امپراطوری گوگوریو یا کوگوریو یکی از امپراطوری*های بزرگ در تاریخ کشور کره است.
گوگوریو در سال ۴۷۶ میلادی
در میان باکجه و سیلا ، گوگوریو اولین امپراطوری از سه امپراطوری بود.
موسس این سلسلهٔ پادشاه جومونگ یا چومو است.
ژنرال جومونگ فرزند هه موسو و یوهوا می*باشد. هرچند که به عقیدهٔ برخی جومونگ فرزند یوهوا و امپراطور گیوم وا امپراطور بویو می*باشد.
جومونگ در دانگ بویو متولد شد و در آن جا بزرگ شد تا سرانجام امپراطوری گوگوریو را در جولبون وبعد از تصرف هیون تو گون تاسیس کرد. قلمرو پادشاهی گوگوریو، سرانجام توسعه پیدا کرد و به یک قدرت بزرگ منطقه*ای تبدیل شد. گوگوریو به مدت ۷۰۵ سال باقی ماند و در این مدت ۲۸ پادشاه از خانواده سلطنتی گو بر آن حکمرانی کردند تا اینکه توسط نیروهای تانگ و سیلا مورد هجوم قرار گرفت. و نابود شد. کتابی به نام ملت پرنده سه پا با محوریت داستان گوگوریو درباره امپراتوری کره توسط فرزاد عابدی به زبان فارسی نوشته شده است.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه سانسانگ (227-197 میلادی)، دهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.او سومین پسر هشتمین فرمانروا، پادشاه سیندائه، و برادر کوچکتر نهمین فرمانروا، پادشاه گگوکچئون، که بدون وارث فوت کرد، بود.
سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی
به محض مرگ گگوکچئون، ملکه او، بانو "U"، از ادعای سانسانگ برای رسیدن به پادشاهی حمایت کرد و او را بر تخت نشاند. پس از آن، او ملکه سانسانگ شد. این موضوع نمایان ساخت که سنت ازدواج مرد، با زن برادر متوفای خود در گوگوریو هنوز صورت می*پذیرفت، اما گذشته از این، قدرت بانو"U" را در دربار سلطنتی نشان داد.
بالگی، برادر بزرگتر سانسانگ، نیروهای شورشی را رهبری کرد و به پایتخت حمله کرد. سانسانگ، برادر کوچکتر خود ،"Gyesu"، را برای مقابله با نیروهای شورشی فرستاد، و بالگی مجبور شد خود کشی کند. پس از آن، سانسانگ به سلسله هان چین به دلیل همدستی آنها در این شورش حمله کرد. گفته شده است که او، در سال 209 میلادی، پایتخت را به "Jain" منتقل کرد.گرچه بعضی از محققین در تاریخ آن تردید دارند. در سال 217 میلادی، او به هزاران خانواده از منطقه "Liaodong" پناهندگی داد و آنها را پذیرفت.
جانشین
در یازدهمین ماه از سال 208 میلادی، پادشاه در هنگام شکار، گرازنری را تعقیب کرد تا اینکه به روستایی در منطقه "Jutongchon" رسید، او در آن مکان با زن جوانی ملاقات کرد و یک روز را با او گذراند. ملکه در مورد این موضوع شنید و سعی کرد تا او را بکشد، ولی موفق نشد. آن زن، پسری به دنیا آورد، و ملکه دوم شد. آن پسر در سال 213 میلادی ولیعهد شد و بعدا" پادشاه دانگچئون گردید.
سانسانگ، پس از 31 سال فرمانروایی در سال 227 میلادی فوت کرد، او را در محلی به نام "Sansang-neung" دفن کردند.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه دانگچئون (248-227 میلادی)، یازدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.
سابقه
او نوه هشتمین فرمانروای گوگوریو، پادشاه سیندائه، و پسر دهمین فرمانروای گوگوریو، پادشاه سانسانگ، بود. مادر او ملکه دوم امپراطور سانسانگ بود. او در سال 213 میلادی ولیعهد شد، و پس از مرگ سانسانگ به سلطنت رسید.
حکومت
دانگچئون، در میان رقابت قدرتهای بزرگ چین "Gongsun yuan" و "Wu" شرقی و "Cao Wei"، بازیی را آغاز کرد. در سال 234 میلادی، دانگچئون، یک نماینده به "Wei" برای برقراری صلح فرستاد. در سال 236 میلادی، یک سفیر به نام "Hao Wei"، از "Wu" برای در خواست صلح به گوگوریو رسید. دانگچئون، آن سفیر را برای ماهها نگهداشت و عاقبت سر او را برای "Wei"، قرستاد.
در سال 238 میلادی، دانگچئون توانست با "Wei"، برای نابودی خانواده "Gongsun" و از بین بردن نفوذ آنها بر شبه جزیره "Liaodong" و سایر نواحی مرزی گوگوریو هم پیمان شود. دانگچئون در سال 242 میلادی، یک ارتش برای حمله به قلعه یودانگ فرستاد و خاک گوگوریو را با موفقیت گسترش داد.
جنگ علیه "Gongsun" با موفقیت همراه بود، اما متحد گوگوریو، "Wei"، سرانجام به یک تهدید جدید تبدیل شد، و دانگچئون دستور حمله به "Wei" را صادر کرد. "Wei" یک نیروی 10,000 نفری را برای حمله به گوگوریو فرستاد و پایتخت آن، "Hwando"، را تصرف کرد، و دانگچئون مجبور شد تا پایتخت را به صورت موقت در سال 247 میلادی به "Pyongyang" منتقل کند. از "Pyongyang"، دانگچئون به مقابله با نیروهای "Wei" پرداخت و توانست سرزمینهای اشغال شده را پس بگیرد.
درآن هنگام، یک ژنرال گوگوریو، به نام "유유,紐由)"Yu Yu)، به اردوگاه "Wei" رفت و فرمانده نادان "Wei" تصور کرد که گوگوریو تصمیم به تسلیم شدن گرفته است. "Yu Yu" از فرصت بدست آمده استفاده کرد و فرمانده را به قتل رساند و سپس خودکشی کرد، که سبب اختلاف و آشفتگی بزرگی در میان ارتش "Wei" شد. وقتی که خبر مرگ "Yu Yu" بهپادشاه دانگچئون رسید، او دستور داد که یک بنای یادبود برای "Yu Yu" بسازند. سپس او ارتش را رهبری کرد و به نیروهای "Wei"، حمله کرد و به آنها فشار آورد تا از خاک گوگوریو خارج شوند. ژنرال (Mil U (밀우, 密友 و (Yu Okgu (유옥구,劉屋句، نیروهای "Wei" را مجبور به عقب نشینی کردند. نیروهای گوگوریو در این جنگ پیروز شدند و توانستند تمام سرزمینهایی اشغالی را باز پس بگیرند.
در سال 247 میلادی، پادشاه دانگچئون، پسرش "Yeonbul" را به عنوان ولیعهد و جانشین خود معرفی کرد. او در سال 245 میلادی به سیلا، یکی دیگر از سه امپراطوری کره در جنوب، حمله کرد، اما در سال 248 میلادی با سیلا صلح کرد.
مرگ و جانشین
دانگچئون در سال 248 میلادی، پس از 22 سال حکومت در اثر بیماری در گذشت. گفته شده که قبر او در جنوب استان “Pyongan”، نزدیک "Pyongyang"، واقع در کره شمالی می*باشد. آمده است که دانگچئون بسیار محبوب بوده، بطوریکه تعداد زیادی از مردم در مراسم تدفین او شرکت کردند. ولیعهد "Yeon-Bul"، بلافاصله پس از مرگ پدرش به سلطنت رسید و پادشاه جونگچئون، گردید.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه جونگچئون (۲۷۰-۲۴۸ میلادی)، دوازدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.
سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی
جونگچئون، پسر پادشاه دانگچئون بود و در ۱۷ امین سال حکومت پدرش به عنوان وارث تاج و تخت او معرفی گردید. جونگچئون، در سال ۲۴۸ میلادی پس از مرگ پدرش به سلطنت رسید.
حکومت
مرگ و میر در خانواده سلطنتی
در 11 امین ماه همان سال، برادران کوچکترش، "Go Ye-mul" و "Go-Sa-gu" و سایر افرادی که هویت آنها کشف شد، به او خیانت کردند، اما دستگیر و سپس اعدام شدند.
او با بانو "Yeon"، که احتمالا" از منطقه "Yeonna-bu" بود، ازدواج کرد. در سال 251 میلادی ملکه به دلیل حسادت، همسر مورد علاقه پادشاه، بانو "Gwanna" را در دریای زرد غرق کرد. در سال 255 میلادی، جونگچئون پسرش (پادشاه سئوچئو) را به عنوان وارث تاج وتخت خود معرفی نمود.
جنگ با "Wei"
در سال 259 میلادی ژنرال "Wei Chijie" از کشور "Cao Wei" با ارتش تحت فرمانش به گوگوریو حمله کرد.پادشاه جونگچئون، 5000 سواره نظام را برای مقابله با آنها به منطقه "Yangmaek" اعزام نمود. نیروهای "Wei" شکست خوردند و در حدود 8000 نفر از آنها نیز کشته شدند.
مرگ
پادشاه جونگچئون در سال 270 میلادی و در سن 46 سالگی درگذشت. او در "Jungcheonji-won" به خاک سپرده شد.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه سئوچئو (۲۹۲-۲۷۰ میلادی)، سیزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود. او دومین پسر امپراطور جونگچئون بود، سئوچئو در سال ۲۵۵ میلادی به عنوان ولیعهد معرفی گردید. او در سال ۲۷۰ میلادی پس از فوت پدرش به سلطنت رسید. دراولین ماه سال ۲۷۱ میلادی، او "Usu"، دختر "Daesaja" از منطقه "Seo-bo" را به عنوان ملکه خود انتخاب کرد.
در سال ۲۸۰ میلادی، قوم Sushen، حمله کردند و پادشاه سئوچئو برادر کوچکتر خود، "Go Dal-ga"، را برای مقابله با آنها فرستاد. Dal-ga، سرزمین Dallo-seong را تصرف کرد و فرمانروای آن را کشت، او حدود 600 خانوار Sushen را به جنوب بویو منتقل کرد. پادشاه سئوچئو، به Dal-ga عنوان پرنس صلح(Anguk-gun) را اعطا کرد و به او کنترل ارتش و قبایل Sushen و Yangmaek را سپرد.
در سال ۲۸۶ میلادی، برادرهای کوچکتر سئوچئو، "Go Il-u" و "Go So-bal" طغیان کردند، اما شورشیان شکست خوردند و کشته شدند.
پادشاه سئوچئو، در سال ۲۹۲ میلادی، بعد از ۲۳ سال حکومت درگذشت. او در سئوچئو وو، دفن گردید. از اینرو نام معبد سئوچئو را دریافت نمود.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه بنگسانگ (۳۰۰-۲۹۲ میلادی)، چهاردهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.
گفته شده*است، که او از دوران جوانی آدم بسیار متکبر و فاسدی بوده، به دیگران اطمینان نداشته و بسیار حسود بوده*است. به محض رسیدن به سلطنت، بنگسانگ عموی معروفش، «Go Dal-ga» (پرنس An-guk)، را متهم به خیانت کرد و او را کشت. بر طبق کتاب سامگوک ساگی، خشونت او مردم را آشفته و ناراحت کرد.
در هشتمین ماه از سال 293 میلادی، قبیله "Xianbei"، به رهبری "Murong Hui" به گوگوریو حمله کرد و بنگسانگ به کوههای Sinseong فرار کرد. از شمال Sohyeong، شخصی به نام "Go No-ja" با هدایت 500 سواره نظام به ملاقات پادشاه رفت، و سپس برای مقابله با نیروهای "Xianbei" رهسپار شد. پادشاه به "Go No-ja" لقب "daehyeong" را اعطا کرد، پنجمین رتبه در دربار، و "Gongnim" را به عنوان پاداش به او بخشید.
در پیروی همان ماه، پادشاه از ترس اینکه برادر کوچکترش،" Go Dol-go"، نقشه خیانتی علیه او طرح ریزی کرده باشد، او را مجبور به خود کشی کرد. پسر Go Dol-go، فرمانروای بعدی، پادشاه میچئون، فرار کرد و زندگی خود را نجات داد. در هشتمین ماه از سال 296 میلادی، Murong Hui یک بار دیگر به گوگوریو حمله کرد، اما حمله او دفع گردید.
پیروی همان ماه، یخبندان شدید و فر ریختن تگرگ سبب شد تا محصولات کشاورزی نابود گردد، اما پادشاه به بازسازی و تجدید بنای قصر ادامه داد، بطوریکه مردم به صورت بزرگ و عمده اعتراض کردند. پادشاه بنگسانگ، به توصیه وزیرانش گوش نداد، و به مردم توجه نکرد.
در پایان، در طی کودتایی که وزیرانش در هشتمین ماه از سال 300 انجام دادند، بنگسانگ و دو پسرش مجبور به خودکشی شدند. او در در "بنگسانگ-وون" دفن گردید.
وزیرانش، پرنس فراری را پیدا کردند، و او را به عنوان پادشاه میچئون به سلطنت رساندند.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه میچئون (۳۳۱-۳۰۰ میلادی)، پانزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.
سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی
او نوه سیزدهمین پادشاه گوگوریو، پادشاه سئوچئو، و پسر "gochuga Go Dol-go" بود، که توسط برادرش چهاردهمین فرمانروا، پادشاه بنگسانگ، کشته شد.
میچئون درخفا مدتی، به عنوان یک خدمتکار و بازرگان نمک زندگی کرد، اما بعد از بنگسانگ که توسط صاحب منصبان دربار برکنار شد، به پادشاهی رسید. داستان زندگی میچئون در دورانی که مخفی شده بود و قبل از اینکه به پادشاهی برسد در کتاب سامگوک ساگی ثبت شده است. گفته شده است که او به عنوان خدمتکار یک فرماندار محلی مجبور بوده است که در طول شب به تالابی سنگ پرتاب کند تا قورباغه*ها ساکت بمانند، سپس او فرار کرد و با یک بازرگان نمک ملاقات کرد، و در هنگام سفر برای فروش نمک با سختیهای بسیار بیشتری روبرو شد.
در این بین، نفرت از پادشاه بنگسانگ افزایش پیدا کرد، و صاحب منصبان دربار با هدایت وزیر اعظم "Chang Jo-Ri"، کودتا کردند و پادشاه بنگسانگ را از قدرت برکنار کرده و پادشاه میچئون، را به سلطنت رساندند.
حکومت
میچئون به تدریج ارتش گوگوریو را گسترش داد و به یک نیروی قدرتمند تبدیل کرد. در طی تجزیه سلسله jin چین، او مرزهای گوگوریو را تا شبه جزیره "Liaodong" و فرمانداریهای چین، گسترش داد.
اولین لشکرکشی او در سال ۳۰۲ میلادی، بر ضد فرمانداری "Xuantu" صورت گرفت. او فرمانداری " Lelang" را در سال ۳۱۳ و فرمانداری "Daifang" را در سال ۳۱۴ میلادی بعد از حمله به Seoanpyeong در Liaodong ضمیمه خاک گوگوریو کرد.
در دوران حکومت او، گوگوریو با افزایش نفوذ Xianbei در غرب، علی الخصوص حملات Murong Bu به Liaodong، مواجه شد. میچئون با سایر قبایل Xianbei در برابر Murong Bu متحد شد، اما موفقیت آمیز نبود. در سال ۳۱۹ میلادی، یکی از ژنرالهای گوگوریو به نام Yeo Noja توسط نیروهای Murong Bu دستگیر شد. در تمام این مدت، گوگوریو و Murong Bu به مواضع یکدیگر حمله کردند، اما هیچکدام پیروزی با دوام و پایایی بدست نیاوردند.
مرگ و عواقب آن
پادشاه میچئون در سال ۳۳۱ میلادی درگذشت و در میچئون وون دفن گردید. ۱۲ سال بعد در دوران حکومت پادشاه پادشاه گگوگوون، بقایای جسد او توسط مهاجمان "Former Yan" از قبر بیرون آورده و به عنوان خون بها نزد آنها نگه داشته شد.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه گگوگوون (۳۷۱-۳۳۱ میلادی)، شانزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود. او پسر پادشاه میچئون و بانو Ju بود. گگوگوون در سال ۳۱۴ میلادی ولیعهد شد و پس از مرگ پدرش به سلطنت رسید. در متون تاریخی چینی Suishu از او با نام امپراطور (Soyeol (Soyeol-je, 소열제, 昭烈帝 یاد شده است. اما مشخص شد که این یک اشتباه نسخه برداری از کتاب قدیمی Weishu بوده، برای اینکه در همان زمان، Tuoba Yihuai، امپراطور lie از Dai State بود.
او در زمانی به سلطنت رسید که امپراطوری بسیار ضعیف شده بود، و حکومت سستی داشت. او به یکی از ایالتهای Xianbei به نام Former Yan باج داد، بعد از اینکه آنها در سال ۳۴۲ میلادی به پایتخت حمله کردند و ملکه وصیغه*های سلطنتی را به اسارت بردند، و برای اینکه جسد پادشاه میچئون را بازگرداند.
پایتخت به طور موقت به پیونگ یانگ، که در حال حاضر پایتخت کره شمالی است، منتقل گردید. در واکنش به گسترش امپراطوری جنوبی کره، باکجی، گگوگوون یک حمله ناموفق را در سال ۳۶۹ میلادی رهبری کرد. پادشاه باکجه،Geunchogo ، در سال ۳۷۱ میلادی به گوگوریو حمله کرد و پسرGeungusu ،Geunchogo گگوگوون را در میدان جنگ و در قلعه پیونگ یانگ کشت. او در گگوگوون دفن شده است.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه سوسوریم (۳۸۴-۳۷۱میلادی)، هفدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود. او پسر پادشاه گگوگوون بود.
سوسوریم در سال ۳۵۵ میلادی ولیعهد شد و پس از مرگ پدرش، پادشاه گگوگوون، که در حمله پادشاه باکجی،Geunchogo، به قلعه پیونگ یانگ کشته شد، به سلطنت رسید.
او با فکر باز و صحیح توانست تا قدرت مرکزی در گوگوریو را، بوسیله تاسیس نهادهای مذهبی جهت برتری یافتن بر فرقه بازی طوایف، تقویت کند. دز سال ۳۷۲ میلادی، او تمام راهبان بودای که از "former Qin" امده بودن را پذیرفت و معابدی را برای اقامت انها ساخت.
همچنین در سال ۳۷۲ میلادی، او موسسات کنفیوسیوسی (Taehak(태학 ,太學 را برای اموزش فرزندان اشراف تاسیس نمود.
در سال ۳۷۳ میلادی او، مجموعه*ای از قوانین که (율령, 律令) نامیده می*شد را منتشر کرد، و به طور مرکزی قوانینی جهت ادارات گمرک منطقه*ای وضع کرد و آنها را به عنوان قانون اساسی ملی، اجرا نمود.
پادشاه سوسوریم در سالهای ۳۷۴، ۳۷۵ و ۳۷۶ میلادی به امپراطوری باکجی در جنوب حمله کرد، و در سال ۳۷۸ میلادی از طرف شمال توسط " Khitan " مورد حمله قرار گرفت.
او در سوسوریم دفن شده است.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه گگوگ یانگ (۳۹۱-۳۸۴ میلادی)، هجدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراطوری کره، بود.در دوران حکومت او موازنه قدرت در بین ۳ امپراطوری کره در نتیجه حمله گوگوریو به باکجه و اتحاد با سیلا شروع یه تغییر کرد.
سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی
پادشاه گگوگ یانگ، پسر شانزدهمین فرمانروا، پادشاه گگوگوون، بود که توسط فرمانروای باکجه، پادشاه Geunchogo، کشته شد. او، همچنین برادر هفدهمین فرمانروا، پادشاه سوسوریم، و پدر نوزدهمین فرمانروا، پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ، بود.
گگوگ یانگ، بعد از مرگ پادشاه سوسوریم که پسری نداشت به سلطنت رسید.
حکومت
در دومین سال حکومت پادشاه گگوگ یانگ، او ۴۰٫۰۰۰ سرباز برای حمله به ایالت یوان چین در شبه جزیره Liaodon اعزام کرد. ارتش گوگوریو، Liaodon و Xuantu را تصرف کرد و ۱۰٫۰۰۰ زندانی گرفت. در همان زمستان، یوان در یک ضد حمله هر دو ایالتش را باز پس گرفت.
در سال ۳۸۶ میلادی پرنس Go Dam-deok، فرمانروای بعدی پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ، به عنوان وارث تاج و تخت تعیین شد.
گوگوریو در سال ۳۸۶ میلادی به امپراطوری جنوبی کره، باکجه، حمله کرد. در سال*های ۳۸۹ و ۳۹۰ میلادی این حمله*ها رو تکرار کرد. در بهار سال ۳۹۱ میلادی، گوگوریو یک معاهده دوستی با فرمانروای سیلا، یکی دیگر از سه امپراطوری کره، پادشاه Naemul، امضاء کرد، و پسر خواهر پادشاه Naemul ٫ Kim Sil-seong را به عنوان گروگان پذیرفت.
مرگ و جانشین
او به پذیرش تفکرات کنفسیوسمی و مذهب بودا کمک کرد، یک معبد ملی ساخت و معبد اجدادی را بازسازی نمود.
پادشاه گگوگ یانگ در هشتمین سال سلطنتش در پنجمین ماه قمری از سال ۳۹۱ میلادی در گذشت. پس از مرگ، به او نام گگوگ یانگ داده شد.
منبع: http://fa.wikipedia.org

پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ (۴۱۳-۳۹۱ میلادی)، نوزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی*ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.
نام کامل بعد از مرگ او بطور کلی به معنی "پادشاه بزرگ، گسترش دهنده خاک کشور، دفن شده در Gukgangsang" می*باشد. و در بعضی از مواقع نیز به صورت اختصار Hotaewang یا Taewang (پادشاه بزرگ) نامیده می*شد. او Yeongnak رو به عنوان نام era خود انتخاب کرد و در طول دوران حکومتش به عنوان پادشاه بزرگ Yeongnak نامیده می*شد.
در دوران حکومت گائتو بزرگ، گوگوریو بار دیگر قدرت اصلی شرق آسیا شد، و از وضعیتی همانند، وضعیت قرن دوم میلادی برخوردار شد. در هنگام مرگ پادشاه گائتو بزرگ در سن ۳۹ سالگی و در سال ۴۱۳ میلادی، گوگوریو کنترل تمام سرزمینهای بین رودخانه*های هان و آمور را در دست داشت(دو سوم کره*ای مدرن، منچوری، قسمت*هایی از استان ساحلی روسیه و مغولستان داخلی)
همینطور، سیلا به گوگوریو در سال ۳۹۹ میلادی، به خاطر حمله باکجه به گوگوریو تسلیم شد.
گائتو بزرگ پایتخت باکجه رو که در حال حاضر سئول می*باشد تصرف کرد و باکجه را خراجگزار گوگوریو کرد.
تحت حکومت گوگوریو، سه امپراطوری کره به صورت واقعی یک پارچه شد.
فضایل پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ، در Gwanggaeto Stele ثبت شده*است. مقبره او در سال ۴۱۴ میلادی در Ji'an که در حال حاضر در مرز کره شمالی و چین واقع شده، بزرگترین مقبره حکاکی شده در جهان است.
منبع: http://fa.wikipedia.org