پیش نوشت ۱: ملکه انگلیس زمانی گفته بود، قانون برای یک جامعه مثل یک لباس است، اگر آنرا زیادی تنگ درست کنیم، زمانی که جامه را بر تن جامعه میکنیم، از جاهای مختلف شکافته و پاره میشود…

پیش نوشت ۲: اگر مصادیق جرم را افزایش دهیم، مجرمان را افزایش داده ایم بی آنکه ارتکاب جرائم واقعی، افزایش یافته باشد.

متن:

یادم می آید نخستین روزها که فیس بوک ف.ی.ل.ت.ر شد، من جزو کسانی بودم که استفاده از آن را کنار گذاشتم. حوصله مکانیزمهای پیچیده عبور از ف.ی.ل.ت.ر را نداشتم و عطای فیس بوک را به لقایش بخشیدم. اما زمانی که حلقه محدودیتها تنگ و تنگ تر شد، زمانی رسید که دیدم برای پیدا کردن تصاویر معمولی نیز با صفحه معروف «پیوندها» مواجه میشوم. به هر مصیبتی بود راهکارهای عبور از دیوار ف.ی.ل.ت.ر را یاد گرفتم تا بتوانم اسلایدهایم را درست کنم. اسلایدهایی که قرار نبود برای کفار و معاندین پخش شود و عمده مخاطبان آن مسئولین بودند!

وقتی که دیدم به لطف نرم افزارهای عبور از دیوار ف.ی.ی.ل.ت.ر دسترسی به جهان آزاد دوباره امکان پذیر شده، اکانت فیس بوکم را دوباره فعال کردم و مجدداً به جمع کاربران فیس بوک پیوستم. اگر محدودیتها تا این اندازه شدید نبود هیچگاه زحمت این همه مصیبت را به خودم نمیدادم.

هنوز میشناسم کاربران زیادی را که حوصله عبور از دیوار ف.ی.ل.ت.ر را ندارند و به سهم کوچکی از دنیای آزاد که «برادر بزرگ» برای آنها صلاح دانسته است قناعت کرده اند. اما احساس می‌کنم تنگ کردن دیوار این زندان و توسعه‌ی این روش ف.ی.ل.ت.ر کردن عمومی، عملاً نقض غرض خواهد بود و ایرانیان را بیش از هر زمان دیگر به شکستن موانع و ورود به دنیای آزاد ترغیب خواهد کرد.

هر بار که یک ایرانی از طریق ف.ی.ل.ت.ر شکن وارد دنیای آزاد میشود، «حرمت دولت و نظام» یک بار شکسته میشود. و با اعمال محدودیت های بیشتر، هر ایرانی به صورت روزمره نیازمند عبور از دیوار ف.ی.ل.ت.ر خواهد بود. در این میان حرمت نظام و قوانین آن به کجا خواهد رفت؟ جامعه ای خواهیم داشت که همه در آن مجرمند. این لباس تنگ شکافته میشود و این اصلاً اتفاق خوبی نیست…

پی نوشت: در تفکر سیستمی میآموزند که اگر کاری میکنی، فقط به یک دقیقه بعد از آن فکر نکن، به یک سال پس از آن و اثرات دور دست هم فکر کن. کاش تفکر سیستمی بر بدنه اجرایی کشور حاکم بود.