پرواز به عمق!

[khas]

گاهی از گوشه ی پنجره پیداست،
خلوتی عاشقانه از جنس غروب، که میان ابر ها پنهان می کنند خود را..
و از حرارت این عشق..آسمان سرخ می شود
و اتاقم که چراغ هایش خاموش مانده،
تا چشم های دلتنگم ،بوسه ی سرخ ابر ها را رصد کند
عاشقانه ها را که میبینم..خلوت می کنم،
با نگاتیو های طویلی که از تو در گنجه ی سینمای خود پنهان کرده ام..
بدون تو رمق برای چیزی نیست.عاشقم..از نوع ژولیده..
دنیای اتاقم زیر ریشتر ها لرزش مانده است انگار
به خودم که نگاه می کنم
دوست دارم پریشانی هایم را شانه کنی و زلال نگاهت را به ریشه های دلم بپاشانی
دنیای تو گوشه ی اتاقم آغاز می کند خود را و دیگر نمی توانم به خودم بیایم
آنقدر شناگرٍ حواسم در مرداب نگاهت غرق می شود
که دیگر مجال های نجات در افق محو می شوند..
دستم به خشکی نمی رسد اما این همان جاییست
که نگاتیو ها به ترجیع بندٍ فیلم می رسند!
در دنیای تو نفس کشیدن خیلی بهاریست..که انگار ..فروردین به نیمه رسیده
و تو با لبخندت عطر شکوفه های نارنج را سوار نسیم می کنی
و من عمیق تر به غرق شدن دچار می شوم
و عشق..که مردابیست در بهشت
و این پرواز..که به عمق می رود..نه به اوج
حتی شب و روز هم فقط لحظه ای در طلوع و غروب عشق بازی می کنند ..
..گرگ و میش اتفاقیست که آرامم می کند..
مخصوصا اگر باران..حاصل برخورد ابر ها باشد