درود
این تاپیکو تو سایت ندیدم راستش!
تصمیم گرفتم اینجا رو تاسیس کنم ) که توش یه حرکتی بزنیم (نمیدونم جای درستی زدمش یا نه)
شما میاید متن های کوتاه و بداهه �از چند خط تا یکی دو پاراگراف� رو می‌نویسید و قرار می‌دید دقت کنید که باید متن ها بداهه باشن! یعنی به هیچ وجه ویراستاری نکات نگارشی و تغییر متن نوشته شده رو ندارید! من که نمیفهمم ولی با این کار به هدف تاپیک احترام نمی‌ذارین :/
مهم ترین نکته اینکه متن هاتون �باید� ادبی باشند یا بار ادبی داشته باشن!!!
هر هفته با کمک یه سری از دوستان نقاد، بهترین بداهه نویسی انتخاب قراره بشه
مثال متن بداهه به این صورته که مثلا:
�

منم و یک مهمانی سه نفره: من، من و من
هوایی که هرکدام آن ها در آن نفس می‌کشند، دم و بازدمش حرام است...

سه دشمن سر یک میز...
کاش هیچکدامشان زنده نماند.�

یا تو این مایه ها...
با تچکر!

بر نمی‌آید از من، بنویسم خط ها و صفحه ها درباره‌اش... مهلتم نمی‌دهد زمان وقتی شروع کنم
من می‌نویسم یک خط،
با خون،
به طول افق،
به سرخی غروب...

داستان کوتاه:
و او نمی‌فهمید چرا باید می‌رفت...

مرد گریه نمی‌کند... مرد ضجه نمی‌زند...
مرد می‌خورد همه‌اش را و هنگامی که حس کند نزدیک است منفجر شود،
راه می‌رود.
آن قدر می‌رود تا نرسد... از نقطه شروع می‌گذرد از مقصد نیز هم.
مرد، گریه نمی‌کند...
غروب های جمعه فقط چشمانش را می‌بندد و در پس تاریکی آن ها، در خیالش های های اشک می‌ریزد؛
مرد اما، جلوی دیگران هرگز،
گریه نمی‌کند.

خب، استثنائا بداهه‌ی برتر این هفته های اخیرو خودم تنهایی انتخاب میکنم. ولی از بین بداهه های شما؛ «اکثر بداهه ها مال من بودن »
از نظر معنا، سادگی و روان بودن متن خانم FATAN بعنوان بداهه برتر ماه انتخاب میشن. - عه این رنگه چرا تا اینجا اومد - پس از ایشون خانم Mixed-nut هم متنشون بعنوان نفر دوم انتخاب میشه.
بهشون تبریک میگم و منتظر بداهه های زیباتون هستم.

می نشود بی تو گریختن زین دیار اشک و شور
می شود بمانی و بخوانی از شوق و سرور
از تمام بی کسی ها رد شوی بی دغدقه
از دیار خستگان هجرت کنی بدور دور
#خیلیـ بداهه

و مقابل من در آینه سال هاست مردی است، هزاران سال از من دور، تنها و افسرده در درون خود. شبیه من است اما من... نه من نیستمً! نمی‌توانم من باشم...

دیدید باران که می خواهد ببارد، هوا دم دارد، کثیف است، بغض دارد... باران که بارید و تمام شد، هوا گویی از بندی آزادش کرده باشند، تمیز و خوشبوست!
انگار باریدن باران سبکش می کند. می دانی، انسان ها نیز این چنین اند...
بباریم!؟ سبک خواهیم شد...

متنفرم!
از تک تک آدم های دورم
از نگاه هایشان
از صداهایشان
از رفتارشان
از تنفرشان حتی...
متنفرم تا روزی که تو بازگردی و
عشق بورزم به همشان و از تو...


این بار با تمام وجود متنفر از تو باشم!
کاش میشد...

با تو عاشق تمام معادلات ریاضیم وقتی مجهولم تو باشی تا اخرین نفس با سینوس ها در پیکارم و با گرانش عمومی ها در میدان.این وضع من است زمانی ک نام تو در میان باشد.physics~_~