با سلام


پدر بزرگم عاقد بود. من هم دوسال بود پا به مدرسه گذاشته بودم. مادرم می گفت در چشمانت برق شیطنت است. واقعا هم بود. هیچوقت آرام و قرار نداشتم. یک روز به خانه ی پدربزرگ رفتیم اواسط بعد از ظهر بود.
پدربزرگم به درون اتاق رفت. من هم کنجکاو شدم. به دنبالش رفتم. دفتر بزرگی را برداشت ، بازش کرد و بر روی میز گذاشت.
شناسنامه ای را از ناکجا آبادی که به چشمانم نیامده بود برداشت و شروع به نوشتن کرد.کنجکاوی مرا به مبل کنار دست او کشاند.
ساکت نشستم و تماشا کردم.
خودنویس بر روی کاغذ می رقصید می نوشت:
مریم حجازی...1362...
نمی دانم آن لحظه زمزمه ی پیر پدربزرگم بود یا خش خش رقص قلم بر کاغذ که مرا آرام کرد.
شاید هم دیدن این که این دو چه راحت و چه زیبا پیوند می دهند دختر و پسری را.
پیوندی به قدمت آدم
به قدمت حوا
نمی دانم کدام یک آتش درونم را زیر خاکستر برد.انگار من هم به قدمت پیوند میان زن و مرد شده بودم.
صبر و آرامش همچو نسیمی روح بخش در وجودم می وزید.
چند ساعت...
چند ساعت به تماشا نشستم.
به تماشای ثبت شدن یکی دو پیوند.
گوش فرا می دادم به خش خش قلمی که روی کاغذ می رقصید و آواز می خواند.گوش فرا می دادم به زمزمه ی کهن سالی که همراه با قلمش می خواند...
مریم حجازی...علی محمدی...
ساعت ها گوش دادم و تماشا کردم تا اینکه پدربزرگم دست از قلم برکشید و دفتر پیوند آدمیان را بست.
پدربزرگم رفت...اما من ، کودکی هشت ساله ، هنوز نشسته بودم و به زمزمه ی تاریخ گوش می سپردم.
تاریخ می خواند...
از محبت ها...
از دوستی ها...
از عشق ها و پیوند ها...
و من آرام گوش می دادم...

سر می داد آواز جهان آن پیر سالخورده ی مست
آن زمان که عشق برفت ، زندگی رخت ببست

فریاد می زد آن پیر باده نوشِ مِی پرست
زندگی نیست جز عشق و شادی و پیوند دو دست

پ.ن: شعر نو هست.

نوشته اصلی توسط sandermon

سلام سید عزیز.
آقا اول قلم خوبت رو تبریک بگم.
جدا قلم خوبی داری و من هر وقت قلم خوبی رو می بینم پیشنهاد می کنم داستان بنویسه و مشتاقم از شما هم داستان بخونم.
این نوشته خب داستان نبود و این اصلا ایرادی نداره. یه داستان واره ی زیبا که قدرت کلمات نویسنده بش زیبایی خوبی بخشیده بود.

و اون شعر هم اگه از خودتونه باید بگم پا در هواست. هنوز تکلیفش با خودش روشن نیست که نوئه یا تو قالب کهنه.
اصولا نمی شه با صحبت شاعر قالب رو سنجید. قالب شما اصولا و شعرا کهنه، اما وزنی که توش هست دقیقا باعث شده بزنه بی راهه، اگه به صورت کهن نگاهش کنیم خب ایرادی وزنی داره به شدت. اگه بخوایم به صورت نو نگاهش کنیم نمی شه، چون نزدیکی اوزان مصاریع باعث می شه ناخوداگاه ما بره سمت کهن و عملا به دید نو نبینیمش.

خوب بود بازم و امیدوارم بازم ازتون بخونم.
در پناه حق.

ممنون ایچی جان
عاقا قبل هرچیزی منو راحت خطاب کن نیاز نیست بگی عزیز یا با شما خطابم کنی راحت باش عامو
بله درسته داستان نبود به قول شما داستان واره بود ممنون

خب درواقع پایین شعر نوشتم شعر نو هست
چون می دونم هیچ وزنی نداره و منم یچ استعادادی در شعر سنتی گفتن ندارم همون شعر نو هم استعدادی ندارم
اما وقتی داستان رو نوشتم این شعره اومد به ذهنم و نوشتمش چون با مضمون می خوند
همچنین من شخصا شعر های نیمایی که شباهت مناسبی به سنتی دارن خیلی می پسندم برای همین...

پ.ن:عاقا من شک داشتم بعضی از افراد متوجه بشن منظور از پیوند دو دست در مصرع اخر شعر چیه
پیوند دو دست با دو مضمون مختلفه یکی ادامه نسل های بعدی و پیوند دست پدر و مادر با فرزند(اگر روشن شدن گوشی های نوکیا رو دیده باشن دوستان می دونن منظورم چیه)
یکی هم پیوند دستان زن و شوهر
یعنی تکامل و ادامه ی بقا


همین دیگه ممنون ایچی جان و امیدوارم هرجاش مشکل داره بهم بگی
ایشالا اگر چیزی به ذهنم اومد می نویسم ولی خب کلا من ظنر می نویسم و این اولین داستان جدی من بود برای همین نمی دونم اصلا چیزی به ذهنم میاد یا نه...

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط .AvA.

خیلی قشنگ و عالی بود...
خیــــــــــــــلی
همه چیزش درست و خوب بود
عالیه
نمی خوام ایراد بگیرم ینی ایرادی نداره ولی یه بچه هشت ساله به این چیزا و اینقدر عرفانی فکر نمی کنه
اما کلا عالی بود...

خب درواقع همش تفکر اون بچه ی هشت ساله نبود
خیلیش پرداخت داستانی وبد
خیلی استفاده از کلمات بود ورگنه به این شکل ادبی که یه بچه ی 8 ساله فک نمی کنه
ولی با همین مضمون چرا اندک بچه هایی...با همین سن و سال...

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

نوشته اصلی توسط the ship

واقعا اینو خودت نوشتی؟؟؟ افرین من اصن فکرشم نمیکردم متن های به این خوبی هم می نویسی.

یعنی الان داغونم کردیا
این الان تعریف بود یا سرکوفت؟؟؟

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

عاقا از همه دوستانی که خوندن اما تگشون می کنم عذرمی خوام چون الان یادم اومد باید تگ کنم
دیگه به بزرگی خودتون ببخشید


و خواشهمندم همه ی نقدی بکنن

آقا فقط می تونم بگم عالی بود(به کی بگم من نیم صفحه نقد نوشتم. اما پرید. حتی بازگرداندن محتوای ذخیره شده هم هر کاری کردم نیومد آخه چرا انقدر گند شانسممممممم )

نوشته اصلی توسط PLUTO

آقا فقط می تونم بگم عالی بود(به کی بگم من نیم صفحه نقد نوشتم. اما پرید. حتی بازگرداندن محتوای ذخیره شده هم هر کاری کردم نیومد آخه چرا انقدر گند شانسممممممم )

همیشه از مطالبیت که کلی وقت گذاشتی روشون یا طولانین کپی بگیر بعد ارسال کن
حالو یه بار دیگه نقدو بنویسم دمت گرم

اقا قشنگ بود! ( حیف از این جور متنا سر در نمیارم وگرنه یه نقد سازنده و صد البته کوبنده می نوشتم حالتو بگیرم)

بابا دست خوش!!!!!
خیلی قشنگ بود!
به خصوص اون شعر آخرش!
ایول !

اوه مایگاد!!!!!!!!!!!!!!! خیلی دلنشین بود من دوسش داشتم! بچه 8 ساله چه به این افکارو و جلافتاااااااااااا والا ما بچه بودیم پامون و جلو بابامون دراز نمی کردیم چه برسه ازین فکرا بکنیم!موفق باشی

قشنگ بود اما زیادی بچه به فکر نرفته بابا زندگی سختی ام داره حرفای قشنگس تا 2 نهایت5 ساله.... اگه واقعا اینطوری بود به قشنگی یک رویا به زردی گندم زار به شیرینی عسل به نرمیه یک نگاه به کوتاهی یک لحظه....!!

نوشته اصلی توسط Andish

قشنگ بود اما زیادی بچه به فکر نرفته بابا زندگی سختی ام داره حرفای قشنگس تا 2 نهایت5 ساله.... اگه واقعا اینطوری بود به قشنگی یک رویا به زردی گندم زار به شیرینی عسل به نرمیه یک نگاه به کوتاهی یک لحظه....!!

خب بچس دیگه
توقع داری یه بچه 8 ساله این چیزا رو کامل درک کنه دخترم؟؟؟همین قدرم که تونسته قسمتی از زندگی رو بفهمه خودش خیلی خوبه
تازه درواقع قسمت های با ارزش تر زندگی رو فهمیده

موضوغ جالبی داشت. ایرادی هم نمیتونم بگیرم
فقط اینکه خیلی خوب بود دیگه