filagond
2014/07/03, 16:47
رخصت دهید در ابتدا شما را با شیرازه اصلی داستان اشنا سازم و سپس به بررسی این فیلم در ابعاد مختلف بپردازم:
"داستان حول محور مردی الکلی که به عنوان مارشال نیروی هوایی در فیلم ظاهر میشود، میچرخد. بیل مارکز، مردی که روزگار چندان با او خوش بر خورد نبوده، موظف است هواپیمایی را به عنوان مارشال هوایی تا نیویورک همراهی کند.مثل اینکه روزگار حتی او را به عنوان مارشال هوایی نیز نمیتواند بپذیرد و قصد دارد در هواپیما نیز او را رنج دهد. در خلال ورود او و اشنایی با انواع مسافران پیچیده و مرموز ناگهان پیامک هایی را مبنی بر کشته شدن مسافران در هر بیست دقیقه دریافت میکند. او ناخواسته وارد قمار مرگباری میشود..."
عملکرد بازیگران:
1
Liam Neeson در نقش Bill Marks: بگذارید خیال شما را از لیام نیسن که به ضرس قاطع می گویم عملکرد فوق العاده ای در این فیلم داشته است را راحت کنم. متاسفانه در اکثر فیلم هایی که لیام نیسن قرار دارد هنر او تحت تاثیر دیگر جنبه های فیلم اعم از فیلمنامه و دیگر بازیگران قرار میگیرد. در این فیلم ما بیل مارکز را به عنوان فردی که تمام زندگی خود را باخته است، می شناسیم. این نوع شخصیت پردازی اخیرا به پایه ثابت کلیشه های هالیوود بدل گشته است. اما دلیل نمیشود که بگوییم لیام کار خود را به درستی انجام نداده است.
2- Julianne Moore در نقش Jen Summers: ما همیشه در فیلم هایی که مصائب بر زندگی افراد خاصی سایه افکنده است شاهد افرادی به عنوان یاور و به قولی ارامش بخش ان ها نیز هستیم. متاسفانه در این فیلم جولین اصلا عملکرد قابل قبولی نداشته و یکی از همان عواملی است که بر دیگر ابعاد یک اثر نیز تاثیر میگذارد. بازیی تماما به دور از منطق که ما را هرچه بیشتر از این بازیگر نا امید می کند. بزرگترین ضعف بازی این بازیگر نبودن منطق در عملکرد اوست که با فیلنامه دست به دست هم داده که ما را نا امید کند.
3
Michelle Dockery: به شما قول میدهم که حتی خود این نابغه که نقش بسزایی در ناکامی این فیلم داشته نیز نمیداند نقشش در این فیلم چه بوده است. مانند عروسکی بی زبان از قسمتی به دیگر قسمت هواپیما میرود و تکلیفش با خودش مشخص نیست. واقعا هم که فقط نقش عروسکی را بازی میکند که عاملی شده برای جذب جوانان سرمست و پرشور. به راستی او بهترین بازیگری است که توانسته تا این حد یک فیلم را به ورطه سقوط نزدیک کند.
سیر روایی داستان:
ما در ابتدا با موضوعی روبرو میشویم که سازندگان بر پایه همین موضوع برای خودشان تضمین کرده اند که این فیلم ما را تا لحظه اخر میخکوب بر روی صندلی نگه میدارد. حالا این صندلی میخواهد صندلی سینما باشد یا اتاق ما. در اغاز به امید دیدن یک اثر هیجان انگیز و شوک اور به تماشای این فیلم می نشینیم و واقعا این فیلم نیز در وهله اول ما را نا امید نمیکند ولی هرچه بیشتر به جلو می رویم انگار این فیلم نیز از خودش خسته میشود و فقط میخواهد به کار خویش خاتمه دهد. اثری که در اغاز ما را با یک معمای عجیب و غریب مواجهه میکند ولی در اخر از این کار پشیمان میشود. از عیب های اصلی داستان میتوان به انتاگونیست اصلی داستان اشاره کرد. یکی از روش های خلق یک شخصیت ماندگار و برجسته وقوع اتفاقی برای اوست و این حادثه میتواند فردی را به پروتاگونیستی وظیفه شناس و خوش قلب تبدیل کند یا او را به شرورترین انتاگونیست تاریخ مبدل سازد. در این جا ما با اوریجینی به شدت کلیشه ای و تکراری رو به رو میشویم و حتی لحظه ای ما را از ماجرا مطلع نمیکند و به شعورمان توهین میشود. من معتقدم که سازندگان این اثر تا لحظه اخر نیز در این که چه شخصی را به عنوان ضد قهرمان معرفی کنند، سردرگم بودند و نمی دانستند به چه شکل از اتفاقات گذشته به نفع خویش استفاده کنند. از دیگر عیوب فیلم میتوان میتوان به سرانجام معماهای داستان اشاره کرد. یکی از مشکلاتی که به شخصه در کتاب های جنایی زیادی مثل کتاب های اگاتا کریستی نیز دیده ام. ما در انتهای فیلم شاهد این هستیم که به هیچ یک از سوالات ما جواب داده نمیشود و انگار باید با این فیلم صیغه محرمیت خواند زیرا با جواب ندادن به سوالاتمان و اگاه نکردن ما به شعورمان توهین میکند و ما را از خویش میراند. از این مسئله که بگذریم میرسیم به چیزی که در این فیلم هر دقیقه با ان سروکار داریم. نبود منطق...تصور کنید وارد یک هواپیما شده اید. ناگهان با مردی الکلی که خانواده خود را به دلیل بی لیاقتی های خویش از دست داده است، روبرو می شوید. با او دوست می شوید؟ ایا یک مارشال هوایی انقدر باید بی منطق باشد و افرادی را که حتی قبل از این ملاقات نکرده است را وارد کار خویش کند؟ ایا یک سازمان امنیتی به مامور خود پس از 10 سال شک میکند؟ نبود منطق چیزی است که ما به وفور در این فیلم مشاهده می کنیم.
و در اخر:
Non-Stop میتوانست به یک اثر به شدت خوش ساخت در قالب ژانر اکشن مبدل شود ولی حیف که استعداد بازیگران به دست چنین سازندگانی هدر رفت. فیلمی با اغازی به شدت جذاب ولی در اخر فیلمی دست پاچه و سردرگم. شخصیت پردازی نه جندان خوب و نبود منطق...
نمره: 4 از 10
نکات مثبت: بازی خوب لیام نیسن-اکشن لذت بخش اما کم
نکات منفی: شخصیت پردازی بد-نبود منطق در عملکرد اجزای فیلم-بی جواب ماندن سوالات و معماها-پایانی از جنس "تا ابد خوش و سلامت"
منتقد و نویسنده: علی خلیلی
"داستان حول محور مردی الکلی که به عنوان مارشال نیروی هوایی در فیلم ظاهر میشود، میچرخد. بیل مارکز، مردی که روزگار چندان با او خوش بر خورد نبوده، موظف است هواپیمایی را به عنوان مارشال هوایی تا نیویورک همراهی کند.مثل اینکه روزگار حتی او را به عنوان مارشال هوایی نیز نمیتواند بپذیرد و قصد دارد در هواپیما نیز او را رنج دهد. در خلال ورود او و اشنایی با انواع مسافران پیچیده و مرموز ناگهان پیامک هایی را مبنی بر کشته شدن مسافران در هر بیست دقیقه دریافت میکند. او ناخواسته وارد قمار مرگباری میشود..."
عملکرد بازیگران:
1
Liam Neeson در نقش Bill Marks: بگذارید خیال شما را از لیام نیسن که به ضرس قاطع می گویم عملکرد فوق العاده ای در این فیلم داشته است را راحت کنم. متاسفانه در اکثر فیلم هایی که لیام نیسن قرار دارد هنر او تحت تاثیر دیگر جنبه های فیلم اعم از فیلمنامه و دیگر بازیگران قرار میگیرد. در این فیلم ما بیل مارکز را به عنوان فردی که تمام زندگی خود را باخته است، می شناسیم. این نوع شخصیت پردازی اخیرا به پایه ثابت کلیشه های هالیوود بدل گشته است. اما دلیل نمیشود که بگوییم لیام کار خود را به درستی انجام نداده است.
2- Julianne Moore در نقش Jen Summers: ما همیشه در فیلم هایی که مصائب بر زندگی افراد خاصی سایه افکنده است شاهد افرادی به عنوان یاور و به قولی ارامش بخش ان ها نیز هستیم. متاسفانه در این فیلم جولین اصلا عملکرد قابل قبولی نداشته و یکی از همان عواملی است که بر دیگر ابعاد یک اثر نیز تاثیر میگذارد. بازیی تماما به دور از منطق که ما را هرچه بیشتر از این بازیگر نا امید می کند. بزرگترین ضعف بازی این بازیگر نبودن منطق در عملکرد اوست که با فیلنامه دست به دست هم داده که ما را نا امید کند.
3
Michelle Dockery: به شما قول میدهم که حتی خود این نابغه که نقش بسزایی در ناکامی این فیلم داشته نیز نمیداند نقشش در این فیلم چه بوده است. مانند عروسکی بی زبان از قسمتی به دیگر قسمت هواپیما میرود و تکلیفش با خودش مشخص نیست. واقعا هم که فقط نقش عروسکی را بازی میکند که عاملی شده برای جذب جوانان سرمست و پرشور. به راستی او بهترین بازیگری است که توانسته تا این حد یک فیلم را به ورطه سقوط نزدیک کند.
سیر روایی داستان:
ما در ابتدا با موضوعی روبرو میشویم که سازندگان بر پایه همین موضوع برای خودشان تضمین کرده اند که این فیلم ما را تا لحظه اخر میخکوب بر روی صندلی نگه میدارد. حالا این صندلی میخواهد صندلی سینما باشد یا اتاق ما. در اغاز به امید دیدن یک اثر هیجان انگیز و شوک اور به تماشای این فیلم می نشینیم و واقعا این فیلم نیز در وهله اول ما را نا امید نمیکند ولی هرچه بیشتر به جلو می رویم انگار این فیلم نیز از خودش خسته میشود و فقط میخواهد به کار خویش خاتمه دهد. اثری که در اغاز ما را با یک معمای عجیب و غریب مواجهه میکند ولی در اخر از این کار پشیمان میشود. از عیب های اصلی داستان میتوان به انتاگونیست اصلی داستان اشاره کرد. یکی از روش های خلق یک شخصیت ماندگار و برجسته وقوع اتفاقی برای اوست و این حادثه میتواند فردی را به پروتاگونیستی وظیفه شناس و خوش قلب تبدیل کند یا او را به شرورترین انتاگونیست تاریخ مبدل سازد. در این جا ما با اوریجینی به شدت کلیشه ای و تکراری رو به رو میشویم و حتی لحظه ای ما را از ماجرا مطلع نمیکند و به شعورمان توهین میشود. من معتقدم که سازندگان این اثر تا لحظه اخر نیز در این که چه شخصی را به عنوان ضد قهرمان معرفی کنند، سردرگم بودند و نمی دانستند به چه شکل از اتفاقات گذشته به نفع خویش استفاده کنند. از دیگر عیوب فیلم میتوان میتوان به سرانجام معماهای داستان اشاره کرد. یکی از مشکلاتی که به شخصه در کتاب های جنایی زیادی مثل کتاب های اگاتا کریستی نیز دیده ام. ما در انتهای فیلم شاهد این هستیم که به هیچ یک از سوالات ما جواب داده نمیشود و انگار باید با این فیلم صیغه محرمیت خواند زیرا با جواب ندادن به سوالاتمان و اگاه نکردن ما به شعورمان توهین میکند و ما را از خویش میراند. از این مسئله که بگذریم میرسیم به چیزی که در این فیلم هر دقیقه با ان سروکار داریم. نبود منطق...تصور کنید وارد یک هواپیما شده اید. ناگهان با مردی الکلی که خانواده خود را به دلیل بی لیاقتی های خویش از دست داده است، روبرو می شوید. با او دوست می شوید؟ ایا یک مارشال هوایی انقدر باید بی منطق باشد و افرادی را که حتی قبل از این ملاقات نکرده است را وارد کار خویش کند؟ ایا یک سازمان امنیتی به مامور خود پس از 10 سال شک میکند؟ نبود منطق چیزی است که ما به وفور در این فیلم مشاهده می کنیم.
و در اخر:
Non-Stop میتوانست به یک اثر به شدت خوش ساخت در قالب ژانر اکشن مبدل شود ولی حیف که استعداد بازیگران به دست چنین سازندگانی هدر رفت. فیلمی با اغازی به شدت جذاب ولی در اخر فیلمی دست پاچه و سردرگم. شخصیت پردازی نه جندان خوب و نبود منطق...
نمره: 4 از 10
نکات مثبت: بازی خوب لیام نیسن-اکشن لذت بخش اما کم
نکات منفی: شخصیت پردازی بد-نبود منطق در عملکرد اجزای فیلم-بی جواب ماندن سوالات و معماها-پایانی از جنس "تا ابد خوش و سلامت"
منتقد و نویسنده: علی خلیلی