روز اول مهر خود را چگونه آغاز کردید؟
به نام خدا،
با فحش!
(و البته سوال این که: کی این وقت روز پا می‌شه بره کار کنه آخـــــــــــه!)
***
از در خونه که رفتم بیرون، آفتاب تازه زده بود، یه جوری که هنوز شبنم روی گل‌ها هنوز بخار نشده بود. یکی من بیدار بودم، یکی شاتر نونوا!
***
به ما گفته بودن مینی‌بوس یه ربع به 7 حرکت می‌کنه. من 7 رسیدم، فکر کردم همه رفتن. حقیقت امر این بود که هنوز هیشکی نیومده بود!
***
80 کیلومتر سوار بر مینی‌بوس!
تازه توی سربالایی‌ها اگه پیاده می‌شدیم و مینی‌بوس رو هل می‌دادیم، زودتر هم می‌رسیدیم!
بنده صبح شیر خورده بودم، وقتی رسیدیم مقصد داشتم کره بالا میاوردم!
***
حالا بماند که یه قبرستون روبه‌روی مدرسه‌ست و هر بار نگاهش می‌کنم، سرنوشت چند ماه آینده‌م میاد جلوی چشمام!
***
اولین ری‌اکشن من در بدو ورود به مدرسه:
- در ظاهر:
- در باطن: ووووووووووی

آخرین ری‌اکشن من هنگام خروج از مدرسه:
غلط کردمممممم
***
شاگردهای دخترم معتقدن که پسرا یه مشت عوضی وحشی هستن و نباید توی کلاس باشن، شاگردهای پسرم هم معتقدن که دخترها یه مشت لوس ننر بد‌دهن هستن و نباید توی کلاس باشن.
تا کنون تمام تلاش‌های این‌جانب در راستای ایجاد آشتی، یا جهنم و ضرر، ایجاد یه آتش‌بس به بن‌بست خورده!
***
یه شاگرد دارم، اسمش دیاره (پسره). بعدا مفصل شرح حالش رو براتون می‌گم ولی بدونین که از دیوار راست بالا میره، از پنجره می‌پره بیرون، مقنعه‌ی دخترها رو می‌کشه، به دسته‌ی صندلی و میز نیمکت و جوهر خودکار و دفتر بغل‌دستیش هم رحم نمی‌کنه. مدام از دخترها کتک می‌خوره، اما می‌خنده و تلافی می‌کنه (that's my boy)! حالا از همه هم زرنگ‌تره خیلی هم به من احترام می‌ذاره کلا به جز من و معاونین مدرسه، بقیه رو آدم حساب نمی‌کنه
***
آقا این چه وضعشه! شاگردهام با هم کردی صحبت می‌کنن، کردی دعوا می‌کنن، کردی تیکه می‌ندازن، خلاصه همه چی کردی، منم اون وسط هویج‌وار نگاهشون می‌کنم فقط
یه بار گفتم به من هم باید کردی یاد بدین، یکی از دخترها گفت بذارید من یاد بدم. بعد چشمتون روز بد نبینه! یه جمله گفت که فقط گفتنش برا خودش دو دقیقه(!) طول کشید، بعد برگشته به من میگه: خب حالا تکرار کن!
من: ها؟
دختره: (دوباره جمله رو تکرار کرده)
من: ها؟
دختره: (برای بار سوم جمله رو تکرار کرده)
من: خب بچه‌ها بفرمایید زنگ تفریح، منم برم قولنجمو بشکونم
***
حالا باز این خوبشه!
همکارم یه شاگرد داره که با انگشت وسطیش اجازه می‌گیره!
تصور کنین دارید درس می‌دید، برمی‌گردین که بپرسین بچه ها کسی سوالی داره؟
یهو چشمتون میفته به یه بچه که با این طرز اجازه گرفتن، دستشو برده بالا.
نیت بچه صاف و ساده‌ست هااا، این شکلی یاد گرفته و عادت کرده، ولی امان از ذهن شما!
***
به زودی با خاطرات بیش‌تری خدمت خواهم رسید

قسمت دوم #10	قسمت ششم #35	قسمت دهم #55
قسمت سوم #14	قسمت هفتم #40	قسمت یازدهم #57
قسمت چهارم #17	قسمت هشتم #45	قسمت دوازدهم #66
قسمت پنجم #28	قسمت نهم #50

سلام. خوب اینجا می‌نویسی خانوم معلم
در مورد کلاسات باید بگم که دمت گرم. به شخصه در بیشتر روزهای اول کلاسام حداقل یک نفر رو لت و پار کردم. البته اونا حقشون بود.
ی سوالی سخت ذهنم رو مشغول کرده. حالا جدای از شوخی از نظر تو هم اون دختره قشنگ بود یا نه
این دیار رو ی روز بیار دیار ما ببینیمش چون من نمیتونم بیام اونوری. در ضمن از این تیکه‌ی سیبیلوی دیار خیلی خوشم اومد

عذراااااااااااااا
چرا دیگه خاطره نمینویسی؟؟؟
خانواده منتظرت نشستنااااااااا

نوشته اصلی توسط ghoghnous13

سلام. خوب اینجا می‌نویسی خانوم معلم
در مورد کلاسات باید بگم که دمت گرم. به شخصه در بیشتر روزهای اول کلاسام حداقل یک نفر رو لت و پار کردم. البته اونا حقشون بود.
ی سوالی سخت ذهنم رو مشغول کرده. حالا جدای از شوخی از نظر تو هم اون دختره قشنگ بود یا نه
این دیار رو ی روز بیار دیار ما ببینیمش چون من نمیتونم بیام اونوری. در ضمن از این تیکه‌ی سیبیلوی دیار خیلی خوشم اومد

والا اینا هم یه جوری سوار بنده شدن که تصمیم گرفتم از سال های بعد همون اولش یکی دو نفر رو لت و پار کنم، بعدش مهربون شم
اون دختره هم به نظر من تحفه ای نیستا، ولی خب علف به دهن بزی شیرین اومده، چیکار میشه کرد.
دیارو چجوری بیارم آخه؟ نهایت بتونم عکسشو نشونتون بدم

نوشته اصلی توسط Banoo.Shamash

عذراااااااااااااا
چرا دیگه خاطره نمینویسی؟؟؟
خانواده منتظرت نشستنااااااااا

وااااای شمش، یه اتفاقی افتاده که قابل نشر گسترده در محیط انجمن نیست، ولی پی وی برات میفرستمش

فقط شمش؟
فقط نرجس؟
خو منم میخوااااام

دیروز زنگ اول قرآن داشتیم. صحبت از "به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید" به طرز معجزه آسایی به "سیبیل" کشیده شد!
در این راستا دو نفر از پسرهای کلاس (دیار و امیرحسین) که شیدای سیبیل و محروم ازش بودن، ماژیک برداشتن و برای خودشون سیبیل کشیدن. از بالای لب تااااااااااا زیر چشم ها، سیبیل های تاب خورده و پیچ خورده (البیته بیشتر شبیه اون یارو توی مجموعه فیلم های ترسناک saw شدن).
بعد هم روی چونه‌شون یه ریش پروفسوری ترسیم کردن و موجبات خنده‌ی کلاس رو فراهم کردن.
(بماند که کلی هم سر "چنگ زدن به ریسمان الهی" خندیدم چون بچه ها معتقد بودن معنیش میشه:
- با یه طناب بریم به جنگ دشمنا؟
- دشمنان خدا رو با طناب خفه کنیم؟
- به همدیگه چنگ نزنیم، به جاش به یه ریسمان چنگ بزنیم؟
- از هم دور نشیم؟
+ ریسمانش چی شد پس؟
- اوممم یه طناب بگیریم از هم دور نشیم.
+ آفرین آفرین، کم موندی به جواب درست برسی.
- خانوم ما یه بار رفته بودیم با عموم که گوسفندارو ببریم کوه، عموم این گوسفندا رو با طناب بست به هم!
+ بسیارعالی
- خانووووووم یعنی ما هم باید مثل گوسفندا خودمون رو ببندیم به هم؟
- من خودمو به ماهک نمی بندم!
- دیار خودشو می‌بنده به مهدینا!
+ خب بچه ها...)
یه سه زنگ با ریش و سیبیل مصنوعی شون خوش بودن. تا این که زنگ آخر، نشسته بودیم فارسی بخونیم. رسیده بودیم به داستان "طوطی و بازرگان". این دو نفر رو بازرگان کردم و چندتا از دخترا هم شد طوطی. تازه نقش ها رو توضیح می‌دادم که مدیر به طور کاملا غیرمنتظره اومد توی کلاس.
خب، من هم شروع کردم به "سلام" و "خوش اومدین" و "امرتون؟" و کلا حواسم از کلاس پرت بود. خانوم مدیر همینطور که داشت باهام حرف می‌زد و موضوع مراجعه‌ش رو توضیح می‌داد، یهو پرسید: «چرا پسرهات کمن؟»
یه نگاه انداختم به کلاس، دیدم دیار و امیرحسین نیستن o_O یه نگاه به در بسته انداختم o_O یه نگاه هم به پنجره‌ی بسته o_O والا هیچی ازشون بعید نیست!
که یکی از دخترا با چشم و ابرو به ته کلاس اشاره کرد.
رفتم نزدیک، دیدم رفتن زیر نیمکت آخر که خالیه قایم شدن، هر دو دستاشون رو هم گذاشتن روی سیبیلاشون، تا مدیر نبینه چه دسته گلی به آب دادن

نوشته اصلی توسط mixed-nut

روز اول مهر خود را چگونه آغاز کردید؟
به نام خدا،
با فحش!
(و البته سوال این که: کی این وقت روز پا می‌شه بره کار کنه آخـــــــــــه!)
***
از در خونه که رفتم بیرون، آفتاب تازه زده بود، یه جوری که هنوز شبنم روی گل‌ها هنوز بخار نشده بود. یکی من بیدار بودم، یکی شاتر نونوا!
***
به ما گفته بودن مینی‌بوس یه ربع به 7 حرکت می‌کنه. من 7 رسیدم، فکر کردم همه رفتن. حقیقت امر این بود که هنوز هیشکی نیومده بود!
***
80 کیلومتر سوار بر مینی‌بوس!
تازه توی سربالایی‌ها اگه پیاده می‌شدیم و مینی‌بوس رو هل می‌دادیم، زودتر هم می‌رسیدیم!
بنده صبح شیر خورده بودم، وقتی رسیدیم مقصد داشتم کره بالا میاوردم!
***
حالا بماند که یه قبرستون روبه‌روی مدرسه‌ست و هر بار نگاهش می‌کنم، سرنوشت چند ماه آینده‌م میاد جلوی چشمام!
***
اولین ری‌اکشن من در بدو ورود به مدرسه:
- در ظاهر:
- در باطن: ووووووووووی

آخرین ری‌اکشن من هنگام خروج از مدرسه:
غلط کردمممممم
***
شاگردهای دخترم معتقدن که پسرا یه مشت عوضی وحشی هستن و نباید توی کلاس باشن، شاگردهای پسرم هم معتقدن که دخترها یه مشت لوس ننر بد‌دهن هستن و نباید توی کلاس باشن.
تا کنون تمام تلاش‌های این‌جانب در راستای ایجاد آشتی، یا جهنم و ضرر، ایجاد یه آتش‌بس به بن‌بست خورده!
***
یه شاگرد دارم، اسمش دیاره (پسره). بعدا مفصل شرح حالش رو براتون می‌گم ولی بدونین که از دیوار راست بالا میره، از پنجره می‌پره بیرون، مقنعه‌ی دخترها رو می‌کشه، به دسته‌ی صندلی و میز نیمکت و جوهر خودکار و دفتر بغل‌دستیش هم رحم نمی‌کنه. مدام از دخترها کتک می‌خوره، اما می‌خنده و تلافی می‌کنه (that's my boy)! حالا از همه هم زرنگ‌تره خیلی هم به من احترام می‌ذاره کلا به جز من و معاونین مدرسه، بقیه رو آدم حساب نمی‌کنه
***
آقا این چه وضعشه! شاگردهام با هم کردی صحبت می‌کنن، کردی دعوا می‌کنن، کردی تیکه می‌ندازن، خلاصه همه چی کردی، منم اون وسط هویج‌وار نگاهشون می‌کنم فقط
یه بار گفتم به من هم باید کردی یاد بدین، یکی از دخترها گفت بذارید من یاد بدم. بعد چشمتون روز بد نبینه! یه جمله گفت که فقط گفتنش برا خودش دو دقیقه(!) طول کشید، بعد برگشته به من میگه: خب حالا تکرار کن!
من: ها؟
دختره: (دوباره جمله رو تکرار کرده)
من: ها؟
دختره: (برای بار سوم جمله رو تکرار کرده)
من: خب بچه‌ها بفرمایید زنگ تفریح، منم برم قولنجمو بشکونم
***
حالا باز این خوبشه!
همکارم یه شاگرد داره که با انگشت وسطیش اجازه می‌گیره!
تصور کنین دارید درس می‌دید، برمی‌گردین که بپرسین بچه ها کسی سوالی داره؟
یهو چشمتون میفته به یه بچه که با این طرز اجازه گرفتن، دستشو برده بالا.
نیت بچه صاف و ساده‌ست هااا، این شکلی یاد گرفته و عادت کرده، ولی امان از ذهن شما!
***
به زودی با خاطرات بیش‌تری خدمت خواهم رسید

قسمت دوم	قسمت پنجم
قسمت سوم	قسمت ششم
قسمت چهارم

انگشت وسط عالیه

خب خب خب.
ماجرای جدید در بساط نداری عذرا؟

چرا منو تگ نکردی تو عذرا....الان من باید اینا رو ببینم؟این همه کچلت کردم تعریف کن تعریف کن میگفتی اینا هست
ولی چقدر خوب بودن...
بازم بنویس اولم به من بگو یا تگم کنا!
ورگرنه..

[QUOTE=mixed-nut;104821]والا اینا هم یه جوری سوار بنده شدن که تصمیم گرفتم از سال های بعد همون اولش یکی دو نفر رو لت و پار کنم، بعدش مهربون شم
اون دختره هم به نظر من تحفه ای نیستا، ولی خب علف به دهن بزی شیرین اومده، چیکار میشه کرد.
دیارو چجوری بیارم آخه؟ نهایت بتونم عکسشو نشونتون بدم


عکسم قابل قبوله تا حدودی

یه امتحان فارسی گرفتم و متوجه شدم که هیچ کدومشون درکی از بندنویسی ندارن. بر آن شدیم که بندنویسی رو آموزش بدیم و تمرین کنیم.
در همین راستا، بعد ازاین که توضیح دادم بند چیه و چجوری باید باشه و فرقش با جمله سازی چیه، سه تا کلمه روی تخته نوشتم تا باهاش یه بند بسازن:
مار - عقاب - کوه

از 19 تا شاگرد، 17تاشون در مورد این نوشته بودن که یه کوهی بود، یه عقاب بالاش لونه داشت، مار خواست بره و تخم های عقابو بخوره، ولی از عقابه ترسید و مابقی ماجرا.
متن دو نفر متفاوت و خوندنی بود:

- اولیش متن فرشته بود که نوشته بود "عقاب صبح بیدار شد دید داره قارقار میکنه، رفت پیش مار، دید اونم پر در آورده و..." که خیلی بهم چسبید! تنها شاگردی بود که تخیل به کار برده بود.
- دومیش متن دیار بود:
"روی روزگاری عقاب تیزبین زیبایی در آسمان پرواز میکرد. عقاب بسیار زیبا و قوی بود. عقاب داشت پرواز میکرد که ناگهان چشمش به یک مار روی زمین افتاد. عقاب پایین رفت به مار همله کرد و مار را شیکار کرد. بعد مار را ته‌که ته‌که کرد و برای بچه هایش برد که روی کوه زندگی می کردند. ولی بچه هایش مار خونی دوست نداشتند. برای همین عقاب هم مار را توی دهان بچه هایش گذاشت و بعد چون بچه هایش گنده شده بود، آن ها را از روی کوه پرت کرد تا پرواز کنند و بروند گم بشوند."