امروز عشق را صدا زدم و عذرش را خواستم
اما او بی حرکت ایستاده و به من خیره شده بود
فهمیدم در انتظار چیست در اتاق را باز کردم و تکه های خرد شده ی قلبم را همان جایی که رهایش کردند نشانش دادم
به آرامی خم شد همه را جمع کرد در جعبه ای ریخت و رفت
در را که پشت سرش بست طاقت نیاوردم روی زانوانم افتادم
تمام عاشقانه هایم به سرعت از جلوی چشمانم گذشت روی لحظه ای که گفت دوستت ندارم ایستاد فریادی شد و در سرتاسر وجودم پژواک یافت
آری دوستم نداشت چون هیچ وقت به چشمانی که پشت پرده ی اشک پنهان شده بودند خیره نشد
دوستم نداشت احساساتی که به سختی کوک میزدم را می شکافت و من احمقانه با تکه هایی که از گوشه ی پیراهنم رفویشان میکردم
دوستم نداشت بین پرونده های ذهنش حتی پوشه ای هم به نام من نبود
دوستم نداشت لبخند را هرچند دروغین و کاغذی بر بوم لبانش نمی نگاشت
دوستم نداشت چون یک بار هم چمن های دنیای مرا نبویید
برایش کم بودم؟بد بودم؟خدایا چکار کرده بودم؟
دوستم نداشت چون حتی برگرد گفتن های آرامم را هم نشنید

ممنون از همه........سعی میکنم نکاتی رو که محمدحسین و حانیه ی عزیز گفتن رو تو نوشته های بعدی رعایت کنم
ممنون از همتون که وقت میزارین واسه خوندنشون
لطفا نقد بکنین
دیگه همین دیگه چیز خاصی نبود
پ.ن:اممم از عجایب هفتگانه.....یه متن شاد نوشته بودم واسه عید اون موقع نشد بذارم اگه میخواین بذارم اگه نه که هیچ
بازم مرسی

فوق العاده بود
ترکیب کلماتت عالی بود...
قلم خوبی داری
افرین
این جا همه استعداد نهفته دارن و باید شکوفا کرد
شکوفاش کن
استعداد داری...

"آری دوستم نداشت چون هیچ وقت به چشمانی که پشت پرده ی اشک پنهان شده بودند خیره نشد"
خیلی عاشقانه نمیفهمم...
ولی این جمله رو دوست داشتم...
خیلی قشنگ بود...

به بخش اشعار منتقل شد

ازین پس متن هایی به این دست( دل نوشته مانند) به وسیله مدیر انجمن به بخش اشعار منتقل خواهد شد و....

همه هم حتما باید برای این دست متن ها به بخش اشعار مراجعه کنند