به نام خدا
من همیشه توی محرم و صفر،ناخودآگاه غمگین میشم.نمیدونم چرا،شاید تاثیر جمعه؟
ولی توی صفر یک خورده بیشتر غمگینم،مخصوصا آخراش.که عزیزانی رو از دست میدیم.
از پیامبر که.......
یک عمر رو صرف کمک به بقیه کرد.از خودش خیلی زد.تا ما دنیایی بهتر داشته باشیم.
یک قهرمان.
از امام حسن(ع)........
امامی که در توصیفش تنها یک شعر را کافی میبینم.
یه مدینه
یه غریبه
یه امامی که حرم نداره
سینه زن ها
کسی نیست تا
سر قبرش یه دونه شمع بذاره(برداشته شده از مداحی حاج محمود کریمی)
و تهش میرسیم به امام رضا
کسی که برای ما ایرانیا خیلی خاصه.کسیه که حداقل برای من واقعا راه آرامشه.
آره برای من.همون گناهکاری که توبه کرد و توبه شکست.
و اومد پیش شما آقا و شما گفتید برو،کارت درست شد.
و دوباره همون فرد توبه شکست
و تو بازم مشکلش رو حل کردی.
دوباره توبه شکست و نالان به درگاهت اومد
نالان اومد و گفت:میشه یه بار دیگه کاری کنی بخشیده شم؟
تو هم گفتی:باشه یکبار دیگه.
رحلت جانگداز پیامبر و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع)را به همه ی پیشتازی ها تسلیت میگم