ان‌ها ان‌جا بودند. چهره‌های اشنا.با صورت‌هایی به سردی سنگ و قلب‌هایی به سیاهی ان. در جامه‌های فاخر و زیورالات گرانبها. در جایگاهی بالاتر از مردمی که اشفته و متحیر، در سکوت ایستاده‌بودند، به او خیره شده و منتظر بودند. منتظر مرگ.
سایورای[1]زیبا، در جامه ای به رنگ چشمان خاکستری‌اش. آیا شب‌هایی را به یاد میاورد که در آغوش یکدیگر آرمیده بودند؟
انکاناس[2]خائن، در زره‌ی سرخ لشکر نامیرایان،.آیا روز‌هایی را به یاد میاورد که دوشادوش یکدیگر جنگیده بودند؟
دوران[3] فاخر، در جامه‌ی ساده‌ی وزارت. ایا سال هایی را به یاد میاورد که به پدرش خدمت کرده بود؟
سرش را بالا گرفت. همچون یک فاتح. همچون روز‌هایی که در تاسورد[4] پیشاپیش سربازانش رژه‌ی افتخار می‌رفت.
گام‌هایش را محکم برداشت. همچون یک فرمانده. همچون روزهایی که در پیکار های انکا[5]دلیرانه می‌جنگید.
سپس ایستاد. در برابر او. هاکاریوس[6]غاصب، در جامه‌ی پادشاهی. در برابر برادرکوچکترش، درلباس پدر. و در چشمهایش خیره شد.
دست‌هایی وادارش کردند تا زانو بزند. مقاومت کرد، فشار دستها بیشتر شد و او در برابر انها، به ناچار، تسلیم شد. اما بازهم به ان چشم های مغرور خیره ماند.
و بعد او به سخن امد. با صدایی رسا، تا همه بشنوند. همه‌ی عروسک‌های اطرافش.
_ برادرم! تو همخون منی. و ما از یک ریشه‌ایم. فرصتی دوباره به تو داده میشود، از جانب بخشنده‌ی من. سوگند وفاداری یاد کن، به خدمت من درا و بخشیده شو.
و منتظر پاسخ ماند.
تاماریوس[7] در عوض جواب سرش را کمی کج کرد و اب دهانش را روی چکمه های گرانبهای او انداخت. و دوباره به چشم‌های برافروخته او خیره شد.
هاکاریوس، عصبانی، فریاد زد « تو فرصتی داشتی و ان را به هیچ گرفتی. ببریدش.»
دست‌ها دوباره پیش امده، بلندش کردند و او را به سمتی دیگر کشیدند. رو به مردم به زانو در اوردنش و سرش را روی پایه‌ای از چوب مرغوب سرخدار گذاشتند. جلاد بالای سرش امد، با تبری جواهر نشان. ضیافتی در خور برای محکومی عالیقدر.
در اخرین لحظات، همانطور که در انتظار بوسه سرد تبر بود، او را دید.
در میان مردم، بانویی ایستاده بود در ردایی سیاه تر از شب. با موهایی کوتاه و چشمان سیاه و به او لبخند میزد.خودش بود.
تجسم واقعی مرگ، زیبا و سرد.
تاماریوس چشمهایش را بست و منتظر ماند.
ان سوی دیوار چه چیزی انتظارش را می کشید؟
[1] Sayora
[2] Enkanas
[3] Doran
[4] Tasvard
[5] Aneka
[6] Hakaryous


اولین داستانی که میذارم خوشحال میشم نظرتون رو بدونم بیشتر در مورد نگارش و موضوع داستان

والا به نظر من که شیوه ی نوشتاری خیلی خوب بود
یعنی اینکه توانایی نوشتن بالایی دارید
موضوع داستان هم به نظر من چون خیلی کوتاه بود جالب بود ولی چیز خاصی نداشت
عموما داستان های کوتاه یه درس عبرتی چیزی دارن
این یکی فقط اینو داشت که چطور دوستان قدیم می شن دشمنان جدید فقط برای قدرت(تازه نمی دونم شما این مفهومو توی ذهنتون داشتید یا نه ولی می شد اینو استنباط کرد)
به نظرم اگر معلوم می شد شخصیت تاماریوس برای چی داره اعدام می ش خیلی بهتر بود
مثلا برای مردمش؟؟برای قدرت؟؟برای انتقام؟؟برای...؟؟؟


پ.ن:توجه داشته باشید این نقد ها کاملا بی رحمانه هست چون هدفمون تشویق شما نبود و فقط می خواستیم نقد بشین برای بهتر شدن نوشته هاتون.برای همین ناراحت نشید و باور کنید اگر گفتیم توانایی نوشتنش رو دارید یا از نوشتار خوبی برخوردارید یعنی واقعا توانا هستید

ممنون از قوت قلباتون
داستان مستقله.
در مورد چرایی اعدام تاماریوس، اشاره کردم که برادر بزرگتره و با مرگ پدر طبیعتا باید شاه بشه ودر این مورد یا باید بمیره یا شاه بودن برادر کوچک رو بپذیره.
در مورد مفهوم هم فقط میخواستم یه شکل از مرگ رو روایت کنم.

نوشته اصلی توسط narsisa

ممنون از قوت قلباتون
داستان مستقله.
در مورد چرایی اعدام تاماریوس، اشاره کردم که برادر بزرگتره و با مرگ پدر طبیعتا باید شاه بشه ودر این مورد یا باید بمیره یا شاه بودن برادر کوچک رو بپذیره.
در مورد مفهوم هم فقط میخواستم یه شکل از مرگ رو روایت کنم.

خب اگر چرایی اعدام اینه دیگه اون قسمتش که داداش بزرگه می گه سوگند وفاداری یاد کن بعد تاماریوس تف می ندازه رو کفشش برای چیه؟؟؟؟؟؟؟
اها فهمیدم


پ.ن:بزار اینو هم بگم دخترم.درکل اینجوری نبود که 4 خط بخونم حوصلم سر بره بقیشو نخونم.این خیلی چیز خوبیه

منم چرت و پرتامو بگم؟
می دونی نگارش و نثر خیلی خبو بود ولی به نظرم یه جورایی بی هدف بود، یعنی هدف داشتا ولی هدفش مشهود نبود!
دیگه این که این متن به نظرم می تونست یه مقدمه برا یه داستان باشه یا یه پاینا برا یه داستان به صورت مستقل خیلی حال نداد بهم!
دیگه حرفی ندارم فقط این خدایی قلم قوی داری ایده رو بهتر کنی عالی میشه!
ممنونکه داستانتو با ما شریک شدی!

قلمت سخت و محکمه اما قوی می نویسی
نثر خوب و مختص به خودت رو داری که این خودش حسن خیلی خوبیه
بعد استفاده از فعلات کمه؛ که بعضی جاها ببخشید ولی شدید رو اعصابم بود.
داستان پراکنده بود! حس کردم که دارم داستان رو می خونم اما یکی میاد هر چند ثانیه یه بار جلو چشمام رو می گیره و متن رو ازم دور می کنه
البته هر مشکلی قابل حله و اشکالات و حسن های ریز و درشتت می تونن با تمرین نوشتن کمتر و بیشتر بشن
ممنون از اینکه نوشتی

نوشته اصلی توسط F@teme

خوب بود.
فقط این اسمها رو از کجای تخیلت در آوردی؟
عجیب غریب بودن اسمها.
نقدی هم ندارم باحال بود.

من یه سوال دارم که فک کنم جواب سوال توهم باشه.مهدیه توکتاب100سال تنهایی رو خوندی؟؟؟یاکلا کتابای گارسیا مارکز؟@Magystic Reen

نوشته اصلی توسط narges.o

من یه سوال دارم که فک کنم جواب سوال توهم باشه.مهدیه توکتاب100سال تنهایی رو خوندی؟؟؟یاکلا کتابای گارسیا مارکز؟@Magystic Reen

اره خوندم. مگه شبیه اسمای اوناس؟
هاکاریوس رو که مطمئنم یه جا شنیدم بقیه ولی همینطورین.