من طرفدارشم
البته طرفدار دلتوراش (بقیه کتاباشو نخوندم)
دلتورا داستانش خیلی قشنگ بود. هم خوب شروع کرده بود و هم خوب تمومش کرده بود.
یکی از خوبی هاشم این بود که هر جلد یک داستان مستقل داشت.
داستانش هم خیلی واضح بود به طوری که وقتی تمومش میکردی میتونستی دلتورا رو با تمام تاریخش تجسم کنی.
کلا خیلی کتاب باحالی بود. امیلی رودا مچکریم

یکم بچگونه بود.

ولی از دلتورا اصلا خوشم نیومد همونطور که ولدمورت عزیز گفت : بچه گونه بود

متناسب با زمانش قشنگ بود
من فک کنم یه سره خوندمش خیلی وقت پیش

من کاراشو دوست دارم...کلا به نظرم نویسنده قابلیه...

دلتورا به نظر من استارت خیلی خوبی برای کتاب خونیه...کتابش کلا مناسب 10 تا 13 ساله...البته بزرگتر ها هم میتونن بخوننش و ازش لذت ببرن ولی خب براشون بچه گونه می زنه...

روون پسری از رین به نظرم کار به مراتب جاافتاده تری بود...شخصیت ها خاکستری تر بودن درصورتی که توی دلتورا اکثر شخصیت ها مطلق تر بودن یا سفید،یا سیاه...ماجراهاش هم خاص تر بود و خب توی دلتورا ادم ممکنه یه مقدار از طولانی بودنش کلافه بشه ولی توی روون همچین اتفاقی نمی افته...

مجموعه روندو( که هنوز تو ایران ترجمه و چاپ نشده) باز یه مقدار بچه گونه اس...به نظرم نسبت به دلتورا بچه گونه تره ولی بازم خاص بودن خودشو داره و قشنگه...

کلا ایده هایی که تو فانتزی استفاده می کنه ایده های خاص و قشنگین و همینطور قلمش خیلی جذابه... من که دوسش دارم...