ایستاده ام به تماشای دنیایی که دیگر هیچ رنگی ندارد!
آدمهایی را دیده ام که حرف و عملشان بسیار با هم متفاوت بود....
با این همه چنان آرامم که گویا هیچ گاه روزگار بهتر از این نبوده ....
نه حرفهای خصمانه دلگیرم می کنند...
نه دروغ هایی با طعم و عطر عاشقی هوش از سرم می برد...
هر از گاهی مجبورم بگویم به من عشق تعارف نکنید قبلا صرف شده!
آنگونه بی حرکت به داستان های تکراری اطرافم گوش می کنم
که می پنداری برای نخستین بار می شنوم !
تجربه می کنم روزهایم را ، انسانها را و اتفاقات را بی آنکه بهراسم از دلبسته شدن...
جدایی را می پذیرم که سهمی از دنیایم باشد...
و اشک که ضعف نیست !
یاد گرفته ام دشمنم را دوست من خطاب کنم !
فهمیدم انتقام و بخشش به یک میزان شیرین است !
لمس کردم انسانها ضعف خود را به پای تو می نویسند تا از تو اهریمن بسازند و این دلیل بد بودن من نیست ...
به این باور رسیدم که زمانی بسیار کسی را دوست می داری از عشق تو می گریزد چرا که ما هنوز
توان دوست داشته شدن نداریم ......
شاید بزرگ شدن همین باشد .....
و این دنیای بزرگ ترها آنقدر ها هم زشت نیست ....
تنها کمی بی رنگ است!
همین .......

متن قشنگی بود. جای کار داره. اما خوب بود. کار خودته کیاناز؟؟

واقعا قشنگ بود

مرسی کیاناز راستی یه پیشنهاد اگ مال خودته پایینش بنویس اگر نه یه منبعی ذکر کن

نه متاسفانه یکی برام فرستاده منبعشم ندارم ببخشید فقط خودم یه کوچولو تغییرش دادم...

خیلی خیلی زیبا بود
ولی یه قسمتش دیگه عالی بود

لمس کردم انسانها ضعف خود را به پای تو می نویسند تا از تو اهریمن بسازند و این دلیل بد بودن من نیست

ینی عین واقعیته ها....
دستت درد نکنه آبجی

خیلی زیبا بود

خیلی قشنگ بود اجی جون.

فوقالعاده بود خیلی خوشم اومد
ممنون

زیبا بود
.....................