1.

دروووود
خب دوستان من میدونم بیشتر شما با پرسی جکسون خاطره دارید(کلا فک کنم نوستالوژیک زمان ما بشه پرسی جکسون)
خب امروز میخواییم اونو باهم نقد کنیم البته نه یه نقد جدیو خشک
بلکه یه نقد با چاشنی طنز
خب ابتدا بگم که درسته این نقد طنزه ولی خارج از شوخی درسته
1.خب ابتدا بیایم ساختار اونو مشخص کنیم
من نمیدونم چرا یجورایی حس میکنم ساختار این داستان مشخص نیس....جدا نع اینکه ساختار نداشته باشع ها....مشکل اینه که ساختار تا حد زیادی ناپیوستس
البته از اول داستان قهرمان و ضد قهرمان مشخص شدن پس شما اخرای کتاب اول ضد قهرمانو میشناسید و این یه جور بنای ساختارگرایانه ی داستانه...کلا ریک همون اول کار لوک بدبختو بیچاره کردع
2.خب قسمت دوم اختصاص داده میشه به جوء داستان...خب میشه گفت جو سازی داستان خوب بود...تا حدی خوب بود....یعنی هنگام احساس خطر خواننده تا حدی احساس میکرد که تو اون موقعیته...خب بگذریم
3.خب اینم قسمت مورد علاقه ی من یعنی کشمکش. خداییش این داستان روند کشمکش خوبی داشت....یعنی مشکلاتی که پیش میومد تا حدی هوشمندانه بود ولی خب اگه اخر داستان همچیز به خوبیو خوشی تموم نمیشد بهتر بود....این ربطی به علاقه ی من به کشتن نویسنده ها نیستا...ولی وقتی حداقل اتفاقاتی برای قهرمان و اطرافیانش پیش بیاد خواننده بهتر با داستان کنار میاد...یه اصطلاح خوبی هم داره که متاسفانه من یادم نمیاد....
4.خب قسمت دیالوگ اونهم بصورت قابل توجه ای معطوف به احساسات بود....خب البته این یکی از نقاط مثبت داستانه
خب در کل داستان خوبی بود....خلاقیت نویسنده در پیچیدن یونان قدییم در دنیای جدید بسیار جالب بود..
در کلا رمان خوب و جالبی بود
خب منتظر نقدای شما هستیم
البتع نقد من نشد که طنز باشه ولی شما تا میتونید پر نمکش کنید
هنجار:
1.نقدتون تا حدی طنز باشع
2.احساساتی نباشه نقدتون
ـــــــــــــــــــــ
1.کاور درست حسابی برای مجموعه پیدا نکردم.

خطر اسپویل برای اونایی که نخوندن (مگه کسی هست که نخونده باشه؟؟؟)


خب
پرسی جکسون
کتاب اول
میتونم بگم واقعا جالب بود کتابی بود که ادمو به ادامه دادن تشویق میکرد هرچند ضعفای شاید غیر منطقی داشت اخه چجوری میشه سگ سه سر رو با یه توپ خر کرد؟
ولی خب در.کل.کتاب خوبی بود
کتاب دوم
داستان یکم ضعیف شد مثل کتاب اول ادم رو پای خوندن نگه نمیداشت
بعضا حوصله رو هم سر میبرد هرچند اخرای داستان یکم بهتر شده بود
کتاب سوم
ایده جالبی بود
شکارچی.های ارتیمیس اضافه شدن نیکو و ... جز نقاط قوتش بود . با این که حضور انابث توش کمرنگ بود اما خوب بود.(مثه این داستان شوالیه ها که میرن دختری رو که دوست دارن از دست اژدها نجات میدن میشد باشه که من ازشون بدم میاد اما خب به خپبی از اون حس در اومده بود)
دوباره یه چیز غیرمنطقی بود
این که پرسی و انابث بتونن وزن اسمون رو تحمل کنن
اسمونی که اطلس و ارتیمیس رو کلی اذیت میکرد
کتاب چهارم
دوباره یکم ضعیف شده بود داستان
زد و خوردای کمتر وکمی حوصله سر بر
هرچند نقش ریچل پررنگ تر شد و... خخخخخخخخ
هزارتو جای جالبی بود
با این زد و خورداش کم بود اما تیکه جنگ با اون پسر پوسایدونش جالب بود
امممم کالیپسو هم خیلی باحال بود
دلم واسش سوخت (اخیییی)
کتاب پنجم
داستان دیگه به اخراش رسیده بود
یکی دوفصل اول چیز زیادی نداشت و رو اعصاب بود هرچند مرگ اون پسر هفاستوس تاثر بر انگیز بود
اما بعداز اون داستان به لطف زد و خوردای زیاد جون گرفت
جنگش با اون تایتان شرق فوق العاده بود هرچند اون نحوه کشتنش غیر.حنطقی.بود(اخه یه تایتان انقدر راحت حذف میشه؟)
اخرشم خب لوک و کرونوس خیلی راحت حذف شدن خیلی راحت
پرسیم که به خاطر عشقش جاودانگی رو رها کرد(مگه میشه بیخال باوالبته حرکت خفنی.بود)
خب داستان خوبی بود
من که دوست داشتم
من عاشق بزن بزن زیاد تو داستانم

خدایان رو ضعیف نشون داد
کرونوس هم همینطور
پرسی هم باید جواودانگی رو قبول می کرد

این کتاب مجموعه اولش واقعا حرف نداشت...هرچند برعکس کتاب آتش دزد خدایان رو ضعیف و بی قدرت و درکل بیکار نشون میداد..بعضی جاهای داستان غیرمنطقی میشد(پسرشو خورده؟؟)ولی جای زیادی برای نقد کردن داره..