سلام
عاشورای حسین ع رو به همه تسلیت میگم و همینطور ازتون میخوام برای همه, همه مردم جهان دعا کنید.
بیاید تو این ایام بهتر فکر کنیم از یه زاویه جدید نگاه کنیم شاید نتیجه های جدیدی بگیریم میراث امام حسین غم و عزا نیست؛ راه اونه
کسی که با عشق به خدا و راهش و پذیرش عاقبت کارش واقعه ای رو باعث شد که تو تاریخ نظیرش نیست. تفاوت پیکار حسین مظلومیتش نیست جنگ های زیادی بوده که مردم مظلوم تر بودن حسین کسی بود که فهمید با خونش و مهمتر خانوادش میتونه دنیایی رو بیدار کنه میدونم که خیلی سخته که برای هدف پرپر شدن کسایی که عاشقشون هستی رو ببینی. حسین حج رو رها کرد تا به آزادگی , حق یا انسانیت , برای آشکار شدن اونچه که از مردم پنهان کرده بودن برای نجات جهانی که سال ها پس از اون با امید به اینکه حسین ویارانش کشته شدن ولی پیروز شدن قیام کنه و طرف حق رو بگیره. حسین یعنی آنقر عاشق خدا باشی که برایش بالا تر از خودت جانت جهانت عزیزانت را بدهی. ما باید یاد بگیریم زمانی که نا حق رو به جای حق جا میزنن برای آشکاری حقیقت تمام تلاشمون رو بکنیم نمیگم حتما جونمون رو بدیم همیشه خونی که به زمین میریزه تاثیر لازم رو نمیگذاره همین که هوشیار و بیدار باشیم خیلی مهمه
همه جا از امام حسین نقل میکنن که برای امر به معروف و نهی از منکر و برای اصلاح امت جدم قیام کردم خب تا حالا فکر کردین امر به معروف واقعا به چه معنی بوده؟
منکر چی بوده؟ اگر خم و راست شدنی به نمایش نماز بوده؟ خب میتونست زنده بمونه و چندین نفر رو نماز یاد بده! ولی اصل ذات نماز رو به مردم نشون داد ستایش خدا با تمام وجود و عاشقی او. اینکه ارتباطی با خدا خود داشته باشی گرچه ساده ولی واقعی و این ارتباط باید تاثیر لازم رو بگذاره وگرنه ارتباط درستی نیست. تاثیر لازم یعنی قبول کنی اگه چیزی برای خدا بدی, پاداشت رو میده حتی اگه اون چیز ذره ای محبت به یک همنوع یا حتی جاندار باشه یعنی اینکه نیک به جهان نگاه کنی , سعی کنی راه راست رو پیدا کنی راه راست همیشه اون چیزی نیست که بهتون میگن. میگفتن حسین از دین خارج شده بوده به فکر حکومت بود, الان کی باور میکنه به یه چنین دلیلی چنان فداکاری بکنی فقط لازمه بیدار باشیم و خودمون رو به کوری نزنیم. از خودمون شروع کنیم: از ذره ذره ی وجودمون. یاد بگیریم نه تنها از حسین. از عباس یادبگیریم برادری رو. برادری لازمه اش همخون بودن نیست ؛ قلبی کهتوش محبت باشه یک دوستی صاف ساده همیشه پشت هم بودن وفا و اینکه دیگری را به اندازه خود دوست بداری, شاید بیشتر! از زینب یاد بگیریم استقامت رو ایستادگی رو تکیه گاه دن مانی که دیگران دیگه نایی براشون نمونده رو! نترسیدن روبدون اینکه از جنسیتت خجالت نکشی در جمع کسانی که تو رو کوچیک میدونن. این اگه حرفت حقه به بهترین نحو وبی شک سخن گفتن رو, در اوج غم ها استقامت کردن , خود را نباختن,نشکستن رو! از تک تک شهدا و شاهدان واقعه ی کربلا میتوان بسیار آموخت حتی از شخصیت های منفی درس گرفت. کافیه به جای اینکه تنها اشک بریزی و ندونی که هدف چی بوده به چه دردی میخورده که تا حالا مونده؟ فقط دونستن درس کافی نیست به کار بستنش مهمه خیلی مهم تر از دونستن! حسین برای ما چند روز تو هیات بودن و سیصد و شصت روز سالو بیخیالی نباشه! بیاید با آزادگی زندگی کنیم.
دیشب منظور پیامبر ص رو تز اینکه حسین سفینه ی نجات است رو فهمیدم: حسین راه پیوند با خداست کسیه که یاد واقعی خدا رو دل ادم زنده میکنه. یه بار قبل از این چنین کاری کرده بود امسال پس از مدت ها انگار دوباره زنده شدم. چون دوبتره دارم خود واقعیم و خدای واقعیم رو پیدا میکنم. مانند معجزه بود من ماه ها تلاش کردم و خدا و حسین یه شبه درست کردن همه چیز منو. واقعا حسین برادر و سرور برزگ منشیه بعد از اینهمه سال همه ازش الگو میگیرن, ازش چیزی میخوان و بسیاری چیزی رو که باید به دست میارند. این شب و روز ها رو از دست ندید معجزه میکنه
دیشب به دیدن این تاپیک خواستم منم یه شعری چیزی پست کنم. گفتم چرا از شعرای خودم نگذارم . و اغازی بود برای به باد اوری چیزایی که یاد اوریش تاثیر واقا بزرگی گذاشت
از خدا خیلی متشکرم از حسین و همراهانشم خیلی ممنونم و از شما هم خیلی ممنونم بابت این تاپیک و پست ها که واقعا تاثیر گذاشت
امروز وسط هییت و روضه خواستم شعر بگم بگذریم که چند نفر اون موقع دیوونه فرضم کردن
فکر کنید وسط سینه زنی و.. با قلم و کاغذ
خب خوب که در نیومده ولی میخوام بگذارمش بعد از یه مدت واقعا طولانی بالاخره چند تا بیت دست و پا شکسته گفتم به طوری که دبیر ادبیات ببینه میبره زنگ ادبیات یه چند تا کلاس پایین تر مینشونه
به نام شاهد شهادت خواهران و برادرانم
به نام عاشق عشق جاودان یارانم
ای که در روز ازل آخرتم یاد اورد
ای که در بی کسی ام یاد تو در نغمه ی ان باد آورد
ای که تو شاهد و مشهود و تویی وارث خونی
در زمانی بر زمین پبکرمان باعث خونی



ای خدای آسمان ای بیکران رویا ی عشق
ای که در هر دو جهان ای شاه بی پروای عشق
ای که ما را یاوری تا بینهایت باوری
ای که ما را سروری میزبان روح عاشق بی پیکری
ای تویی منزلگه عشقی که معشوق انس و جان نمیشود
ای خالق حسی که جز با خدای ازادگان نمیشود



ای که صاحب عزای اسمان ها و زمین بودی
ای که خود پذیرای روح شاه شهین بودی
ای که خود عاشق عاشقانت هستی
ان زمان چگونه با عاشق ترین عاشقت بودی؟


میدونم طولانی شد ببخشید
ممنون که خوندید و فکر میکنید روش
خدا پشت و پناهتون