تمام شعرهایی رو که قبلا توی پاینر قرار داده بودم رو اینجا قرار خواهم داد

یلدا



شب یلدا کـــه رفتم ســــوی / خـانه گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل / دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم / ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

شب یلدا بــــــــوَد یا شـــــــام یغما / و یــــــــــــــا هنگــــــــام اجرای ترانه

به گوشم می رسد از دور و نزدیک / نوای دلکـــــــــش چنگ و چغــــــانه

پس از صرف طعام و چــــای و میوه / تقاضــــــــا کردم از عمّـــــــه سمانه

که از عهــــــد کهـــــــــن با ما بگوید / هم از رسم و رســــــــــوم آن زمانه

چه خوش میگفت و ما خوش میشنیدیم / پس از ایشان مرا گـــــــل کرد چانه

نمی دانم چـــــــرا یک دفعـــــه نامِ- / “جنیفر لوپز” آمــــــــــــــــد در میانه

عیالم گفت:خواهــــــــــان منی تو / و یا خواهــــــــان آن مست چمانه؟

به او با شور و شوق و خنده گفتم / عزیزم با اجــــــــازه، هــــــــــر دُوانه!!

نمی دانی چه بلوایی به پـــــا شد / از آن گفتــــــــــــــــار پاک و صادقانه

به خود گفتم که”بانی” این تو بودی / که دست همســـــــرت دادی بهانه

خلاصه آنچنــــــــــــــان آشوب گردید / کـــــــــه از ترسم برون رفتم ز خانه

ز پشت در زدم فریـــــــــــاد و گفتم: / “مدونا” هم کنارش، هر سه وانه!!

و آن شب در به روی مــن نشد باز / شدم چـــــــــون مرغ دور از آشیانه

شب جمعــــــــــــه برای او نوشتم / ندامت نامـــــــــــــه، امّـــا محرمانه

نمی دانم پس از آن نامــــــه دیگر / عیالم کینه بــــــــــــا من داره یا نِه

ولی بگذار- بــــــــــــــا صد بار تکرار- / بگویم آخرین حرفــــــــــــــم همانه!!

نقش ایوان




«ما که اطفال این دبستانیم»

از کتاب و قلم گریزانیم

غالباً تخس و لوس و بی ادبیم

موی ژولیده و پریشانیم

اول ترم فکر شیطنتیم

آخر ترم درس می خوانیم

موقع امتحان پایان ترم

بس که درمانده و پشیمانیم،

خیره بر برگه بغل دستی

لاجرم مثل فکس می مانیم!

بی هدف می رویم دانشگاه

ارزش علم را نمی دانیم

بعد طی مدارج عالی

لنگ شغلی شریف می مانیم

عوض حرفه ای درآمد زا

در مسنجر تمام شب on ایم!

سالها لنگ مدرکی هستیم

تا که اقوام را بچزانیم

خانه از پای بست ویران است

بس که در بند نقش ایوانیم

گربه مسکین




گربه مسکین!اگر پر داشتی

سرنوشتی مثل کفتر داشتی

سالها کنج قفس با دلخوری

چشم خیس و گونه ی تر داشتی

در قفس پیژامه ،دمپایی به پا

چون جناب عطریانفر داشتی

جای ولگردی میان کوچه ها

چند تا فرزند و همسر داشتی

وی بسا چون گربه اشراف شهر

کلفت و دربان و نوکر داشتی

می شدی پروار اما در عوض

همسری باریک و لاغر داشتی

روزها با شهره می گشتی و شب

دِیت*با لیلا فرو هر داشتی

جای جوی آب و سطل آشغال

خانه بر سرو و صنوبر داشتی

جوجه های خوشگل و تو دل برو

چند ماده چند تا نر داشتی

پیش چشم گربه های در به در

وضع و حالی حسرت آور داشتی

ای بسا از غصه شاعر می شدی

چند دیوان شعر از بر داشتی

عشق آزادی خرابت کرده بود

حسرت پرواز در سر داشتی

گربه مسکین اگر پر داشتی

وضع و شکلی خنده آور داشتی!**

افتخار فامیل





پسر عمه ام رَپِر شده است
اهل ژست و ادا و قِر شده است

صورتش را سیاه کرده خفن
خط ریشش رسیده تا گردن

ته صدایش گرفته و خشن است
عشق تیپ و قیافه فَشِن است

نه دلش می کشد به مایه ی شور
نه سه گاه و نه دشتی و ماهور

نه دهل می شناسد و گیتار
نه کمانچه نه دایره نه سه تار

نه تب عشق و جام مِی دارد
نه هوای دِلِی دِلِی دارد

نه که فهمیده معنی رپ چیست
رپ به معنای واقعی این نیست

هیچ چیز از هنر نمی داند
کارهای سخیف می خواند:

وضع و حالش اگرچه ناجور است
شده دلخوش به این که مشهور است

شده معروف بین نسل جوان
صاحب نام و شهرت و عنوان

عشق نسرین و نرگس و رعناست
پس از او انتقاد بی معناست

گرچه از هر لحاظ تعطیل است
مایه افتخار فامیل است!

روباه و کلاغ این زمانه




زاغکی قالب پنیری دید
از همان پاستوریزه های سفید!

پس به دندان گرفت و پر، وا کرد
روی شاخ چنار مأوا کرد

اتفاقا از آن محل روباه
می گذشت و شد از پنیر آگاه

گفت: اینجا شده فشن تی وی!
چه ویوئی! چه پرسپکتیوی!

محشری در تناسب اندام
کشته ی تیپ توست خاص و عوام!

دارم ام پی تیریه آوازت (mp3)
شاهکار شبیه اعجازت

ولی اینها کفاف ما ندهد
ای به آواز شهره در دنیا

یک دهن میهمان بکن ما را
که سری از سخنوران این دوران

زاغ، بی وقفه قورت داد پنیر!
آن همه حیله کرد بی تأثیر

گفت کوتاه کن سخن لطفا!
پاس کردم کلاس سوم من!

جاده چالوس




شده اسباب مرگ ومیر نفوس
جاده های کمرکش چالوس
جاده هایی که بی سر انجام اند
باب طبع جوان ناکام اند
به خصوص آن جوان بیچاره
که پس از چند سال یکباره،
زده و بی خیال کار شده
داخل «پی کِی»اش سوار شده
فکر راه گریزی از خانه است
خسته از کارهای روزانه است
دوست دارد که قیل وقال کند
بعد یک عمر عشق و حال کند
غافل از این که مرگ دشنه به دست
گوشه ی جاده حیّ و حاضر هست
منتظر مانده تا که آن طفلک
بی محابا به حکم چرخ و فلک
با همه درد و غصه و تب و تاب
بزند دل به جاده های خراب
تا بیفتد به پای خود به هَچَل
که چنین گفته است شیخ اجل:
«گر زهفت آسمان گزند آید
راست بر عضو مستمند آید»
***
ملک الموت واجب التجلیل
حضرت مستطاب عزرائیل
گرچه محکوم جبر و اجباریم
ما جوانیم و آرزو داریم!
شده اوضاع جاده ها مهلک
این قدر توی جاده ها نپلک!

کل کل شاعر زن و مرد





شاعر زن میگه :


به نام خدایی که زن آفرید / حکیمانه امثال من آفرید

خدایی که اول تو را از لجن / و بعداً مرا از لجن آفرید !

برای من انواع گیسو و موی / برای تو قدری چمن آفرید !

مرا شکل طاووس کرد و تورا / شبیه بز و کرگدن آفرید !

به نام خدایی که اعجاز کرد / مرا مثل آهو ختن آفرید

تورا روز اول به همراه من / رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف / مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما / بلندگو به جای دهن آفرید !

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود / مرا خانه داری خفن! آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب / شراره، پری ، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر / براد پیت من را حَسَنْ آفرید !

برایم لباس عروسی کشید / و عمری مرا در کفن آفرید




شاعر مرد در جواب میگه :


به *نام خداوند مرد آفرین / که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد / چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید / و شد نام وی احسن*الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد / مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت / ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم / تو زیبایی*ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه*ام کار اوست / نه کار پزشک و پروتز، همین !

نداده مرا عشوه و مکر و ناز / نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی*ریا آفرید / جدا از حسادت و بی*خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد / به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک* درخت / و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک / من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود / که ای مرد پاکیزه و مه*جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر / و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایش*ات / نشسته مداوم تو را در کمین

شاعری شهردار تهران شد



خواب دیدم كه سیل و توفان شد

شاعری شهردار تهران شد



شاعر از گربه ها نمی ترسید

شاعر احساس گربه را فهمید



دایه ی موش های تهران شد

شاعرك(!) مالك خیابان شد



چه هوایی،چه بوی گیرایی

گفت: «به به چه جوی زیبایی



جوی تهران ترانه خوان دارد

چه كم از جوی مولیان دارد؟!



جوی ها جملگی یكی بشوند

همه تقدیم رودكی بشوند»



«مژده ای دل كه یار می آید»

مترو از هر كنار می آید!



مترو مثل فرشته ظاهر شد

همه ی زندگی شاعر شد



از لب و زلف و خال مترو نوشت

شعر در وصف حال مترو نوشت



گونه مترو را مجسم كرد

وصف ابروی مترو را هم كرد



روی دیوار شهر با لبخند

نصف شب عكس مترو را می كند!



عاقبت دیر كرد و شاعر ماند

مترو تاخیر كرد و شاعر ماند



تا كمی رو به راه شد حالش

مترو می رفت و او به دنبالش!



دست و پایش كرخت و سست شد و

بی خیال مقام و پست شد و...!



با تمام وجود همت كرد

طفلكی تا كه بود خدمت كرد



تیشه در دست پله برقی ساخت

مثل فرهاد زندگی را باخت



شعرهای روان و ساده نوشت

برپل عابر پیاده نوشت:



«خط نوشتم كه خر كند خنده»

یادگاری برای آینده!

پیغام تلفنی شاعران






پیغام*گیر حافظ:


رفته*ام بیرون من از كاشانه*ی خود غم مخور
تا مگر بینم رخ جانانه*ی خود غم مخور
بشنوی پاسخ ز حافظ گر كه بگذاری پیام
زان زمان كو باز گردم خانه*ی خود غم مخور



پیغام*گیر سعدی:


از آوای دل انگیز تو مستم
نباشم خانه و شرمنده هستم
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ
فلك گر فرصتی دادی به دستم


پیغام*گیر فردوسی:


نمی*باشم امروز اندر سرای
كه رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب
چو فردا برآید بلند آفتاب




پیغام*گیر خیام:


این چرخ فلك، عمر مرا داد به باد
ممنون تو*ام كه كرده*ای از من یاد
رفتم سر كوچه، منزل كوزه فروش
آیم چو به خانه، پاسخت خواهم داد




پیغام*گیر مولانا:


بهر سماع از خانه*ام، رفتم برون، رقصان شوم
شوری برانگیزم به پا، خندان شوم، شادان شوم
برگو به من پیغام خود، هم نمره و هم نام خود
فردا تو را پاسخ دهم، جان تو را قربان شوم!




پیغام*گیر باباطاهر:


تلیفون كرده ای جانم فدایت
الهی مو به قربون صدایت
چو از صحرا بیایم، نازنینم
فرستم پاسخی از دل برایت