مارا چشمانش را بست،جنگل بزرگی راتصور کرد،پر از درخت های خزه بسته.سنجابی به سرعت از درختی بالا میرفت،آهویی با چشم های درشت و ترسیده به او خیره شده بود و هر لحظه امکان داشت از جا بجهد و فرار کند. کف جنگل با خزه نرم شده بود واز لابلای خزه ها گل های کوچک آبی روشن بیرون زده بود...گل های فراموشم مکن.هر از چند گاهی یک گل پامچال کوچک و صورتی دیده می شد و مثل جرقه ای از لذت ناب بر دل می نشست.از بین شاخه ها تکه هایی از آسمان نمایان بود،آسمان آبی سیر سیر سیر...
چشمانش را باز کرد.به بوم روبرویش خیره شد و شروع به نقاشی کرد.هرچه قدر که بوم روبه رویش پرتر میشد،او از درون خالی تر میشد.قلمو با ضربه هایی محکم بر بوم می نشست و به پایان خودش نزدیک میشد...از پنجره به بیرو نگاه کرد.خورشید در حال غروب بود و این نشان میداد که 24 ساعت بدون وقفه درحال نقاشی بوده و این چیز عجیبی نبود.هروقت که یک نقاشی را شروع می کرد تا پایانش نمیتوانست قلمو را زمین بگذارد.تقریبا تمام شده بود و تنها چشمان آهو باقی مانده بود.احساس میکرد جانی در تنش نمانده،خیلی خسته بود خیلی!آهو تمام شد.
قلمو بر زمین افتاد.
اتاق خالی بود.باد با شدت به پنجره می کوبید.
احساس می کرد در فضا معلق است،احساس سبکی عجیبی داشت.سعی کرد با نگاه کردن به اطرافش بفهمد کجاست ولی اطرافش همه چیز ناآشنا بود.ساختمان هایی بلند در کنار درختانی قطور و بلند،پیاده رویی از علف،گل هایی که از همه جا به بیرون سرک می کشیدند.حیوانات،به آرامی در کنارانسان ها راه می رفتند و هیچکدام نسبت به حضور انسان واکنشی شان نمی دادند.حتی حیوانات وحشی نیز با وقار تمام قدم می زدند.هر از چندگاهی انسانی می ایستاد و ببری عظیم الجثه را نوازش می کرد و یا خرگوشی خود را به گرگی نزدیک می کرد و با بازیگوشی سعی در جلب توجه او داشت.به نظر می رسید جنگل با شهر ترکیب شده و هیچ انسان یا حیوانی قصد شکار گونه ای دیگر را ندارد.احساس می کرد در رویا به سر میبرد...هرلحظه سرش سنگین تر می شد و در آخر چشمانش بسته شد.
چشمانش را باز کرد.
رنگ
تابلو
صدای بوق ماشین ها.
اشکی از چشمانش چکید.

خیلی ازاینکه داستانتو بانقاشی وتخیل اوردی جلو خوشم اومد........
حستوکاملاگرفتم......اخرش منم میخاستم گریه کنم!!!حیف.....
ممنون

خیلی خیلی قشنگ بود. مرسی.
منتظر داستانای بعدیت هستم.
قلم خیلی قشنگی داری!

تو نوشتت کاملا احساس موج می زد و واقعا خیلی قشنگ نوشته بودی
بهت تبریک می گم بابت قلم زیبات
در انتظار داستان‌های دیگت هستم.

بسیار عالی بود
تخیل خیلی خوبی داشت
فقط یکم مبهم بود
منتظر داستانای بعدیت هستم
موفق باشی

اگه اجازه بدی خودم داستانتو عزیزم برا این بخش تگ میکنم

داستان های خود را صوتی کنید !



عالی بود ممنون ازت ......

توصیفاتت رو به شدت دوست داشتم
خیلی قشنگ احساساتو مکتوب میکنی
از قسمت اولش مطلقا نمی تونم ایرادی بگیرم ولی بخش دوم یکم به نظرم مبهم بود
منتظر داستانای دیگت هستم
قلمت مانا

خوب مشخصا خاصیت نوشته های تو تو احساسیه که بهشون میدی، تبریک میگم، واقعا با احساس مینویسی! و همین مهمه... هر چند فکر کنم نام نوشته رو ترجحا بذاریم روش بهتر باشه... چراکه خاصیت های یک داستان رو من نمی بینم.(((به دل نگیر من کلا یکم تو این مورد سختگیرم وگرنه کارت عاولی)))
تنها مشکل میدونی چیه؟ نگارش... تو اون یکی هم گفتم بعد علاعم نگارشی فاصله بذار... البته همچین مهم هم نیست شاید،خخخخخ
از این چیزپیزایی که میگم بگذریم... خوب مینویسی... آفرین، تشویق...

از معدود داستان هایی بود که به دلم نشست
باید بگم قلم قدرت مندی داری و خیلی خوب توانسته بودی توصیف کنی
تمام چیز هایی که نقاش میدید رو تونستم تصور کنم
احساست به خوبی در کارت موج می زد
فقط یه سوال نسبتا ساده دارم و اونم اینه که چرا مارا?اسم شخصیتت بود،اما اسم نیز به خوبی در داستان جای گرفته بود.
منتظر دیگر کارهای خارق العادت هستم
موفق و ''پیشتاز'' باشی

بسیار جالب و زیبا با توصیفات جالب
تنها یه نکته اینکه علایم نگارشی رو کامل رعایت کنی بسیار عالی می شه و اینکه مثلا وسط داستان آورده بودی:

24 ساعت

یه داستان بسیار پر احساس و جالب نوشتی ولی یکدفعه وسطش از اعداد ارقام استفاده کردی
این حداقل منو یکمی از فضای داستان دور می کنه و باعث میشه مثل یه خالی باشه در یک چهره ی زیبا و جذاب
می شد به جای 24 ساعت بگی همه روز یا تمام روز یا...
البته این اندیشه ی منه شاید درست نباشه و فقط منو از فضای داستان اندکی دور کنه
درکل بسیار خوب بود واقعا زیبا نوشتی ممنون ازت بازم بنویس