و اندر وصف سایمون آر گرین:

خو این بشر یه نویسنده خلاق و دارای یک ذهن از هم گسیخته است به حدی که در داستان نایت ساید یهو یدفعه از همه جا بی خبر یه فیل بال دار که کفش پاشنه بلند صورتی پاش باشه از آسمون توسط یو فو های بعد هفتم گذر کرده از بعد شیش و هشت بیفته پایین! شما اصلا تعجب نمی کنید.

بعله این تخیلات چنان لجام گسیخته اند که هر اتفاقی منتظره و یا غیر منتظره ای ممکن توی داستان هاش بیفته ( حداقل نایت ساید اینجوری بود :/) خو این شاید برای من در اون سن چهارده سالگی که میشه گفت در اوج وهم و تخیل بودم واقعا جذاب بود ولی الان بعد از دو سال خو وقتی دارم منتطقی بهش نگه می کنم یکم چیزه چیزه خو با یکم منطق داشته باش دیگه :/

خو این اتفاق وقتی می افته که بنده ادم منتطقی باشم در صورتی که منطق کیلو چند اقا از همه ی مشکلات و سوتی هایی که تو مجموعه ی نایت ساید بگذریم بنده شخصا کلی خاطره خفن خوفن با این بشر و کتاباش دارم پس در اینجا منطق من حکم میکنه که منطق رو کلا فاکتور بگیرم و در خاطرات شیرینم با جناب جان تیلور سوزی شات گان، ادی تیغ کش، پسر مرده، واکر، و بقیه دوستان موجود در نایت ساید حل بشم اما...

بنده بعد از خوندن کتاب شیشم به بعد کاملا از دوست عزیزمان سایمون جان نامید گشتم. در پایان جلد شیش با ترکوند لیلیث توسط جان تیلور عملا باید کتاب تموم می شد خو دیگه بعدش چه اتفاق خفنی باید می افتاد اخه :/ حتی از این هم بگذریم شما یه دور دیگه نایت ساید رو بخونید قشنگ افت کیفیت داستان از جلد هفت به بعد رو به راحیت می تونید ببینید. چرا اینجوری شد؟ خو دوست عزیزمون یکم رفت طرف بازاری نویسی مث که :/ بازم با همه ی این تفاسیر که ارائه شد من باز هم از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم نشستم بقیه نایت ساید رو هم خوندم. ^__^

و از این نایت ساید بگذریم می رسیم به دث استاکر 0_o عشق من این کتاب ^_^ خو کتاب علمی تخیلی در ایران در بین ادبیات ژانری مخصوصا در قسمت اپرای فضایی دو زار نمی یرزه :/ کمتر ناشری جرعت این رو داره که بره یک کتاب اپرای فضایی رو ترجمه و نشر بده ولی از خوشانس بودن ما این کتاب اومد بیرون ^_^ در اکثر مواقع ( چیز های که من دیدم) اکثر دوستانی که عاشق و دل مرده ی نایت ساید بودن اصلا با دث استاکر فاز نبردن و حتی اونو یه شکست برا سایمون جان تلقی کردن ولی از نظر ادبی و منطقی دث استاکر یکی دو پله از نایت ساید بالا تره راحت ترین مثالی که میشه زد این که:

اگه یدفعه از اسمون یه فیل بال دار که کفش های پاشنه بلند صورتی پاشه و توسط یو فو های بعد هفت که از بعد شیش و هشت عبور کرده باشن وسط ماجرا بیفته پایین شما نتنها دو شاخ مبارک بر روی دو فرق سرتون کاشته میشه بلکه جد و آباد سایمون جان رو از دم تیغ مبارک فحش و ناسزا رد می کنید.

در دث استاکر ما با یک ساختار قرون وسطایی و نسبتا امپراطوری رومی در وسط ناکجا آباد کهکشان مواجه می شیم که پر از خیانت و خشونت و انواع اقسام رذالت های اخلاقیه از طرفی ایندفعه مثل نایت ساید ما با یک راوی طرف نیستیم و چندین و چند راوی مختلف داریم که با هم کتاب رو جلو می برن. نکته مثبتی که من به شخصه خیلی خفن باهاش حال کردم کاراکتر پردازی خفن جناب سایمونه واقعا عالی و بینظیر کار شده رو دست داره ولی خیلی کم و اینکه این دفعه حجم گره هایی و معما هایی که در داستان می افته انقدر زیاد ولی در عین حال ملموس و جذابه که شما وقتی کتاب رو می گیری دست اصلا دلت نمی خواد بذاری زمین مگر این که شقیه ی شما توسط اسلحه ی مادر و پدر محترم نوازش بشه

خو کلیات حرفم اقا این بشر عالیه ^_^