میخوانمت

شاید این طلوع یک عشق نهفته باشد

میخوانمت با آواز خوش هزاران

میخوانمت با شور وشادی حس کودکانه خود

میخوانمت با تپش های قلب بیتابم

با چشم های به انتظار نشسته ام

میخوانمت که شاید این خواندن آخرین نغمه های تلخ انتظار باشد

این آخرین انتظار است ...

اگر چشمانم بیتاب چشمانت نبود چندی پیش بگور میسپاردمش

این آخرین انتظاراست

میخوانمت ..... بیا ....!


- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

من اینجایم ، اینجا.....
در تک تک واژه های تو
در میان تپش های قلبت
درسرمای تلخ انتظار
من اینجایم ، اینجا ....
درمیان هق هق شبانه ات
در لابه لای خاطراتت
آری من همیجایم در قلبت ...
(مال رمانمه که دارم مینویسم )

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

هوای دلت که گرفت
مراصداکن
آنقدر برایت اشک میریزم
تا بارانی شود هوایت

کاش بر میگشتی
دور میشوی از من
دور میشوی از خیالم
دور میشوی از خاطراتم
دور میشوی و من فقط نظاره میکنم
ای کاش روز رفتنت از حرکت می ایستاد این روزگار نحس
کاش برمی گشتم به قلبت
کاش برمیگشتم به آرزوهایت
کاش برمیگشتم به رویاهایت
کاش برمیگشتی به خیالم
کاش برمیگشتی به آرزوهای محالم
کاش برمیگشتی ...

ممنون که حذفش کردی خودم میخواستم بهت بگم
شعرهای محدثه احساسی تر از شعر های من است و به نظر من بهتره یعنی موفق تر هست

اومد کنارم نشست
گريه کرد
اشک ريخت
خنديد
از دلتنگيهايش برايم گفت
از نبودنش
از دل سردي هايش
از نگاه خسته اش
از بيقراري هايش
از خاطراتمان
خواست برود گفت باز ميگردد
بازگشت با يک گل سرخ
گفت سرخ است به سرخيه لبانت
قول داد هروز بهم سر بزند
هروز مي آمد با شاخه گل سرخ
لبخند زدم
خوشحال بودم
ديروز نيامد
به رسم قديمش
امروز هم نخواهد آمد
فردا ها هم نمي آيد
خاطراتمان را بدست فراموشي سپرد
قول هايش را هم ...
آه...
او حتي سنگ قبرم را هم فراموش کرد
درقاب چوبي خاک گرفته
هنوز ميخندم
خوشحالم

باز هم چشمانم خسته است ازشب زنده داری
باز این منم و این اتاق خالی
باز هم تو درقاب چشمانم
خسته ام از این یاد تکراری

فکرش را بکن...
تو باشی و
اتاق نیمه تاریک
غروب یک روز پاییزی
چای تازه دم و موسیقی آرامش بخشی که فضای خانه را پر کرده باشد
کنار پنجره برگ ریزان درختان را تماشا می کنی و نسیمی که موهایت را نوازش می کند
و تو آرام آرام در ذهن من شعر می شوی

حوالی همین خیابان قدم بردار
بگذار نسبم بوی تنت را
به پنجره های ویرانه اتاقم بکوبد
بگذار در و دیوار این خانه رنگ زندگی به خود بگیرند
بگذار گل های نرگس چشم از این انتظار بیهوده بگیرند
بگذار این قلب لعنتی کمی آرام بگیرد

محدثه واقعا عالی بود خیلی خوشم اومد