ممكن است انسان توانسته باشد بسیاری از بیماری های واگیردار را كنترل كند، ولی درگیر گروه دیگری از بیماری ها شده كه بزودی ۷۰ درصد بیماری ها را تشكیل خواهند داد. عامل این گروه از بیماری ها یك موضوع ظاهراً ساده و پیش پا افتاده است: بی تحركی!

براساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی ، رقم مطلق مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرواگیردار از 1.28 میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ به رقم7.94 میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ خواهد رسید. این اتفاق به این دلیل رخ می دهدكه ۶۰ تا ۸۰ درصد مردم جهان بی تحرك یا كم تحرك شده اند. اما نكته تأسف آور در مورد كشور ما این است كه آمارها نشان می دهد ۶۶ درصد كودكان ما بی تحركند.
این به آن معنا است كه در چند دهه آینده شهروندانی خواهیم داشت كه با انواع بیماری های مزمن نظیر بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، چاقی، پوكی استخوان و... دست و پنجه نرم می كنند. به این ترتیب نیروی كاری خواهیم داشت كه انرژی لازم را برای كاركردن ندارند، احتمالاً دست به گریبان انواع بیماری ها هستند و هزینه درمان بیماری هایشان در آینده كمرشكن خواهد بود. درحالی كه با ورزش و حتی پیاده روی می توان از بیماری های ناشی از كم تحركی جلوگیری كرد.

چرا كم تحركیم؟

بی تحركی انسان ها به گسترش فناوری و ماشینی شدن زندگی بر می گردد. این طرز زندگی باعث شده بشر امروز عادت های جدیدی كسب كند. به خاطر بعد مسافت دیگر كسی نمی تواند فاصله خانه تامحل كارش را پیاده طی كند. ضمن این كه عادت استفاده از خودرو باعث شده هیچ كس تمایل نداشته باشد تا حتی مسیرهای كوتاه را هم پیاده طی كند. گسترش ادارات باعث شده بسیاری از مشاغل كاملاً بی تحرك باشند. معضل به حدی جدی است كه كارشناسان به كارمندان توصیه می كنند وسایل كارشان و حتی تلفن را كمی دورتر قرار دهند تا دست كم مجبور شوند كمی بدنشان را كش دهند تا آن وسیله را بردارند یا از آن استفاده كنند!