چند وقتیه یک معضل اساسی برام پیش اومده اونم اینه که فرق حقیقت با واقعیت چیه؟ دوستانی که می دونن ممنون می شم که به منم بگن.

نه این صحبت ها یکمی متفاوت از صحبتای قبلیمه
تو بحثای قبلیمون اگر یادت باشه هرکس فقط عقیدش رو گفت ولی الان بر سر علت اون عقیدم بحث کردم
درواقع یادته مسئله ی افرینش رو با هم بررسی کردیم؟؟
یادته در مورد دست ساز و افرینش حرف زدیم؟؟
این موضوع برگرفته از همونه که در اخر ثابت می کنه که ذات هستی با ذات خدا یکیه درنتیجه حقیقت و واقعیت یکیه

- - - - - - - - - به دلیل ارسال پشت سر هم پست ها ادغام شدند - - - - - - - - -

الان حوصله نداری بعد در موردش نظر بده فقط گفتم که بدونی متفاوته
درهرصورت از نظرت ممنون

الان نتیجه ای که من باید بگیرم اینه که حقیقت و واقعیت یکیه؟ نمی تونیم بگیم که حقیقت یک اصله و چیزیه که وجود داره مثل وجود خدا، خدا وجود داره ولی ما اون رو نمی بینیم ولی واقعیت چیزیه که قابل لمسه مثلا الان غروبه و ما اون رو می بینیم؟

خوب من که گفتم اینم یک تفسیری هست که از نظر برهان صدیقین یا به عبارتی کامل ترین برهان درست نیست
و در واقع هردوشون یکین ولی اگر خودت دوس داری با هم متفاوت باشن و می خوای براشون تفاوت قائل بشی من نمی تونم کاری بکنم
این انتخاب خودته

دوستان ول کنید هر کسیه عقیده ای داره نمی شه گف کدوم درسته

به نظرم تفاوت واقعیت و حقیقت ناشی از نقص علم و معرفت ماست. شعور ما نسبیه بنابراین درک ما از حقیقت، ناقص تر یا حتی مخالف حقیقت میتونه باشه. واقعیت هر کس برای خودش وابسته به باورها و شعورشه اما حقیقت مستقل از درک ماست. البته اینجا که میرسه حرف فیلسوفا زیاده. یه عده میگن حقیقتی که من نمی تونم درکش کنم پس به چه دردی می خوره. بعدش هم برای همین اصل وجود حقیقت یکتا رو نفی میکنن. یه مثال اینه: یه درخت اون طرف دنیا میفته، هیچ کس ندیدتش، اون درخت چه رنگیه؟ جواب اینه که اصلن از کجا معلوم درخته افتاده باشه؟ یا اصلن درختی (حقیقتی) وجود داشته باشه.