بنام خدا
رویداد پاریس اگرچه درنفس خود بدلیل عوامل پشت پرده فاقد ارزش است اما موجب گردید تا مباحثی مهم ازنو مطرح وبررسی شود ویکی ازآنها دفاع ازآزادی بیان است منظور ازبیان چیست؟ تا از آزادی آن دفاع کنیم.
بیان یک مفهوم عام است که میتواند برهر اقدامی اطلاق گردد هنرها هریک بیان مقاصدی هستند اقدامات افراد خود نوعی بیان هستند مثلا یک هنرپیشه دربرابر دوربین عریان میشود ومیگوید این بیان من است وآزادم فلان شاعر هنرمند باذوق خود فردی را به تمسخر میکشد ومیگوید این بیان من است وآزادم .کشوری مانند آمریکا دارای سلاح اتمی است وکشور دیگری را بمباران میکند ودفاعش اینستکه این بیان من است وآزادم یعنی هر اقدامی خود نوعی بیان است ومراد ازآزادی یعنی آزادی هر اقدامی.در نتیجه نشریه فرانسوی میگوید کاریکاتور زبان من است وبیان من پس آزادم .آن جوان فرانسوی الجزایری تبار نیز میگوید سلاح زبان من است ومن آزادم .اگر قضیه آزادی بیان اینست پس دیگر ایرادی بر کاریکاتوریست وجوان تروریست نیست.چون هردو ازآزادی بیان خود بهره برده اند.اما خرد من وشما این معنی را میپذیرد؟ خیر
مراد ازبیان گفتار ونوشتار است والبته دومی ترجیح دارد چرا که خداوند برقلم سوگند یاد کرده است وپیامبران او از گزند گناه درامرگفتار ونوشتار درامانندتا راهنمایان انسان باشند بنابراین اگر معنای بیان همان قلم وگفتارباشد بدون مرز باید آنرا پاس داشت چون پاسخ گفتار ونوشتار داده شدنی است وهرکه منطق واستدلالش قویتر باشد آن برنده است .اما نه هربیانی آزاد است هنر مند در هنرش ازخیال بهره میبرد همچون هنر کاریکاتور اگر با خیالات خود هنری راآفرید وبه حقوق دیگری لطمه زد چگونه میتوان پاسخ اوراداد؟ مثلا میتوانیم با یک کاریکاتور دیگری جواب بدهیم هرگز زیرا برخی زبانها پاسخ پذیر نیستند ودر کلام خداوند آمده است که دشنام دیگران را با دشنام پاسخ ندهید چون موجب گسترش گناه است وطرف مقابل راجری تر میکند .تنهاراه باید از اینگونه آزادی زبانها ممانعت شود لااقل درمورد پیامبران وامامان چنین اجازه ای داده نشود. این امر نه تنها محدودیت آزادی تلقی میشود بلکه کمال انسانیت رامیرساند تا آدمیان با پذیرش مسوولیت به نوشتار وگفتار روی آورند تا پاسخ لازم دریافت کنند.
بامیدروزیکه فرهنگ نوشتاری وگفتاری آزاد درسراسرگیتی حاکم باشد.