13 | سینزده

**The Holy Nobody** · 2016/11/20, 14:35

دوستان لطف کنین مطالعه کنید

**mixed-nut** · 2016/11/21, 17:23

هم مقدمه و هم قسمت دوم رو خوندم و خیلی خوشم اومد.
نقدی ندارم و مشتاق ادامه ی داستان هستم.

ممنون که با ما به اشتراکش گذاشتی

موفق باشی دوست عزیز

**The Holy Nobody** · 2016/11/23, 22:14

جمعه، منتظر قسمت سوم باشید.
"و پایان اینگونه آغاز شد."

**MIS_REIHANE** · 2017/02/05, 16:46

به نام خدا
لطفا نقد رو همراه پارگراف های داستان بخون.هر پارگرااف رو یه «پ» گذاشتم بعلاوه عدد پارگراف.
فصل دو.
پ1:خوب زندگی واقعن سخت تر از مرددنه ای واضحه من نمیدونم چرا داری برای ی چیز ثابت شده چونه میزنی.و اینک خیلی بی سر و ته حرف میزنی یعنی اصن صحبت کردن با شخص رو بلد نیستی.خوب اون داره با مخاطب صحبت میکنه ولی مثه اینکه بلد نیست.تیکه تیکه صحبت میکنه.خودشو نقض میکنه و اصلا معقول نیست.بلد نیستی سردرگمی رو درست از اب در بیاری کاملا واضحه ولی حداقل اینقد خودتو نقض نکن.
پ2:بدون هیچ مقدمه ایی شروع کردی به صحبت کردن.ببین شما در اصل داری یه دیالوگ بین مخاطب و کرکتر مینویسی و یه ارتباط بر قرار کنی در صورتی که نمیتونی.به شخصه با چنین کرکتری نمیخوام صحبت کنم چون حرفاش کاملا مصنوعی و در هم پیچیده و غیر قابل فهمه.اوه صبر کنید!خب خیلی از پیش تعین شدس.انگار شما منتظر بودی به اینجا برسیم و یه دفعه بزنی رو استپ.خیلی لوس چنین کاری کردی.شما میتونستی خیلی بهتر این تعجبت رو بیاری توی کار تا طبیعی تر جلوه بده.جملات پشست سر همی که بدون پردازش و خیلی خام ردیف کردی اصلا مناسب نیست.باور کن به فکر هیچ کدوم از ما نزد.حداقل به سر من.و تو داری به زور اینو به من تحمیل میکنی که بخوام داستان شما رو بدونم در صورت یکه هیچ در جذابیتی هنوز باز نشده که بخوام ادامه بدم.این حق خوانندس که داستان جذاب رو بخونه نه یسری جملات در هم تنیده ی دیوانه وار.
پ3:خب شما نیازه که از یه مقدمه ایی داستانو شروع کنی.من فلان جا بودم و وای بخارش منو سوزوند از این حرفا.اول یه مقدمه ی خشک و خالی و بعد شرح قضایا.خب شما توصیفی از مکان و اون ستاوانه ی روبروت رو یادت رفته ظاهرا.یه جاهایی که واقعن به اضافه گویی نیاز نداره شما همینطوری موضوع رو میپیچونی و دربارش سه خط صحبت میکنی و به ترک دیوار هم گیر میدی و مینویسی اما اینجا که باید توصیف کنی من چیزی نمیبینم.استفاده از افعال تکراری تو این پاراگراف موج میزنه و اصن خوب نیست.یه جاهایی به یه سری کلمات ضمیر متصل میچسونی و کلمات رو سنگین میکنی و از اون حالت رون خارج میکنی.
پ4:چیز قابل توجهی تو این پارگراف ذکر نشده بود جز چند تا ایراد فعلی و نگارشی.و اینکه شما نباید نثرت رو یک دفعه از حالت رسمی ببری محاوره و افعال عامیانه واردش کنی.من مخالف این نوع نوشتارم چون رشته ی تفکرات خواننده رو از هم گسست میده.
پ5و6:اولین مشکل بازهم توصیفات به زوریته.محوریت موضوع داره از دست میره و شما چسبیدی به کت شلوار یارو.توصیف صحنه تا یه جایی خوبه که به کسلی نره.خوب داستان شما هنوز در نطفس و نقطه ی اوج اغازینش نیومده و شما داری درمورد رئیس توصیف میدی؟تاجایی که میتونی چیز های تکراری و بدرد نخور رو باید حذف کنی.واقعن اون رئیس از کجا میدونست این تنها لباسشه؟اینقدر براش اهمیت داشته که لباسای دختره رو چک میکرده؟بعدشم این کلیشه ی تکراری واقعن چرا بین همه فراگیر شده؟چرا همه ی شخصیت ها باید بدترین برده بدبخت ترین برده و کسایی باشن که روی پیشونیشون نوشته:من را بزنید.
نثر شما درست نگارش نشده.شما داری درمورد رئیس عوضی صحبت میکنی ولی بعدش میگی:رئیس عوضی انجا.خوب این یه جمله ی خشکه و اصلا به متن نمیشینه.شما باید سعی کنی از واژگان صحیح در راستای ساخت جملات مفهمی و بدون خشت زدن استفاده کنی.
پ8:خیلی جالب بود.واقعیت نگاری جذابی بود.مرسی.
پ9:واقعن معقوله که با یک حرف یک دفعه همه جا سوکوت مرگبار بگیره؟اینجا بیش از حد غلو کردی.واقعن چنین اتفاقی نمیفته و این یه سوتی محسوب میشه برا شما.قابل درک نیست که یک دفعه چنین اتفاقی بیفته.میدونی به صحنه سازی بیشتری نیاز داشت.چقدر این سیر روند داستان تکراری و مزخرفه.پسر غمگین و لاغر و بدبخت و به احتمال زیاد خوشکل که دختره قبلا یه چیزی هم باش داشته.خلاقیت کنتور بر نمیداره.یکم بیشتر بهش بپرداز.بشتر باز کن جریانو و بعد به اینجاها برس.
پ10:اول اینکه این همه ادم برگشتند سمت طرف.پس حتما حرف زشت و نا به جایی زده این یارو امیر.ولی این رئیس به ظاهر زورگو و مستبد درجا پوزخند میزنه. از یه تیکه خوشم اومد. شغل مادرش. جالب بود.هار هار هار. میدونی استفاده کردن از چنین تیکه کلماتی یا فحش های مناسب صحنه های داستانی واقعن هم به جذابیت داستان و هم به واقعی تر به نظر اومدنش کمک میکنن.
پ11و12:خوب اول اینکه هزاران هزار نفر یه دفعه میشینن و زانو میان.یه سری جملاتی رو ذکر میکنی که قابل باور نیست.ببین چیزی که الان جذابه داستان رئال یا حداقل متن قابل باور پذیره.نه یه رئیس مستنبد با چهارتا کارگر ترسوی بدبخت.اون قسمت هایی که اردوان حرف میزد اصلا جالب نبود.دیالوگ های خیلی چرتی بودن و اصلا به شخصیت کرکتر نمیخورد.حقیقتش دارم به این پی میبرم که شما فقط با ظاهر داستان مخاطب رو اشنا میکنی و درونیات رو ذکر نمیکنی و این بدرترین چیزه.فکر کردی چرا نمیتونم با داستان انس بگیرم؟به دلیلی راوی اول شخص که حتی معلوم نیس با خودش چند چنده.باید بیشتر روی باطن سازی کرکتر کار کنی تا ظاهر سازی.یه نکته هم بگم که شما وقتی صورتت شلاق میخوره به دردش فکر میکنی نه به مدت زمانی که قراره قیدشو بزنی.یه سری حرفارو خیلی زود زود میزنی و جمعش میکنی میره .در صورتی که باید روی اونا مانور بدی .صورت کرکتر شما داره نصف میشه و اونوقت شما به این می پردازی که چقد طول میکشه خوب شه؟یه اهی یه جیغی یه غشی یه عکسالعمل بلقوه ی شدیدی.خیلی توی احساسی نوشتن ضعف داری.احساسات کرکتر رو درک نمیکنی.
بقیه ی پاراگراف ها: خیلی قلمت خشکه و بدرد احساسی نوشتن نمیخوره نوشتت اون درکو منتقل نمیکنه و مجب همدلی نمیشه.جریان اون پیرزن.یهویی از کجا پیداش شد؟و چرا باید این قدر سریع داستان زندگیش رو برای این دختر شرح بده؟شرتی پرتی نشست و همه چی رو گفت؟خیلی مسخرس.واقعن جدال و حادثت ضعیفه و باید خیلی بیشتر به این بخش ها بپردازی.
نظرات کلی:داستان شما گره نداره.داستان شما تعلیق نداره .دگرگون نمیکنه احساسی رو منتقل نمیکنه .بیهودگی نوشتار توش موج میزنه خامه بدون بازنویسیه و خشکه.تمام قسمت ها عاری از کششه و فقط برای این خوبه که بخونی تموم شه.پیرنگ شما ناقصه چون جدال انچنانی و حادثه های درست و حسابی نداره.روابط علت و معلولی خیلی ضعیف و معمولی و بدون جذابیته.فراز و فرود و سیر رویداد های داستانی قابل پیش بینیه و بی انگیزگی توی شخصیت اصلی هویداس.ناپایداری و گسترش به اندازه ی کافی نیست.ببین داستانت مثه یه خط صافه.هیچ چیز خاصی نیست که مشتاق کنه خواننده رو.بحران قابل پیش بینی و طرح کلیشه اییه.در کل امیدی به داستان ندارم چون افتضاح بود.
30 از 100

در اخر یه عذر خواهی میکنم به خاطر کم بودنش.من سعی کردم کلی یه سری چیزا رو بگم و پاراگراف پارگراف چیزایی که به ذهنم میرسه رو گوشزد کنم و انچنان به جزئیات داستان نپرداختم.ولی امیدوارم شما با همینا مجاب بشی و دستت بیاد.

**M!r@** · 2017/02/05, 18:16

نوشته اصلی توسط MIS_REIHANE

به نام خدا
لطفا نقد رو همراه پارگراف های داستان بخون.هر پارگرااف رو یه «پ» گذاشتم بعلاوه عدد پارگراف.
فصل دو.
پ1:خوب زندگی واقعن سخت تر از مرددنه ای واضحه من نمیدونم چرا داری برای ی چیز ثابت شده چونه میزنی.و اینک خیلی بی سر و ته حرف میزنی یعنی اصن صحبت کردن با شخص رو بلد نیستی.خوب اون داره با مخاطب صحبت میکنه ولی مثه اینکه بلد نیست.تیکه تیکه صحبت میکنه.خودشو نقض میکنه و اصلا معقول نیست.بلد نیستی سردرگمی رو درست از اب در بیاری کاملا واضحه ولی حداقل اینقد خودتو نقض نکن.
پ2:بدون هیچ مقدمه ایی شروع کردی به صحبت کردن.ببین شما در اصل داری یه دیالوگ بین مخاطب و کرکتر مینویسی و یه ارتباط بر قرار کنی در صورتی که نمیتونی.به شخصه با چنین کرکتری نمیخوام صحبت کنم چون حرفاش کاملا مصنوعی و در هم پیچیده و غیر قابل فهمه.اوه صبر کنید!خب خیلی از پیش تعین شدس.انگار شما منتظر بودی به اینجا برسیم و یه دفعه بزنی رو استپ.خیلی لوس چنین کاری کردی.شما میتونستی خیلی بهتر این تعجبت رو بیاری توی کار تا طبیعی تر جلوه بده.جملات پشست سر همی که بدون پردازش و خیلی خام ردیف کردی اصلا مناسب نیست.باور کن به فکر هیچ کدوم از ما نزد.حداقل به سر من.و تو داری به زور اینو به من تحمیل میکنی که بخوام داستان شما رو بدونم در صورت یکه هیچ در جذابیتی هنوز باز نشده که بخوام ادامه بدم.این حق خوانندس که داستان جذاب رو بخونه نه یسری جملات در هم تنیده ی دیوانه وار.
پ3:خب شما نیازه که از یه مقدمه ایی داستانو شروع کنی.من فلان جا بودم و وای بخارش منو سوزوند از این حرفا.اول یه مقدمه ی خشک و خالی و بعد شرح قضایا.خب شما توصیفی از مکان و اون ستاوانه ی روبروت رو یادت رفته ظاهرا.یه جاهایی که واقعن به اضافه گویی نیاز نداره شما همینطوری موضوع رو میپیچونی و دربارش سه خط صحبت میکنی و به ترک دیوار هم گیر میدی و مینویسی اما اینجا که باید توصیف کنی من چیزی نمیبینم.استفاده از افعال تکراری تو این پاراگراف موج میزنه و اصن خوب نیست.یه جاهایی به یه سری کلمات ضمیر متصل میچسونی و کلمات رو سنگین میکنی و از اون حالت رون خارج میکنی.
پ4:چیز قابل توجهی تو این پارگراف ذکر نشده بود جز چند تا ایراد فعلی و نگارشی.و اینکه شما نباید نثرت رو یک دفعه از حالت رسمی ببری محاوره و افعال عامیانه واردش کنی.من مخالف این نوع نوشتارم چون رشته ی تفکرات خواننده رو از هم گسست میده.
پ5و6:اولین مشکل بازهم توصیفات به زوریته.محوریت موضوع داره از دست میره و شما چسبیدی به کت شلوار یارو.توصیف صحنه تا یه جایی خوبه که به کسلی نره.خوب داستان شما هنوز در نطفس و نقطه ی اوج اغازینش نیومده و شما داری درمورد رئیس توصیف میدی؟تاجایی که میتونی چیز های تکراری و بدرد نخور رو باید حذف کنی.واقعن اون رئیس از کجا میدونست این تنها لباسشه؟اینقدر براش اهمیت داشته که لباسای دختره رو چک میکرده؟بعدشم این کلیشه ی تکراری واقعن چرا بین همه فراگیر شده؟چرا همه ی شخصیت ها باید بدترین برده بدبخت ترین برده و کسایی باشن که روی پیشونیشون نوشته:من را بزنید.
نثر شما درست نگارش نشده.شما داری درمورد رئیس عوضی صحبت میکنی ولی بعدش میگی:رئیس عوضی انجا.خوب این یه جمله ی خشکه و اصلا به متن نمیشینه.شما باید سعی کنی از واژگان صحیح در راستای ساخت جملات مفهمی و بدون خشت زدن استفاده کنی.
پ8:خیلی جالب بود.واقعیت نگاری جذابی بود.مرسی.
پ9:واقعن معقوله که با یک حرف یک دفعه همه جا سوکوت مرگبار بگیره؟اینجا بیش از حد غلو کردی.واقعن چنین اتفاقی نمیفته و این یه سوتی محسوب میشه برا شما.قابل درک نیست که یک دفعه چنین اتفاقی بیفته.میدونی به صحنه سازی بیشتری نیاز داشت.چقدر این سیر روند داستان تکراری و مزخرفه.پسر غمگین و لاغر و بدبخت و به احتمال زیاد خوشکل که دختره قبلا یه چیزی هم باش داشته.خلاقیت کنتور بر نمیداره.یکم بیشتر بهش بپرداز.بشتر باز کن جریانو و بعد به اینجاها برس.
پ10:اول اینکه این همه ادم برگشتند سمت طرف.پس حتما حرف زشت و نا به جایی زده این یارو امیر.ولی این رئیس به ظاهر زورگو و مستبد درجا پوزخند میزنه. از یه تیکه خوشم اومد. شغل مادرش. جالب بود.هار هار هار. میدونی استفاده کردن از چنین تیکه کلماتی یا فحش های مناسب صحنه های داستانی واقعن هم به جذابیت داستان و هم به واقعی تر به نظر اومدنش کمک میکنن.
پ11و12:خوب اول اینکه هزاران هزار نفر یه دفعه میشینن و زانو میان.یه سری جملاتی رو ذکر میکنی که قابل باور نیست.ببین چیزی که الان جذابه داستان رئال یا حداقل متن قابل باور پذیره.نه یه رئیس مستنبد با چهارتا کارگر ترسوی بدبخت.اون قسمت هایی که اردوان حرف میزد اصلا جالب نبود.دیالوگ های خیلی چرتی بودن و اصلا به شخصیت کرکتر نمیخورد.حقیقتش دارم به این پی میبرم که شما فقط با ظاهر داستان مخاطب رو اشنا میکنی و درونیات رو ذکر نمیکنی و این بدرترین چیزه.فکر کردی چرا نمیتونم با داستان انس بگیرم؟به دلیلی راوی اول شخص که حتی معلوم نیس با خودش چند چنده.باید بیشتر روی باطن سازی کرکتر کار کنی تا ظاهر سازی.یه نکته هم بگم که شما وقتی صورتت شلاق میخوره به دردش فکر میکنی نه به مدت زمانی که قراره قیدشو بزنی.یه سری حرفارو خیلی زود زود میزنی و جمعش میکنی میره .در صورتی که باید روی اونا مانور بدی .صورت کرکتر شما داره نصف میشه و اونوقت شما به این می پردازی که چقد طول میکشه خوب شه؟یه اهی یه جیغی یه غشی یه عکسالعمل بلقوه ی شدیدی.خیلی توی احساسی نوشتن ضعف داری.احساسات کرکتر رو درک نمیکنی.
بقیه ی پاراگراف ها: خیلی قلمت خشکه و بدرد احساسی نوشتن نمیخوره نوشتت اون درکو منتقل نمیکنه و مجب همدلی نمیشه.جریان اون پیرزن.یهویی از کجا پیداش شد؟و چرا باید این قدر سریع داستان زندگیش رو برای این دختر شرح بده؟شرتی پرتی نشست و همه چی رو گفت؟خیلی مسخرس.واقعن جدال و حادثت ضعیفه و باید خیلی بیشتر به این بخش ها بپردازی.
نظرات کلی:داستان شما گره نداره.داستان شما تعلیق نداره .دگرگون نمیکنه احساسی رو منتقل نمیکنه .بیهودگی نوشتار توش موج میزنه خامه بدون بازنویسیه و خشکه.تمام قسمت ها عاری از کششه و فقط برای این خوبه که بخونی تموم شه.پیرنگ شما ناقصه چون جدال انچنانی و حادثه های درست و حسابی نداره.روابط علت و معلولی خیلی ضعیف و معمولی و بدون جذابیته.فراز و فرود و سیر رویداد های داستانی قابل پیش بینیه و بی انگیزگی توی شخصیت اصلی هویداس.ناپایداری و گسترش به اندازه ی کافی نیست.ببین داستانت مثه یه خط صافه.هیچ چیز خاصی نیست که مشتاق کنه خواننده رو.بحران قابل پیش بینی و طرح کلیشه اییه.در کل امیدی به داستان ندارم چون افتضاح بود.
30 از 100

در اخر یه عذر خواهی میکنم به خاطر کم بودنش.من سعی کردم کلی یه سری چیزا رو بگم و پاراگراف پارگراف چیزایی که به ذهنم میرسه رو گوشزد کنم و انچنان به جزئیات داستان نپرداختم.ولی امیدوارم شما با همینا مجاب بشی و دستت بیاد.

ریحانه جون نقد کوبشی خوبه ولی اینکه بزنی طرفو خرد و از نوشتن نا امید کنی دیگه چندان جالب نیست. درسته، داستان تمام ایراداتی که گرفتی رو داشت ولی تو می تونستی اونا رو با لحن ملایم تری بیان کنی.

البته نویسنده آدم فهمیده ای به نظر میاد و مطمئنم درک می کنه که تو صلاحشو می خوای.(حالا واقعا صلاحش رو می خوای؟)

داداش داستانت رو خوندم. نمی تونم بگم ازش خوشم اومد و خوب بود ولی امیدوارم در ادامه بهتر بشه. همونطور که ریحانه گفت داستان خام بود و خیلی باید روش کار بشه. مطمئنم می تونی رفته رفته قابل تحمل ترش کنی. بنویس و سعی کن بفهمی داری چی می نویسی و کنترل داستان از دستت در نره (مثلا قرار بود لحن ملایم باشه.

)

**The Holy Nobody** · 2017/02/05, 19:11

نوشته اصلی توسط M!r@

ریحانه جون نقد کوبشی خوبه ولی اینکه بزنی طرفو خرد و از نوشتن نا امید کنی دیگه چندان جالب نیست. درسته، داستان تمام ایراداتی که گرفتی رو داشت ولی تو می تونستی اونا رو با لحن ملایم تری بیان کنی.

البته نویسنده آدم فهمیده ای به نظر میاد و مطمئنم درک می کنه که تو صلاحشو می خوای.(حالا واقعا صلاحش رو می خوای؟)

داداش داستانت رو خوندم. نمی تونم بگم ازش خوشم اومد و خوب بود ولی امیدوارم در ادامه بهتر بشه. همونطور که ریحانه گفت داستان خام بود و خیلی باید روش کار بشه. مطمئنم می تونی رفته رفته قابل تحمل ترش کنی. بنویس و سعی کن بفهمی داری چی می نویسی و کنترل داستان از دستت در نره (مثلا قرار بود لحن ملایم باشه.

)

درود
ممنون از شما و ریحانه عزیز
چشم. البته این داستانا برای الان نیستن و خب گفتم چیزایی که قبلا داشتم تا حالا منتشر نکرده بودم رو منتشر کنم. حالا دارم روی یه داستان کوتاه کار میکنم منتشر میکنمش یه نقدی بگیرم که مطابق وضعیت الانم باشه

چون موقعی که اینا رو نوشتم همین نقدا رو اون موقع هم گرفتم.

**MIS_REIHANE** · 2017/02/06, 15:20

نوشته اصلی توسط M!r@

ریحانه جون نقد کوبشی خوبه ولی اینکه بزنی طرفو خرد و از نوشتن نا امید کنی دیگه چندان جالب نیست. درسته، داستان تمام ایراداتی که گرفتی رو داشت ولی تو می تونستی اونا رو با لحن ملایم تری بیان کنی.

البته نویسنده آدم فهمیده ای به نظر میاد و مطمئنم درک می کنه که تو صلاحشو می خوای.(حالا واقعا صلاحش رو می خوای؟)

داداش داستانت رو خوندم. نمی تونم بگم ازش خوشم اومد و خوب بود ولی امیدوارم در ادامه بهتر بشه. همونطور که ریحانه گفت داستان خام بود و خیلی باید روش کار بشه. مطمئنم می تونی رفته رفته قابل تحمل ترش کنی. بنویس و سعی کن بفهمی داری چی می نویسی و کنترل داستان از دستت در نره (مثلا قرار بود لحن ملایم باشه.

)

عه امیر^^ خوب به قول خودت نقد پذیری چیز خوبیه! و صد در صد طاها جنبشو داره.ولی!همونطور که انتظار بالا میره کیفیت هم باید بالا بره.و هرچقدر کمتر به اون چیز مطلوبت نزدیک باشه تخریب هم بیشتر میشه.با نویسنده قول و قرارایی داشتم.واسه همینم کمی سخت گیرانه تر نقد کردم.

زندگی پیشتاز

یکی از برترین سایت‌های ترجمه و تالیف کتاب در کشور

تـــوجـــه

تـــوجـــه

کتاب: 13 | سینزده

ابزارهای موضوع

13 | سینزده 2016/09/08 15:28 #11

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

موضوعات مشابه

هفت سین‌نما-سین دوم: سه‌تار

هفت سین‌نما-سین اول: سوختن

سیــــــــجل لیـــــــتو جـی جـی نـسیـم " کی خوبه کی بد"

عکس های جالب کودکی و نوجوانی ستارگان سینما را در "کافه سینما"

سیمین بهبهانی

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

درباره زندگی پیشتاز

پیوندها