نوشته اصلی توسط HOLY RENJER

ارزو بر ما جوانان عیب نیست
به جان تو

گفتن آرزو نه آرزوها

مگه چاه ارزوه؟
درضمن زنت هیچ وقت نمیزاره بهت بگن همسر دلسوز

تو پیری؟ خوب نوه و بچه رو که دوست دارم حتما یه عالمه داشته باشم ولی دوست ندارم دورم شلوغ باشه تنهایی و سکوت و آرامش و دوست دارم خیلی لذت بخشه

نوشته اصلی توسط smhmma

والا من سنم بالا هست
البته از نظر مردم عادی
وگرنه از نظر خودم جوونم
حالا بگذریم
من دوس دارم خیلی چیزا بشم
ولی از اونا بگذریم
دوس دارم یه نویسنده(همراه با چیز های دیگه که ازش گذشتم)بشم و صد البته پولدار
تا بتونم یه کتاب خونه ی بزرگ و خفن بسازم
بعد یه زن خوب بگیرم که دوسش دارم و اینا
اونم توی سن 22 یا 23 و اینا
بعد یه چن سال بعدش
بچه دار بشم اونم دوتا
فقطم دوتا
بعد کلی از وقتم رو بزارم روی تربیتشون که بچه های خیلی خوبی تحویل جامعه بدم
در اخر ادم سرشناس(بیشتر منظور مورد احترامه)بشم
یکی که ناش زندست
و کسی که به کشورش خدمت کرده

کتاب خونه زدی من هستم کاری داشتی بگو

دوست دارم یه معمار خیلی سرشناس بشم. به توان هزار پولدار البته..... بناهای عظیم و عجیب غریبی رو معماری کنم که درست هم بشه. مثل اهرام!!! ماجراجویی های عجیب غریب بکنم و سر از راز بناها و تارخشون و رازهای تاریخ دربیارم. بعدش از بین جان نثار های دور و ورم با یکیشون که جنم داره و صد البته مثه خودم با شعوره () یواشکی مزدوج شم. کارت عروسیمم از این عجیب غریبا که میگن بیاین توی خریت ما دشریک شین از همونا انتخاب میکنم میفرستم واسه خواهر مقدس چشش درآد. ترجیحا عاشقانه با هم کل کل کنیم آخرشم بیاد منت کشیییییییییییی ....بعدشم بچه نیخوام از پرورشگاه یه خوشگلشو میگیریم نوه هم میخوام هوارتا اگه شوهر جان (چه شوهر شوهرم میکنما!) زود دار فانی رو وداع گفتن میخوام بیخیال خونه و بچه و بند و بساط شم. پول بردارم برم یه جای دنج واسه خودم خط خطی کنم اگرم نه که زندگیمونو میکنیم. مادر بزرگ باحال و عجیب غریبی میشم. بعدشم میخوام تو تصادف بمیرم که یهویی شه زجر نکشم یه قرون پول هم به وارث نمیدم تو وصیت از همون اول میگم که ارث زیادی به نوه و اینا نمیرسه و قسمت زیادشو میبخشم همون اولم میگم بهشون بینم چقدر خودشون زحمت خودشونو میکشن و اطرافیان واسه خودم و شخصیت خودم احترام بذارن نه پولام