تفکر کن ای مفضل(یکی از شاگردان امام صادق ع)، در همه‌ی اعضای بدن و تدبیر آنها که هر یک برای هدفی و حاجتی آفریده شده‌اند؛ دست‌ها برای کار کردن، پاها برای راه رفتن، چشم‌ها برای دیدن. همچنین اگر در جمیع اعضا تامل کنی، می‌بینی هر یک برای کاری خلق شده‌اند.
مفضل گفت: ای مولای من! گروهی می‌گویند این‌ها کار طبیعت است.
حضرت فرمود: بپرس از ایشان که آیا این طبیعت که شما می‌گویید، علم و قدرت دارد بر این کارها یا نه! اگر گویند که علم و قدرت دارد، پس به خدا قائل شده‌اند و او را *طبیعت* نام کرده‌اند؛ زیرا معلوم است که طبیعت را شعور و اراده نیست؛ و اگر گویند که طبیعت را علم و اراده نیست، پس معلوم است که این ‌کارها از طبیعت بی‌شعور، صادر نمی‌شود. . .

(برگرفته از کتاب توحید مفضل، ترجمه علامه مجلسی، با اندکی تصرف.)