خب سلام
داشتم یه چرخی توی یه تاپیکی می زدم دیدم یکی از دوستان مطالبی راجع به زروان خواسته!
اول این که یه چند تا نکته رو بگم:
1- زروان یک اسطوره فوق العاده قدرتمندی هست و نقش خیلی خیلی پر رنگی توی مذهب شناسی زرتشتی دارد.
2- زروان اسطوره زمان در ایران باستان است.
3- از زروان در اوستا یاد شده اما خیلی به اختصار و کوتاه.
4- شاخه ای از زرتشتیت بر این باورند که زروان خدای واحد است نه اومرزد (اهوره مزدا) که به این شاخه از زرتشتیت زروانیان می گویند.

طبق تحقیقات من:

آیین زروان مذهبی بدعت‌آمیز از دین زرتشت بود که در اواخر عصر هخامشیان پدید آمد و رواج یافت. بنیان‌گذاران این آیین، گروهی از روحانیان جوینده‌ی زرتشتی بودند که تحت تأثیر اندیشه‌های زمان ـ محور بین النهرین قرار گرفته و به تثلیث (سه‌گانه انگاری) در یزدان شناسی اعتقاد یافته بودند. آنان چنین می‌پنداشتند که اورمزد ( اهوره مزدا) و اهریمن برادرانی همشکم‌‌اند و « زروان » یا خدای زمان، به عنوان برترین نیروی عالم، پدر و زاینده آن دو است که پس از زایش آن‌ها و سپردن شهریاری و سالاری جهان بدانان، هر چند عزلت گزیده و به کنار رفته است، اما برترین و والاترین اراده در عالم، در نهایت از آنِ اوست. البته در یزدان شناسی متأخر زرتشتی «زروان» ایزد کم اهمیت زمان است که منجر به گذرایی آفرینش می‌شود و پیداست که انگاره‌ی چنین ایزدی در زمان زرتشت وجود نداشته و مطرح نبوده است.


مذهب زروانی در روزگار ساسانیان به اوج سرآمدی و رواج خود رسیده بود و از این روست که در آیین مانی که یک پایه‌ی آن بر دین زرتشت استوار بود، خداوندگار، «زروان» نامیده می‌شد. سرانجام، پس از غلبه‌ی اعراب و اسلام بود که مذهب زروانی به دلیل یزدان شناسی نارسا و انتقاد برانگیز خود، واپس نشست و ارتدوکس زرتشتی با الهیات استوار خود، کاملاً بر آن چیره گشت.


مذهب زروانی آیین‌ها و مناسکی خارج از دین اصیل زرتشتی نداشته است اما در یزدان‌شناسی و جهان‌بینی آن دو، تفاوت‌هایی کلان وجود دارد. زروانیان در مقابل ثنویتاصیل زرتشتی (یعنی اعتقاد به وجود ازلی دو بنیان جداگانه و متضاد هستی: اورمزد و اهریمن)، به تثلیت باورمند بودند و عقیده داشتند که اورمزد و اهریمن برادرند و پدری به نام «زروان» (زمان) دارند که او خدایی نامخلوق و ازلی است و اراده‌ی او فوق همه‌ی ایزدان و کائنات است. هم‌چنین زروانیان، معتقد به زهد و دنیاگریزی و تقدیرگرایی و جبرباوری بودند و البته چنین باوری با روح و ماهیت دین زرتشت در تضاد و تباین کامل است. کیهان شناسی و اسطوره‌های دینی زروانی نیز ماهیتی بسیار پیچیده‌ و خیال‌‌پردازانه دارد. _{( آیین های مزدا پرستی در ایران قدیم ص 6 تا ص 144)}

_نتیجه

پس همان طور که پیداست زروانیان شاخه ای به اشتباه رفته از زرتشتیان هستند که ما نمی دانیم تا چه اندازه از باور هایشان با اعتقادات زرتشت سازگار و چه میزانشان ناسازگار است. محققین ریشه این اندیشه را که باعث به وجود آمدن دو همزاد (اورمزد و اهریمن) می شود در اسطوره زروان می دانند که به باور زروانی معروف گردیده است. پس با حذف کردن این قسمت از این داستان و قدرت های برابر اهورا مزدا و اهریمن می توان گفت داستان واقعی آفرینش در مزدیسنا (آیین ها و کتاب و باور های زرتشتیت) نیز چنین است اما فلسفه وجودیت خدا در آیین زروانی با آیین زرتشتی کاملا متفاوت است.

آبان 1395
سین.صاد
موفق و پیروز باشید

ویرایش: اگر از زروان خوشتون اومد داستان سه گانه ی خلق جهان در آیین زروانی رو هم میذارم

خیلی مطالب جالب بودن ممنون برای تاپیک
من یه کتاب دارم، اسمشو نگم حالا ، این کتاب که نویسندش یه خانم ایرانی هست، از اسامی قدیمی و جدید ایرانی استفاده کرده ، که نمونه‌ش هم، زروان، آتَر، شَمَش، ویو و .... هستش

بنا بر ديدگاه زرواني ها، پيش از آفرينش آسمان و زمين و ديگر موجودات، حقيقتي به نام زووان وجود داشت. زروان هزار سال نيايش و ستايش كرد كه صاحب فرزندي به نام هرمزد شود تا هرمزد آسمان و زمين و هرچه در آن است را بيافريند. پس از هزار سال نيايش اين شك در زروان پديد آمد كه آيا نيايش هاي او سودمند بوده و صاحب هرمزد خواهد شد يا رنج او بيهوده بوده است؟ زروان هم زمان با اين كشمكش دروني هرمزد و اهريمن را باردار بود. هرمزد حاصل نيايش او و اهريمن حاصل شك و ترديد او بود.

زروان هستي دو فرزند را احساس كرد و با خود گفت هر كدام از اين فرزندان زودتر به دنيا بيايد پادشاهي را به او خواهم بخشيد. در اين هنگام اهريمن شكم پدر را دريد و در جلوي ديدگان او ايستاد. او فرزندي تيره و بدبو بود. پس از او هرمزد نورواني و خوش بو زاده شد و در برابر پدر ايستاد. زروان پيمان كرده بود پادشاهي جهان را به فرزندي دهد كه زودتر به دنيا بيايد؛ بنابراين براي نگهداري پيمان خود، پادشاهي جهان را به مدت نه هزار سال به اهريمن كه زودتر دنيا آمده بود بخشيد. سپس هرمز را بر او پادشاه كرد تا پس از نه هزار سال پادشاهي جهان به هرمزد برسد و او به ميل خود رفتار كند.
از مجموعه ي مطالب زرواني چنين بر مي آيد كه زوان در اصل خدا-پدري بوده كه همه ي خدايان، ديوان، نيروهاي خوب و بد و همه ي جهان از او پديده آمده است. براي انسان نخستين يافتن بنيايدس كه براي روشنايي و تاريكي، افزودن و كاستن ماه در آسمان، بهار و پاييز و در پايان مرگ انسان و يكسان شدن با خاك پرسشي هميشگي و مهم بود.
تئودور باركوناس مي گويد: در آغاز هيچ چيز جز تاريكي وجود نداشت. اين گزارش چيرگس نسروي تاريكي و شر بر نيروي روشنايي و خير را مي رساند و پيوند بين زمان، تاريمي و نيروهاي شر را استوارتر مي كند. به هر حال ذات بيكرانه ي زروان كه پدر هرمزد و اهريمن است به تاريكي و نيروهاي شر گرايش دارد. در پيكره هاي نمادين زروان اين برتري نيروي شر بر خير به خوبي به نمايش گذاشته شده تا آن جا كه برخي از پژوهشگران اين پيكره ها را به اهريمن نسبت داده اند.

اهريمن شناسي ايراني، دكتر اكبري مفاخر، نشر باد، صفحه ي ٣٦ تا ٣٩

عالی بود سارا
میدونی من خودم ی سری داستان از ی نویسنده رو ویرایش کردم ک درمورد زروان بود و از اونجا باهاش اشنا شدم.
موافقم واقعن قدرتمنده و کلا اسطوره ی جذابیه.
مرسی مرسی خیلی خوب بود.