سلام دوستان من با خیلی ها بحث کردم ولی نتیجه نگرفتم گفتم این جا مطرح کنم شاید فرجی شد
از کجا باید بفهمیم برای حدنیازمون خرید میکنیم یا برای تجمل گرایی مثلا یکی از دوستان من هست که هرمدلی از ایفون میاد میخره در حالی که گوشی قبلی جوابگو هست خب اون داره تجمل گرا میشه یا نه؟؟؟

بیشتر این تجمل گرایی ها سر چشم و هم چشمیه

نوشته اصلی توسط mt4030

بیشتر این تجمل گرایی ها سر چشم و هم چشمیه

اره این حرفو کاملا قبول دارم
هرچند همیشه اینطوری نیست اما خیلی وقتا به خاطر چشم و هم چشمی هست

نوشته اصلی توسط sjsh

نیاز ندارم اما با بودن با اون لذت میبرم اینجا دیگه مشخص نیست تجمله یا نه

این دیگه فکر کنم واضحه که تجمله...

انسان از بودن با خیلی چیزا لذت میبره.. من از اینکه بنز داشته باشم لذت میبرم. از اینکه خونموم به قدری بزرگ باشه که بتونم تو پذیرایش فوتبال بازی کنم لذت میبرم. اما آیا واقعا نیازدارم به اینا؟!

نوشته اصلی توسط deviltrap

قبول.تو میری پرادو نیخری درحالی که پول پورشه رو داری.بقیشو انفاق میکنی؟اگه اره که دمت گرم.ولی بعضیا نه خودشون میخورن نه میدن کس دیگه بخوره.اکثرمون اینطوریم.فقط الکی جمع میکنیم.بعد مرگ که نمیشه ببریمش تو قبر پس بذار با پورشه حداقل کیف زندگی رو ببریم.میگن نه خودخوری نه کس دهی گنده کنی به سطل دهی!اونجوری نباشیم

درک میکنم منظورتو. اما به نظر من انفاق هم نکردی بزار بمونه. چه اشکالی داره پولت بمونه و پسانداز کنی. عذاب وجدان که نمیگیری اگه پول ته جیبت بمونه. یه روری ممکنه نیاز بشه.
در ضمن اگه پول انفاق کنی که فقط رفتن پول نیست. این پول برمیگرده چون خدا کمکت میکنه. مثال بارزشم بیل گیتس که آقا میلیارد میلیارد به خیریه اهدا میکنه موجودیش کم که نمیشه هیچ... زیادم میشه!!

-------------------------------

فقط من یه نکته رو درباره مرز نیاز با تجمل به ذهنم رسید. به نظرم نیاز تا جایی که احساسات و روان آدم ارزا بشه است. به شکلی که اگه یکی یه چیز خاص رو اگه نخره پس بیفته و داغون بشه از نظر روانی. ( این ها یه سری مسایل روانیه. کسانی هستن که اینجورین. از خودم در نیاوردم. )
اگه این مرز رو رد کنی میشه تجمل.
این هم کاملا یه چیز شخصیه و از فرد به فرد تغییر میکنه.

[QUOTE=Cyrus-The-Great;51520]این دیگه فکر کنم واضحه که تجمله...

انسان از بودن با خیلی چیزا لذت میبره.. من از اینکه بنز داشته باشم لذت میبرم. از اینکه خونموم به قدری بزرگ باشه که بتونم تو پذیرایش فوتبال بازی کنم لذت میبرم. اما آیا واقعا نیازدارم به اینا؟!


بله شاید از نظر روحی نیاز داشته باشم نیاز روحیم بر طرف میشه -خودم نمیگما-

خب اگه یه چیزی بین حد نیاز و خواسته ی خودمونو در نظر بگیریم چی؟

بعد یه چیز دیگه
یه بنده خدایی عمر و جوونیش رو گذاشته پای کارش...پول در آورده و الان پولداره
نباید زندگیش یه فرقی با اونی که هیچ وقت تلاش انچنانی نکرده و صرفا براش یه حقوق بخور و نمیر کافی بوده فرقی داشته باشه؟