خون سرد

[آرش ساعی]

خونم را زیر پایش میریزم

به امید سبز شدن رزی سرخ در وجودش

ولی دخترک بیشتر پژمرده میشود

ودر نهایت سردی دور میشود

او تنها به دنبال

نشانه ای از بهار

برای گلستان شدن بود

که من در خوابی زمستانی

تمام بهار را گذر کردم‌و

حال در کویری از حسرت ها

به گل نشسته ام