برات واضحه که یادت میره بنویسیش!
مرگم تو همین مایه هاس.اگه بهت عادت کنه دیگه کاری بهت نداره ولی اگه تو بهش عادت کنی اون باهات کار داره!سعی کن کنارش قدم بزنی نه تو دستو پاش باشی وبهش زیر پا بدی !اونموقع اگه بیفته حسابی حسابتو میرسه و الفاتحه!
ولی چجوری برم تو روی مرگ؟ میدونی اون تنها کسیه که وقتی هیچکس رو نداری میتونی روش حساب کنی.فقط یه راه داره و اونمـ..
کتاب را میبندد.یک راست ان را در دهان اتش شومینه می اندازد تا از نبود ذغال جلز و ولز و شکوه نکند.روی مبل نرم لم میدهد و با تلوزیون ور می رود.حالش از این کتاب های تخیلی با لحن روایت عامیانه بهم می خورد.اگر دوستش اصرار نمیکرد عمرا ان را می خرید.پولش را هم پای این اراجیف بی اساس هدر داده بود.
ساعت دیواری 8:45 شب را نشان میداد.خمیازه ایی کشید و روی کاناپه دراز به دراز خودش را ول داد. چشم هایش را روی هم گذاشت.سعی می کرد چرت کوتاهی بزند اما نمی شد.لول خورد و روی شکم خوابید.فایده نداشت خوابش نمی برد.ولی هنوزمصمم بود که از وقتش برای خواب استفاده کند.پهلو به پهلو شد .ده دیقه روی پهلوی چپ و سه چهار دقیقه روی راست.تیک تاک ساعت توی مغزش سمفونی راه انداخته بود.سرانجام به این نتیجه رسید که تشنه است.در یخچال را باز کرد.بطری اب نصفه ایی را از در کشید بیرون و شروع به خوردن کرد.بطری را بست و روی میز گذاشت.خودش هم روی صندلی نشست.نیاز داشت ذهنش را خالی کند.شقیقه هایش را مالید و با صدای اهسته با خود صحبت کرد:
من چند سالمه؟35؟نه 36.یا شایدم 37.نمیدونم.وایسا حساب کنم. ماه... سال... ام.. چه روزی؟ 25ام.میشه 36... چرا خونه اینقد تاریکه؟
بلند شد و لامپ هارا روشن کرد.
اها حالا بهتر شد.خب ..چند وقته تنها زندگی می کنم؟فکر کنم از بعد از طلاقم تا الان.دقیق تر که بخوام بگم. ام ... مسیحا الان می تونست...
صدایش لرزید... و ادامه داد:
11 سالش باشه.پس دقیقا 10 سال.روزی که جدا شدیم اون تازه 1 سالش شده بود.
دلش برای پسرش تنگ شد.مسیحای لاغر زرد پوست .دلش می خواست با او کشتی بگیرد و باز هم موهای مشکی اش را بهم بریزد.از اخرین دیدار2سال می گذشت.و حالا کجا بود؟نمی دانست.
چطور نمی دونی پسرت کجاس؟ها؟اینقد خودتو تو این زهرماریا غرق کردی که همه چی پاک از سرت پریده.اینا چین؟دلار؟یورو؟زمین؟نفت؟هت ل؟خب اره.پارشون کنم؟نه ..نه ..من براشون زحمت کشیدم!برای دونه دونش! اصلا!نه! بیاین بغل خودم!شمارو از خودم جدا نمیکنم!...نمی دونی کجاست نه؟...مرده...مرده.. میفهمی!؟!؟مرده! اشغال ****!مرده مرده مرده!
شروع به خود زنی کرد.شیشه های رنگ رنگی نوشیدنی روی میز را توی درو دیوار زد تا همه جا را بوی الکل پر کند.سند هایش خیس شدند.به چیزی فکر نمی کرد.دیوانه وار دست هایش را روی میز می کوبید.تا جایی که صدای تق تق استخوان هایش را شنید.سعی کرد کمی بر خودش مسلط باشد.چند وقت بود با خودش خلوت نکرده بود؟همیشه اینطوری می شد.درست تر این است که همیشه به اینجا می رسید.و بعد توقف در بن بست عذاب. چکار می توانست بکند؟او تمام تلاشش را کرده بود!هرچه برای عمل پسرک لازم بود فراهم کرد.اما سرطان چیزی نبود که به این راحتی ها رام شود.دیگر نمی شد کاریش کرد.با این حرف ها وجدان را سرپوش می داد.فقط اگر کمی بیشتر برایش اهمیت داشت شاید اکنون زندگی طور دیگر بود... تنفس جریان داشت و خون می تراوید.
دستی در موهایش برد و لباسش را مرتب کرد.
خب..داشتم می گفتم.چی دارم الان؟یعنی...نقطه ی کور زندگی کجاس که نمی تونم ببینمش؟!اصن کی گفته من ناراحتم؟بدبختم؟یا عصبیم؟خیلی هم خوش بختم!اخه یه اقتصاد دان پولدار و مجرد دیگه چی کم داره؟غیر از یه باشگاه برای اب کردن شکم...نه نه دیگه چی دارم؟
خاطرات را از دیده گذراند.زندگی اش را زیر رو کرد.روی همسر سابقش ثابت ماند اما او برایش مرده بود.پدر و مادر چه؟دوست؟خواهر و برادر؟نمی شود که ادم این همه بی کس و کار باشد!تلفنش را برداشت.با چند تا از دوستانش تماس گرفت.یکی خاموش و دیگری روی پیغام گیر بود.بیخیال شد .برای خودش یک نوشیدنی ریخت. نگاهش را به شومینه دوخت.
کتاب لعنتی! چقدر سگ جونه هنوز کامل نسوخته.
به جلد چرمی کتاب نگاهی انداخت.(اصول مردن) .عنوان جذابی بود.شاید در این لحظه برای او یک چیز ملموس و نزدیک.سعی در مرتب کردن ذهنش به جایی نرسید. کتاب چی می گفت؟ فقط می تونم به مرگ تکیه کنم؟خوب اره.حداقل وقتی کسی دورو برم نیس.ولی چجوری؟نمی خوام بمیرم.برم کنارش بایستم؟امتحان کنم؟کار خاصی دارم؟ندارم.حداقل یه تجربه برای در رفتن از بار عذاب وجدان.هه.اره.خوبه.
از خانه بیرون رفت.ساعت حدودا 11 بود.هوای سرد و گزنده تنش را سوزاند. به احتمال زیاد برف می بارید.خیابان مملو از چراغ و نور بود و در هر گوشه از ان ماشینی پارک شده به چشم می خورد.مردم سراسیمه از سرما فرار می کردند و با نشستن در تاکسی های گرم به سوی خانه های گرم ترشان راه می افتادند.بی مهابا راه می رفت.حتی نمی دانست کجا.تا جایی که از محل زندگی اش دور شد.بسیار دور.نمی دانست کجاست و تنها چیزی که می فهمید رفتن بود.گه گاهی خیابان تاریک با نور چراغ ماشین ها روشن می شد.به چه فکر می کرد؟خودش هم نمی دانست.از این همه فکر کردن خسته نشده بود؟چرا.شده بود و خودش هم این را می دانست.پس چرا الان در میان برف نباریده گیر کرده بود و جم نمی خورد؟شاید به خاطر این بود که دیگر نای حرکت نداشت.شاید مرگ دوست خوبی برایش می شد.حداقل در کنار مرگ و نه در دست و پایش.بگذار در سینه اش برود و اورا به یک قهوه ی داغ دعوت کند.همان جا وسط جاده ایستاده بود.منتظر مرگ.شاید این ماشین زرد تاکسی خودش باشد.اری.دارد چراغ می زند و برایش دست تکان می دهد.همچنان بر سر جایش میخکوب است.باید چهره به چهره مرگ شد.دوست جدید به سمتش فریاد کشید.ماشین بوق زد.ماشین بوق زد .ماشین بوق زد و چرخ ها نچرخیدند.جاده ثابت ماند و ترمز ها نگرفتند. و برف بارید و موسیقی اغاز شد.میان قرمزی خون و اغوش جاده و برف های نو نهال.1:36 شب جمعه +تیم نقد لطفا بنقده

خیلی قشنگ بود... واقعا جذبش شدم.♥
بازم برامون بنویس♥

باری دیگر با تاکید که از نقد سردرنمیارم
داستان قشنگی بود، فقط هیچ نکته جدیدی نداشت (یا من پیدا نکردم)
و یه جابجایی توی زمان فعل داشتیم (کتاب را می بندد و بقیه که ماضی بودن همگی)

و یه سوال برام پیش اومد:
من فکر میکردم کسانی که داستان های بقیه رو نقد می کنن، وقتی بخوان چیزی بنویسن از نقاط ضعفی که از بقیه آثار پیدا کردن پرهیز میکنن؛
اینطوری نیست؟
من تمام مدت اشتباه فکر میکردم؟

نوشته اصلی توسط Banoo.Shamash

خیلی قشنگ بود... واقعا جذبش شدم.♥
بازم برامون بنویس♥

خوشحالم که خوشت اومده نرجس ^^ مرسی واسه نظر (:

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط mixed-nut

باری دیگر با تاکید که از نقد سردرنمیارم
داستان قشنگی بود، فقط هیچ نکته جدیدی نداشت (یا من پیدا نکردم)
و یه جابجایی توی زمان فعل داشتیم (کتاب را می بندد و بقیه که ماضی بودن همگی)

و یه سوال برام پیش اومد:
من فکر میکردم کسانی که داستان های بقیه رو نقد می کنن، وقتی بخوان چیزی بنویسن از نقاط ضعفی که از بقیه آثار پیدا کردن پرهیز میکنن؛
اینطوری نیست؟
من تمام مدت اشتباه فکر میکردم؟

خب جالبه همه این فکرو میکنن.ولی اشتباهه.یا حداقل برای همه صدق نمیکنه.نویسندگی تجربس.تا تجربه نکنی یاد نمیگیری.ولی نقد نظره و بر میگرده به اصولی که تو توی داستان خوندی و اون مقاله هایی که خوندی.اگه من در حد یه منتقد باشم باید بگم اصن برای من این صدق نمیکنه من کار نویسندگیم ضعیفه و خلاقیتی توش نیست و شکی هم توش نیست.ولی خوب ممنونم واسه نظرت عذرا جان! امیدوارم بتونم از این تکراری بودن بکشم بیرون
مرسی مرسی (:

خیلی قشنگ بود خسته نباشی
بازم بنویس(:

خب سلام.
ببین من یه سری چیزا رو پشت صحنه مثل تکراری بودن موضوع و اینا گفتم. ولی یه چیز مهم که باید بدونی اینه... شنگول و منگول رو هم خوب تعریف کنی بازم میتونی هرکسی رو بنشونی پاش. مشکل اصلی که خیلی به چشمم می اومد ریتم پیشرفت داستان بود. کاملا صاف. نه تنشی، نه پستی، نه بلندی... حتی با وجود بیان احساسات هم فقط یک آدم خنثی برام تداعی شد. این یک مساله.
توصیفات کامل نیستن، خب؟ داستان احساسی باید توصیفات احساسی داشته باشه. داستان جدی توصیفات گزارش گونه تا حدودی و داستان اول شخص هم توصیفاتش باید مطابق با روحیات راوی باشه. شما بار احساسی رو میتونستی میون توصیفاتت بگنجونی که خب، نشد.
از نظر نثر هم که وای! خیلی اذیتم کرد گاها! مخصوصا اون "هه" هاش! خیلی غیر منتظره میپریدی رو دیالوگ ها و بیرون میومدی... نکن این کار رو!
ببین خودت این کاره ای و میدونم دو سه کلمه بگم تا تهش میری پس زیاد از حد حرف نمیزنم. ممنون و شب خوش.

خب..خب...اینجارو یه داستان!
ببینیم چیه مارو تگ کردن...

اول قبل اینکه حتی برم بالا بخونم آفرین که نوشتیش!خیلی کار خوبی کردی!

خب،اول میریم سراغ ویراست،به همه میگم به توهم میگم ریحانه،بعد اینکه نوشتی داستانتو چند بار بخون،اما مهم تر ازون که بیشتر برای امثال من رخ میده اینکه بعد تایپ کردنم یه بار دیگه بخونش!
مثلا یه جائی که به نظرم مشکل داشت:

"ولی چجوری برم تو روی مرگ؟ میدونی اون ت..." اینجا،داری مخاطب صحبت میکنی ولی سوال رو از خودت میپرسی
دیگه اینکه توصیفات موقع به هم ریختنش و موقعی که رو صندلی نشسته...میدونی..یه جوریه! انگار هیجان داری زودتر به نوشتن جائی که نقطه ی اوج داستانه برسی و شاخ و برگ این قسمت هارو دست و پا گیر میدونی!
اینم یه دلیل دیگست که میگم دوباره بخون....

اما خود داستان! : ایدت رو دوست داشتم،متن جذاب،همراه کننده و گیرا بود،میتونم کمی توی ساختار نوشتن بهت خورده بگیرم ولی این کارو نمیکنم(مهربون شدم!)
سیر پیش روی داستانم مناسبه،راحت بخوام بگم تونست منو به عنوان مخاطب همراه کنه با خودش،
کوتاه بودنش در کنار کامل بودن یه نقطه ی قوت دیگه بود به نظرم
تلفیق مطالب رو هم دوست داشتم؛تنهائی،جدائی،مادی گرائی،مرگ و...
عنوان مناسبی هم انتخاب کردی به نظرم
یکنواختی در عین جذابیت هم داشت،جائی رو ندیدم که حس کنم داستان میپره
دیگه اینکه...اول داستان...خیلی باب میل نبود،اما توی ادامه حل،و دلنشین شد
در کل داستان خوبی بود...راضیم ازت!(زبون درازی)
اگه بخوام یکم دیگه ذوق زدت کنم باید بگم تو این هیری ویری پشیمون نیستم از وقتی که برا خوندن و نقدش گذاشتم!
-
قلم خوبی داری...به نظرم استعدادشم داری حتی،و علاقشم فکر کنم داشته باشی،به نوشتن ادامه بده،چه به عنوان تخصص،چه مهارت و یا حتی دل خوشی
و بهت اطمینان میدم همیشه اینجا کسائیو پیدا میکنی که بخوننش
و شخص من که ازش لذت ببرم.

موفق و پیشتاز باشی!

(پ.ن:....ببخش اگه نقل درخوری نبود..وقتم اجازه نمیده خیلی اینجا باشم و تمرکز داشته باشم)

خب من حقیقتش حوصله ایراد جزئی گرفتن ندارم و به نظرم ایراد گرفتن از ویراست صرفا نقد به قلم نویسنده ای ک هنوز فرصت نکرده باز نویسی کنه نیست
بریم سراغ داستان کوتاه
اه خسته شدم بس ک اینو گفتم
نمی دونم چرا نویسنده های ایرانی احتمالا ناخواسته وسط متن هم به جای افعال درست از زبان عامه استفاده می کنن
البته با بازخوانی و اصلاح برطرف میشه ولی اذیت می کنه جدا. منظورم قسمت خوددرگیری شخصیت نیست. وقتیه ک داری فضا سازی می کنی.
با تشبیهاتت مشکل دارم
قابل تصور نیستن
ارتباط بین این جمله که باید با جمله بعد مرتبط باشه نا واضح ب نظر می رسه
دو سه توصیفی که کردی خوب بودن
قبل اینکه به مواد الکی اشاره کنی نوستالوژی خوبی داشت ولی یه کم بعد زدی ترکوندی حالمو
شاید خیلیا فکر کنن ادم مست احساساتش خنثی هست ولی باید بدونی مورفین ک نزده:/
یه شخص مست نا متعادله
احساسات پست یا بلند داره
با طاها موافقم
اینجا رو کم لطفی کردی در حق متن
خب پایانش جا داشت برای بهتر وصف شدن
در مورد قسمتاییم ک مرگ داشت چی بگم که گفتنی نیست فقط ناراضیم ازون تیکه ها. لب مطلب خوب در نیاوردیش
متن تقریبا چند خط از اول ک میای پایین و اخراش سکته داشت
دو حالت داره یا عجله ای نوشتی
یا خواستی روند تند به داستان بدی
ولی در کل خودکشی ایده جالبی نیست
هدف داستان کوتاه به شکل جا افتاده بین نویسنده ها رسوندن یه پیامه
شایدم مال تو پیامی داشت و من نگرفتم
نمی دونم
در کل خوشم اومد از دید یه خواننده عادی، نه یه منتقد عادی
به امید پیشرفتت

نوشته اصلی توسط ThundeR

خب من حقیقتش حوصله ایراد جزئی گرفتن ندارم و به نظرم ایراد گرفتن از ویراست صرفا نقد به قلم نویسنده ای ک هنوز فرصت نکرده باز نویسی کنه نیست
بریم سراغ داستان کوتاه
اه خسته شدم بس ک اینو گفتم
نمی دونم چرا نویسنده های ایرانی احتمالا ناخواسته وسط متن هم به جای افعال درست از زبان عامه استفاده می کنن
البته با بازخوانی و اصلاح برطرف میشه ولی اذیت می کنه جدا. منظورم قسمت خوددرگیری شخصیت نیست. وقتیه ک داری فضا سازی می کنی.
با تشبیهاتت مشکل دارم
قابل تصور نیستن
ارتباط بین این جمله که باید با جمله بعد مرتبط باشه نا واضح ب نظر می رسه
دو سه توصیفی که کردی خوب بودن
قبل اینکه به مواد الکی اشاره کنی نوستالوژی خوبی داشت ولی یه کم بعد زدی ترکوندی حالمو
شاید خیلیا فکر کنن ادم مست احساساتش خنثی هست ولی باید بدونی مورفین ک نزده:/
یه شخص مست نا متعادله
احساسات پست یا بلند داره
با طاها موافقم
اینجا رو کم لطفی کردی در حق متن
خب پایانش جا داشت برای بهتر وصف شدن
در مورد قسمتاییم ک مرگ داشت چی بگم که گفتنی نیست فقط ناراضیم ازون تیکه ها. لب مطلب خوب در نیاوردیش
متن تقریبا چند خط از اول ک میای پایین و اخراش سکته داشت
دو حالت داره یا عجله ای نوشتی
یا خواستی روند تند به داستان بدی
ولی در کل خودکشی ایده جالبی نیست
هدف داستان کوتاه به شکل جا افتاده بین نویسنده ها رسوندن یه پیامه
شایدم مال تو پیامی داشت و من نگرفتم
نمی دونم
در کل خوشم اومد از دید یه خواننده عادی، نه یه منتقد عادی
به امید پیشرفتت

خیلی مرسی واسه نقدت (: به جا و درست و حسابی بود.
خب اول اینکه طرف من مست نبود چون چیزی نزده بود بالا.اگه میخواستم منگ نشونش بدم میتونستم بهتر کار کنم ولی این مست احساسات و خواطر شده بود.خیلی واضحه.
نه داستان نکته ی خاصی نداشت.همینطوری بود.هر چیزی نباید یه هدفی رو دنبال کنه بعضی چیزا باید زنگ تفریح های خالی باشن که شما رو به هیچی وا نداره حتی فکر.
در اخر باید میکشتمش و این سردرگمی که برای یه خاننده مثل شما بوجود اوردم برام قابل درکه باید بیشتر جزئی کار میکردم و بیشتر میپرداختم.
من خودم مخاف سر سخت زبان عامیانه هستم و سعی ردم تا ایی که میتونم فقط استفاده از این سبکو بزارم تو دیالوگای که کرکتر حق داره عادی حرف بزنه.همین.ولی سعی میکنم سنجیده تر استفاده کنم.
خیلی ممنون از نقد به جا درست و محکم.امیدوارم بهتر بشم! مرسی مرسی ^^

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط Just Alone

خب سلام.
ببین من یه سری چیزا رو پشت صحنه مثل تکراری بودن موضوع و اینا گفتم. ولی یه چیز مهم که باید بدونی اینه... شنگول و منگول رو هم خوب تعریف کنی بازم میتونی هرکسی رو بنشونی پاش. مشکل اصلی که خیلی به چشمم می اومد ریتم پیشرفت داستان بود. کاملا صاف. نه تنشی، نه پستی، نه بلندی... حتی با وجود بیان احساسات هم فقط یک آدم خنثی برام تداعی شد. این یک مساله.
توصیفات کامل نیستن، خب؟ داستان احساسی باید توصیفات احساسی داشته باشه. داستان جدی توصیفات گزارش گونه تا حدودی و داستان اول شخص هم توصیفاتش باید مطابق با روحیات راوی باشه. شما بار احساسی رو میتونستی میون توصیفاتت بگنجونی که خب، نشد.
از نظر نثر هم که وای! خیلی اذیتم کرد گاها! مخصوصا اون "هه" هاش! خیلی غیر منتظره میپریدی رو دیالوگ ها و بیرون میومدی... نکن این کار رو!
ببین خودت این کاره ای و میدونم دو سه کلمه بگم تا تهش میری پس زیاد از حد حرف نمیزنم. ممنون و شب خوش.

بسیار خوب.ممنونم از نقدت.به حد کافی خلاصه بود که بشه ازش دفاع نکرد.ولی یه نکته! من کی و کجا گفتم هه؟ مطمئن باش غلط املاو نگارشیه.نمیدونم یه همچین چیزی.ولی خیلی ممنونم حتما سعی میکنم از دیالوگ نزنم بیرون .احساسی نوشتن رو رعایت نکردم؟خوب شاید اینقد انرژیش کم بوده منتقل نشده.اینم تصحیح میکنم.درمورد اون صافی نثر بستگی به دیدگاهت داره تو شاید دقیق خوندی که باید هم اینطوری میخوندی و چیزی به چشمت نیومده.در کل موافقم باید بیشتر روش کار میشد و بعد میزاشتمش.ولی پشیمون نیستم از کارم چون نقدای خوبی گرفتم که میتونم بهتر تصحیحش کنم.
بازم مرسی طاها جان (:

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط س.ع.الف

خب..خب...اینجارو یه داستان!
ببینیم چیه مارو تگ کردن...

اول قبل اینکه حتی برم بالا بخونم آفرین که نوشتیش!خیلی کار خوبی کردی!

خب،اول میریم سراغ ویراست،به همه میگم به توهم میگم ریحانه،بعد اینکه نوشتی داستانتو چند بار بخون،اما مهم تر ازون که بیشتر برای امثال من رخ میده اینکه بعد تایپ کردنم یه بار دیگه بخونش!
مثلا یه جائی که به نظرم مشکل داشت:

"ولی چجوری برم تو روی مرگ؟ میدونی اون ت..." اینجا،داری مخاطب صحبت میکنی ولی سوال رو از خودت میپرسی
دیگه اینکه توصیفات موقع به هم ریختنش و موقعی که رو صندلی نشسته...میدونی..یه جوریه! انگار هیجان داری زودتر به نوشتن جائی که نقطه ی اوج داستانه برسی و شاخ و برگ این قسمت هارو دست و پا گیر میدونی!
اینم یه دلیل دیگست که میگم دوباره بخون....

اما خود داستان! : ایدت رو دوست داشتم،متن جذاب،همراه کننده و گیرا بود،میتونم کمی توی ساختار نوشتن بهت خورده بگیرم ولی این کارو نمیکنم(مهربون شدم!)
سیر پیش روی داستانم مناسبه،راحت بخوام بگم تونست منو به عنوان مخاطب همراه کنه با خودش،
کوتاه بودنش در کنار کامل بودن یه نقطه ی قوت دیگه بود به نظرم
تلفیق مطالب رو هم دوست داشتم؛تنهائی،جدائی،مادی گرائی،مرگ و...
عنوان مناسبی هم انتخاب کردی به نظرم
یکنواختی در عین جذابیت هم داشت،جائی رو ندیدم که حس کنم داستان میپره
دیگه اینکه...اول داستان...خیلی باب میل نبود،اما توی ادامه حل،و دلنشین شد
در کل داستان خوبی بود...راضیم ازت!(زبون درازی)
اگه بخوام یکم دیگه ذوق زدت کنم باید بگم تو این هیری ویری پشیمون نیستم از وقتی که برا خوندن و نقدش گذاشتم!
-
قلم خوبی داری...به نظرم استعدادشم داری حتی،و علاقشم فکر کنم داشته باشی،به نوشتن ادامه بده،چه به عنوان تخصص،چه مهارت و یا حتی دل خوشی
و بهت اطمینان میدم همیشه اینجا کسائیو پیدا میکنی که بخوننش
و شخص من که ازش لذت ببرم.

موفق و پیشتاز باشی!

(پ.ن:....ببخش اگه نقل درخوری نبود..وقتم اجازه نمیده خیلی اینجا باشم و تمرکز داشته باشم)

مرسی سید اصن توقع نداشتم تو بخونی و نظر بدی.ممنونم ازت با این وقت گیرت اینو خوندی .
نقدات کاملا به جا و درست بود.اره سعی کرده بودم خیلی کمتر پرش داشته باشم ولی با این حال از خیلی از توصیفات زده بودم که هم داستان زود جمع و جور شه هم حوصله ی خاننده سر نره و هم برسم به همه جا بپردازم. ولی درسته باید بیشتر اضافش کنم.
در کل نقد خوبی بود.ممنانم ^^

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط Nina-kh

خیلی قشنگ بود خسته نباشی
بازم بنویس(:

خوشحالم خوشت اومده.مرسی نیک ^^

خب سلام
ریحانه راستش من یه نقد طول و دراز برات نوشته بودم که همش پرید ... حالم ازش بهم میخورهههههههههه بعد هیچی دیگه حال نداشتم یه بار دیگه همه رو بنویسم یه دو هفته ای انداختمش عقب:/
واسه همونم همه اشکالای نگارشی ای که تو نثرت سلکت کرده بودم و کپی کرده بودمشون پریییییید پس دیگه نمیگمشون اههه
مهم اینه ک اشکال نگارشی کم نداشتی... نثرش قشنگ قشنگ یه بازنویسی میخواد

چیز دیگه ای ک میخواستم بگم اینه ک بحث شیرین و ترش و شور و تلخه پلات:/ که کلا مال همهههه نقص داره
اگه میخوای اشاره کنی پسرش مرده که بکن ولی نباید انتضار داشته باشی نخوایم بدونیم چرا درسته؟
میگی زنش طلاق گرفته؟ خب باشه چرا؟
همین کافیه یا بازم بگم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟

خب ببین همچین خیلی داستان نقد خیزی نبود... اما اما اما
یه سوال دقیقا میخواستی به چی برسی؟ تهش چی شد؟ مفهوم چی بود؟ هدف چی بود؟ تهش یه همچی صحنه ی دراماتیکِ فیلمای دهه شصد (میلادی) طوری شد که اصن هیچی به هیچی... تنها نکته ی باحالی که وجود داشت همون جمله ای بود ک نباید بیچی به پپر و بال مرگ باید کنارش راحت راه بری ازش نترسی ببین این خیییییییییییییییییلی خفنهههه اصن جیگرم حال اومد یکی این یکیم ک فقط میتونی به مرگ تکیه کنی... خعلی خعلی خعلی خوبن این جملات
ببین تو این چیزا رو از خودت در کردی بعد نابودشون کردی نتونستی درست تو قالب داشتان بگونجونیشون... یعنی داستانت برای مفهومی ک میخواستی بسونی کم بود و ناکامل میفهمی چی میگم؟
و خیلیم توصیف عجیب و تکراری و خلاصه کاملا میدئونی منظورمو...

اما توصیفااااات، ریحان فضا سازیت خدایی خوب بود اما توصیفات فقط فضا نیستن توصیفات حس و حالی ماجرا یه ذره نقص داشت به نظرم و این توصیفات که نبودن میتونستن یه کم به داستانت خط جالب تر و جذاب تری بدن... اما به هر حال به نظرم تو در حق ایده ات خییییییییییلی بی انصافی کردی در حق عنوانت و حق اون جملات خفن اصلیت با شناختی ک ازت دارم کاملا پیشنهاد می کنم یه بار دیگه با همین موضوع بنویسی لطفا طولانی تر پلات محکم تر توصیفات بیشتر و نثر بهتر هدر نکن ایده ها روووو (در ضمن خودت بیا داستانتو نقد کن... مطمئنم خودتو داغون میکنی:/ ولی به نظر من تو در حق اون جملات خفن خیییییییلی خیلی بد کردی واقعا که بهتر میتونست باشه میدونم که میدونی ولی در هر حال حتما حتما حتما با همچین عنوانی و همچی ایده ای یه بار دیگه بنویییس این یه دستوره ریحانه خانووووم...)

موفق و پیروز باشی