.AvA.
2015/06/21, 16:30
خب معنی شعر درس 13 فارسی هشتم رو می ذارم
دوستان ینی همه ی کسایی که میاین و این تایپک رو می خونید یه لطفی کنید : اگه تو معنی کم بودی داره بگین تو پست ممنون
و این که شعر قشنگیه ار فدایی مازندارانی
شد چنان از تَف دل کام سخنور تشنه .... که ردیف شخنش امده یک سر تشنه
از شدت گرمای دل چنان دهان دهان شاعر تشنه که تمام ردیف شعرش کلمه ی تشنه شد
خشک گردید هم از دود دل و دیده، دوات .... خامه با سوز، رقم کرد به دفتر تشنه
جوهر به خاطر آه و ناله سوزناک و اشکوار بسیار، خشک شد و قلم با سوز دل واژه تشنه را می نوشت
آه و افسوس از ان روز که در دشت بلا .... بود آن خسرو بی لشکر و یاور تشنه
افسوس از روز عاشورا که در دشت کربلا ان پادشاه بدون لشکر و بدون یاور تشنه بود
با لب خشک . دل س.خته و دیده تر .... غرقه بحر بلا بود در ان بر تشنه
ان امام تشنه لب در حالی که لب هایش از تشنگی خشک و دلشان پر از رنج و چشمش گریان بود در ان بیابان خشک به رنج زیادی گرفتار شده بود
همچو ماهی که فتد زاب برون ال نبی .... می تپیدی دلشان سوخته در بر تشنه
فرزندان پیامبر(ص) مانند ماهی بودند که بر اثر تشنگی و بی ابی دلشان از بی قراری و (رنج و سختی) می تپید
ال احمد همه عطشان ز بزرگ و کوچک .... نسل حیدر همه از اکبر و اصغر تشنه
همه ی فرزندان پیامبر(ص) و فرزندان امام علی(ع) از بزرگ و کوچک تشنه بودند
تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه .... انکه سیراب کند در لب کوثر تشنه؟
ان کسی که ( امام حسین(ع)) در بهشت عاشقان را سیراب می کند برای چه گناهی در کنار رود پر اب تشنه لب کشته می شود؟
برد عباس جوان ره چو سوی اب فرات .... ماند بر یاد حسین تا صف محشر تشنه
حضرت عباس(ع) به طرف رود خانه ی فرات رفت اما به یاد امام حسین(ع) و یاران او که تشنه لب بودند، اب ننوشیدند و تشنه ماندند تا روز قیامت
گشت از کلک "فدایی" چو دلش دود بلند .... بر ورق کرد رقم بس که مکرر تشنه
فدایی از بس بر روی دفتر واژه تشنه را نوشت از قلم او مانند وجودش اه و ناله ی بلند، بلند شد
معنی کلمات:
تَف: گرما و حرارت
سخنور: شاعر
شخنش:شعرش
دوات:جوهر
خامه:قلم
خسرو: پادشاه
بحر:دریا
حیدر:حضرت علی(ع)
شط:رود
کوثر: چشمه ای در بهشت
کلک: قلم نی
مکرر: پشت سر هم
موفق و سر بلند باشید
دوستان ینی همه ی کسایی که میاین و این تایپک رو می خونید یه لطفی کنید : اگه تو معنی کم بودی داره بگین تو پست ممنون
و این که شعر قشنگیه ار فدایی مازندارانی
شد چنان از تَف دل کام سخنور تشنه .... که ردیف شخنش امده یک سر تشنه
از شدت گرمای دل چنان دهان دهان شاعر تشنه که تمام ردیف شعرش کلمه ی تشنه شد
خشک گردید هم از دود دل و دیده، دوات .... خامه با سوز، رقم کرد به دفتر تشنه
جوهر به خاطر آه و ناله سوزناک و اشکوار بسیار، خشک شد و قلم با سوز دل واژه تشنه را می نوشت
آه و افسوس از ان روز که در دشت بلا .... بود آن خسرو بی لشکر و یاور تشنه
افسوس از روز عاشورا که در دشت کربلا ان پادشاه بدون لشکر و بدون یاور تشنه بود
با لب خشک . دل س.خته و دیده تر .... غرقه بحر بلا بود در ان بر تشنه
ان امام تشنه لب در حالی که لب هایش از تشنگی خشک و دلشان پر از رنج و چشمش گریان بود در ان بیابان خشک به رنج زیادی گرفتار شده بود
همچو ماهی که فتد زاب برون ال نبی .... می تپیدی دلشان سوخته در بر تشنه
فرزندان پیامبر(ص) مانند ماهی بودند که بر اثر تشنگی و بی ابی دلشان از بی قراری و (رنج و سختی) می تپید
ال احمد همه عطشان ز بزرگ و کوچک .... نسل حیدر همه از اکبر و اصغر تشنه
همه ی فرزندان پیامبر(ص) و فرزندان امام علی(ع) از بزرگ و کوچک تشنه بودند
تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه .... انکه سیراب کند در لب کوثر تشنه؟
ان کسی که ( امام حسین(ع)) در بهشت عاشقان را سیراب می کند برای چه گناهی در کنار رود پر اب تشنه لب کشته می شود؟
برد عباس جوان ره چو سوی اب فرات .... ماند بر یاد حسین تا صف محشر تشنه
حضرت عباس(ع) به طرف رود خانه ی فرات رفت اما به یاد امام حسین(ع) و یاران او که تشنه لب بودند، اب ننوشیدند و تشنه ماندند تا روز قیامت
گشت از کلک "فدایی" چو دلش دود بلند .... بر ورق کرد رقم بس که مکرر تشنه
فدایی از بس بر روی دفتر واژه تشنه را نوشت از قلم او مانند وجودش اه و ناله ی بلند، بلند شد
معنی کلمات:
تَف: گرما و حرارت
سخنور: شاعر
شخنش:شعرش
دوات:جوهر
خامه:قلم
خسرو: پادشاه
بحر:دریا
حیدر:حضرت علی(ع)
شط:رود
کوثر: چشمه ای در بهشت
کلک: قلم نی
مکرر: پشت سر هم
موفق و سر بلند باشید