این جهان این جهان

بسی بردم در این ویرانه ها رنج
که یابم در دل ایران زمین گنج

جهان ما جهان با خدایی ست
جهان سادگی و بی ریایی ست

خدا داند که ما پاک و عزیزیم
شبیه شیر بی باک و عزیزیم

تمدن همچو ایران در جهان نیست
شبیه حافظ اندر این زمان نیست

نشان تخت جمشیدی کجا رفت؟
مرام و معرفت تا قصه ها رفت

زنان و دختران در فکر پولند
تمام بی مروت ها قبولند

دراز است پای فرزند پیش مادر
همه بی غیرتند نسبت به خواهر

جهان ما جهان بی وفایی ست
جهان بی کسی و بی خدایی ست

جهان ما جهان نقص و مشکل
ولی دارد خدایی صاحب ِدل

درود ! شعری بسیار زیبا سرودی! فقط فکر کنم مصراع دوم بند یکی مونده به آخر «جهان» درست باشه نه «جهانی».بازم از شعرات بزار.

ممنون از نظرتون درسته اون جهان جهانی نیست

فقط عالی بود
عالی

سپاس شما لطف دارید

احسنت
شعر قشنگی بود بسی لذت بردم

درود متقابل

عالی((58))