مدتی هست ذهنم مشغوله...آرامش چیه؟
چجوری به دست میاد؟
تعریف کی از آرامش درسته؟
چرا اینقدر آرامش کم شده تو زندگی های امروز؟
اصلا آرامش هنوزم پیدا می شه؟؟؟
می شه بهش رسید؟؟؟؟
ولی به نتیجه ای نرسیدم....
نظر شما چیه؟
تعریفتون از آرامش چیه؟

آرامش با سکوت و تنهایی و قلب سنگی به دست میاد...من آرامش دارم

والا درمورد اینکه ارامش چجوری بدست میاد

آرامش محصول تفکر نیست
هنر نیاندیشیدن به انبوه مشکلاتی است که ارزش اندیشیدن ندارند

البته این فقط یکی از راه هاش هست
اما در کل وقتی میشه اروم بود که خود ادم بخواد
نباید از یاد برد که احساسات مال انسان هستن نه انسان مال احساسات
ادم اگر بخواد می تونه ارامش رو به خودش هدیه کنه

درضمن فک می کنم ارامش این باشه که انسان به صورت خوداگاه یا ناخوداگاه حس کنه مشکل خاصی نداره و درگیر احساسات خاصی نباشه
درواقع ذهنش از پردازش خاصی جز پردازش های معمول خالی باشه و به استراحت بپردازه
فک می نم این باشه ولی سخته یه تعریف همه جانبه بیان کردن درمورد چیزی که هنوز درست نشناختیمش

نوشته اصلی توسط smhmma

والا درمورد اینکه ارامش چجوری بدست میاد

آرامش محصول تفکر نیست
هنر نیاندیشیدن به انبوه مشکلاتی است که ارزش اندیشیدن ندارند

البته این فقط یکی از راه هاش هست
اما در کل وقتی میشه اروم بود که خود ادم بخواد
نباید از یاد برد که احساسات مال انسان هستن نه انسان مال احساسات
ادم اگر بخواد می تونه ارامش رو به خودش هدیه کنه

درضمن فک می کنم ارامش این باشه که انسان به صورت خوداگاه یا ناخوداگاه حس کنه مشکل خاصی نداره و درگیر احساسات خاصی نباشه
درواقع ذهنش از پردازش خاصی جز پردازش های معمول خالی باشه و به استراحت بپردازه
فک می نم این باشه ولی سخته یه تعریف همه جانبه بیان کردن درمورد چیزی که هنوز درست نشناختیمش

سوال اصلی من در واقع اینه
اصلا آرامشو می شه به دست آورد؟؟

برای بدست آوردن آرامش کافیه که چیزهایی رو که ناراحتتون میکنه رو رها کنین یا بهشون اهمیت ندید
وخونسرد باشین خودتونو برای مسائل کم اهمیت ناراحت نکینن
دنیا ارزش غم خورد رو نداره

نوشته اصلی توسط momo jon

برای بدست آوردن آرامش کافیه که چیزهایی رو که ناراحتتون میکنه رو رها کنین یا بهشون اهمیت ندید
وخونسرد باشین خودتونو برای مسائل کم اهمیت ناراحت نکینن
دنیا ارزش غم خورد رو نداره

یعنی می شه؟
خودت می تونی محدثه؟

آرامش نقطه‌ی مقابل استرس و درگیری ذهنیه، چیزی که روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شه.
یه چیزی شبیه احساس امنیت.
به نظر من وقتی آدم جوری روزهای زندگیش رو برنامه ریزی کنه که دیگه چیزی برای نگرانی وجود نداشته باشه خود به خود احساس آرامش می کنه. قبول دارم که بعضی چیزا غیر قابل پیش بینی‌اند، ولی ما نمی‌تونیم نگران چیزهایی باشیم که نمی تونیم براشون کاری انجام بدیم. (مثلا ما می‌تونیم خودمون برای زلزله آماده کنیم، ولی آیا عاقلانه‌ست که از ترس یک زلزله‌ی ناگهانی هیچ وقت پامون رو از خونه بیرون نذاریم و عمه ژوزفین بازی دربیاریم؟ این عمه ژوزفین بازی یه مثال بودا... )
البته بگم آرامش با بی‌خیالی فرق داره... بی‌خیالی بیش از حد فقط ضرر می‌رسونه.


این روزا آرامش کم شده چون همه یه چیزی برای نگرانی دارن. معمولا هم نگرانی های مالی.
پول اجاره خونه، غذا، لباس، شهریه و...
نگرانی‌هایی که واقعا کاری براشون نمی‌شه کرد.
در این مورد حرفی نمی‌زنم، چون از نظر من این نگرانی‌ها لازمن. نگرانی یکی از ویژگی‌های خاص آدمای مسئولیت پذیره.
ولی برای کسی که هنوز مسئولیت خاصی رو دوشش نیست اگه این سه تا رو داشته باشه دیگه مشکلی نمی مونه:
یکی برنامه ریزی، یکی دیدن نیمه‌ی پر لیوان، یکی‌ام تشخیص این که چه چیزی تو این زندگی دو روزه از بقیه مهم‌تره.
وقتی سعی کنیم یه مقدار خوش‌بینی و امید به وجود چیزای خوب تو هر چیزی (همراه با واقع گرایی) رو به زندگیمون اضافه کنیم خود به خود خیلی از ناراحتی‌ها و درگیر‌ی‌های ذهنی‌مون از بین می‌رن.
یه وقتاییم لازمه نگرانی‌ها و حرص خوردن‌های بی‌خود رو کاملا حذف کنیم، و بفهمیم چی واقعا ارزش حرص خوردن داره. توجه نکردن به حرفای مردم، عصبانی شدن به خاطر یه چیز کم‌اهمیت یا هرچیز دیگه‌ای... اگه با خودمون روراست باشیم می‌فهیم از این موارد تو زندگیمون زیاد داریم.



به هر حال این نظر منه، امیدوارم درست باشه.

آره تونستم که میگم
البته این خونسردی خیلی کمک میکنه
****
وقتی بدونی هرکس ی جور اخلاقی داره و تو ی موقعیت خاص بزرگ شده و این شده اخلاقش
بابت هر حرفی که میزنه ناراحت نمیشی
درک بالا هم میتونه کمک کنه

جواب متلق نمیشه به سوال داد ، چون هر کسی با یک چیزی به آرامش میرسه و این حس رو ارضاء می کنه.