behabadi
2015/04/14, 13:28
بنام خدا
همانگونه که درپستی دیگر آمده است آدمی ویا هر موجودی ازدو گوهر تشکیل میگردد روح وجسم .روح انسان که همان گوهر یگانه هستی است یکباره ودر زمان معین درکالبد آدمی وارد میشود وبرای همه انسانها یکسان است این گوهر هدیه باریتعالی به انسان است که پاک زلال ومجرد است ودارای توانائیهائی میباشد .اما کالبد انسان درطول تاریخ حیات انسان ویا حیات هستی شکل میگیرد وعوامل گوناگون درشکل گیری آن موثرند واین امری منطقی است که درسیرتکاملی طبیعت جریان دارد وسرانجام با ظرفیتی که دراختیار دارد وبرای هرانسانی متفاوت است کار سازندگی انسان ازسنین بلوغ آغاز میگردد. واین رشد تا زمانیکه مرحله سفر به سرای دیگر پیش آید ادامه دارد وبا گذر ازاین دنیا کالبد آدمی به اصل خود که خاک است برمیگردد وروح انسان در کالبدی مثالی با همان رشدی که دردنیا کرده است وارد سرای برزخ میشود.
با توجه به اینکه روح انسان در همه موارد گوهری یکسان است وازطرفی ظرفیتهای متفاوتی در کالبدهای انسا نها وجود داشته است و درنتیجه تلاش همه جانبه عملا محصول مساوی برای انسانها دربرنمی آورد چگونه خداوند عادلانه به محاسبه اعمال انسانها دررستاخیز میپردازد؟
در پاسخ باید گفت که اگر همه ظرفیتهای انسانها همانند روح یکسان بود محاسبه کار آسان بود چه هرکس به میزان تلاش خود محق برپاداش الهی میگردید اما با توجه به اختلاف ظرفیتها قطعا این نحوه حسابرسی عادلانه نیست. پس باید ضرایب دیگری در محاسبه بکار گرفته شود وآن اینستکه مجموعه تلاش هرفرد با توجه به ظرفیت موجود دراو محاسبه میگردد تا عدالت درمیان همه انسانها برقرار گردد.مثلا کسی که درخانه عالمی دینی متولدشده وبا دین خدا آشناست وکسیکه درخانواده بی دینی بدنیا آمده وبا دین ناآشناست چون ایندو بهنگام بلوغ دارای ظرفیت یکسانی نیستند اگر فرض کنیم که هردو تلاش یکسانی دردنیا نموده باشند ونتیجه کار آگاهی یکسانی برای هردو ایجادشده باشد آنگاه آنکه درخانواده بی دین بدنیا آمده است در آخرت درجه بالاتری نسبت بدیگری خواهد یافت چه او با امکان کمتر بهمان درجه ای دانش دینی رسیده که دیگری با امکان بیشتر رسیده است . ولذا براحتی میتوان درک نمود که ممکن است فردی که بی نماز بوده در نهایت پاداشی بمراتب از شخصی با نماز دریافت کند چه این امر بستگی به امکانات موجود دراختیار فرد دارد. بنابراین هیچگاه تفاوتات جبری ازهرجهت در آغاز بلوغ آدمی مایه عقب ماندگی از دیگران تلقی نخواهدشد وملاک موفقیت هر انسانی در گرو تلاش خود درچارچوب امکانات داده شده ازسوی هستی به اوست .بگذارید مثال دیگری بگویم .اگر مسابق دو میان یگ گوزن ولاک پشتی گذاشته شود وهردو ازیک مبدا حرکت کنند در لحظه پایان مسابقه میزان مسافت آندو با محاسبه توان وظرفیت آن دوموجود انجام شده وبرنده اعلام میگردد که ممکن است لاک پشت برنده شود. در دستگاه باریتعالی محاسبات همچون رایانه دقیق است ومسایلی ازقبیل پارتی بازی زیرمیزی ووابستگی های گوناگون ندارد والبته اگر قرار باشد لطفی ازسوی حقتعالی انجام شود شامل همگان خواهدبود مانند عفو عمومی درحکومتها
همانگونه که درپستی دیگر آمده است آدمی ویا هر موجودی ازدو گوهر تشکیل میگردد روح وجسم .روح انسان که همان گوهر یگانه هستی است یکباره ودر زمان معین درکالبد آدمی وارد میشود وبرای همه انسانها یکسان است این گوهر هدیه باریتعالی به انسان است که پاک زلال ومجرد است ودارای توانائیهائی میباشد .اما کالبد انسان درطول تاریخ حیات انسان ویا حیات هستی شکل میگیرد وعوامل گوناگون درشکل گیری آن موثرند واین امری منطقی است که درسیرتکاملی طبیعت جریان دارد وسرانجام با ظرفیتی که دراختیار دارد وبرای هرانسانی متفاوت است کار سازندگی انسان ازسنین بلوغ آغاز میگردد. واین رشد تا زمانیکه مرحله سفر به سرای دیگر پیش آید ادامه دارد وبا گذر ازاین دنیا کالبد آدمی به اصل خود که خاک است برمیگردد وروح انسان در کالبدی مثالی با همان رشدی که دردنیا کرده است وارد سرای برزخ میشود.
با توجه به اینکه روح انسان در همه موارد گوهری یکسان است وازطرفی ظرفیتهای متفاوتی در کالبدهای انسا نها وجود داشته است و درنتیجه تلاش همه جانبه عملا محصول مساوی برای انسانها دربرنمی آورد چگونه خداوند عادلانه به محاسبه اعمال انسانها دررستاخیز میپردازد؟
در پاسخ باید گفت که اگر همه ظرفیتهای انسانها همانند روح یکسان بود محاسبه کار آسان بود چه هرکس به میزان تلاش خود محق برپاداش الهی میگردید اما با توجه به اختلاف ظرفیتها قطعا این نحوه حسابرسی عادلانه نیست. پس باید ضرایب دیگری در محاسبه بکار گرفته شود وآن اینستکه مجموعه تلاش هرفرد با توجه به ظرفیت موجود دراو محاسبه میگردد تا عدالت درمیان همه انسانها برقرار گردد.مثلا کسی که درخانه عالمی دینی متولدشده وبا دین خدا آشناست وکسیکه درخانواده بی دینی بدنیا آمده وبا دین ناآشناست چون ایندو بهنگام بلوغ دارای ظرفیت یکسانی نیستند اگر فرض کنیم که هردو تلاش یکسانی دردنیا نموده باشند ونتیجه کار آگاهی یکسانی برای هردو ایجادشده باشد آنگاه آنکه درخانواده بی دین بدنیا آمده است در آخرت درجه بالاتری نسبت بدیگری خواهد یافت چه او با امکان کمتر بهمان درجه ای دانش دینی رسیده که دیگری با امکان بیشتر رسیده است . ولذا براحتی میتوان درک نمود که ممکن است فردی که بی نماز بوده در نهایت پاداشی بمراتب از شخصی با نماز دریافت کند چه این امر بستگی به امکانات موجود دراختیار فرد دارد. بنابراین هیچگاه تفاوتات جبری ازهرجهت در آغاز بلوغ آدمی مایه عقب ماندگی از دیگران تلقی نخواهدشد وملاک موفقیت هر انسانی در گرو تلاش خود درچارچوب امکانات داده شده ازسوی هستی به اوست .بگذارید مثال دیگری بگویم .اگر مسابق دو میان یگ گوزن ولاک پشتی گذاشته شود وهردو ازیک مبدا حرکت کنند در لحظه پایان مسابقه میزان مسافت آندو با محاسبه توان وظرفیت آن دوموجود انجام شده وبرنده اعلام میگردد که ممکن است لاک پشت برنده شود. در دستگاه باریتعالی محاسبات همچون رایانه دقیق است ومسایلی ازقبیل پارتی بازی زیرمیزی ووابستگی های گوناگون ندارد والبته اگر قرار باشد لطفی ازسوی حقتعالی انجام شود شامل همگان خواهدبود مانند عفو عمومی درحکومتها