Mary20
2013/08/12, 17:58
2468
ایوان سرگئی یوویچ تورگنیف، نویسندهی کتاب دن کیشوت روسی (1818ـ1883)، نویسنده و نمایشنامه نویس روس. او نخستین نویسنده ی روس بود که شهرت بسیاری در دنیای غرب کسب کرد. تورگنیف در آثارش چنان روسیه را واقعگرایانه به تصویر می کشید که کتاب هایش را به نوعی «دفتر خاطرات روسیه» در آن روزگار می دانند. او از کسانی بود که اعتقاد داشت سرنوشت روسیه در گرو پذیرش نکات مثبت فرهنگ غرب است. رمان او پدران و پسران، از آثار مهم ادبیات قرن نوزدهم جهان است.
تورگنیف در خانواده ای ثروتمند در اوریول روسیه به دنیا آمد، پدرش سرهنگ سواره نظام ارتش تزاری بود. مادرش خود زنی ثروتمند بود که از زندگی زناشویی اش رضایت نداشت. پدر ایوان وقتی او شانزده ساله بود، مرد و ایوان و برادرش زیر دست مادر کودک آزارشان بزرگ شدند. ایوان تحصیلات رسمی را پشت سر گذاشت و در دانشگاه های مسکو و سن پترزبورگ در رشته های ادبیات کلاسیک، ادبیات روسی و زبان شناسی تحصیل کرد. در سال 1838 به دانشگاه برلین رفت تا فلسفه و تاریخ بخواند، و با این اعتقاد که روسیه نیز باید باورهای عصر روشنگری را بپذیرد، به روسیهبرگشت.
تلاش های آغازین تورگنیف در ادبیات، شعر و قطعات ادبی، علایم نبوغ را نشان می داد و بلینسکی، منتقد بزرگ وقت روسیه از کارهای او ستایش می کرد.
تورگنیف هرگز ازدواج نکرد، هرچند از یکی از خدمه خانه اش دختری داشت. شخصیتی محجوب و نرم داشت. نزدیک ترین دوست ادبی اش گوستاو فلوبر بود. رابطه اش با لئو تولستوی و فئودور داستایفسکی بسیار رسمی و کدر بود، چرا که این دو نویسنده از علاقه زیاد تورگنیف به اروپای غربی راضی نبودند. کار به جایی رسید که در سال 1861، سرانجام تولستوی به تورگنیف پیشنهاد دوئل داد، هرچند بعدها از او عذر خواست. اما تا 17 سال بعد با هم حرف نزدند. داستایفسکی هم در رمانش شیاطین (1872) نقیضه ای بر شخصیت تورگنیف نوشت. اما در سال 1880 در هنگام مراسم یادبود پوشکین، با هم آشتی کردند.
تورگنیف در سال 1879 از دانشگاه آکسفورد دکترای افتخاری گرفت و در 4 سپتامبر سال 1883، در بوگیوال، نزدیک پاریس درگذشت. در بستر مرگ به تولستوی التماس کرد که: «دوست من، باز به ادبیات روی بیاور.» بعد از آن بود که تولستوی آثار مرگ ایوان ایلیچ و سونات کرویتزر را نوشت.
بعد از مرگش، وزن مغز او را اندازه گرفتند که 2021 گرم بود، رکوردی برای بزرگترین مغز در انسان.
فهرست آثار:
رمان ها:
رودن (1857)
خانه ی نجیب زادگان (1859)
شب عید (1860)
پدران و پسران (1862)
دود (1867)
خاک بکر (1877)
داستان کوتاه:
خاطرات مرد زیادی (1850)
زن روستایی
دن کیشوت روسی (یادداشت های شکارچی) (1852)
یاکوف پاسینکف (1855)
فاوست (1855)
آسیه (1858)
عشق اول (1860)
شاه لیر استپ ها (1870)
سیلاب های بهاری (1872)
سرود عشق ظفرمند (1881)
قصه های اسرارآمیز (1883)
نمایشنامه ها:
یک کار شتابزده (1843)
گفتگو در بزرگراه (1850)
بزدنژ (1846)
ابله سرنوشت (1852)
یک ماه در روستا (1855)
شامگاهی درسورنتو (1882)
ایوان سرگئی یوویچ تورگنیف، نویسندهی کتاب دن کیشوت روسی (1818ـ1883)، نویسنده و نمایشنامه نویس روس. او نخستین نویسنده ی روس بود که شهرت بسیاری در دنیای غرب کسب کرد. تورگنیف در آثارش چنان روسیه را واقعگرایانه به تصویر می کشید که کتاب هایش را به نوعی «دفتر خاطرات روسیه» در آن روزگار می دانند. او از کسانی بود که اعتقاد داشت سرنوشت روسیه در گرو پذیرش نکات مثبت فرهنگ غرب است. رمان او پدران و پسران، از آثار مهم ادبیات قرن نوزدهم جهان است.
تورگنیف در خانواده ای ثروتمند در اوریول روسیه به دنیا آمد، پدرش سرهنگ سواره نظام ارتش تزاری بود. مادرش خود زنی ثروتمند بود که از زندگی زناشویی اش رضایت نداشت. پدر ایوان وقتی او شانزده ساله بود، مرد و ایوان و برادرش زیر دست مادر کودک آزارشان بزرگ شدند. ایوان تحصیلات رسمی را پشت سر گذاشت و در دانشگاه های مسکو و سن پترزبورگ در رشته های ادبیات کلاسیک، ادبیات روسی و زبان شناسی تحصیل کرد. در سال 1838 به دانشگاه برلین رفت تا فلسفه و تاریخ بخواند، و با این اعتقاد که روسیه نیز باید باورهای عصر روشنگری را بپذیرد، به روسیهبرگشت.
تلاش های آغازین تورگنیف در ادبیات، شعر و قطعات ادبی، علایم نبوغ را نشان می داد و بلینسکی، منتقد بزرگ وقت روسیه از کارهای او ستایش می کرد.
تورگنیف هرگز ازدواج نکرد، هرچند از یکی از خدمه خانه اش دختری داشت. شخصیتی محجوب و نرم داشت. نزدیک ترین دوست ادبی اش گوستاو فلوبر بود. رابطه اش با لئو تولستوی و فئودور داستایفسکی بسیار رسمی و کدر بود، چرا که این دو نویسنده از علاقه زیاد تورگنیف به اروپای غربی راضی نبودند. کار به جایی رسید که در سال 1861، سرانجام تولستوی به تورگنیف پیشنهاد دوئل داد، هرچند بعدها از او عذر خواست. اما تا 17 سال بعد با هم حرف نزدند. داستایفسکی هم در رمانش شیاطین (1872) نقیضه ای بر شخصیت تورگنیف نوشت. اما در سال 1880 در هنگام مراسم یادبود پوشکین، با هم آشتی کردند.
تورگنیف در سال 1879 از دانشگاه آکسفورد دکترای افتخاری گرفت و در 4 سپتامبر سال 1883، در بوگیوال، نزدیک پاریس درگذشت. در بستر مرگ به تولستوی التماس کرد که: «دوست من، باز به ادبیات روی بیاور.» بعد از آن بود که تولستوی آثار مرگ ایوان ایلیچ و سونات کرویتزر را نوشت.
بعد از مرگش، وزن مغز او را اندازه گرفتند که 2021 گرم بود، رکوردی برای بزرگترین مغز در انسان.
فهرست آثار:
رمان ها:
رودن (1857)
خانه ی نجیب زادگان (1859)
شب عید (1860)
پدران و پسران (1862)
دود (1867)
خاک بکر (1877)
داستان کوتاه:
خاطرات مرد زیادی (1850)
زن روستایی
دن کیشوت روسی (یادداشت های شکارچی) (1852)
یاکوف پاسینکف (1855)
فاوست (1855)
آسیه (1858)
عشق اول (1860)
شاه لیر استپ ها (1870)
سیلاب های بهاری (1872)
سرود عشق ظفرمند (1881)
قصه های اسرارآمیز (1883)
نمایشنامه ها:
یک کار شتابزده (1843)
گفتگو در بزرگراه (1850)
بزدنژ (1846)
ابله سرنوشت (1852)
یک ماه در روستا (1855)
شامگاهی درسورنتو (1882)