MaRs
2014/08/10, 13:01
8839
آناتول فرانس (به فرانسوی: Anatole France) (۱۶ آوریل ۱۸۴۴ - ۱۲ اکتبر ۱۹۲۴) تخلص ژاک آناتول فرانسوا تیبو از نویسندگان برجسته فرانسوی است.
زندگینامه نام اصلی او آناتول فرانسوا تیبو (به فرانسوی: François-Anatole Thibault) است. این نویسنده را پادشاه نثر فرانسه لقب داده‌اند. او در ۱۸۴۴ در پاریس متولد شد و در سال ۱۹۲۴ درگذشت. وی پسر کتاب فروشی به نام "فرانسوا" بود که نام مستعار "فرانس" را از او گرفته است. او تحصیلات خود را به طور رسمی ادامه نداد و شخصاً مطالعه می‌کرد. فرانس در سال ۱۸۷۳ یعنی در ۲۹ سالگی اشعار طلایی خود را منتشر ساخت. او در انجمن‌های ادبی پاریس رفت‌وآمد می‌کرد و به جریانات ادبی علاقه‍ی وافری داشت. فرانس تدریجاًً هم به داستان‌نویسی و نگارش آثار منثور علاقه‌مند شد.
فرانس در سال ۱۸۷۹ ژوسکات و گربه لاغر را نوشت و در سال ۱۸۸۱ جنایت سیلوستر بونار را منتشر ساخت. وی در سال ۱۸۸۵ کتاب دوست من را که گلچینی از خاطرات زیبای کودکی اوست نوشت. او از سال ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۳ صفحه ادبی نشریه تان را اداره می‌کرد که مجموعه‌های خود را در چهار جلد منتشر ساخت. بعد از این وی دوباره به نگارش داستان پرداخت. و در سال ۱۸۸۹ بالتازار، در سال (۱۸۹۰) تائیس و در (۱۸۹۳) عقاید ژروم کوانار و در (۱۸۹۴) چنگ قرمز را نوشت و در ۱۸۹۶، وارد آکادمی فرانسه شد و به عضویت فرهنگستان فرانسه درآمد. در این زمان وی مجله "تاریخ معاصر" و "آقای برژه در پاریس" (۱۹۰۱) را نوشت که مانند داستان‌ها و رمان‌های او مورد استقبال قرار گرفت و سپس کم‌کم قدم به صحنه سیاست گذاشت.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Anatole_France_young_years.jpg/220px-Anatole_France_young_years.jpg http://bits.wikimedia.org/static-1.24wmf13/skins/common/images/magnify-clip-rtl.png
آناتول فرانس در سنین جوانی
او در کتابهای "روی سنگ سپید" و "جزیره پنگوئن ها" و "عصیان فرشتگان" مضحکه نبرد سیاسی و اجتماعی و بن‌بست‌های فناناپذیر اندیشه بشر را منعکس ساخت کتاب "خدایان تشنه‌اند" که در سال ۱۹۱۲ نوشته شده آئینه‌ای است که آناتول فرانس در آن فاجعه انقلاب فرانسه را با رنگ و لعاب خاصی منعکس کرده است. فرانس در سال ۱۹۰۸ کتاب "زندگی ژاندارک" را نوشت که یک شاهکار شگفت انگیز تاریخی میباشد. پس از جنگ جهانی اول که ضربه بزرگی به روح حساس او وارد ساخت، او در دام هرج و مرج‌های فکری روشنفکران عصر گرفتار شد در نگارش دو جلد کتابی که آخرین آثار او هستند، از خاطرات شیرین کودکی الهام گرفت. این دو کتاب عبارتنداز: "پیر کوچک" که در سال ۱۹۱۸ نوشته‌شد و "زندگی در آغوش گل ها" که در سال ۱۹۲۱ به رشته تحریر درآمد. و بوسیله این دو جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۲۱ را گرفت. به سال ۱۹۲۲ به علت حملاتش به مسیحیت چاپ آثار وی تحریم گردید.
او سنگین، قوی، سهل و ممتنع می‌نوشت و سنت‌های کلاسیک را رعایت می‌کرد.
در دهه ۱۹۲۰ برخی از آثار فرانس در فهرست کتابهای ممنوع فرانسه بودند.
گوشو در دیباچه کتاب "گردشهای آناتول فرانس " می‌گوید: آناتول فرانس افلاطونی بود از نو زنده شده، افلاطونی که از خواندن کتابهای رابله، راسین و ولتر پخته و معتدل شده بود.
پن لوه رئیس مجلس شوری و یکی از اساتید بزرگ دانشگاه پاریس در روز مرگ آناتول فرانس در طی نطق خویش گفت: آناتول فرانس پس از عمر طولانی و رسیدن به بلندترین درجات مفاخر علمی و ادبی که بشر ممکن است به آن برسد وفات کرد، اما در شب دوازدهم اکتبر که خبر مرگ او در دنیا انتشار یافت در تمام جهان متمدن هر صاحب نظری از شنیدن این خبر وحشت انگیز برخود لرزید، زیرا بلندی فکر او به مقامی بود که در شب مرگش سطح خرد ودانایی پایین آمد.[۱]
آثار اشعار
" سپاه واروس " در روزنامه (rimée (1867
"اشعار طلائی" (۱۸۷۳)
" ازدواج کرنتین (عروس قرنتس) , (۱۸۷۶)
داستانهای منثور
"ژوسکات و گربه لاغر" (۱۸۷۹)
"جنایت سیلوستر بونارد" (۱۸۸۱)ترجمه: ناصح ناطق قبل از انقلاب (این کتاب دارای دو قسمت است به نام هدیه نوئل و دختر کلمانتین، که جناب ناطق ابتدا هدیه نوئل و سپس دختر کلمانتین را ترجمه کردند), و آقای آبتین خردمند بعد از انقلاب مجدداً قسمت اول آن را ترجمه نمودند (انتشارات کوله پشتی).
"امیال ژان سروین"(۱۸۸۲)
"آبی " (۱۸۸۳) ترجمه: داوود نوابی
"بالتازار" (۱۸۸۹)ترجمه: احمد جزایری، این کتاب مجموعه داستان است که خود داستان بالتازار را آقای علی اکبر کسمائی نیز در انتهای کتاب نیشخندهای آناتول فرانس ترجمه کرده‌اند.
"تائیس" (۱۸۹۰)ترجمه: دکتر قاسم غنی قبل از انقلاب و ارژنگ خرسندی بعد از انقلاب ۱۳۸۳ انتشارات جامی
" مادر مروارید (پوسته مروارید) , (۱۸۹۲)
"بریان پزی ملکه سبا"(۱۸۹۳)ترجمه: دکتر قاسم غنی
"عقاید ژروم کوانیار" (۱۸۹۳) ترجمه: کاظم عمادی
"چنگ قرمز" (زنبق سرخ) (۱۸۹۴)ترجمه: محمود پورشالچی و حسن فرامرزی
"(Le Puits de Sainte Claire (The Well of Saint Clare) (1895"
"آدمک حصیری" ترجمه: این کتاب نیز دارای دو ترجمه میباشد، ترجمه اول: ناصح ناطق، ترجمه دوم: مهدی خوانساری ,(این کتاب جزئی از مجموعه ایست که آناتول فرانس به نام تاریخ معاصر در چهار جلد تالیف نموده است، به نامهای: باغ نارون (۱۸۹۷) , آدمک حصیری (۱۸۹۷)، انگشتر یاقوت (۱۸۹۹) و مسیو برژه در پاریس (۱۹۰۱)
" کلیو(clio) , در (۱۹۰۰)
(histoire comique) "(1903) این کتاب دارای دو ترجمه میباشد که هر دو قبل از انقلاب هستش، ترجمه: مصطفی سادات شریفی با نام "ماجرای مضحک"(۱۳۳۵) با مقدمه محمد قاضی، ترجمه: جهانگیر افکاری با نام "سرگذشت هنرپیشه"(۱۳۴۵)
"بر سنگ سفید" (۱۹۰۵)ترجمه: اکبر داناسرشت
" (Les Contes de Jacques Tournebroche (The Merrie Tales of Jacques Tournebroche) (1908"
"جزیره پنگوئن ها" (۱۹۰۸)، ترجمه محمد قاضی
"هفت زن ریش آبی و داستانهای دیگر"(۱۹۰۹)
"خدایان تشنه‌اند" (۱۹۱۲) ترجمه: کاظم عمادی قبل از انقلاب و محمد تقی غیاثی بعد از انقلاب ۱۳۶۳ نشر سرو
"عصیان فرشتگان" (۱۹۱۴)ترجمه: دکتر قاسم غنی
نمایشنامه
"کرنکبیل "(۱۹۰۴)، ترجمهٔ کاظم عمادی (این داستان بعدها با داستانهای دیگر مثل ریکه و پوتوآ ادغام شد و به شکل یک کتاب در آمد. بعدها از روی داستان کرنکبیل یک نمایشنامه ساخته شد، این کتاب در ایران با نام کرنکبیل و چند داستان دیگر ترجمه شد).
" مردی که با یک زن خنگ ازدواج کرد" (۱۹۰۸)
"مانکن چوب کوتاه" ()
خاطرات
"دوست من" (۱۸۸۵) ترجمه: مصطفی سادات شریفی
"پبر نوزیر"(۱۸۹۹)
"پیر کوچولو" (۱۹۱۸)ترجمه: بهروز پور دولت، انتشارات آرا
"زندگی در آغوش گل ها" (۱۹۲۱)
زندگینامه تاریخی
"زندگی ژاندارک" (۱۹۰۸), مشتمل بر دو جلد
نقد ادبی
"آلفرد دو وینی" (۱۸۶۹)
"حیات ادبی (این کتاب حاوی نقدهای ادبی و اجتماعی است)" () مشتمل بر چهار جلد
"مهندسی لاتین" (۱۹۰۹)
نقد اجتماعی
"باغ اپیکور" (۱۸۹۵)ترجمه: کاظم عمادی
"دیدگاههای اجتماعی" (۱۹۰۲)
"حزب سیاه" (۱۹۰۴)
"بهترین زمان" (۱۹۰۶)
سایر آثار
"سرنوشت پر مصیبت انسانی" (), فصل آخر این کتاب را استاد جمال زاده در کتاب هفت کشور به نام راز حقیقت ترجمه کرده است و داستان پوتوآ را نیز با نام قصه رجبعلی در همین کتاب ترجمه کرده است، اخیراً هم همین داستان پوتوآ را آقای یوسف قنبر در کتاب "نگاهی به گذشته و داستانهای دیگر" ترجمه نموده.
"لیلا دختر ایرانی" ترجمه: شجاع الدین شفا
آناتول فرانس (به فرانسوی: Anatole France) (۱۶ آوریل ۱۸۴۴ - ۱۲ اکتبر ۱۹۲۴) تخلص ژاک آناتول فرانسوا تیبو از نویسندگان برجسته فرانسوی است.
زندگینامه نام اصلی او آناتول فرانسوا تیبو (به فرانسوی: François-Anatole Thibault) است. این نویسنده را پادشاه نثر فرانسه لقب داده‌اند. او در ۱۸۴۴ در پاریس متولد شد و در سال ۱۹۲۴ درگذشت. وی پسر کتاب فروشی به نام "فرانسوا" بود که نام مستعار "فرانس" را از او گرفته است. او تحصیلات خود را به طور رسمی ادامه نداد و شخصاً مطالعه می‌کرد. فرانس در سال ۱۸۷۳ یعنی در ۲۹ سالگی اشعار طلایی خود را منتشر ساخت. او در انجمن‌های ادبی پاریس رفت‌وآمد می‌کرد و به جریانات ادبی علاقه‍ی وافری داشت. فرانس تدریجاًً هم به داستان‌نویسی و نگارش آثار منثور علاقه‌مند شد.
فرانس در سال ۱۸۷۹ ژوسکات و گربه لاغر را نوشت و در سال ۱۸۸۱ جنایت سیلوستر بونار را منتشر ساخت. وی در سال ۱۸۸۵ کتاب دوست من را که گلچینی از خاطرات زیبای کودکی اوست نوشت. او از سال ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۳ صفحه ادبی نشریه تان را اداره می‌کرد که مجموعه‌های خود را در چهار جلد منتشر ساخت. بعد از این وی دوباره به نگارش داستان پرداخت. و در سال ۱۸۸۹ بالتازار، در سال (۱۸۹۰) تائیس و در (۱۸۹۳) عقاید ژروم کوانار و در (۱۸۹۴) چنگ قرمز را نوشت و در ۱۸۹۶، وارد آکادمی فرانسه شد و به عضویت فرهنگستان فرانسه درآمد. در این زمان وی مجله "تاریخ معاصر" و "آقای برژه در پاریس" (۱۹۰۱) را نوشت که مانند داستان‌ها و رمان‌های او مورد استقبال قرار گرفت و سپس کم‌کم قدم به صحنه سیاست گذاشت.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Anatole_France_young_years.jpg/220px-Anatole_France_young_years.jpg http://bits.wikimedia.org/static-1.24wmf13/skins/common/images/magnify-clip-rtl.png
آناتول فرانس در سنین جوانی
او در کتابهای "روی سنگ سپید" و "جزیره پنگوئن ها" و "عصیان فرشتگان" مضحکه نبرد سیاسی و اجتماعی و بن‌بست‌های فناناپذیر اندیشه بشر را منعکس ساخت کتاب "خدایان تشنه‌اند" که در سال ۱۹۱۲ نوشته شده آئینه‌ای است که آناتول فرانس در آن فاجعه انقلاب فرانسه را با رنگ و لعاب خاصی منعکس کرده است. فرانس در سال ۱۹۰۸ کتاب "زندگی ژاندارک" را نوشت که یک شاهکار شگفت انگیز تاریخی میباشد. پس از جنگ جهانی اول که ضربه بزرگی به روح حساس او وارد ساخت، او در دام هرج و مرج‌های فکری روشنفکران عصر گرفتار شد در نگارش دو جلد کتابی که آخرین آثار او هستند، از خاطرات شیرین کودکی الهام گرفت. این دو کتاب عبارتنداز: "پیر کوچک" که در سال ۱۹۱۸ نوشته‌شد و "زندگی در آغوش گل ها" که در سال ۱۹۲۱ به رشته تحریر درآمد. و بوسیله این دو جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۲۱ را گرفت. به سال ۱۹۲۲ به علت حملاتش به مسیحیت چاپ آثار وی تحریم گردید.
او سنگین، قوی، سهل و ممتنع می‌نوشت و سنت‌های کلاسیک را رعایت می‌کرد.
در دهه ۱۹۲۰ برخی از آثار فرانس در فهرست کتابهای ممنوع فرانسه بودند.
گوشو در دیباچه کتاب "گردشهای آناتول فرانس " می‌گوید: آناتول فرانس افلاطونی بود از نو زنده شده، افلاطونی که از خواندن کتابهای رابله، راسین و ولتر پخته و معتدل شده بود.
پن لوه رئیس مجلس شوری و یکی از اساتید بزرگ دانشگاه پاریس در روز مرگ آناتول فرانس در طی نطق خویش گفت: آناتول فرانس پس از عمر طولانی و رسیدن به بلندترین درجات مفاخر علمی و ادبی که بشر ممکن است به آن برسد وفات کرد، اما در شب دوازدهم اکتبر که خبر مرگ او در دنیا انتشار یافت در تمام جهان متمدن هر صاحب نظری از شنیدن این خبر وحشت انگیز برخود لرزید، زیرا بلندی فکر او به مقامی بود که در شب مرگش سطح خرد ودانایی پایین آمد.[۱]
آثار اشعار
" سپاه واروس " در روزنامه (rimée (1867
"اشعار طلائی" (۱۸۷۳)
" ازدواج کرنتین (عروس قرنتس) , (۱۸۷۶)
داستانهای منثور
"ژوسکات و گربه لاغر" (۱۸۷۹)
"جنایت سیلوستر بونارد" (۱۸۸۱)ترجمه: ناصح ناطق قبل از انقلاب (این کتاب دارای دو قسمت است به نام هدیه نوئل و دختر کلمانتین، که جناب ناطق ابتدا هدیه نوئل و سپس دختر کلمانتین را ترجمه کردند), و آقای آبتین خردمند بعد از انقلاب مجدداً قسمت اول آن را ترجمه نمودند (انتشارات کوله پشتی).
"امیال ژان سروین"(۱۸۸۲)
"آبی " (۱۸۸۳) ترجمه: داوود نوابی
"بالتازار" (۱۸۸۹)ترجمه: احمد جزایری، این کتاب مجموعه داستان است که خود داستان بالتازار را آقای علی اکبر کسمائی نیز در انتهای کتاب نیشخندهای آناتول فرانس ترجمه کرده‌اند.
"تائیس" (۱۸۹۰)ترجمه: دکتر قاسم غنی قبل از انقلاب و ارژنگ خرسندی بعد از انقلاب ۱۳۸۳ انتشارات جامی
" مادر مروارید (پوسته مروارید) , (۱۸۹۲)
"بریان پزی ملکه سبا"(۱۸۹۳)ترجمه: دکتر قاسم غنی
"عقاید ژروم کوانیار" (۱۸۹۳) ترجمه: کاظم عمادی
"چنگ قرمز" (زنبق سرخ) (۱۸۹۴)ترجمه: محمود پورشالچی و حسن فرامرزی
"(Le Puits de Sainte Claire (The Well of Saint Clare) (1895"
"آدمک حصیری" ترجمه: این کتاب نیز دارای دو ترجمه میباشد، ترجمه اول: ناصح ناطق، ترجمه دوم: مهدی خوانساری ,(این کتاب جزئی از مجموعه ایست که آناتول فرانس به نام تاریخ معاصر در چهار جلد تالیف نموده است، به نامهای: باغ نارون (۱۸۹۷) , آدمک حصیری (۱۸۹۷)، انگشتر یاقوت (۱۸۹۹) و مسیو برژه در پاریس (۱۹۰۱)
" کلیو(clio) , در (۱۹۰۰)
(histoire comique) "(1903) این کتاب دارای دو ترجمه میباشد که هر دو قبل از انقلاب هستش، ترجمه: مصطفی سادات شریفی با نام "ماجرای مضحک"(۱۳۳۵) با مقدمه محمد قاضی، ترجمه: جهانگیر افکاری با نام "سرگذشت هنرپیشه"(۱۳۴۵)
"بر سنگ سفید" (۱۹۰۵)ترجمه: اکبر داناسرشت
" (Les Contes de Jacques Tournebroche (The Merrie Tales of Jacques Tournebroche) (1908"
"جزیره پنگوئن ها" (۱۹۰۸)، ترجمه محمد قاضی
"هفت زن ریش آبی و داستانهای دیگر"(۱۹۰۹)
"خدایان تشنه‌اند" (۱۹۱۲) ترجمه: کاظم عمادی قبل از انقلاب و محمد تقی غیاثی بعد از انقلاب ۱۳۶۳ نشر سرو
"عصیان فرشتگان" (۱۹۱۴)ترجمه: دکتر قاسم غنی
نمایشنامه
"کرنکبیل "(۱۹۰۴)، ترجمهٔ کاظم عمادی (این داستان بعدها با داستانهای دیگر مثل ریکه و پوتوآ ادغام شد و به شکل یک کتاب در آمد. بعدها از روی داستان کرنکبیل یک نمایشنامه ساخته شد، این کتاب در ایران با نام کرنکبیل و چند داستان دیگر ترجمه شد).
" مردی که با یک زن خنگ ازدواج کرد" (۱۹۰۸)
"مانکن چوب کوتاه" ()
خاطرات
"دوست من" (۱۸۸۵) ترجمه: مصطفی سادات شریفی
"پبر نوزیر"(۱۸۹۹)
"پیر کوچولو" (۱۹۱۸)ترجمه: بهروز پور دولت، انتشارات آرا
"زندگی در آغوش گل ها" (۱۹۲۱)
زندگینامه تاریخی
"زندگی ژاندارک" (۱۹۰۸), مشتمل بر دو جلد
نقد ادبی
"آلفرد دو وینی" (۱۸۶۹)
"حیات ادبی (این کتاب حاوی نقدهای ادبی و اجتماعی است)" () مشتمل بر چهار جلد
"مهندسی لاتین" (۱۹۰۹)
نقد اجتماعی
"باغ اپیکور" (۱۸۹۵)ترجمه: کاظم عمادی
"دیدگاههای اجتماعی" (۱۹۰۲)
"حزب سیاه" (۱۹۰۴)
"بهترین زمان" (۱۹۰۶)
سایر آثار
"سرنوشت پر مصیبت انسانی" (), فصل آخر این کتاب را استاد جمال زاده در کتاب هفت کشور به نام راز حقیقت ترجمه کرده است و داستان پوتوآ را نیز با نام قصه رجبعلی در همین کتاب ترجمه کرده است، اخیراً هم همین داستان پوتوآ را آقای یوسف قنبر در کتاب "نگاهی به گذشته و داستانهای دیگر" ترجمه نموده.
"لیلا دختر ایرانی" ترجمه: شجاع الدین شفا