دقیقا سه سال پیش بود که Lords of Shadow عرضه و با بازخوردهای مناسب و درخور توجهی از سوی منتقدان و مخاطبان این سری و سبک HnS روبرو شد به طوری که یکی از بهترین‌های سال ۲۰۱۰ به شمار می‌رفت و به عنوان رقیبی برای God of War III به شمار می‌رفت. تحول عظیم این سری که بازی را از سبک و سیاق دو بعدی به یک اکشن سوم شخص نفس گیر با جلوه‌های گرافیکی خوب و رندر شده تبدیل کرد، این سری را به عرش رساند تا جایی که Lord of Shadow در حال حاضر یکی از برترین HnSهای نسل هفتم به شمار می‌رود. نسخه‌ی دوم Lords of Shadow هفتهی گذشته رسما منتشر شد اما خیزش دراکولا نیست؛ خفتی برای دراکولاست.
کاور رسمی بازی Castlevania Lords of Shadow 2
نام: Castlevania Lords of Shadow 2
سازنده: MercurySteam
ناشر: Konami
پلتفرم‌ها: PC, PlayStation 3, Xbox 360
ژانر: اکشن سوم شخص – HnS
کسلوانیای جدید محصول افتضاحی است که فقط به خاطر اسمش سراغش رفتم. این همه انتظار، این همه هایپ و این همه تریلر همگی دست به دست هم داده بودند تا چیزهایی را تجربه کنیم که مایه‌ی خنده باشند؟ در کدام بازی Hack & Slashای سکانس‌های مخفی کاری دیده بودیم که در کسوانیا ببینیم؟ چرا گیم‌پلی بازی خسته کننده و بی روح است؟ چرا دراکولا ابهت قبلش را ندارد؟ این‌ها حرف‌های من نیست؛ بلکه حرف هزاران نفری است که پس از مدت بسیاری انتظار یک محصول مزخرف تمام عیار به دستشان رسیده و نه تنها راضی نشده‌اند بلکه خشم آنها نیز برانگیخته شده است.
آقای Patrick Stewart در نقش زوبک بسیار بهتر از Robert Carlyle در نقش گابریل ایفای نقش کرده. همچنین تغییر استایل ظاهری زوبک در بازی به شخصیت‌پردازی بهتر او کمک شایانی کرده است.
نکاتی که من از Lords of Shadow به یاد دارم در این چند جمله خلاصه می‌شوند: بازی خوب و تمیزی بود نه به خاطر جلوه‌های گرافیکی دهن پرکن (که صدالبته نداشت) بلکه به خاطر تمیز بودنش بازی کردم. سکو بازی این عنوان نوید از یک عنوان کاملا باگ زدایی شده را می‌داد به طوری که حس یک بازی پلتفرمر به مخاطب دست می‌داد دقیقا مثل سکوبازی‌های Uncharted 2. سیستم مبارزات بازی نوبتی نبود بلکه دشمنان هر لحظه ممکن بود در گوشه‌ای گیرتان بیندازند و ترتیبتان را بدهند نه این که بایستید و منتظر باشید وقتی که یکی از آنها را از پا در آوردید نفر بعدی حمله کند. شخصیت پردازی خیلی خوب گابریل بلمونت (Gabriel Belmont) هم یکی از کاتالیزورهای اساسی بازی بود که همچنان از یادم نرفته است. بازی را نساخته بودند که بعدا اسمش را بگذارند تقلیدی از بازی‌های HnS روز. و در نهایت این بازی باس‌فایت‌های فوق‌العاده‌ای داشت که رسمان را بیرون می‌کشیدند و چه بسا که هنوز خاطرات تلخم را با آنها از یاد نبرده‌ام.
نگاهی به شخصیت‌های اصلی بازی:
Gabriel Belmont: در نسخه دوم هم این جادوها با نام های Void Sword, Chaos Claws و Blood Whip همراهان دراکولا هستند. جادوهای دراکولا هم به او کمک می‌کنند هر چه بیشتر در مبارزات خود شانس داشته باشد و واقعا هم به او کمک کرده‌اند. به علاوه قابلیت سریع حرکت کردن گابریل به عنوان یک ومپایر در روند بازی تاثیرات واضحی دارد.
Zobek:زوبک برای اولین بار در Lords Of Shadow حضور پیدا کرد و ما برای اولین بار او را در کمک رسانی به گابریل مشاهده کردیم. وی همانند گابریل از وسایل و قدرت های خاصی برخوردار است و از جایی که او در نقش ارباب مرگ حضور پیدا کرده است از قدرت های منحصربفردی که اربابان از آنها بر خوردار هستند، استفاده می‌کند. در LOS2 گابریل برای کمک به Zobek این بار به مبارزه Statn که در نسخه گذشته هم با او رو به رو شدیم می‌رود.
Victor Belmont: ویکتور جلیقه ای سبز رنگ می پوشد که بر روی پراهن سفید رنگش جلوه خاصی به او می دهد. وی دارای وسایل و تجهیزات مخصوصیست که او را متمایز می کند، از آنها می توان به پوشش مچ پای راست و دست چپش اشاره کرد. دو کمربند مخصوص، او را در جا به جا کردن وسایل کمک می کنند که هر کدام حاوی وسایل و آیتم های مخصوصی هستند. ویکتور از نظر شکل صورت هم بسیار خاص طراحی شده است که او را به یکی از متمایز ترین شخصیت های حاظر در LoS2 تبدیل کرده است.
اکثر اتفاقات بازی در گوشه به گوشه‌ی شهر Gothic می‌گذرد
دراکولای خمیده
حالا از بعد دیگری به قضیه‌ی LoS2 می‌توان نگاه کرد: بدون شک این بازی کسلوانیا نیست! یک افتضاح به جا مانده است که نتوانسته‌ند سر و تهش را به هم برسانند وهدف از ساختش هم مشخص نیست. در کدام بازی‌ای دیده‌اید که شخصیت اصلی‌اش بعد از ۲۰۰۰ سال از خواب بلند شود بعد یادش بیفتد که “عه! من نامیرا هستم بهتره برم شیطانو بکشم تا این ویژگی‌ام از بین بره”. برویم سر اصل مطلب. LoS2 دقیقا از جایی شروع میشود که LoS تمام شده بود و ما فکر نمی‌کردیم که گابریل را دوباره ملاقات کنیم آن هم با این وضع. گابریل با زوبک (Zobek) طی دیداری به قصد نابود کردن ساتان (Satan) به سمت قلعه‌ی شیطانی‌اش رهسپار میشود. کل داستان بازی در این دو خط خلاصه میشود به همراه کمی چاشنی بی‌مزه که داستان را کش بدهند. سکانس افتتاحیه‌ی بازی خیلی خوب شروع میشود ولی وارد اغمای بدی میشود که تم داستان را تغییر داده و تا دو سه فصل بعدی به همان شکل می‌ماند تا این که به حالت قبلی بازگردد. برخلاف LoS که واقعا از ۲۰ ساعت، ۱۵ ساعت نفس‌گیر و مهندسی شده از داخلش بیرون می‌آمد، LoS2 بازی خشک و بی‌روجی است که انگار فصل به فصلش را جدا جدا طراحی کرده‌اند و به صورت رندوم جایگذاری کرده‌اند. شخصیت زوبک کاملا فرق کرده است. اوایل بازی او را با شکل و شمایل دیگری می‌بینیم که خیلی ترسناک‌تر از قبل شده؛ سیگاری شده و لباس و تی جدیدی دارد و از آن جایی که او گابریل را به سوی مبارزه با ساتان سوق می‌دهد در نتیجه سازندگان حساب ویژه‌ای روی او باز کرده‌اند.
اکثر اتفاقات بازی در گوشه به گوشه‌ی شهر Gothic می‌گذرد که حالا تا حدودی فرق کرده چون هم تم مدرن را شامل میشود و هم تم سابق کسلوانیا. قصر دراکولا که مقصد اصلی گابریل محسوب میشود جایی است مخوف و ترسناک که از پیش هم تعریفاتی را از آن شنیده بودیم. خوشبختانه حداقل MercurySteam در ساخت و طراحی محیط‌های بازی به خوبی برآمده است و این خودش به بازی اتمسفر خاصی را داده است که از نظر بصری ترکیبی از دیگر بازی‌های کونامی با تم ژاپنی خاص کسلوانیا است که مجذوبتان خواهد کرد. ایراداتی که می‌توان از این بخش گرفت به طراحی نه چندان جالب NPCها و باس‌فایت‌ها ختم میشود رد غیر این صورت Lords of Shadow 2 یک سر و گردن از بازی‌های نسل هفتمی اخیر بالاتر است و این را مدیون انجین قدرتمند MercuryEngine 2 است که برای ساخت بازی از آن استفاده شده است.
ایشان یکی از سگ جان ترین باس‌های طراحی شده‌ی بازی هستند که رستان را می‌کشند تا جان به جان آفرین تسلیم کنند!
بازی خوبی که اول دندان‌های‌اش نمایان می‌شوند!
در زمینه‌ی پلتفرمر LoS2 ترکیبی ناقص است که اکثرا باعث میشود اعصابتان خورد شود چون به مرات ب با عنوانی ضعیف‌تر از LoS طرف هستید. بازی بر این اساس طراحی نشده است و به همین دلیل در بالا رفتن از در و دیوارهای شهر معمولا با باگ‌ها و مشکلاتی روبرو می‌شوید که چشمانتان را چهار تا می‌کنند.
از دریچه‌ی بخش مبارزات که نگاهی به بازی می‌کنیم، با عنوانی طرف هستیم نه در حد استانداردهای روز اما بازی خوبی که ایرادات ریز زیادش پاچه‌اش را گرفته‌اند. بازی قبلی تا حدودی با ایده گرفتن ازHnSهای روز دنیا یعنی God of War III و Devil May Cry 4 توانسته بود به استاندارد خوبی برسد اما این بار با کسلوانیای واقعی روبرو می‌شوید که ایرادات خاص خودش را دارد. اول از همه باید بدانید که صلیبی که گابریل از آن در قسمت قبلی استفاده می‌کرد جایش را به سلاح دیگری به نام Blood Whip داده که دست کمی از سلاح قبلی خوش دست او ندارد. از جمله نوآوری‌های بازی می‌توان به اضافه شدن جادوهای مختلفی اشاره کرد که در بازی می‌بینید و برای بهتر شدن روند بازی طراحی شده‌اند. در نسخه دوم هم این جادو ها با نام‌های Void Sword, Chaos Claws و Blood Whip همراهان دراکولا هستند. به علاوه گفته شده که قابلیت سریع حرکت کردن گابریل به عنوان یک ومپایر در روند بازی تاثیرات واضحی گذاشته است. می‌توانیدبرای مدت زمان کوتاهی زمان را کند کنید یا این که ضربه‌های دشمنان را بی‌اثر کنید. این آیتم‌ها را می‌توانید با جمع کردن امتیازات بیشتری که از طریق اجرا کردن چندضرب‌های متنوع به دست می‌آورید، خریداری کنید. در بازی ایستگاه‌های تعبیه شده که می‌توانید سلاح‌های خود را آپگرید کنید و یا این که آیتم‌های جدید خریداری کنید. قابلیت جدیدی که گابریل کسب کرده، جا خالی دادن از حملات شمنانی است که به دو دسته‌ی مختلف تقسیم می‌شوند.
از حملات برخی از آنها می‌توان جاخالی داد ولی از حملات نوع دیگر به سختی می‌توانید فرار کنید مگر این که عکس العمل سریعی داشته باشید؛ پیشنهاد می‌کنم برای سریع‌تر عمل کردن در این نوع حملات نسخه‌ی کنسولی بازی را تهیه کنید و یا اگر PCگیمر هستید، بازی را با کنترلر به اتمام برسانید یا حداقل قبل از تجربه کردن بازی دست گرمی با Metal Gear Rising را پیشنهاد می‌کنیم.
باس‌فایت‌های بازی تنوع خوبی از نظر ظاهری دارند. در کل شاید به اندازه‌ی انگشتان دستانتان در بازی باس‌فایت داشته باشید که رقم خوبی است اما فقط در ظاهر این موجودات کریح تفاوت‌هایی وجود دارد و اکثر باس‌ها را باید از طریق بالا رفتن از سر و کولشان نابود کنید که واقعا خسته کننده است.
دوربین بازی هنگام کنترل گابریل افتضاح میشود. بازی رو روی دو نسخه‌ی پلی‌استیشن ۳ و PC تست کرد و باید اعتراف کنم که هر دو نسخه در این زمینه بد و بدتر بودند. گابریل در محیط‌های بسته در دیوار گیر می‌کند، محو میشود، درست چندضرب‌ها را اجرا نمی‌کند و یا خودش تکان نمی‌خورد! واقعا جای تقدیر از مرکوری استیم باقی می‌ماند!
در این مواقع اگر به موقع ضربات را بلاک نکنید صد درصد
پشیمان خواهید شد.
تنوع دشمنان زیاد است اما در شیوه‌ی جنگیدن بازی مشکلات خودش را دارد که لحظات جذاب را هم تلخ می‌کند. هنگام حمله دشمنان اکثرا مثل نسخه‌های اول و دوم Assassin’s Creed دور گابریل حلقه می‌زنند و یکی یکی حمله می‌کنند که واقعا جای تاسف دارد که مرکوری استیم نتوانسته از عهده‌ی طراحی مرحله‌ی تمیز این چنینی بر بیاید.
سمفونی دراکولا
موسیقی‌های بازی مثل نسخه‌ی اول حماسی هستند و در مواقع نبرد با باس فایت‌ها نت‌ها به اوج خود می‌رسند و به مبارزات عمق و مفهوم خاصی می‌دهند که مخاطب خاص خودش را می‌طلبد ترجیحا از نوع ژاپنی! آقاى Robert Carlyle در نقش گابریل ایفای نقش کرده است که با توجه با بازخوردهای مخاطبین ظاهرا در کار خود موفق هم بوده است. وی پیش از این در حوزه‌ی بازی‌های ویدئویی نقش خاصی را ایفا نکرده اما در چندین مجموعه‌ی تلویزیونی بازیگری کرده و در یک انیمه نیز وظیفه‌ی صداگذاری برای شخصیت اصلی را بر عهده داشته است.
استودیوی Mercury Steam تمام تلاش خود را به کار گرفته تا با بودجه نه چندانزیاد خود ، بازیCastelvania: Lord Of Shadows 2 را به اثری موفق تبدیل سازد. با در نظر گرفتن نفوذ خاصی که کونامی در این حیطه دارد، این استودیو می‌توانست باری دیگر اثری عالی و دلچسب در ژانر اکشن ماجراجویی خلق کند که به مذاق بازیبازها خوش بیاید؛ اما گابریل این بار چندان موفق نبوده و دلیلش هم ظاهرا حماقت‌های کارگردان بازی بوده است. در واقع این بازی ریتم خاصی ندارد و سلیقه‌ای عمل کرده تا این که بتواند تمامی سلایق را پوشش دهد. با این حال اگر از طرفداران پر و پا قرص این سبک هستید حتما LoS2 را یک بار هم که شده تجربه کنید.
منبع: گیمفا
دانلود :
بلک باکس :