عکس از «ایوان ایدر» (Ivan Eder)این عکس با تلسکوپ از بخش کوچکی از صورت فلکی قو گرفته شده است. در قسمت پایین-سمت چپ سحابی حباب و در بالا-سمت راست سحابی هلال دیده می‌شود. هر دوی این سحابی‌ها بر اثر ستاره‌هایی که لایه‌های خارجی خود را به بیرون پرتاب کرده‌اند، بوجود آمده‌اند. برای مثال سحابی هلال که با نام NGC 6888 هم شناخته می‌شود، زمانی بوجود آمد که ستاره‌ی مرکزی خیلی پر نور آن به نام WR136 در مرحله‌ی پایانی عمر خود، لایه‌های بیرونی‌اش را به شدت به بیرون پرتاب کرد. البته این ستاره هنوز به طور کامل از بین نرفته و انتظار می‌رود که عمرش با یک انفجار ابرنواختری بزرگ به پایان برسد. سحابی حباب نیز وضعیتی مشابه دارد و یک ستاره‌ی کوچک‌تر که احتمالا اندازه‌ی خورشید ما بوده، لایه‌های بیرونی خود را پرتاب کرده و این سحابی را شکل داده است. این ستاره‌ اکنون تبدیل به یک کوتوله‌ی قهوه‌ای شده است. هر دوی این سحابی‌ها در فاصله‌ی ۵۰۰۰ سال نوری قرار دارند و قطر سحابی هلال هم ۲۵ سال نوری است.

عجب سيستم خارق العاده اي!!!!
من هميشه انفجار و مراحل مرگ ستاره ها رو دوست داشتم!