دیشب قبل از خواب یه سوالی از ذهنم رد شد که خواب رو از کله ام پروند....توکی هستی؟ تا دیر وقت دنبال جواب بودم ولی نتونستم جوابی محکم برای خودم پیدا کنم.خوابم برد وبا صدای اذان صبح از خواب بیدار شدم به طرز عجیبی نه خوابم می اومد ونه خسته بودم انگار خود خدا صدام زده وبیدارم کرده بود. شروع کردم به نوشتن جواب سوالم...من عکس میگیرم ولی عکاس نیستم. آواز می خوانم ولی خواننده نیستم.ساز میزنم ولی نوازنده نیستم.متن ها و دل نوشته هایی دارم ولی نویسنده نیستم.من...من عاشقم...عاشق اون کسی که من رو عاشق طبیعت.شعروصداهای خوش و تک تک حروف الفبا کرد و عاشق اون کسی ام که باعث آگاهی من از خودم شد. (من در پی خویشم به تو بر میخورم اما/آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست)