امم... تا حد زیادی با ممد حسین موافقم ولی اینکه فقط داستان زیادی خونده باشه بعد قسمت بندیش کنه بیاد در موردش صحبت کنه رو زیاد (نه اینکه بگم نه اصلا نباید اینجوری باشه) موافق نیستم. ولی باید این نکته رو در نظر بگیریم که هر داستانی ساختار خاص خودشو داره مثلا ما کلاسیک داریم پست مدرن داریم مدرن داریم که هر کدوم ساختار خاص خودشونو دارن و زمین تا اسمون با هم فرق می کنن اگه بخوایم بدون دونستن این ساختاره ها دست به نقد که هیچ خوندن یه داستان بزنیم کلا نقدمون سلیقه ای میشه و خب چندان چیزی خوبی از آب در نمی یاد ممکنه همچین بزنیم طرف صاف بشه دیگه داستان ننویسه یا تعریف بی جایی ازش بشه و به روش اشتباه نوشتنش ادامه بده و کلا غلط راهنمایی بشه.

البته اینم نیست که ما حتما باید تمام ساختار های داستانی رو بدونیم میشه با خوندن زیاد از هر داستانی با همون روشی که ممدحسین گفت پیش رفت ولی نه اثار اعضا و کسانی که تازه دست به قلم بردن. منظور داستان های افراد شاخصه که تو هر کدوم از ساختار ها و قالب های داستان تبهر دارن. و اینکه منتقد ها باید نقد بخون یعنی خیلی بخونن مثلا یه داستان بخون ده تا نقدی که روش شده رو بخونن چون اینجوری دستشون میاد به چی باید توجه کنن چجور نقد کنن و غیره.


اینایی که گفتم از دور خیلی سخت میان شایدم بگید ای بابا این ضد حال کیه هرچی امید و آرزو داشتیم بر باد داد و بره بمیر موجود نفله ناقص العقل ولی جدن وقت زیادی نمی گیره ترسم نداره شاید بشه همه رو تو یه هفته یا کمتر جمع کرد و با اصول نقد آشنا شد اینا کلا نترسید چیز خاصی نیستن