اینجا خونه ی خانواده ی منه...هر چقدر تلاش کنم...نمیتونم ترکش کنم....زندگیم بخش بزرگیش ب اینجا اختصاص پیدا گرده
نمایش نسخه قابل چاپ
اینجا خونه ی خانواده ی منه...هر چقدر تلاش کنم...نمیتونم ترکش کنم....زندگیم بخش بزرگیش ب اینجا اختصاص پیدا گرده
اگه نبود من نه 109 پستی داشتم نه 18 تاپیکی نه 5700 امتیازی
اگه پیشتاز نبود! اممم تعدا دوستای عزیز مجازیه من شاید کمتر از 10 تا میشد... خیلی از شادی ها و خاطرات خوبی که تو این مدت یکساله(نسبتا کوتاهه) با یکسری از بچه های پیشتاز داشتم رو تجربه نمیکردم.
من اژدهای برنزی نیستم ک به تونل های زمان سفر کنم و پایان همه راه های زمانیه ممکنو ببینم. (برگرفته از کتاب وارکرایمز مجموعه ی وارکرفت @_@)
درکل باید بگم سخته ک بتونم بگم چه اتفاقی میوفتاد اگه این اتفاق برای ما نمیوفتاد(یعنی اگه زندگی پیشتاز نبود) فقط میدونم که مطمنا خیلی تغییرات خوب و بدی و خاطرات خوب که برام اتفاق افتاد رو تجربه نمیکردم.
امیدوارم این سایت همیشه باشه...
اینقدر ک بعد از 80 سال وقتی روی صندلی ننوییم نشستم و لب تابم(شایدم رو هوا خدارو چ دیدی شاید تکنولوژی اینقدر پیشرفت کرد حتی کف دستت تونستی بری گوگل چرخ بزنی!) رو روی پام گذاشتم و دارم تاپیکای پیشتازو چک میکنم خونوادم بهم میگن:
after all these time??
منم در جواب میگم:
always
اپر زندگی پیشتاز نبود...
نه. اگر نبود جهان ویران نمی شد. افراد کمی دلشکسته می شدند اما...
همان افراد کم هم، من و دوستان هستیم. اگر زندگی پیشتاز، یا هر سایت دیگری که ما را به خودش پیوند داده نبود، زندگی معنای خود را از دست می داد. اینکه بتوانی با دوستانی که هرگز ندیدی یا کلامی از آنان نشنیدی زندگی کنی، ورای معجزه است. اینکه نگران نباشی چه میگویی، هر چه بگویی، چه از رنگ سرخ فام غروب و چه از تلنبار درس هایت، باز هم چندین گوش شنوا داری و یک خانواده.
اپر زندگی پیشتاز نبود، چندین نفر تنها بودند و بی احساس. وقتی جایی نبتشد که بتوانی با آرامش داد بزنی:من یک کتاب تازه میخوام!!!! یا دلنوشته ای بنویسی و ذهن خودت را آرام کنی.