بیوگرافی بازیکنان چلسی [بایگانی]

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : بیوگرافی بازیکنان چلسی

Prince-of-Persia

2014/01/29, 16:07

تیم چلسی
باشگاه فوتبال چلسی (به انگلیسی: .Chelsea F.C) یک باشگاه فوتبال انگلیسی در غرب لندن است که در سال ۱۹۰۵ بنا نهاده شد.[۲] این باشگاه در لیگ برتر انگلستان بازی می*کند و همواره در رده*های بالای فوتبال انگلیس قرار داشته*است. چلسی چهار دوره قهرمان لیگ برتر انگلستان شده*است و همچنین هفت قهرمانی در جام حذفی فوتبال انگلستان و چهار قهرمانی در جام اتحادیه فوتبال انگلیس را در کارنامهٔ خود دارد. این تیم در مسابقات اروپایی نیز توانسته*است دو قهرمانی در جام در جام اروپا،[۳] یک قهرمانی در سوپر جام اروپا[۴] و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲[۵]به دست آورد.

چلسی نخستین مقام قهرمانی خود را در سال ۱۹۵۵ میلادی و در لیگ دسته اول انگلستان به دست آورد. این باشگاه چند جام نیز در دهه*های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به دست آورد، اما تا سال ۱۹۹۷ نتوانست جام مهم دیگری را کسب کند. دهه ابتدایی قرن بیست و یکم درخشان*ترین و موفقیت*آمیزترین دوره تاریخ باشگاه چلسی به واسطهٔ قهرمانی در لیگ برتر جزیره در سال*های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا در ۲۰۰۸ بوده*است. بخش عمده*ای از این افتخارات توسط ژوزه مورینیو کسب شده*است.[۶][۷]

این باشگاه به*همراه ورزشگاه استمفورد بریج که با ظرفیت ۴۱٬۸۴۱ نفر[۱] در همسایگی منطقه فولام (منطقه SW6 1HS لندن) قرار دارد،[۸] در سال ۲۰۰۳ توسط رومن آبراموویچ تاجر، به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند خریداری شد.[۹]

باشگاه چلسی از فصل ۱۹۶۴ - ۱۹۶۵ اقدام به استفاده از پیراهن و شورت ورزشی آبی روشن و جوراب*های سفید رنگ کرد و تا امروز نیز غالباً این رویه ادامه داشته*است. تا پیش از آن هیچ*گاه لباس و شورت بازیکنان این باشگاه یک*رنگ نبوده*است.[۱۰]

نماد باشگاه چندین بار تغییر پیدا کرده*است که از دههٔ ۱۹۵۰ تا کنون، نماد شیر به عنوان نماد اصلی باشگاه برگزیده شده*است.[۱۱] این باشگاه به طور میانگین در جایگاه پنجم پایدارترین تیم*های فوتبال انگلیس قرار دارد.[۱۲] همچنین این تیم با میانگین ۴۱٬۴۰۳ تماشاگر در فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ لیگ برتر انگلیس در رده ششم قرار گرفته*است.
اشگاه فوتبال چلسی در مارس ۱۹۰۵ رسماً بنیان نهاده شد[۱۴] و در مدت زمان کوتاهی به مسابقات فوتبال انگلیس راه یافت. در سال*های نخستین، این باشگاه دستاوردهای اندکی به*دست آورد که می*توان به رسیدن به فینال جام حذفی فوتبال انگلستان در سال ۱۹۱۵ اشاره کرد. در بازی پایانی پس از باخت در برابر باشگاه فوتبال شفیلد یونایتد قهرمانی را از دست داد ولی با این وجود برای بازیکنان خود شهرت فراوان کسب کرد.[۱۵]

تد دریک بازیکن سابق باشگاه فوتبال آرسنال و انگلیس در سال ۱۹۵۲ میلادی[۱۶] به عنوان سرمربی به چلسی آمد و شروع به نوسازی باشگاه کرد. وی توانست باشگاه فوتبال چلسی را در فصل ۵۵–۱۹۵۴ قهرمان لیگ دسته اول انگلستان کند.[۱۷] فصل بعد یوفا، جام باشگاه*های اروپا را راه*اندازی کرد اما با اعتراض تیم*های لیگ برتر و فدراسیون فوتبال، چلسی پیش از شروع بازی*ها، از جام کنار گذاشته شد.[۱۸]
نمودار نتایج تیم چلسی از فصل ۰۶ - ۱۹۰۵ تا فصل ۰۸ - ۲۰۰۷

چلسی در دهه ۱۹۶۰ به رقابت با حریفان در لیگ دسته اول، جام اتحادیه و جام حذفی پرداخت که در فصل ۶۵–۱۹۶۴ توانست قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شود.[۱۹] چلسی در سال ۱۹۷۰، پس از پیروزی با نتیجه ۲–۱ مقابل باشگاه فوتبال لیدز یونایتد، قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس شد،[۲۰] همچنین توانست نخستین قهرمانی اروپایی خود را در جام در جام اروپا با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال رئال مادرید در آتن به دست آورد.[۲۱]

اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی و اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی دوران نابسامانی برای چلسی بود، باشگاه دچار مشکلات مالی بسیاری شده بود،[۲۲] فروش ستارگان، باشگاه را با افت شدیدی مواجه کرد.[۲۳] در سال ۱۹۸۲ باشگاه توسط کن بیتس خریداری شد.[۲۴] چلسی در مسابقات بخت کمی برای نتیجه*گیری داشت و برای نخستین بار در حال سقوط به لیگ دسته سوم بود ولی جان نیل توانست چلسی را در فصل ۸۴–۱۹۸۳ به لیگ بالاتر برساند. این تیم که در سال ۱۹۸۸ بار دیگر به لیگ دسته دوم سقوط کرده بود، بلافاصله در فصل ۸۹–۱۹۸۸ به لیگ دسته اول بازگشت.[۲۵]

بعد از یک نبرد طولانی مدت قانونی، کن بیتس به مالکیت مطلق بر ورزشگاه باشگاه در سال ۱۹۹۲ رسید.[۲۶] چلسی در سال ۱۹۹۴ به فینال جام حذفی فوتبال انگلستان راه یافت اما نتوانست قهرمانی این مسابقات را به دست آورد.[۲۷] در سال ۱۹۹۶ رود گولیت به عنوان بازیکن - مربی هدایت باشگاه چلسی را به دست گرفت،[۲۸] وی در سال ۱۹۹۷ جام حذفی فوتبال انگلستان را تصاحب کرد.[۲۹] گولیت در سال ۱۹۹۸ جای خود را جان لوکا ویالی داد.[۳۰] او نیز به نفع یک ایتالیایی دیگر یعنی کلودیو رانیری برکنار شد. رانیری از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ سرمربی باشگاه چلسی بود.[۳۱]

در ژوئن ۲۰۰۳ میلادی، بیتس باشگاه فوتبال چلسی را به مبلغ ۱۴۰ میلیون پوند، به یک میلیاردر روس*تبار به نام رومن آبراموویچ فروخت که این رویداد به بزرگ*ترین خرید و فروش باشگاه در تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شد.[۹] این در حالی بود که رانیری قادر به نتیجه*گیری مناسب نبود به همین دلیل ژوزه مورینیو جایگزین او شد که توانست چلسی را به جایگاه بهتری برساند.[۳۲] چلسی با مورینیو دو قهرمانی در لیگ برتر انگلیس در فصل*های (۰۵-۲۰۰۴[۳۳] و ۰۶–۲۰۰۵[۳۴]) به دست آورد.

همچنین مورینیو قهرمانی جام حذفی (۲۰۰۷[۳۵]) و جام اتحادیه (۲۰۰۵[۳۶] و ۲۰۰۷[۳۷]) را به افتخارات باشگاه اضافه کرد. در سپتامبر ۲۰۰۷ آورام گرانت جایگزین مورینیو شد.[۳۸] در همان فصل چلسی برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما در ضربات پنالتی، بازی را به تیم منچستر یونایتد واگذار کرد،[۳۹] در پی این نتیجه گرانت اخراج شد.[۴۰]

مربی بعدی فیلیپه اسکولاری بود که در ژوئیه ۲۰۰۸ به چلسی پیوست.[۴۱] اسکولاری نیز به دلیل نتایج ضعیف تیمی از کار برکنار شد.[۴۲] گاس هیدینگ مربی هلندی به عنوان سرمربی جدید باشگاه چلسی انتخاب شد[۴۳] و توانست این تیم را در سال ۲۰۰۹ قهرمان جام حذفی فوتبال انگلیس کند.[۴۴] اما مربی سابق باشگاه آث میلان کارلو آنچلوتی به عنوان مربی جدید باشگاه چلسی برگزیده شد.[۴۵] وی در اولین فصل حضورش موفق به کسب قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی فوتبال انگلیس موسوم به دوگانه انگلیس شد.[۴۶] آنجلوتی در ماه مه ۲۰۱۱ از چلسی جدا شد و آندره ویلاس-بوآس مربی سابق تیم پورتو جایگزین وی شد.[۴۷]

آندره ویلاس-بوآس که با قراردادی ۱۵ میلیون یورویی (۱۳٬۳ میلیون پوند) در ژوئن ۲۰۱۱ به عنوان سرمربی باشگاه چلسی انتخاب شده بود[۴۸] در ۴ مارس ۲۰۱۲ به دلایل نتایج ضعیف از کار برکنار شد.[۴۹] پس از برکناری ویلاس بوآس، روبرتو دی ماتئو که به عنوان دستیار در باشگاه چلسی فعالیت می*کرد به صورت موقت سرمربی تیم شد.[۵۰] دی ماتئو توانست چلسی را به مقام قهرمانی جام حذفی فوتبال انگلستان ۲۰۱۲[۵۱]و همچنین برای اولین بار به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ با نتیجه ۴ بر ۳ در ضربات پنالتی مقابل باشگاه فوتبال بایرن مونیخ برساند. . با این حال در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳، باخت سه بر هیچ چلسی مقابل یوونتوس در جام قهرمانان اروپا باعث اخراج وی شد و سرمربی*گیری این تیم تا پایان فصل به رافائل بنیتز رسید. تنها موفقیت باشگاه چلسی به همراه بنیتز قهرمانی در لیگ اروپا ۲۰۱۳ با نتیجه دو بر یک مقابل تیم بنفیکا بود.
استمفورد بریج تنها ورزشگاه باشگاه چلسی از ابتدا تاکنون بوده که رسماً از تاریخ ۲۸ آوریل ۱۸۷۷ افتتاح شده*است.[۵۶] در ۲۸ سال اول تاسیس، استمفورد بریج مورد استفاده دیگر ورزش*ها به غیر از فوتبال مانند ورزش دو و میدانی نیز قرار داشته.[۵۷] در سال ۱۹۰۴ میلادی برادران گاس میرس و جوزف میرس ورزشگاه را خریداری کرده*اند تا فقط بازی*های تیم چلسی در آن برگزار شود.[۵۶]

خانواده میرز برای طراحی جدید ورزشگاه، آرشیبالد لیتش که یکی از برجسته*ترین معماران اروپا بود را انتخاب کردند که طرح اصلی ورزشگاه کنونی را طراحی و اجرا کند.

آنها پیشنهاد اجاره باشگاه را به باشگاه فوتبال فولهام دادند اما این پشنهاد رد شد بنابراین صاحبان باشگاه تصمیم به استفاده از زمین در موارد دیگر گرفتند.

طراحی و تهیه نقشه اصلی ورزشگاه شروع شد به طوری که جایگاه تماشاگران در حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده بود.[۵۶] در اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی ساخت جایگاه جنوبی ورزشگاه که دارای سقف بود انجام شد. این ورزشگاه به خانه هواداران باشگاه چلسی تبدیل شد که وفادارترین و پورشورترین تماشاگران در دهه*های ۱۹۶۰، ۷۰ و ۸۰ میلادی بودند.
نمایی از غرب ورزشگاه استمفورد بریج

در سال*های پایانی دهه ۱۹۶۰ میلادی و اوایل ۱۹۷۰ میلادی طرح جدید ورزشگاه با ظرفیت ۵۰۰۰۰ نفر را اجرا کردند که تماماً دارای صندلی بود.[۵۶] ساخت قسمت شرقی ورزشگاه در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد که هزینه*ای بسیاری برای باشگاه به همراه داشت که منجر به فروختن ورزشگاه به توسعه*دهندگان آن شد و تا اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی یک جنگ طولانی مدت قانونی را ایجاد کرد.[۵۶] قسمت*های شمال، شرق و بخش*هایی از جنوب ورزشگاه که تماماً دارای صندلی بود تا سال ۲۰۰۱ به طور کامل تکمیل شد.
بیشترین حضور و بازی برای تیم چلسی در اختیار رون هریس کاپیتان سابق چلسی با ۷۹۵ بازی مابین سال*های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۰ می*باشد که بعید است به*زودی این رکورد شکسته شود.[۷۶] فرانک لمپارد با بیش از ۵۰۰ بازی رکورددار بیشترین بازی در بین بازیکن حال حاضر باشگاه*است.[۷۷] در بین دروازه*بانان نیز پیتر بونتی با ۶۰۰ بازی (۷۹–۱۹۵۹) یکی از رکورداران تاریخ باشگاه چلسی است.[۷۸]

فرانک لمپارد (–۲۰۰۱) با ۲۰۳ گل زده و بابی تامبلینگ (۱۹۷۰-۱۹۵۹) با ۲۰۲ گل*زده برای چلسی گلزن*ترین بازیکنان این باشگاه از ابتدا تاکنون بوده*اند. دیگر بازیکنانی که بیش از ۱۰۰ گل برای باشگاه چلسی به ثمر رسانده*اند می*توان به کری دیکسون (۹۲–۱۹۸۳)، دیدیه دروگبا (۲۰۱۲–۲۰۰۴)، روی بنتلی (۵۶–۱۹۴۸)، پیتر آسگود (۷۴–۱۹۶۴ و ۷۹–۱۹۷۸)، جیمی گریوس (۶۱–۱۹۵۷)، جورج میلس (۳۹–۱۹۲۹) و جورج هیلسدون (۱۲–۱۹۰۶) اشاره کرد. گریوس نیز با ۴۳ گل بهترین گلزن تاریخ باشگاه در یک فصل (۶۱–۱۹۶۰) محسوب می*شود.[۷۷][۷۶]

بیشترین حضور هواداران و تماشاگران در ورزشگاه خانگی چلسی که به صورت رسمی ثبت شده در بازی با تیم آرسنال در مسابقات لیگ دسته اول انگلستان در سال ۱۹۳۵ بوده*است که ۸۲٬۹۰۵ در ورزشگاه حضور داشته*اند[۷۹] بازسازی ورزشگاه استمفورد بریج و نصب صندلی در تمام جایگاه*ها در دهه ۱۹۹۰ میلادی،[۸۰] ظرفیت ورزشگاه را به ۴۱٬۸۴۱ نفر کاهش داد.[۱]

چلسی رکوردهای متعددی در انگلستان و اروپا در اختیار دارد، بیشترین امتیاز کسب شده در یک فصل (۹۵ امتیاز)، کمترین گل خورده در یک فصل (۱۵ گل)،[۸۱] بیشترین پیروزی در یک فصل (۲۹ بازی)[۸۲]، بیشترین بازی بدون گل*خورده در یک فصل (۲۵ بازی)[۸۳] (تماماً در فصل ۰۵–۲۰۰۴) و بیشترین بازی بدون گل*خورده از ابتدای فصل (۶ بازی) (در فصل ۰۶–۲۰۰۵) از آن جمله*است.[۸۴]

این باشگاه با پیروزی ۲۱ بر صفر مقابل باشگاه فوتبال Jeunesse Hautcharage در جام در جام اروپا سال ۱۹۷۱ یک رکورد در مسابقات اروپایی به جا گذاشته*است.[۸۵] چلسی رکورد ۸۶ بازی بدون شکست در ورزشگاه خانگی خود از ۲۰ مارس ۲۰۰۴ تا ۲۶ اکتبر ۲۰۰۸ را در اختیار دارد. همچنین چلسی ۶۳ بازی بدون شکست مابین سال*های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ را به همراه تیم لیورپول در اختیار دارد.[۸۶][۸۷] چلسی رکورد ۱۱ بازی بدون شکست مابین ۲۵ آوریل ۲۰۰۸ تا ۶ دسامبر ۲۰۰۸ را نیز در اختیار دارد.[۸۸]

چلسی در فهرست رکوردداران «اولین*ها» به همراه تیم آرسنال برای اولین بار در تاریخ ۲۵ اوت ۱۹۲۸ در بازی مقابل سوانسی تاون لباس*های دارای شماره برتن کرده*اند.[۸۹] تیم چلسی برای اولین بار در انگلستان در یک مسابقه داخلی با هواپیما برای دیدار با باشگاه فوتبال نیوکاسل در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۵۷ سفر کرده*است[۹۰] و برای اولین بار در لیگ دسته اول در روز یک*شنبه مسابقه داده*است، این بازی در تاریخ ۲۷ ژانویه ۱۹۷۴ مقابل تیم استوک سیتی بوده*است. همچنین چلسی در یک بازی مقابل تیم فوتبال ساوت*همپتون که در سال ۱۹۹۹ برگزار شده*است بدون بازیکن انگلیسی و ایرلندی به میدان رفته*است.[۹۱] چلسی در ۱۹ مه ۲۰۰۷ اولین تیم پیروز در ورزشگاه جدید ومبلی و آخرین تیم پیروز در ورزشگاه ومبلی قبل از بازسازی بوده*است.[۹۲] چلسی در فصل ۱۰-۲۰۰۹ برای اولین بار به رکورد ۱۰۰ گل*زده در یک فصل در تاریخ لیگ برتر رسیده*است.[۴۶]
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
بازیکنان
.................................................. .................................
پیتر چک
پیتر چک (زاده ۲۰ مه ۱۹۸۲ - پلزن) دروازه*بان اهل جمهوری چک، که در باشگاه چلسی انگلستان بازی می*کند. پیتر چک، سابقهٔ بازی در تیم ملی جمهوری چک را داراست و به همراه این تیم در مسابقات جام ملت*های اروپا شرکت داشته*است.

همچنین چک از طرف فدراسیون بین*المللی تاریخ و آمار فوتبال بهترین دروازه*بان در سال ۲۰۰۵ انتخاب شده*است.
کلاه مخصوص برای پیتر چک
در چهاردهم اکتبر سال ۲۰۰۶ اتفاقی در محوطه جریمه تیم چلسی رخ داد که در تاریخ فوتبال نظیر نداشت. در اولین دقیقه بازی، پیترچک (دروازه*بان چلسی) و استفن هانت (مهاجم تیم مقابل) هر دو به سمت توپ هجوم بردند اما مهاجم به جای توپ، سر دروازه*بان را نشانه رفت. زانوی استفان*هانت چنان به سر پیترچک خورد که او دیگر نتوانست از روی زمین بلند شود. دروازه*بان بی*هوش فوراً با برانکارد از زمین بیرون رفت و کارلو کودیچینی (دروازه*بان ذخیره تیم) جایگزین او شد. جالب آنکه در همان بازی، دروازه*بان ذخیره چلسی هم به سرنوشتی مشابه پیترچک دچار شد و در حادثه دیگری از هوش رفت. کار به جایی رسید که در دقایق باقی*مانده بازی، جان تری، مدافع تیم، دستکش به دست کرد و در چهارچوب دروازه ایستاد. اما برخلاف آسیب*دیدگی کارلو کودیسینی که به سرعت برطرف شد، کار پیترچک به اتاق مراقبت*های ویژه بیمارستان کشید.

سرانجام پس از ۱۰ روز بستری و یک عمل جراحی که با تعبیه دو قطعه فلزی در جمجمه پیترچک همراه بود، دروازه*بان چلسی از بیمارستان مرخص شد. پیتر مدتی بعد از ترخیص و بازگشت به منزل، به تمرین*های ملایم مشغول شد و باشگاه چلسی اعلام کرد که او حداقل تا ۳ ماه دیگر به فوتبال برنمی*گردد. جالب اینکه بعد از ترخیص، پیتر بارها اعلام کرد که اصلاً از خود حادثه و ضربه وارده چیزی به یاد نمی*آورد! بالاخره پیتر چک در ژانویه ۲۰۰۷ میلادی با یک کلاه محافظ ویژه بازی راگبی به فوتبال برگشت. این کلاه، فوم محافظ پلیمری اضافه*تری نسبت به کلاه*های معمولی داشت تا سر او را بیشتر پوشانده و ایمنی کامل*تری برایش ایجاد کند.
افتخارات

؛ چلسی

قهرمانی در لیگ برتر فدراسیون فوتبال: ۲۰۰۴-۰۵، ۲۰۰۵-۰۶، ۲۰۰۹-۱۰
جام حذفی: ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۰

FA Community Shield: ۲۰۰۵، ۲۰۰۹ * Football League Cup: ۲۰۰۵، ۲۰۰۷ *

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲

؛ بین*المللی

قهرمانی در مسابقات زیر ۲۱ سال: ۲۰۰۲

؛ شخصی

بهترین دروازه بان لیگ فرانسه: ۲۰۰۳-۰۴
تیم PFA سال: ۲۰۰۵
بهترین دروازه بان: ۲،۰۰۵
دستکش طلایی: ۲۰۰۴-۰۵، ۲۰۰۹-۱۰
بهترین بازیکن ماه لیگ برتر انگلیس: دسامبر ۲۰۰۵، مارس ۲۰۰۷
بهترین دروازه بان از نگاه UEFA: ۲۰۰۵، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸
بهترین بازیکنان سال کشور جمهوری چک: ۲۰۰۲، ۲۰۰۵، ۲۰۰۷، ۲۰۰۹
بهترین دروازه*بان ملی اروپا: ۲۰۰۵، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸
بهترین دروازه*بان باشگاهی اروپا: ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸
ESM Team of the Year: ۲۰۰۴-۰۵، ۲۰۰۵-۰۶، ۲۰۰۶-۰۷، ۲۰۰۷-۰۸
چلنج کاپ: ۲،۰۰۹
شناسنامه
نام کامل پیتر چک[۱]
زادروز ۲۰ مه ۱۹۸۲
زادگاه پلزن، جمهوری چک
قد ۱٫۹۶ متر (۶ پا ۵ اینچ)[۲]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۱
پُست دروازه*بان
باشگاه*های جوانان
۱۹۸۹–۱۹۹۹ ویکتوریا پلزن
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۱۹۹۹–۲۰۰۱
۲۰۰۱–۲۰۰۲
۲۰۰۲–۲۰۰۴
۲۰۰۴– بلشانی
اسپارتا پراگ
رن
چلسی ۳۸ (۰)
۲۷ (۰)
۷۰ (۰)
۳۱۱ (۰)
تیم ملی
۲۰۰۱-۲۰۰۲
۲۰۰۲– زیر ۲۱ سال جمهوری چک
جمهوری چک ۱۵ (۰)
۱۰۵ (۰)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
برانیسلاو ایوانوویچ
برانیسلاو ایوانوویچ (به صربی: Бранислав Ивановић) (زاده ۲۲ فوریه ۱۹۸۴) بازیکن فوتبال اهل صربستان است.

وی سابقه بازی در تیم لوکوموتیو مسکو را دارد و در ژانویه ۲۰۰۸ میلادی به باشگاه فوتبال چلسی پیوسته است.

او از قدرت دفاعی زیادی برخوردار است و به عنوان یک هافبک دفاعی به میدان می*رود. ایوانوویچ از سال ۲۰۰۵ تاکنون ۵۶ بازی و ۷ گل ملی را در کارنامه دارد.
افتخارات
لوکوموتیو

جام حذفی فوتبال روسیه (۱): ۲۰۰۷

چلسی

لیگ برتر انگلستان (۱): ۱۰-۲۰۰۹
جام حذفی فوتبال انگلستان (۳): ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲
جام خیریه انگلستان (۱): ۲۰۰۹
لیگ قهرمانان اروپا (۱): ۲۰۱۲

شخصی

تیم سال پی*اف*ای (۱): ۱۰-۲۰۰۹
شناسنامه
نام کامل برانیسلاو ایوانوویچ
زادروز ۲۲ فوریه ۱۹۸۴
زادگاه سرمسکا میتروویسا، یوگسلاوی
قد ۱۸۸ سانتی*متر[۱]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۲
پُست مدافع
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۱–۲۰۰۲
۲۰۰۲–۲۰۰۳
۲۰۰۳–۲۰۰۶
۲۰۰۶-۲۰۰۸
۲۰۰۸- رومنوت
اسرم
بئوگراد
لوکوموتیو مسکو
چلسی ۱۳ (۰)
۱۹ (۲)
۵۵ (۵)
۵۴ (۵)
۱۶۰ (۱۴)
تیم ملی
۲۰۰۳-۲۰۰۷
۲۰۰۵– زیر ۲۱ سال صربستان
صربستان ۳۸ (۴)
۶۷ (۷)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
اشلی کول
اشلی کول (به انگلیسی: Ashley Cole) (زاده ۲۰ دسامبر ۱۹۸۰ در لندن) بازیکن فوتبال اهل انگلستان است.
زندگی ورزشی

او فوتبال را از باشگاه آرسنال شروع کرده و در سال ۲۰۰۶ به چلسی پیوسته است.[ وی ۹۸ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال انگلستان انجام داده است.
افتخارات
باشگاه
آرسنال

لیگ برتر انگلستان (۲): ۰۲–۲۰۰۱, ۰۴–۲۰۰۳
جام حذفی فوتبال انگلستان (۳): ۲۰۰۲, ۲۰۰۳, ۲۰۰۵
جام خیریه انگلستان (۲): ۲۰۰۲, ۲۰۰۴

چلسی

لیگ برتر انگلستان (۱): ۲۰۰۹–۱۰
جام حذفی فوتبال انگلستان (۴): ۲۰۰۷, ۲۰۰۹, ۲۰۱۰, ۲۰۱۲
جام اتحادیه فوتبال انگلستان (۱): ۲۰۰۷
جام خیریه انگلستان (۱): ۲۰۰۹
لیگ قهرمانان اروپا (۱): ۲۰۱۲

بین*المللی

انگلستان

مسابقات تابستانی فوتبال انگلستان (۱): ۲۰۰۴

شخصی

بازیکن سال پی*اف*ای (۴): ۲۰۰۲, ۲۰۰۴, ۲۰۰۵, ۲۰۱۱
تیم سال یوفا (۲): ۲۰۰۴, ۲۰۱۰
گل برتر فصل چلسی (۱): ۱۰–۲۰۰۹ مقابل ساندرلند
بازیکن فوتبال سال انگلستان (۱): ۲۰۱۰
شناسنامه
نام کامل اشلی کول
زادروز ۲۰ دسامبر ۱۹۸۰ ‏(۳۳ سال)
زادگاه لندن، انگلستان
قد ۱۷۶ سانتی*متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونیچلسی
شمارهٔ پیراهن ۳
پُست مدافع چپ
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۷-۱۹۹۸ آرسنال
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۱۹۹۸-۲۰۰۶
۱۹۹۹-۲۰۰۰
۲۰۰۶- آرسنال
کریستال پالاس (قرضی)
چلسی ۱۵۶ (۸)
۱۴ (۱)
۲۲۳ (۷)
تیم ملی
۲۰۰۱- زیر ۲۰ سال انگلستان
زیر ۲۱ سال انگلستان
انگلستان ۲ (۰)
۵ (۱)
۱۰۶ (۰)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@
دیوید لوییز
دیوید لوییز (به پرتغالی: David Luiz Moreira Marinho) (زاده ۲۲ آوریل ۱۹۸۷ - دیادما) بازیکن فوتبال اهل برزیل می*باشد که در حال حاضر بازیکن باشگاه چلسی در پست دفاع است. .
وی سابقه بازی در تیم*های ویتوریا[۴] و باشگاه فوتبال بنفیکا[۵] و همچنین ۱۶ بازی ملی در کارنامه دارد.
افتخارات
باشگاه

بنفیکا

لیگ برتر فوتبال پرتغال: ۱۰–۲۰۰۹
لیگ کاپ پرتغال: ۰۹–۲۰۰۸، ۱۰–۲۰۰۹، ۱۱–۲۰۱۰

چلسی

لیگ قهرمانان اروپا: ۱۲
جام حذفی فوتبال انگلستان: ۲۰۱۱–۱۲
سوپر جام فوتبال اروپا: نایب قهرنان ۲۰۱۲

شخصی

بازیکن سال فوتبال پرتغال: ۲۰۱۰
بازیکن ماه فوتبال پرتغال: مارس ۲۰۱۱
شناسنامه
نام کامل دیوید لوییز موریرا مارینهو
زادروز ۲۲ آوریل ۱۹۸۷ ‏(۲۶ سال)
زادگاه دیادما، برزیل
قد ۱۸۹ سانتی*متر[۱]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۴
پُست مدافع
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۶-۲۰۰۱
۲۰۰۱-۲۰۰۵ سائوپائولو
ویتوریا
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۶۲۰۰۶–۲۰۰۷
۲۰۰۷
۲۰۰۷-۲۰۱۱
۲۰۱۱-ویتوریا
←بنفیکا قرضی)
بنفیکا
چلسی ۲۶ (۱)
۱۰ (۰)
۷۲ (۴)
۷۱ (۶)
تیم ملی
۲۰۰۷
۲۰۱۰- زیر ۲۰ سال برزیل
برزیل ۲ (۰)
۳۳ (۰)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
مایکل اسین

مایکل کوجو اسین (به انگلیسی: Michael Kojo Essien) (زاده ۳ دسامبر ۱۹۸۲ - آکرا) بازیکن فوتبال اهل کشور غنا بازیکن قرضی باشگاه فوتبال رئال مادرید است.

اسین یک بازیکن حرفه*ای در پست*های دفاع و هافبک می*باشد. مایکل از سال ۲۰۰۲ تاکنون ۵۲ بازی و ۹ گل ملی را در کارنامه دارد.
بازیگری

اسین فوتبال را از باشگاه لیبرتی پروفشنالز آغاز کرد و در سال ۲۰۰۰ به تیم باستیا پیوست، وی در سال ۲۰۰۳ با قرارداد ۷.۸ میلیون یوروی به تیم لیون منتقل شد،[۳][۴] اسین در تاریخ ۱۴ آگوست ۲۰۰۵ با قرارداد ۲۴.۴ میلیون پوندی به باشگاه فوتبال چلسی پیوست[۵][۶]

وی در تاریخ ۳۱ آگوست ۲۰۱۲ با یک قرارداد قرضی یک ساله از باشگاه فوتبال چلسی به باشگاه فوتبال رئال مادرید پیوست.[۷]
افتخارات

لیون

لیگ ۱ :۰۴–۲۰۰۳، ۰۵–۲۰۰۴

؛ چلسی :

قهرمانی در لیگ برتر در فصل*های ۰۶–۲۰۰۵، ۱۰–۲۰۰۹
جام حذفی : ۰۷–۲۰۰۶، ۰۹-۲۰۰۸، ۱۰–۲۰۰۹
جام اتحادیه : ۰۷–۲۰۰۶
جام خیریه انگلستان : ۲۰۰۹
لیگ قهرمانان اروپا : ۱۲-۲۰۱۱

؛ شخصی :

بازیکن سال UNFP Ligue ۱ در فصل ۲۰۰۵
بهترین بازیکن آفریقایی از نگاه بی بی سی در سال ۲۰۰۶
گلزنی برای تیم چلسی در مقابل تیم*های آرسنال در فصل ۲۰۰۶–۰۷ و در تیم بارسلونا در فصل ۲۰۰۸–۰۹
باریکن سال باشگاه فوتبال چلسی در سال ۲۰۰۷
انتخاب برای تیم منتخب جام ملت*های آفریقا در سال 2008
شناسنامه
نام کامل مایکل کوجو اسین[۱]
زادروز ۳ دسامبر ۱۹۸۲ ‏(۳۱ سال)
زادگاه آکرا، غنا
قد ۱۷۷ سانتی متر[۲]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۵
پُست هافبک - مدافع
باشگاه*های جوانان
۲۰۰۰–۱۹۹۹ لیبرتی پروفشنالز
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۰–۲۰۰۳
۲۰۰۳–۲۰۰۵
۲۰۰۵–
۲۰۱۲–۲۰۱۳ باستیا
لیون
چلسی
رئال مادرید (قرضی) ۶۶ (۱۱)
۷۱ (۷)
۱۶۳ (۱۷)
۲۰ (۲)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @2
فرانک لمپارد
فرانک لمپارد (به انگلیسی: Frank Lampard) (زاده ۲۱ ژوئن سال ۱۹۷۸ - رومفورد) بازیکن فوتبال اهل کشور انگلستان است. او بازیکن کنونی تیم چلسی است و با پیراهن شماره ۸ در این تیم بازی می*کند.

فرانک فوتبال را از تیم وستهام باشگاه سابق پدرش شروع کرد و در سال ۲۰۰۱ با ۱۱ میلیون دلار به باشگاه چلسی پیوست.

وی ۱۰۰ بازی و ۲۹ گل ملی نیز در کارنامه خود دارد.
زندگی شخصی

لمپارد در ساری انگلیس زندگی می*کند. او دو دختر از نامزد سابق خود، الن ریواس مدلینگ اسپانیایی دارد. دختر اول وی "لانا" در سال ۲۰۰۵ و "ایسلا" دختر دوم وی در سال ۲۰۰۷ به دنیا آمد. لمپارد و الن ریواس پس از هفت سال زندگی مشترک در سال ۲۰۰۸ از یکدیگر جدا شدند. او در سال ۲۰۰۹ با کریستین بلیکلی آشنا شد و در سال ۲۰۱۱ مدیر برنامه*های لمپارد رسماً خبر نامزدی وی با کریستین بلیکلی را اعلام کرد.
شناسنامه
نام کامل فرانک جیمز لمپارد[۱]
زادروز ۲۰ ژوئن ۱۹۷۸ ‏(۳۵ سال)[۱]
زادگاه رومفورد، انگلستان
قد ۱۸۴ سانتی*متر[۲]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۸
پُست هافبک
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۴-۱۹۹۵ وستهام
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۱۹۹۵-۲۰۰۱
۱۹۹۵-۱۹۹۶
۲۰۰۱- وستهام
سوانزی سیتی (قرضی)
چلسی ۱۴۸ (۲۴)
۹ (۱)
۴۲۱ (۱۴۵)
تیم ملی
۱۹۹۷-۲۰۰۰
۱۹۹۸
۱۹۹۹ - زیر ۲۱ سال انگلستان
ب انگلستان
انگلستان ۱۹ (۹)
۱ (۰)
۱۰۳ (۲۹)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @
فرناندو خوزه تورس سانز (به اسپانیایی: Fernando José Torres Sanz) ملقب به ال نینو (به اسپانیایی: El Niño) زادهٔ ۲۰ مارس ۱۹۸۴ در شهری در نزدیکی مادرید است. او هم اکنون بازیکن باشگاه فوتبال چلسی و تیم ملی فوتبال اسپانیا است.

به او به خاطر چهره نوجوانانه*اش، لقب ال*نینو (El Niño) به معنی «بچه» را داده*اند.
زندگی و حرفه

پدربزرگ او تعصبی به فوتبال نداشت اما از طرفداران باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید بود و فرناندو این علاقه را از او به ارث برده بود به حدی که فرناندو برخلاف خواسته والدینش، فلوری و خوزه، مبنی بر ادامه تحصیل در رشته پزشکی فوتبالیست شد. فرناندو فوتبالش را در پنج سالگی با تیم پارکو ۸۴ آغاز کرد. او در ابتدا می*خواست مانند برادرش دروازه بان شود اما وقتی هفت ساله بود در یک بازی دو دندان جلویاش را از دست داد و مجبور به استفاده از پروتز مصنوعی شد. مادرش از او خواست تا پستش را عوض کند و به این ترتیب او مهاجم شد. در نه سالگی پدرش با بردن او به اتاق مدال*ها و افتخارات باشگاه اتلتیکو مادرید او را غافلگیر کرد. او که تا آن زمان تنها عکس*هایی از جام*ها و مدال*های اتلتیکو را دیده بود توانست جام*ها را از نزدیک ببیند و آنها را لمس کند.

تورس در یازده سالگی با به ثمر رساندن ۵۵ گل برای تیمش توانست جزء یکی از سه بازیکنی باشد که اجازه حضور در تست تمرینی اتلتیکو مادرید را بدست اورده و سرانجام پس از جلب نظر کادر فنی این تیم توانست قراردادش را در سال ۱۹۹۵ با اتلتیکو امضاء کند.
دوره زندگی باشگاهی
باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید
باشگاه فوتبال لیورپول

فرناندو تورس در سال ۲۰۰۷ به باشگاه لیورپول پیوست. او علی*رغم پیشنهادهای مالی بهتر از سوی دیگر باشگاه*ها، لیورپول را انتخاب کرد. تورس پس از پیوستن به لیورپول امیدوار بود که بتواند به واسطه شش فصل حضورش در کنار بازیکنان بسیار خوب آن بازی کند و گل*های زیادی را به ثمر برساند. او می*گوید: بین بازیکنی که در دسته دوم اسپانیا بازی می*کرد با بازیکنی که الان هستم تفاوتهای فیزیکی و فنی زیادی است و مهمترین آنها نوع حرکت من در میدان است. به مرور زمان بدون آنکه حس کنی یاد می*گیری که بهتر حرکت کنی. خیلی کمتر از قبل می*دوی و بیشتر با توپ کار می*کنی سرعتت بالا می*رود و می*توانی در دفاع هم به تیم کمک کنی. دانستن این که در کجای زمین قرار بگیری چیزی است که در طول تجربه مسابقات می*توانی آن را یاد بگیری.
باشگاه فوتبال چلسی

وی در سال ۲۰۱۱ با مبلغ پنجاه میلیون پوند به باشگاه فوتبال چلسی پیوست اما در پنجاه بازی که تا ماه مارس ۲۰۱۲ برای چلسی به انجام داد، هرگز فروغ دوران لیورپول را نداشت و با افت سختی مواجه شد، و طی پنجاه مسابقه تنها موفق به پنج بار گلزنی شد، این افت باعث شد که وی برای دیدار دوستانه تیم ملی اسپانیا مقابل ونزوئلا نیز به تیم ملی دعوت نشود اما ناکامی*های ال نینو در چلسی با گل حساسی که در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا به بارسلونا زد پایان یافت و او توانست در این مسابقات به همراه تیم چلسی به کاپ لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۲ دست پیدا کند.
دوره زندگی ملی

تورس در چهارده سالگی به عنوان بهترین بازیکن رده سنی خودش در اروپا انتخاب شد. او توانست به همراه تیم ملی اسپانیا عنوان قهرمانی را در جام ملتهای اروپا و در رده سنی زیر شانزده سال بدست آورده و عنوان بهترین بازیکن و گلزن آن دوره از مسابقات را از آن خود کند. از آن زمان به بعد او به چهره*ای شناخته شده در میان مردم تبدیل شد. فرناندو به همراه تیم ملی اسپانیا قهرمان جام ملتهای اروپا در رده سنی زیر ۱۹ سال شد و عنوان آقای گلی مسابقات را بدست آورد.

نخستین بازی او در تیم ملی بزرگسالان اسپانیا، در سال ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی پرتغال بود. او همراه با تیم ملی در سه تورنمنت مهم یعنی یورو ۲۰۰۴، جام جهانی ۲۰۰۶ و یورو ۲۰۰۸ شرکت داشت. او در جام ملت*های اروپا ۲۰۰۸، مجموعاً دو گل در مقابل تیم*های ملی سوئد و آلمان (بازی فینال) به ثمر رساند.

در جام جهانی فوبتال ۲۰۱۰ شرکت داشت و در فینال و در دقایق پایانی به زمین رفت و در گل پیروزی اسپان
یا مقابل هلند نقش اساسی داشت.
شناسنامه
نام کامل فرناندو خوزه تورس سانز[۱]
زادروز ۲۰ مارس ۱۹۸۴ (سن: ۲۹ سال)[۲]
زادگاه مادرید، اسپانیا
قد ۱٫۸۳ متر[۳]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۹
پُست مهاجم
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۵-۲۰۰۱ اتلتیکو مادرید
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۱-۲۰۰۷
۲۰۰۷-۲۰۱۱
۲۰۱۱- اتلتیکو مادرید
لیورپول
چلسی ۲۱۴ (۸۲)
۱۰۲ (۶۵)
۹۶ (۱۷)
تیم ملی
۲۰۰۰
۲۰۰۱
۲۰۰۱
۲۰۰۲
۲۰۰۲
۲۰۰۲-۲۰۰۳
۲۰۰۳- زیر ۱۵ سال اسپانیا
زیر ۱۶ سال اسپانیا
زیر ۱۷ سال اسپانیا
زیر ۱۸ سال اسپانیا
زیر ۱۹ سال اسپانیا
زیر ۲۱ سال اسپانیا
اسپانیا ۱ (۰)
۹ (۱۱)
۴ (۱)
۱ (۱)
۵ (۶)
۱۰ (۳)
۱۰۶ (۳۶)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@
اسکار

اسکار دوس سانتوز امبوآبا جونیور (به پرتغالی: Oscar dos Santos Emboaba Júnior) (زاده ۹ سپتامبر ۱۹۹۱) بازیکن فوتبال اهل برزیل و بازیکن تیم چلسی است.

اسکار سابقه بازی در تیم*های اینترناسیونال و سائوپائولو و همچنین سابقه نایب قهرمانی در مسابقات فوتبال مردان بازی*های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ به همراه تیم ملی فوتبال زیر ۲۳ سال برزیل را دارد.

وی در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۲ با قراردادی مابین ۲۰ تا ۲۵ میلیون پوند از تیم اینترناسیونال به باشگاه فوتبال چلسی پیوست.
شناسنامه
نام کامل اسکار دوس سانتوز امبوآبا جونیور
زادروز ۹ سپتامبر ۱۹۹۱ ‏(۲۲ سال)
زادگاه آمریکانا، برزیل
قد ۱٫۷۹ متر (۵ پا ۱۰ اینچ)
پست هافبک
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۱۱
باشگاه*های جوانان
۲۰۰۴ União Barbarense
۲۰۰۴–۲۰۰۹ سائوپائولو
باشگاه*های حرفه*ای*
سال*ها باشگاه*ها بازی† (گل)†
۲۰۰۹–۲۰۱۰ سائوپائولو ۱۱ (۰)
۲۰۱۰–۲۰۱۲ اینترناسیونال ۷۰ (۱۹)
۲۰۱۲– چلسی ۵۱ (۹)
تیم ملی
۲۰۰۹–۲۰۱۱ زیر ۲۰ سال برزیل ۲۵ (۶)
۲۰۱۲– زیر ۲۳ سال برزیل ۶ (۱)
۲۰۱۱– برزیل ۲۸ (۸)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جان اوبی میکل

جان ابی میکل (به انگلیسی: Mikel John Obi) بازیکن فوتبال اهل نیجریه و متولد ۲۵ آوریل ۱۹۸۷او تاکنون در تیم*های لین، چلسی بازی کرده*است.

وی همچنین ۳۰ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال نیجریه انجام داده*است.[۱]
شناسنامه
زادروز ۲۵ آوریل ۱۹۸۷
زادگاه جوس، نیجریه
قد ۱۸۸ سانتی متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۱۲
پُست هافبک
باشگاه*های جوانان
۲۰۰۲-۲۰۰۳
۲۰۰۴-۲۰۰۵ Plateau United
آژاکس کیپ تاون
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۵-۲۰۰۶
۲۰۰۶- لین
چلسی ۶ (۱)
۱۹۵ (۱)
تیم ملی
۲۰۰۵- نیجریه ۵۱ (۴)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@
آندره شورله

آندره شورله (به آلمانی: André Schürrle) (زاده ۶ نوامبر ۱۹۹۰ - لودویگسهافن) بازیکن فوتبال اهل آلمان است که در پست مهاجم بازی می*کند.

وی فوتبال حرفه*ای را با تیم ماینس ۰۵ در سال ۲۰۰۹ آغاز کرد، در سال ۲۰۱۱ به تیم بایر لورکوزن پیوست و در ژوئن ۲۰۱۳ با قراردادی به مبلغ ۲۲ میلیون یورو (۱۸ میلیون پوند) به باشگاه فوتبال چلسی پیوست
شناسنامه
نام کامل آندره شورله
زادروز ۶ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۲۳ سال)
زادگاه لودویگسهافن، آلمان
قد ۱٫۸۴ متر[۱]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۱۴
پُست مهاجم
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۶-۲۰۰۶
۲۰۰۶-۲۰۰۹ لودویگسهافن
ماینس ۰۵
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۲۰۰۹-۲۰۱۱
۲۰۱۱-۲۰۱۳
۲۰۱۳- ماینس ۰۵
بایر لورکوزن
چلسی ۶۶ (۲۰)
۶۵ (۱۸)
۱۵ (۳)
تیم ملی
۲۰۰۸-۲۰۰۹
۲۰۰۹-
۲۰۱۰- زیر ۱۹ سال آلمان
زیر ۲۱ سال آلمان
آلمان ۱۱ (۴)
۴ (۳)
۳۰ (۱۱)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@
ویلیان بورجس دا سیلوا

ویلیان بورجس دا سیلوا (به پرتغالی: Willian Borges da Silva) (زاده ۹ آگوست ۱۹۸۸ - ریبیرو پیرس) بازیکن فوتبال اهل برزیل است.

وی فوتبال حرفه*ای را از تیم کورینتیانس شروع کرده و در سال ۲۰۰۷ به تیم شاختار دونتسک،[۱] در ژانویه ۲۰۱۳ به تیم آنژی ماخاچکالا[۲][۳] و در آگوست ۲۰۱۳ به باشگاه فوتبال چلسی[۴] پیوسته*است.
شناسنامه
نام کامل ویلیان بورجس دا سیلوا
زادروز ۹ اوت ۱۹۸۸ ‏(۲۵ سال)
زادگاه ریبیرو پیرس، برزیل
قد ۱٫۷۴ متر (۵ فوت ۸۱⁄۲ اینچ)
پست هافبک
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۲۲
باشگاه*های جوانان
کورینتیانس
باشگاه*های حرفه*ای*
سال*ها باشگاه*ها بازی† (گل)†
۲۰۰۶–۲۰۰۷ کورینتیانس ۱۶ (۲)
۲۰۰۷–۲۰۱۳ شاختار دونتسک ۱۴۰ (۲۰)
۲۰۱۳ آنژی ماخاچکالا ۱۰ (۱)
۲۰۱۳– چلسی ۱۰ (۱)
تیم ملی
۲۰۰۷ زیر ۲۰ سال برزیل ۱۱ (۰)
۲۰۱۱– برزیل ۴ (۰)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
جان تری

جان تری (به انگلیسی: John Terry) (زاده ۷ دسامبر ۱۹۸۰- لندن) بازیکن فوتبال اهل انگلستاناست. وی در پست مدافع میانی بازی می*کند و هم*اکنون بازیکن تیم چلسی و کاپیتان این تیم است. تری همچنین کاپیتان انگلستان بوده است.

تری موفق*ترین کاپیتان چلسی بوده است که توانسته از سال ۲۰۰۴ با این تیم ۳ عنوان قهرمانی در لیگ برتر، چهار عنوان در جام حذفی، دو عنوان در کارلینگ کاپ و یک عنوان در لیگ قهرمانان اروپا بدست آورد. وی یکی از ۵ نفری می*باشد که بیشتر از ۵۰۰ بازی برای چلسی انجام داده*اند. تری پس از برد ۱-۰ چلسی در برابر منچستر یونایتد در ۲۰۰۷، اولین کاپیتانی*ست که جام بازی*های حذفی را در ورزشگاه ومبلی بالای سر برد و همچنین اولین بازیکنی*ست که در این ورزشگاه گل ملی زده است.

وی همچنین ۷۸ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال انگلیس انجام داده*است.

شناسنامه
نام کامل جان جورج تری
زادروز ۷ دسامبر ۱۹۸۰
زادگاه لندن، انگلستان
قد ۱۸۷ سانتی*متر[۱][۲]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۲۶
پُست مدافع
باشگاه*های جوانان

۱۹۹۱-۱۹۹۵
۱۹۹۵-۱۹۹۸ سنراب
وستهام
چلسی
باشگاه*های حرفه*ای
سال*ها باشگاه*ها بازی (گل)
۱۹۹۸-
۲۰۰۰ چلسی
← ناتینگهام فارست (قرضی) ۴۰۶ (۳۴)
۶ (۰)
تیم ملی
۲۰۰۰-۲۰۰۲
۲۰۰۳-۲۰۱۲ زیر ۲۱ سال انگلستان
انگلستان ۹ (۱)
۷۸ (۶)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
سزار آزپیلیکوئتا

سزار آزپیلیکوئتا تانکو (به اسپانیایی: César Azpilicueta Tanco) (زاده ۲۸ آگوست ۱۹۸۹) بازیکن فوتبال اهل اسپانیا و باشگاه فوتبال چلسی است.

آزپیلیکوئتا سابقه بازی در تیم*های المپیک مارسی و اوساسونا و همچنین سابقه بازی در تیم*های ملی پایه و جوانان اسپانیا را دارد.

وی در ۲۴ آگوست ۲۰۱۲ با قراردادی ۷ میلیون پوندی از تیم المپیک مارسی به باشگاه فوتبال چلسی پیوست.
باشگاهی

مارسی

سوپر جام فوتبال فرانسه: ۲۰۱۰، ۲۰۱۱
کوپا دلا لیگ فرانسه: ۱۱-۲۰۱۰، ۱۲-۲۰۱۱

ملی

زیر ۱۹ سال اسپانیا

مسابقات قهرمانی فوتبال زیر ۱۹ سال اسپانیا: ۲۰۰۷

زیر ۲۱ سال اسپانیا

مسابقات قهرمانی فوتبال زیر ۲۱ سال اسپانیا: ۲۰۱۱
شناسنامه
نام کامل سزار آزپیلیکوئتا تانکو
زادروز ۲۸ اوت ۱۹۸۹ ‏(۲۴ سال)
زادگاه پامپلونا، اسپانیا
قد ۱٫۷۸ m (۵ پا ۱۰ in)
پست مدافع
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۹–۲۰۰۶ اوساسونا
باشگاه*های حرفه*ای*
سال*ها باشگاه*ها بازی† (گل)†
۲۰۰۶–۲۰۰۷ اوساسونا بی ۲۷ (۱)
۲۰۰۷–۲۰۱۰ اوساسونا ۹۹ (۰)
۲۰۱۰–۲۰۱۲ المپیک مارسی ۴۷ (۱)
۲۰۱۲– چلسی ۳۸ (۰)
تیم ملی
۲۰۰۵ زیر ۱۶ سال اسپانیا ۳ (۰)
۲۰۰۶ زیر ۱۷ سال اسپانیا ۱۰ (۰)
۲۰۰۷–۲۰۰۸ زیر ۱۹ سال اسپانیا ۱۸ (۲)
۲۰۰۹ زیر ۲۰ سال اسپانیا ۵ (۰)
۲۰۰۸–۲۰۱۱ زیر ۲۱ سال اسپانیا ۱۹ (۱)
۲۰۱۲ زیر ۲۳ سال اسپانیا ۴ (۰)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ساموئل اتوئو

ساموئل اتوئو (به فرانسوی: Samuel Eto'o) (زادهٔ ۱۰ مارس ۱۹۸۱ در دوالا، کامرون) بازیکن فوتبال اهل کامرون است. اتوئو بهترین گلزن تاریخ جام ملت*های آفریقا و چهارمین گلزن برتر تاریخ باشگاه فوتبال بارسلونا است.

اتوئو در ابتدا فوتبال را در تیم کشورش آغاز کرد. سپس به رئال مادرید اسپانیا پیوست. پس از آن که نتوانست در تیم رئال مادرید جایگاه ثابتی پیدا کند، بطور قرضی به رئال مایورکا پیوست و موفق شد ۵۴ گل برای این تیم به ثمر برساند و رکورد گلزنی در باشگاه را از آن خود کند. در سال ۲۰۰۴ مسؤولان رئال مادرید و بارسلونا تصمیم گرفتند این ستارة کامرونی را وارد تیم خود کنند. در نهایت، فلورِنتینو پِرِز – مدیر وقت رئال مادرید – اعلام کرد با توجه به حضور رائول و رونالدو احتیاجی به اتوئو ندارد. بدین ترتیب اتوئو با قراردادی ۲۴ میلیون یورویی به بارسلونا پیوست. وی در سال ۲۰۰۹ به تیم اینترمیلانِ،[۳] سپس در سال ۲۰۱۱ به آنژی ماخاچکالا[۴][۵] و در سال ۲۰۱۳ به عضویت باشگاه فوتبال چلسی درآمد.[۶]
سبک بازی

شهرت اتوئو به دلیل آن است که یک مهاجم کامل به شمار می*آید؛ یعنی قدرت پابه*توپ بالایی دارد، ضربات هر دو پای او قدرت کافی دارد، هنگام دویدن سرعتش بالاست و ضربات سرش محکم و دقیق است. این خصوصیات موجب شده*است تا در چند سال اخیر همواره اتوئو یکی از بهترین مهاجم*های دنیا باشد. اتوئو بیش از آن که از قدرت بدنی برای گلزنی استفاده کند، از سرعت خود بهره می*گیرد و همچنین به ندرت دیده می*شود که با توپ اضافه*کاری انجام دهد و به محض پیدا کردن موقعیت توپ را وارد دروازه می*کند.
افتخارات

مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۳
مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۴
مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۵
عنوان پی*چی*چی یا آقای گل لا لیگا در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶
قهرمان جام باشگاه*های اروپا در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ همراه تیم بارسلونا
قهرمان لا لیگا (لیگ اسپانیا) در فصل*های ۲۰۰۴-۲۰۰۵، ۲۰۰۵-۲۰۰۶ و ۲۰۰۸-۲۰۰۹ همراه تیم بارسلونا
برنده سوپر جام اسپانیا در سال ۲۰۰۵ همراه تیم بارسلونا
قهرمان جام ملت*های آفریقا به همراه تیم ملی فوتبال کامرون در سال*های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲
قهرمان المپیک ۲۰۰۰ سیدنی به همراه تیم ملی المپیک کامرون
قهرمان جام باشگاه*های اروپا در فصل ۲۰۰۹ -۲۰۱۰ همراه تیم اینتر میلان
شناسنامه
نام کامل ساموئل اتوئو فیلس
زادروز ۱۰ مارس ۱۹۸۱ ‏(۳۲ سال)
زادگاه دوالا, کامرون[۱]
قد ۱٫۸۰ متر (۵ پا ۱۱ اینچ)[۲]
پست مهاجم (فوتبال)
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۲۷
باشگاه*های جوانان
۱۹۹۲–۱۹۹۷ آکادمی ورزشی کاجی
باشگاه*های حرفه*ای*
سال*ها باشگاه*ها بازی† (گل)†
۱۹۹۷–۲۰۰۰ رئال مادرید ۳ (۰)
۱۹۹۷–۱۹۹۸ ← لگانیس (قرضی) ۳۰ (۴)
۱۹۹۹ ← اسپانیول (loan) ۰ (۰)
۲۰۰۰ ← رئال مایورکا (قرضی) ۱۹ (۶)
۲۰۰۰–۲۰۰۴ رئال مایورکا ۱۲۰ (۴۸)
۲۰۰۴–۲۰۰۹ بارسلونا ۱۴۵ (۱۰۸)
۲۰۰۹–۲۰۱۱ اینتر میلان ۶۷ (۳۳)
۲۰۱۱–۲۰۱۳ آنژی ماخاچکالا ۵۳ (۲۵)
۲۰۱۳– چلسی ۱۲ (۶)
تیم ملی
۲۰۰۰ زیر ۲۳ سال کامرون ۶ (۱)
۱۹۹۷– کامرون ۱۱۲ (۵۵)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@
ناتان آکه

ناتان بنیامین آکه (به هلندی: Nathan Benjamin Aké) (زاده ۱۸ فوریه ۱۹۹۵) بازیکن فوتبال اهل هلند و باشگاه فوتبال چلسی است.

ناتان آکه سابقه بازی در تیم*های جوانان فاینورد و چلسی و همچنین سابقه بازی در تیم*های ملی پایه و جوانان هلند را دارد.
حضور در چلسی

او در سال ۲۰۱۲ به تیم بزرگسالان چلسی راه پیدا کرد. اولین بازی خود برای چلسی را در تاریخ ۲۶ دسامبر ۲۰۱۲ مقابل نورویچ سیتی انجام داد. آکه در این بازی در دقیقه ۹۰ به جای خوان ماتا وارد زمین شد. در آن بازی چلسی موفق شد با یک گل نورویچ سیتی را شکست دهد.[۳]
شناسنامه
نام کامل ناتان بنجامین آکه [۱]
زادروز ۱۸ فوریهٔ ۱۹۹۵ ‏(۱۸ سال)
زادگاه لاهه، هلند
قد ۱٫۸۰ سانتی متر [۲]
پست مدافع
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی چلسی
شمارهٔ پیراهن ۵۷
باشگاه*های جوانان
۲۰۰۷–۲۰۱۱ فاینورد
۲۰۱۱–۲۰۱۲ چلسی
باشگاه*های حرفه*ای*
سال*ها باشگاه*ها بازی† (گل)†
۲۰۱۲– چلسی ۳ (۰)
تیم ملی
۲۰۱۰–۲۰۱۱ زیر ۱۷ سال هلند ۲۵ (۳)
۲۰۱۰–۲۰۱۱ زیر ۱۹ سال هلند ۳ (۱)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ژوزه مورینیو

ژوزه ماریو دوس سانتوس فلیکس مورینیو (به پرتغالی: José Mário dos Santos Félix Mourinho، ‏آی*پی*ای: [ʒuˈzɛ moˈɾiɲu])، که در ایران به خوزه مورینیو معمول شده است، زادهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۶۳ در ستوبالِ پرتغال، سرمربی مشهور اهل کشور پرتغال که در حال حاضر هدایت تیم فوتبال چلسی در لیگ برتر انگلستان را عهده دار است. وی در انگلیس یک*بار خود را «خاص» نامید و از آن زمان به بعد، مطبوعات انگلیس به وی لقب «آقای خاص» دادند.[۲]

پسر دروازه*بان پرتغالی «ژوزه فلیکس مورینیو»، کارش را به عنوان یک فوتبالیست آغاز کرد اما وقتی دید توانایی چندانی در آن ندارد، به مربیگری روی آورد. در اوایل دههٔ ۹۰ به عنوان دستیار مربی و سرمربی تیم*های پایه، کار خود را آغاز کرد تا اینکه به عنوان مترجم بابی رابسون، مربی مشهور انگلیسی، انتخاب شد. ژوزهٔ جوان، در آن زمان که مترجم رابسون در باشگاه*های پرتغالی اسپورتینگ لیسبون و پورتو بود، از مربی کهنه*کار انگلیسی درس*های زیادی گرفت تا اینکه به همراه رابسون به لیگ اسپانیا و بارسلونا رفت.

ژوزه دوران سرمربیگری خود را با دوره*های کوتاه اما موفق در تیم*های پرتغالی بنفیکا و لییرا آغاز کرد. سپس در سال ۲۰۰۲، مجدداً به پورتو بازگشت اما این*بار به عنوان سرمربی، راهی پورتو شد. ژوزه دورانی رویایی با پورتو داشت و از همان زمان خود را به عنوان مربی بزرگ شناساند. وی در سال دوم حضورش موفق شد با پورتو سه جام به*دست آورد. اعضای پورتو در آن سال، قهرمان لیگ پرتغال، قهرمان جام حذفی پرتغال و قهرمان جام یوفا شدند. در سال بعد نیز مورینیوی جوان دوران بسیار خوبی داشت و توانست پورتو را برای دومین سال، قهرمان پرتغال کند اما اوج کار وی، رسیدن به اوج افتخار در معتبرترین رقابت اروپایی و قهرمان کردن پورتو در لیگ قهرمانان اروپا بود.

در ادامهٔ همان سال، مورینیو که در آغاز راه مربیگریش بود، به لیگ برتر در انگلیس رفت و سرمربی چلسی شد. چلسی در طی دو سال بعد موفق شد دوبار متوالی و بعد از ۵۰ سال قهرمان لیگ شود. مورینیو در طی همین دو سال به عنوان بهترین مربی سال از طرف فدراسیون بین*المللی تاریخ و آمار فوتبال انتخاب شد.

پس از درگیریش با مدیریت باشگاه چلسی، مورینیو این*بار ایتالیا را انتخاب کرد و در اوایل سال ۲۰۰۸ و با امضای قراردادی ۳ ساله، به عنوان سرمربی اینترمیلان انتخاب شد. در کمتر از ۳ ماه، مورینیو اولین جام خود را با اینتر کسب کرد و توانست سوپر جام ایتالیا را فتح کند و فصل اولش در ایتالیا را با قهرمانی در سری آ کامل کرد. اما در سال بعد مورینیو اینتر را در این سه*جامه کرد تا این تیم اولین تیم در تاریخ ایتالیا شود که موفق به چنین کاری می*شود. اینتری*ها موفق شدند قهرمان سری آ و جام حذفی ایتالیا شوند اما از همه مهم*تر، آن*ها توانستند زیرنظر مورینیو، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شوند. مورینیو نیز با این کار به سومین مربی در تاریخ و پس از «ارنست هاپل» و اوتمار هیتسفلد بدل شد که با ۲ تیم مختلف، قهرمان رقابت*های لیگ قهرمانان اروپا شده*است.[۳] این افتخارات باعث شد تا وی مجدداً از طریق فدراسیون بین*المللی تاریخ و آمار فوتبال به عنوان بهترین سرمربی سال ۲۰۱۰ انتخاب شود. علاوه بر آن مورینیو توانست در این سال جایزهٔ توپ طلا بهترین مربی سال فیفا را که برای اولین بار اهدا شد، دریافت کند.

مورینیو همیشه مورد تحسین برترین مربیان فوتبال بوده*است. جوزپ گواردیولا، سرمربی موفق بارسلونا پیش از آنکه رقابت توپ طلای بهترین مربی سال را به مورینیو واگذار کند، دربارهٔ وی گفته بود:

در قسمت بهترین مربیان دنیا، وقتی شما ژوزه را با کسانی مثل سر الکس، آرسن و یا فابیو مقایسه می*کنید، به این نتیجه خواهید رسید که وی بسیار جوان*تر از آن*هاست اما با وجود این جوانی، آنقدر در کارش موفق بوده که بتوان وی را بهترین مربی دنیا خواند و این حقیقت است.[۴]

در ۲۸ مهٔ سال ۲۰۱۰ نیز مورینیو با امضای قراردادی ۴ ساله به لیگ اسپانیا رفت و سرمربیگری تیم رئال مادرید را به عهده گرفت.
زندگی
یادگیری و تحصیل

ژوزه ماریو دوس سانتوس فلیکس مورینیو در ۲۶ ژانویه ۱۹۶۳ و در شهر ستوبالِ کشور پرتغال و در یک خانواده پرجمعیت طبقه متوسط بدنیا آمد. پدرش «فلیکس مورینیو» و مادرش «ماریو ژولیا کاروژولا دوس سانتوس» نام دارند.[۵] پدرش دروازبان حرفه*ای فوتبال بود و در تیم*های بلنسسه و ستوبال به فوتبال مشغول بود و توانست یک بازی ملی را در تیم ملی پرتغال، تجربه کند. مادرش نیز معلم کلاس ابتدایی بود که از خاندانی ثروتمند آمده بود.[۶]

فوتبال بخشی از زندگی ژوزه شده بود و وی همیشه مشتاق دیدن بازی پدرش بود. وی آخر هر هفته، برای دیدن بازی پدرش به شهرهای مختلف می*رفت تا اطلاعاتش را از فوتبال، افزایش دهد. سپس زمانیکه فلیکس پدر، دوران بازیگریش تمام شد و مربی شده بود، ژوزه به یک دانشجوی ورزش تبدیل شده بود. وی تمرینات تیم را با دقت نگاه می*کرد و در مواقع لازم، بازی تیم*های رقیب را زیر نظر می*گرفت و آنها را آنالیز می*کرد.[۷]

ژوزه می*خواست جا پای پدر بگذارد و فوتبالیست شود و برای همین بود که به تیم پایه بلنسسه پیوست. سپس به تیم اصلی «ریو اوه» راه پیدا کرد و زیر نظر پدرش که سرمربی تیم بود، به بازی پرداخت. بعد از آن، به تیم*های «بلننسه» و «سسیمبرا» پیوست اما گذشت زمان نشان داد که وی قدرت و سرعت لازم را برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه*ای، ندارد.[۸][۹] به همین دلیل بود که وی تصمیم گرفت تا به یک سرمربی حرفه*ای تبدیل شود.[۶] اما مادرش نام وی را در یک مدرسه بازرگانی نوشت تا ژوزه به تحصیل بپردازد. ژوزه تنها یک روز به آن مدرسه رفت و پس از آن، تصمیم گرفت تا تمام فکرش را روی ورزش بگذارد و از همین رو، به دانشگاه صنعتی لیسبون رفت و در رشته تربیت بدنی، شروع به تحصیل کرد.[۶] ژوزه درسش را در طی ۵ سال و در چندین مدرسه به پایان رساند و توانست دیپلمش را با نمرات خوب دریافت کند.[۷] سپس در کلاس*های مربیگری شرکت کرد و آنجا بود که تصمیم گرفت تا شیوه متفاوتی را در مربیگری بکار بگیرد و تئوری*های مربیگری را با تکنیک*های روحی و روانی در هم آمی*زد.[۱۰][۶]
شروع مربیگری

مورینیو جوان، در اوایل دهه ۹۰ و پس از آنکه شغل معلم ورزشی را رها کرد، تصمیم گرفت تا به سمت رویایش برود و در اولین قدم، مربی تیم پایه شهرش شد. وی پله*های ترقی را طی می*کرد و دستیار مربی*های تیم*های بهتر شد.[۱۰] در سال ۱۹۹۲، فرصت مترجمی برای یک مربی بزرگ خارجی را بدست اورد. سر بابی رابسون به عنوان سرمربی جدید اسپورتینگِ لیسبون انتخاب شد و مسئولین تیم ژوزه را به عنوان مترجم وی انتخاب کردند.[۸]

در ابتدا این حرکت ژوزه، به معنی دور شدن از مربیگری بود اما وی توانست احترام و دوستی رابسون را کسب کند. رابسون به مورینیو احترام می*گذاشت و با وی صمیمی شده بود و به همین دلیل، این دو درباره تاکتیک*ها و شیوه مربیگری با هم به گفتگو می*پرداختند.[۸] در دسامبر سال ۱۹۹۳، مسئولین اسپورتینگ، رابسون را اخراج کردند اما اینبار مسئولین تیم رقیب، یعنی پورتو وی را استخدام کردند و مورینیو کماکان در نقش دستیار و مترجم رابسون بکارش ادامه داد.[۱۰] آخرین بار این دو در سوپرجام پرتغال بر روی نیمکت پورتو نشستند که باد برد ۵–۰ پورتو در مقابل رقیب دیرینه، یعنی بنفیکا به پایان رسید.[۱۱]

بعد از دوسال و در سال ۱۹۹۶، این دو مجدداً در کنار هم، به یک باشگاه دیگر و اینبار به بارسلونا رفتند. در باسلونا، مورینیو کماکان به یادگیری ادامه می*داد و تصمیم گرفت تا زبان مردم این منطقه(کاتالان) را یاد بگیرد.[۱۲] ژوزه در کنفرانس*های مطبوعاتی در نقش مترجم حضور پیدا می*کرد، تمرینات را طرح ریزی می*کرد، به بازیکنان در یادآوری تاکتیک*ها و شیوه*ها کمک می*کرد و به آنالیز حریفان می*پرداخت. همکاری رابسون و مورینیو جواب داد و بارسلونا در آن فصل، توانست قهرمان جام در جام اروپا شود. در انتهای فصل، رابسون از بارسا رفت اما اینبار مورینیو با وی تیم را ترک نکرد و به عنوان دستیار در تیم باقی*ماند.[۱۰] مورینیو بارها از رابسون تعریف کرده*است و یکبار درباره وی گفته بود:

یکی از مهمترین چیزهایی که از سر بابی رابسون یاد گرفتم، این بود که؛ در زمان برد، نباید احساس کامل بودن داشته باشید و در زمان شکست، نباید ناامید شوید.[۱۰]

مورینیو کارش را با دستیاری لوئی فان خال هلندی که جانشین رابسون شده بود، ادامه داد و از وی نیز درسهای زیادی آموخت. فان خال که می*دید دستیاران کاملی دارد، به مورینیو اجازه داد تا هدایت تیم دوم بارسلونا را به تنهایی به عهده بگیرد.[۱۲] فان خال همچنین، در جام*های خاص که اهمیت کمتری داشتند، به مورینیو اجازه می*داد تا هدایت تیم اصلی را بر عهده بگیرد. برای مثال ژوزه در سال ۲۰۰۰، هدایت بارسا را به عهده گرفت و مقام قهرمانی جام کاتالونیا را برایش به ارمغان آورد.[۱۳] بارسلونا با فان خال به دو قهرمانی پیاپی در لالیگا دست پیدا کرد.[۱۰]
دوران مربیگری
بنفیکا و لییرا

در سپتامبر سال ۲۰۰۰، فرصتی بدست آمد تا مورینیو به عنوان نقش اول در کادر هدایت یک تیم، ایفای نقش کند. وی در حالیکه ۴ هفته از رقابت*های لیگ پرتغال گذشته بود، به عنوان جانشین یوپ هینکس، به عنوان سرمربی تیم بنفیکا انتخاب شد.[۱۲]

وقتی با فان خان، درباره برگشت به بنفیکا به عنوان دستیار، صحبت کردم، وی گفت «به مسئولین آن تیم بگو که تنها در صورتیکه تو را به عنوان سرمربی بخواهند، می*توانند به سراغت بیایند. در غیر آنصورت، همینجا خواهی ماند.»[۱۴]

مسئولین تیم قصد داشتند تا اوسوالدو پرییرا را به عنوان دستیار مورینیو انتخاب کنند اما مورینیو این را نپذیرفت و بجای آن، کارلوس موزر را به عنوان دستیارش انتخاب کرد که مدافع سابق و بازنشسته تیم بود.[۱۵] مورینیو با پرییرا هیچ وقت رابطه خوبی نداشت. در همین زمان، بابی رابسون مربی نیوکاسل شد و از مورینیو خواست تا به عنوان دستیار به وی بپیوندد تا دوباره با هم کار کنند اما مورینیو این درخواست را نپذیرفت.[۱۶]

مورینیو و موزر دوران خوبی در بنفیکا داشتند[۱۷][۱۸] اما مدیریت باشگاه، دچار دگرگونی شد. «مانوئل ویلارینو» به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد و بلافاصله اعلام کرد که تونی، بازیکن سابق تیم را سرمربی تیم خواهد کرد[۱۲] اما برای انجام اینکار، عجله*ای نداشت. مورینیو بعد از یک برد ۳–۰ در برابر اسپوتینگ، از مدیریت باشگاه خواست تا قراردادش را تمدید کند[۱۷] اما ویلارینو از انجام اینکار امتناع کرد و درخواست مورینیو را نپدیرفت. مورینیو نیز بلافاصله بعد از این اتفاق و در دسامبر ۲۰۰۰، در حالیکه تنها ۹ هفته بود که سرمربی بنفیکا شده بود، از پستش استعفا داد.[۱۹] ویلارینو بعدها از این عمل خود، اظهار ندامت و پشیمانی کرد.

اگر دوباره این فرصت را داشته باشم، حتماً قرداد وی را تمدید خواهم کرد. تنها بعداً بود که فهمیدم که غرورم، مهمتر از منافع باشگاه نیست[۱۷]

مورینیو در آوریل سال بعد، سرمربی لییرا شد و توانست این تیم را به رده پنجم جدول برساند که بهترین عنوان تاریخ این تیم بود.[۲۰] موفقیت خیره*کننده مورینیو در لییرا از دید باشگاه*های بزرگ پرتغال دور نماند و مسئولین تیم پورتو به سراغ وی آمدند.[۱۲]
پورتو

در ژانویه سال ۲۰۰۲ بود که مسئولین تیم پورتو، مورینیو را به عنوان سرمربی جدید خود انتخاب و وی را جانشین «اوستاویو ماچدا» کردند. مورینیو تیم را در آن سال با کسب ۱۱ برد، ۲ تساوی و ۲ شکست، به عنوان سومی لیگ نائل کرد.[۲۱]

وی بلافاصله اعضای اصلی تیمش که بدنه تیمش را تشکیل می*داند را شناسایی کرد. این افراد، بازیکنایی چون ویتور بایا، ریکاردو کاروالیو، کوستینها، دکو و هلدر پوستیگا بودند. بعد از آن، وی خورخه کاستا، کاپیتان تیم را که بطور قرضی در تیم دیگری بود را به تیم برگرداند. وی همچنین چند بازیکن را از تیم*های دیگر آورد. بازیکنانی چون نونو والنته از لییرا،[۲۲] پائولو فریرا از ستوبال[۲۳] و مانیش از بنفیکا[۲۴] از جمله بازیکنانی بودند که مورینیو خریده بود.

در سال بعد، مورینیو نخستین جام خود را کسب کرد. وی با رکورد ۲۷ برد، ۵ مساوی و ۲ شکست، با کسب ۸۶ امتیاز و با اختلاف ۱۱ امتیاز نسبت به بنفیکا، قهرمان لیگ پرتغال شد.[۲۵] کسب ۸۶ امتیاز از ۱۰۲ امتیاز ممکن، بهترین رکورد امتیاز گیری در تاریخ لیگ پرتغال شد. ژوزه در مهٔ سال ۲۰۰۳، دو جام دیگر بدست اورد. وی ابتدا لییرا را در جام حذفی شکست داد و قهرمان شد و سپس در جام یوفا موفق شد با شکست سلتیک قهرمانی را برای پورتو به ارمغان بیاورد.[۲۶]

روند موفقیت*های پورتو و مورینیو، در فصل بعد کامل*تر شد. آنها ابتدا در سوپر جام پرتغال، ۱–۰ تیم لییرا را شکست دادند تا اولین جام آن سال خود را کسب کنند. البته پورتو در سوپر کاپ اروپا با تک گل آندری شوچنکو از تیم آ.ث میلان ایتالیا شکست خورد و نتوانست قهرمان شود. ژوزه تیمش را به یک پیروز قاطعانه در لیگ پرتغال رهنمود کرد. این تیم در کل فصل، در خانه تمام بازیهایش را برد. در کل فصل نیز تنها ۱ باخت به تیم ویسنته داد و ۵ هفته مانده به پایان رقابت*ها، قهرمانی تیم مشخص شده بود.[۲۷] مورینیو جام حذفی را در مه سال ۲۰۰۴، به بنفیکا واگذار کرد اما در عوض آن، قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را برای هواداران و تیم به ارمغان اورد.[۲۸] آنها مقتدرانه و با ۳ گل، تیم موناکو را در کشور آلمان شکست دادند.[۲۹][۳۰] پورتو برای رسیدن به فینال، تیم*هایی چون منچستر یونایتد، المپیک لیون و دیپورتیوو لاکرونیا را شکست داده بود[۳۱] و تنها در دور گروهی رقابت*ها باخت را تجربه کرد که آن باخت نیز در مقابل تیم رئال مادرید بود.[۳۲][۳۳]

بعد از این موفقیت، باشگاه*هایی چون لیورپول، رئال مادرید و چلسی برای جذب مورینیو ابراز علاقه کردند. مورینیو نیز یکبار از علاقه*اش برای کار در لیورپول خبر داده بود و گفته بود:

لیورپول از آن باشگاه*هایی است که انسان را وسوسه می*کند در حالیکه چلسی، یک پروژه جدید است که مقدار زیادی پول در آن صرف شده*است و چندان من را مشتاق نمی*کند. چلسی از آن پروژه*هایی است که معلوم نیست نهایتش به کجا می*رسد. برای یک مربی داشتن پول کافی برای خرید بازیکنان با کیفیت مورد نظرش، خیلی جذابیت دارد اما حقیقت این است که هیچ کس نمی*تواند تضمین دهد که با وجود خرج زیاد، تیم موفق خواهد شد یا خیر[۳۴]

اما در نهایت لیورپول به سراغ رافائل بنیتز اسپانیایی رفت و مورینیو نیز پیشنهاد عالی آبراموویچ را پذیرفت و هدایت چلسی را به عهده گرفت.[۳۴]
چلسی

مورینیو در ژوئن سال ۲۰۰۴ بود که به چلسی پیوست. رقم قرارداد وی، بسیار بالا بود و وی را جز مربیان با بیشترین دستمزد کرده بود. وی در ابتدا سالانه ۴٫۲ میلیون یورو دریافت می*کرد اما در سال ۲۰۰۵، این رقم به ۵٫۲ میلیون یورو رسید.[۳۵] مورینیو در یکی از کنفرانس*های مطبوعاتیش در انگلیس گفته بود:

امیدوارم من را آدم مغروری خطاب نکنید اما من مربی*ای هستم که قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده*ام. پس فکر می*کنم که آدم خاصی هستم.[۳۶]

این جمله مورینیو باعث شد تا از آن زمان به بعد، مطبوعات انگلیس، وی را «آقای خاص» صدا کنند.[۳۶]

مورینیو که جانشین کلودیو رانیری شده بود، اعضای سابق خود در تیم پورتو را با خود به چلسی آورد و به عنوان دستیار از آنها استفاده کرد. همچنین وی از استیو کلارک، بازیکن سابق و بازنشسته چلسی خواست تا به عنوان دستیارش کار کند و وی پذیرفت. مورینیو در ادامه فصل نقل و انتقالات، بیش از ۷۰ میلیون دلار هزینه کرد و بازیکنان مورد نیازش را خریداری کرد. تیاگو مندز از بنفیکا با ۱۰ میلیون یورو،[۳۷] مایکل اسین از المپیک لیون با ۲۴٫۴ میلیون یورو،[۳۸][۳۹] دیدیه دروگبا از المپیک مارسی با ۲۴ میلیون یورو،[۴۰] ماتیا کژمان از آیندهوون با ۵٫۴ میلیون یورو[۴۱] و دو بازیکن سابق مورینیو در پورتو؛ ریکاردو کاروالیو با ۱۹٫۸ میلیون یورو[۴۲] و پائولو فریرا با ۱۳٫۳ میلیون دلار[۴۳] از جمله بازیکنانی بودند که به چلسی پیوستند تا مورینیو بتواند کار خود را در چلسی انجام دهد.
تحت هدایت مورینیو، چلسی در اوایل ماه دسامبر، در صدر جدول لیگ حضور داشت و به مراحل حذفی لیگ قهرمانان هم راه یافته بود.[۴۵] مورینیو اولین جام خود را با برد ۳–۲ در برابر لیورپول برای باشگاه چلسی به ارمغان آورد و این تیم را قهرمان کارلینگ کاپ انگلیس کرد.[۴۶]

سپس چلسی توانست بعد از ۵۰ سال قهرمان لیگ شود.[۴۴] اما با این حال مورینیو نتواسنت چلسی را به فینال لیگ قهرمانان اروپا برساند. چلسی با یک گل مشکوک از لیورپولی شکست خورد که سرانجام قهرمان آن سال لیگ قهرمانان هم شد.[۴۷][۴۸]

چلسی فصل بعد را خوب شروع کرد. آنها با شکست ۲–۱ آرسنال، توانستند مقام قهرمانی جام خیریه انگلیس را کسب کنند.[۴۹] در ادامه و در فصل ۰۵–۲۰۰۴ نیز این تیم از همان هفتهٔ نخست در صدر جدول بود و نتایج بسیار خوبی چون برد ۳–۰ در برابر منچستر یونایتد را کسب کرد[۵۰] و توانست قهرمان این رقابت*ها شود.[۵۱] بنابراین چلسی برای دومین سال پیاپی قهرمان لیگ شده بود و مورینیو چهارمین قهرمانی لیگ پیاپی خود را کسب کرده بود.

شرایط چلسی بسیار مناسب بود تا اینکه در تابستان ۲۰۰۶، امضای قرارداد با ستاره اوکراینی آ.ث میلان یعنی آندری شفچنکو، نشان داد که بین مورینیو و آبراموویچ اوضاع چندان مناسب نیست.[۵۲] شونچنکو در زمان امضای قراردادش، یکی از گران قیمت ترین مهاجمان دنیا بود که با میلان، هم قهرمان ایتالیا شده بود و هم قهرمان ایتالیا و توانسته بود که توپ طلا را نیز کسب کند. چلسی دو سال بود که برای خرید شوچنکو تلاش می*کرد اما مسئولین میلان حاضر به فروش وی نشده بودند. شوچنکو در فصل اولش ناامید کننده ظاهر شد و در لیگ تنها ۴ گل زد و در کل مسابقات نیز تنها ۱۴ گل زد[۵۳] در حالیکه دروگبا، در آن فصل آقای گل لیگ شد و همین مورینیو را مجاب کرده بود تا شوچنکو را از ترکیب اصلی بیرون بگذارد. در بازی با لیورپول، مورینیو حتی شوچنکو را بر روی نیمکت هم نگذاشت که همین باعث اعتراض آبراموویچ شد. شوچنکو تنها بازیکن فصل نقل و انتقالات چلسی نبود. میشائیل بالاک کاپیتان تیم ملی آلمان نیز بطور رایگان از بایرن مونیخ به چلسی پیوست تا خط میانی تیم چلسی را قوی تر از قبل کند.[۵۴] ایدور گودیانسن، مهاجم ایسلندی چلسی نیز که یکی از مهمترین بازیکنان تیم بود، به بارسلونا فروخته شد.[۵۵]

با وجود درگیری و حاشیه*های چلسی، این تیم توانست کارلینگ کاپ سال ۲۰۰۷ را با شکست آرسنال کسب کند.[۵۶] مورینیو با چلسی بازهم در لیگ قهرمانان اروپا به جایی نرسید. این تیم در ضربات پنالتی، بازهم مغلوب لیورپول شد و نتوانست به فینال برسد.[۵۷] همچنین، امکان ۴ جامه شدن از چلسی گرفته شد. چرا که چند روز بعد از حذف از لیگ قهرمانان، چلسی در مقابل آرسنال با نتیجه ۱–۱ متوقف شد تا منچستر یونایتد به دوسال پیشتازی چلسی پایان دهد.[۵۸] بدین ترتیب مورینیو برای اولین بار در طی ۵ سال گذشته، بدون کسب جام مانده بود. البته چلسی در فینال اف ای کاپ، موفق شد با یک گل منچستر را شکست دهد و پس از سالها، اولین فینال برگزار شده در ورزشگاه بازسازی شده ویمبلی را به سود خود به پایان رساند.[۵۹] همچنین این نخستین اف ای کاپی بود که مورینیو آن را کسب کرده بود که باعث شد مورینیو تمام جامهای ممکن در لیگ جزیره را کسب کرده باشد. با این وجود، درگیری و تنش بین مورینیو و آبراموویچ مجدداً بالا گرفت که دلیلش، انتخاب آورام گرانت به عنوان مدیر ورزشی تیم بود که با وجود اعتراض مورینیو، نقشش در باشگاه روزانه بیشتر از قبل می*شد.[۶۰] در همین حین نیز، آرین روبن، ستاره تیم چلسی، به رئال مادرید رفت[۶۱][۶۲][۶۳] و فلورنت مالودا فرانسوی، بجای وی به چلسی آمد.[۶۴]

در نخستین بازی فصل بعد، مورینیو و چلسی موفق شدند ۳–۲ تیم بیرمنگهام را شکست دهند و به رکورد ۶۴ بازی خانگی بدون شکست برسند تا رکورد تاریخی لیورپول که ۶۳ بازی بود و مربوط به اواخر دهه هفتاد، شکسته شود.[۶۵] با این وجود، چلسی فصل را بمانند فصل قبل، خوب شروع نکرد. آنها ابتدا به استون ویلا باختند و در ادامه نیز در خانه، با نتیجه مساوی بدون گل در مقابل بلکبرن متوقف شدند. در لیگ قهرمانان نیز آنها در ورزشگاهی که نیمی از آن خالی بود، در مقابل تیم نروژی روزنبرگ، تنها به یک تساوی ۱–۱ رسیدند که آن گل را نیز شونچنکو زده بود تا مشخص شود شرایط روحی تیم مساعد نیست.[۶۶]

سرانجام در سپتامبر سال ۲۰۰۷، مورینیو بطور ناگهانی و با رضایت طرفین، قردادادش را فسخ کرد و از چلسی رفت[۶۷] که دلیل اصلیش، دخالت*های رومن آبراموویچ و آورام گرانت بود.[۶۸][۶۹] مورینیو به عنوان موفق ترین مربی تاریخ چلسی، این تیم را ترک کرد. مورینیو در ۳ سال، ۶ جام برای چلسی به ارمغان آورد و در تمام این بازیها، حتی یک باخت خانگی را تجربه نکرد.[۷۰]
اینتر میلان
در ۲ ژوئن سال ۲۰۰۸، مورینیو با قراردادی ۳ ساله، هدایت تیم اینتر میلان را به عهده گرفت و جانشین روبرتو مانچینی شد. مورینیو اکثر همکاران خود در چلسی و پورتو را نیز با خود به اینتر برد.[۷۲][۷۳] علاوه بر آن، از «جوزپه بارسی»، بازیکن سابق اینتر و سرمربی سابق تیم جوانان باشگاه، به عنوان دستیار در تیم استفاده کرد.[۷۴] ژوزه در نخستین کنفرانس مطبوعاتیش در اینتر، تنها به زبان ایتالیایی صحبت کرد که خودش می*گفت آن را در ۳ هفته آموخته*است.[۷۱] همچنین در همان کنفرانس، مورینیو اعلام کرد که تنها چند خرید انجام خواهد داد و بمانند چلسی، خرج نخواهد کرد.[۷۵] آمانتینو مانسینی برزیلی با ۱۳ میلیون یورو،[۷۶][۷۷] مونتاری غنایی با ۱۴ میلیون یورو[۷۸] و ریکاردو کوارسما پرتغالی با ۱۸ میلیون یورو(به علاوه یکی از بازیکنان جوان اینتر)، راهی اینتر و تیم مورینیو شدند.[۷۹][۸۰]

در نخستین رقابت خود در ایتالیا، مورینیو تواسنت آ. اس. رم را در ضربات پنالتی شکست دهد و اینتر را قهرمان سوپر جام ایتالیا کند.[۸۱] مورینیو در ادامه، توانست اینتر را قهرمان سری آ هم بکند[۸۲]

با وجود قهرمانی در لیگ با اختلاف ۱۰ امتیاز نسبت به تیم دوم، بعضی هواداران اینتر، معتقد بودند اینتر در لیگ قهرمانان بسیار ناامید کننده ظاهر شده*است. اینتر در لیگ قهرمانان، روند خوبی نداشت. آنها ابتدا یک باخت ۱–۰ به تیم پاناتیناکوس یونان دادند و در ادامه نیز در خانه تیم آنارتیس قبرس تنها به یک تساوی ۰–۰ دست یافته بودند.[۸۳] اما با این وجود، اینتر از گروهش بالا رفته بود. اینتر در دور نخست این رقابت*ها، در مجموع با نتیجه ۲–۰ به منچستر یونایتد باخت و از گردونه رقابت*ها حذف شد.[۸۴] منچستر در آن سال، به فینال رقابت*ها راه یافته بود.[۸۵] در جام حذفی نیز اینتر در نیمه نهایی، با نتیجه ۳–۱ مغلوب سمپدوریا شد[۸۶] تا مورینیو در سال اولش در اینتر، دو جام کسب کرده باشد.

مورینیو در کنفرانس*های مطبوعاتیش در ایتالیا که ناشی از جو پرتنش فوتبال این کشور بود، با برخی مربیان بزرگ ایتالیا درگیری لفظی داشت. مربیانی چون کارلو آنجلوتی، سرمربی تیم آ.ث میلان، لوچانو اسپالتی، سرمربی تیم آ. اس رم و کلودیو رانیری، سرمربی تیم یوونتوس کسانی بودند که با مورینیو درگیری لفظی داشتند. یکی از معروف ترین این اتفاقات و جنجال*ها، در مارس ۲۰۰۹ رخ داد که مورینیو سایر تیم*ها را که مدتها زیرسایه اینتر بودند را کم توفیق خطاب کرد و گفت که این تیم*ها آخر هر فصل، بدون جام می*مانند.[۸۷] اصطلاح "بی*جام*ها" بعدها بسیار بین هواداران اینتر و خبرنگاران ایتالیایی رواج پیدا کرد و حتی یکی از مهمترین شعار هوداران در زمان کسب ۱۷مین قهرمانیشان شده بود.[۸۸][۸۹] حتی شرکت نایک نیز برای معرفی لباس مخصوص قهرمانی اینتر، از این شعار استفاده کرده بود.[۹۰] اما این شعار و جنجال*هایش به همینجا ختم نشد و و بعد از فینال جام حذفی ایتالیا در فصل ۰۹–۲۰۰۸ که با قهرمانی لاتزیو به پایان رسیده بود، هواداران پایتخت نشین ایتالیا، در حالی به جشن و پایکوبی می*پرداخت که لباسی با شعار "من قهرمان شدم، اما تو بی جامی" (به ایتالیایی:Io campione, tu zero titoli) را به تن داشتند که کنایه*ای به حرف*های مورینیو بود.[۹۱]

زیر نظر مورینیو، آدریانو برزیلی در اوریل سال ۲۰۰۹، از اینتر جدا شد.[۹۲][۹۳] بعد از آن نیز دو بازیکن آرژانتینی اینتر؛ خولیو کروز و هرنان کرسپو نیز از تیم رفتند. لوئیز فیگو، هافبک پرتغالی اینتر نیز در پایان آن فصل، از میادین فوتبال خداحافظی کرد.[۹۴] فیگو در فصل آخر بازیش، بخاطر کم بازی کردن، قصد ترک باشگاه را داشت اما سرانجام در این تیم باقی*ماند و به عنوان دستیار مورینیو به کار ادامه داد. در ادامه نیز، مورینیو دیگو میلیتو، مهاجم آرژانتینی را خرید که نقش عمده*ای در موفقیت*های وی در سال بعد داشت.[۹۵] تیاگو موتا[۹۵][۹۶] و وسلی اسنایدر[۹۷][۹۸] نیز دو خرید دیگر مورینیو بودند تا خط میانی اینتر را قوی تر از قبل کنند. اما مهمترین نقل و انتقالات فصل دوم مورینیو در اینتر، معاوضه زلاتان ابراهیموویچِ سوئدی با ساموئل اتوئوِ کامرونی بود. زلاتان به بارسلونا رفت[۹۹] و اتوئو به اینتر پیوست.[۱۰۰] علاوه بر این، اینتر ۳۵ میلیون یورو نیز از این طریق درآمد زایی کرد تا انتقال زلاتان به بارسا، دومین نقل و انتقال گران تاریخ فوتبال، بعد از انتقال کریستیانو رونالدو به رئال مادرید، باشد.[۱۰۱][۱۰۲]

ریکاردو کوارسما نیز بخاطر کم بازی کردن، به تیم سابق مورینیو، پورتو پیوست اما در اوایل فصل، به طور قرضی به دیگر تیم مورینیو، چلسی پیوست.[۱۰۳] به همین دلیل بود که خط میانی اینتر از قدرتش کاسته شده بود و مورینیو برای رفع این مشکل، از مسئولین باشگاه خواست تا وسلی اسنایدرِ هلندی را به تیم بیاورند تا خط میانی تیم محکم شود.[۱۰۴][۱۰۵]

اینترِ مورینیو، فصل جدید (۲۰۱۰) را خوب آغاز نکرد. آنها ابتدا در سوپر جام با نتیجه ۲–۱ مغلوب لاتزیو شدند و در لیگ نیز با نتیجه ۱–۱، در ورزشگاه خانگی خود، در مقابل تیم تازه صعود کرده باری متوقف شدند.[۱۰۶] اما پس از این دو بازی، اینتر روند رو به رشد خود را آغاز کرد. اینتر تا قبل از پایان نیم نیم فصل و تا نوامیر بیش از ۳۰ گل به ثمر رساند و نتیجه*ای چون برد ۴–۰ را در دربی میلان تجربه کرد.[۱۰۶] خط میانی اینتر با حضور اسنایدر، و خط حمله این تیم با حضور میلیتو، بسیار خوب کار می*کردند. اینتر در همین زمان نیز با ۵ گل جنوا را شکست داد تا بهترین پیروزی آن فصل سری آ را رقم زده باشد.[۱۰۶] اما در ادامه مورینیو بخاطر اعتراضش به داور بازی با یوونتوس از زمین بازی اخراج شد و اینتر آن بازی را با نتیجه ۲–۱ واگذار کرد.[۱۰۷]
از ان به بعد مورینیو جبهه گیری خود را در مقابل داوران آغاز کرد و اوج این اتفاق، در بازی ۲۲ فوریه در برابر سمپدوریا بود که باعث محرومیت ۳ جلسه*ای مورینیو شده بود.[۱۰۹] در همان زمان، مورینیو با ماریو بالوتلی دچار مشکل شده بود که این اتفاقات باعث شد اینتر در یک بحران گرفتار شود و از ۶ بازی و ۱۸ امتیاز، تنها ۷ امتیاز کسب کند[۱۰۶] که ۳ بازی از این ۶ بازی(شامل باخت ۳–۱ به کاتانیا) در زمان محرومیت مورینیو بود. این وضعیت اینتر، با انتقاد شدید رسانه*ها همراه بود اما با این وجود، مورینیو اینتر را با برد در مقابل تیم سابقش چلسی، به مرحله یک چهارم نهایی رساند. اینتر در ورزشگاه سن سیرو موفق شد ۲–۱ به پیروزی برسد و در استمفورد بریج نیز با ۱ گل پیروز شد.[۱۱۰]

در ۶ اوریل ۲۰۱۰، مورینیو به یک افتخار بزرگ دست یافت. وی تبدیل به نخستین و تنها سرمربی در تاریخ فوتبال شد که توانست با ۳ تیم مختلف، به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برسد(البته لوئی فان خال نیز یک روز بعد به چنین افتخاری دست یافت).[۱۱۱] روند موفقیت آمیز اینتر در آن فصل ادامه داشت و یک هفته بعد نیز، اینتر برای نخستین بار تحت هدایت مورینیو، توانست به فینال جام حذفی ایتالیا برسد. آنها در مجموع فیورنتیا را با نتیجه ۲–۰ شکست دادند و فینالیست شدند.[۱۱۲]

اینتر و مورینیو در ۲۸ اوریل توانستند با شکست قهرمان دوره قبل رقابت ها، بارسلونا، به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کنند.[۱۱۳] دومین فینال مورینیو در لیگ قهرمانان در حالی رقم خورد که آنها در بازی برگشت خود در برابر بارسلونا، ۱–۰ شکست خورده بودند اما با توجه به برد ۳–۱ در بازی رفت، توانسته بودند به فینال برسند.[۱۱۴]

مورینیو در حالیکه در حال خوشحالی با بازیکنانش بخاطر صعود به فینال بود، با ویکتور والدز، دروازه*بان بارسلونا درگیر شد که بازیکنان دیگر والدز را از وی جدا کردند.[۱۱۵] خوشحالی خاص مورینیو در نیوکمپ، بیشتر به این خاطر بود تا دل هواداران رئال مادرید را بدست بیاورد چراکه صحبت*های زیادی مبنی بر اینکه وی به زودی سرمربی این تیم خواهد شد، بوجود آمده بود.[۱۱۶] سرانجام مورینیو بعد از ۳۸ سال، اینتر را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند.[۱۱۷]

در ۲ مه، اینتر با یک برد ۲–۰ برابر لاتزیو، تقریباً قهرمانیش در سری آ قطعی شده بود. آنها در ۵ مه، با برد ۱–۰ در برابر آ. اس. رم قهرمان جام حذفی شدند و در ۱۶ می، اینتر با یک گل سیه نا را شکست داد و قهرمان ایتالیا شد.[۱۰۶] بدین ترتیب اینتری*ها دو جام شدند و با توجه به حضورشان در فینال لیگ قهرمانان، می*توانستند به نسختین تیم ایتالیایی تبدیل شوند که ۳ جام اصلی را کسب کرده*است.[۱۱۸][۱۱۹] سرانجام در ۲۲ مه، اینتر با نتیجه ۲–۰ بایرن مونیخ را شکست داد و توانست پس از سالها، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود.[۱۲۰] اینتر نیز نخستین تیم ایتالیایی شد که ۳ جام کسب می*کند. مورینیو نیز دومین دوره ۳ جام شدن خودش را جشن گرفت(دوره اول با پورتو). علاوه بر این، وی به سومین مربی تاریخ بدل شد که موفق شده با دو تیم مختلف قهرمان لیگ قهرمانان شود.[۱۰۸]

مورینیو روز بعد نیز اعلام ناراحتی کرد که این احتمالاً آخرین حضور وی در اینتر بوده و بعد هم ابراز علاقه کرد تا هدایت رئال مادرید را به عهده بگیرد.[۱۲۱]

اگر که شما در طول دوران مربیگری خود، هدایت رئال مادرید را نتوانید به عهده بگیرید، همیشه احساس میکنید که چیزی در پرونده کاریتان کم بوده است[۱۲۲]

رئال مادرید
فصل اول
در ۲۷ مه، مسئولین تیم رئال مادرید موفق شدند تا با پرداخت غرامتی سنگین به اینتر بابت یکسال باقی*مانده قرارداد مورینیو، و پرداخت دستمزدی خوب به خود مورینیو، وی را به عنوان سرمربی خود انتخاب کنند.[۱۲۴][۱۲۵]

در ۲۸ مه سال ۲۰۱۰، بطور رسمی اعلام شد که مورینیو بجای مانوئل بلگرینی، هدایت رئال مادرید را به عهده خواهد گرفت.[۱۲۶] مورینیو که با قراردادی ۴ ساله به مادرید آمده بود، در ۳۱ مه در اولین کنفرانس مطبوعاتیش شرکت کرد و تبدیل به یازدهمین سرمربی رئال مادرید در طی ۷ ساله گذشته شد.[۱۲۷]

با وجود حضور پرز به عنوان رئیس باشگاه، خریدهای مورینیو بیشتر از آنکه ستاره باشند، بازیکنان جوانی بودند که در آینده ستاره می*شدند. مورینیو بازیکنان جوانی چون سرخیو کانالس با ۴٫۵ میلیون یورو،[۱۲۸] مسعوت اوزیل با ۱۵ میلیون یورو،[۱۲۹][۱۳۰] سامی خدیرا با ۱۳ میلیون یورو،[۱۳۱][۱۳۲] آنخل دی ماریا با ۲۵ میلیون یورو[۱۳۳][۱۳۴] و ریکاردو کاروالیو؛ بازیکن سابق خود را با ۸ میلیون یورو[۱۳۵] به رئال مادرید اورد.

در ۲۹ اوت ۲۰۱۰، مورینیو در اولین بازی خود به عنوان سرمربی رئال مادرید در لالیگا، در مقابل رئال مایورکا با نتیجه مساوی بدون گل متوقف شد.[۱۳۶] رئال در ادامه موفق بود اما در بازیهایی چون بازی با لوانته، اوسر و آژاکس آمستردام، بازیکنان این تیم موقعیت*های زیادی از دست می*دادن اما مورینیو نگران این موضوع نبود:

یک روز تاوان این همه موقعیت را، یک تیم بدشانس خواهد داد و بجای این تیم*ها، گل خواهد خورد[۱۳۷]

رئال در بازی بعدی خود، با نتیجه ۶–۱ تیم دپورتیوو لاکرونیا را در سانتیاگو برنابئو شکست داد و در ادامه نیز مالاگا با نتیجه ۴–۱ از رئالِ مورینیو شکست خورد و ریسینگ سانتاندر نیز با نتیجه مشابه با دپورتیوو از رئال شکست خورد.[۱۳۸] اما اوج کار مورینیو در رئال، در ۲۲ دسامبر رقم خورد. جاییکه مورینیو موفق شد رئال را در کوپا دل ری به بردی ۸–۰ در مقابل لوانته برساند. این برد و نتیجه، بهترین برد تاریخ مربیگری مورینیو شد.[۱۳۹]

در ۲۹ نوامبر، مورینیو اولین الکلاسیکو خود را تجربه کرد. وی این بازی را با نتیجه ۵–۰ به بارسلونا واگذار کرد و سنگین*ترین شکست خود را متحمل شد. پرز، مدیرعامل رئال مادرید، این بازی را بدترین بازی تاریخ باشگاه خواند.[۱۴۰] والدانو، مدیرورزشی تیم نیز از مورینیو بخاطر عدم توانایی در هدایت تیم، شدیداً انتقاد کرد.[۱۴۱] اما خود مورینیو این شکست را تحقیر شدن نمی*دانست.[۱۴۲]

در ۳۰ نوامبر، اولین جنجال بزرگ مورینیو در رئال مادرید و در بازی برابر آژاکس آمستردام در لیگ قهرمانان اروپا رقم خورد. مورینیو در این بازی، به دودک، دروازبان ذخیره تیم، مطلبی را گفت و این بازیکن نیز آن را به کاپیتان تیم؛ کاسیاس منتقل کرد. کاسیاس نیز دستور مورینیو را به راموس و آلونسو داد و در نتیجه ان، این دو بازیکن بطور عمدی از بازی اخراج شدند. مورینیو ۳۳٫۵۰۰ یورو جریمه و ۱ بازی از نشستن روی نیمکت تیم محروم شد. سایر بازیکنانی که جزئی از این اتفاق بودند هم بمانند مورینیو، جریمه مالی شدند اما مورینیو به خواسته خود رسید. وی می*خواست تا این دوبازیکن در بازی تشریفاتی بعدی محرومیت خود را بگذرانند تا در بازیهای دور حذفی، خیالشان راحت باشد که همین اتفاق هم افتاد.[۱۴۳][۱۴۴]

در ۲۰ آوریل سال ۲۰۱۱، مورینیو اولین جام خود را در اسپانیا و با رئال مادرید بدست آورد. رئال مادرید در فینال کوپا دل ری موفق شد با نتیجه ۱–۰ تیم بارسلونا را شکست دهد و پس از ۱۸ سال، قهرمان این جام شود.[۱۴۵] در لیگ قهرمانان اروپا، مورینیو رئال را بعد از ۸ سال، به نیمه نهایی رساند[۱۴۵] [۱۴۵] هرچند در این مرحله، در مجموع با نتیجه ۳–۱ در برابر بارسلونا شکست خورد و از گردونه رقابت*ها، حذف شد.[۱۴۵] در لیگ نیز رئال مادرید با وجود زدن ۱۰۲ گل در لالیگا[۱۴۵]، نهایتاً پس از بارسلونا، در رده دوم جدول جای گرفت تا مورینیو فصل اول حضورش در مادرید را، با کسب ۱ جام به پایان برساند.[۱۴۶]
فصل دوم

پس از پایان فصل اول مورینیو در رئال مادرید، درگیری بین وی و مدیرورزشی تیم؛ خورخه والدانو به اوج رسید که در نهایت، پرز مدیرعامل رئال، تصمیم به اخراج والدانو گرفت.[۱۴۷] [۱۴۸] سپس به درخواست مورینیو، زیدان به عنوان مدیر ورزشی جدید باشگاه، انتخاب و معرفی شد.[۱۴۹]

در ادامه، رئال نوری شاهین را با ۱۰ میلیون یورو[۱۵۰]، حمید آلتین*توپ بصورت رایگان[۱۵۱]، خوزه ماریا کایخون با ۵ میلیون یورو[۱۵۲]، رافائل واران با ۱۰ میلیون یورو[۱۵۳] و فابیو کوئنت*رائو را با ۳۰ میلیون یورو، به خدمت گرفت. [۱۵۴] [۱۵۵]

در نخستین بازی فصل جدید، شاگردان مورینیو، در ابتدا با نتیجه ۲–۲ برابر بارسلونا به تساوی رسیدند[۱۵۶] اما در بازی برگشت با نتیجه ۳–۲ شکست خوردند و نتوانستند قهرمان سوپرکاپ اسپانیا شوند. [۱۵۷] [۱۵۸] در این بازی جنجالی، در دقایق پایانی مارسلو از بازی اخراج شد و در درگیری پایان بازی نیز، مورینیو با فرانسسک ویلانوا مربی بارسلونا درگیر شد که منجر به محرومیت هر دو آنها شد.[۱۵۹]

در ادامه، مورینیو رئال را با برد برابر گالاتاسرای ترکیه به هفتمین عنوان قهرمانی پیاپی در جام سانتیاگو برنابئو رساند. [۱۶۰] در نخستین بازی فصل جدید لالیگا نیز، رئال مادرید موفق شد با ۶ گل، ساراگوسا را شکست دهد.در پایان این فصل رئال موفق به قهرمانی در لالیگا شد.این نخستین قهرمانی مورینیو در لالیگا بود.[۱۶۱] در لیگ قهرمانان اروپا نیز رئال فصل جدید را با برد ۱–۰ برابر دینامو زاگرب کرواسی آغاز کرد.[۱۶۲]و در ادامه موفق شد برای دومین سال متوالی رئال را به نیمه نهاپی این جام برساند ولی در این مرحله در مقابل بایرن مونیخ در ورزشگاه خانگی خود در ضربات پنالتی شکست خورد.[۱۶۳]
فصل سوم

فصل سوم برای مورینیو و رئال در حالی آغاز شد که رقیب سنتی رئال، بارسلونا، پس از کنار رفتن گواردیولا، تیتو را به سرمربی گری آبی اناری پوشان انتخاب کرده بود و رقابت رئال مورینیو، این بار با بارسای تیتو کلید خورده بود. در فصل نقل و انتقالات لوکا مودریچ و مایکل اسین را به رئال مادرید آورد و ۱ جام به ارمغان آورد و در رقابت های جام باشگاه های اروپا به عنوان تیم دوم از گروه صعود کرد.شروع فصل در لالیگا برای او جالب نبود و ۱۰ امتیاز از بارسلونا عقب ماندولی در ادامه فصل تیم مورینیو به شرایط خوبی رسید ودر تنها ۳ روز بارسلونا را در جام حذفی ودر لیگ شکست داد که نشان داد راه پیروزی در مقابل بارسلونا را به خوبی میداند و شرایط تیم را خوب کرد . چند روز بعد رئال مادرید در بازی برگشتیک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به مصاف منچستریونایتد در اولدترافورد رفت و در حالی که در مجموع دو بر یک عقب بود و برای صعود به دو گل نیاز داشت با اخراج جنجالی و مشکوک نانی توانست بازی را به سود خود کند و با برد ۲-۱ ( در مجموع ۳-۲ ) از سد منچستریونایتد بگذرد . در همین سال رئال مادرید توانست به نیمه نهایی جام قهرمانان اروپا راه یابد و در مقابل تیم دورتموند قرار بگیرد که در مجموع با نتیجه ۴-۳ شکست خورد و از گردونه مسابقات کنار رفت .[۱۶۴]

بعد از مصدوم شدن کاسیاس دیگو لوپز به دروازه رئال رفت و خوب بازی کرد و بعد از اتمام آسیب دیدگی کاسیاس هم در ترکیب اصلی بود و این سوال وجود دارد آیا با رفتن مورینیو کاسیاس به ترکیب اصلی بر می گردد. سرانجام کارلو آنچلوتی مربی فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ باشگاه فوتبال پاریس سن ژرمن و مربی سابق باشگاه فوتبال آ.ث. میلان برای سال ۲۰۱۳-۲۰۱۴ به رئال مادرید پیوست.
بازگشت به چلسی

در ۳ ژوئن ۲۰۱۳ (۱۳ خرداد ۱۳۹۲)، مورینیو پس از ۶ سال دوری از چلسی، با قراردادی ۴ ساله به این تیم بازگشت.[۱۶۵][۱۶۶]
سه*جامه*شدن

مورینیو تاکنون دوبار و با دو تیم، به ۳ جام اصلی دست یافته*است:

2003-2004: همراه با پورتو (لیگ پرتغال — جام حذفی پرتغال — لیگ قهرمانان اروپا)
۲۰۱۰–۲۰۰۹: همراه با اینتر میلان (لیگ ایتالیا — جام حذفی ایتالیا — لیگ قهرمانان اروپا)

افتخارات
رکورد شکست ناپذیری در خانه

تا آوریل سال ۲۰۱۱، از آخرین باری که مورینیو با تیم*هایش در لیگ و در خانه، به تیم حریف باخته، ۹ سال می*گذرد. در واقع در ۱۵۰ بازی که مورینیو با تیم*هایش در زمین خانگی و در لیگ انجام داده*بود، حتی یک شکست را تجربه نکرده*بود.[۱۶۸]

آخرین باخت خانگی مورینیو، در زمان هدایت پورتو رقم خورد جاییکه در ۲۳ فوریه سال ۲۰۰۲، تیم بیرا مار موفق شد با نتیجه ۳–۲، مورینیو و تیمش را در خانه شکست دهد.[۱۶۹] از آن زمان به بعد و تا ۲ آوریل ۲۰۱۱، مورینیو ۳۸ بازی با پورتو(شامل ۳۶ برد و ۲ تساوی)، ۶۰ بازی با چلسی(شامل ۴۶ برد و ۱۴ تساوی)، ۳۸ بازی با اینتر میلان (شامل ۲۸ برد و ۹ تساوی)و ۱۴ بازی را با رئال(شامل ۱۴ برد) در خانه برگزار کرده*بود و بدون شکست مانده بود تا اینکه سرانجام در بازی برابر خیخون با نتیجه ۱–۰ مغلوب شد و پس از ۱۵۰ بازی، طعم شکست در خانه را چشید.[۱۷۰]
افتخارات شخصی

مربی سال پرتغال: ۲ بار | ۰۴–۲۰۰۳ - ۰۳–۲۰۰۲ [۱۷۲]
مربی سال انگلیس: ۲ بار | ۰۶–۲۰۰۵ - ۰۵–۲۰۰۴ [۱۷۳]
مربی ماه انگلیس: ۳ بار | نوامبر ۲۰۰۴ – ژانویه ۲۰۰۵ – مارس ۲۰۰۷ [۱۷۳]
مربی سال ایتالیا: ۲ بار | ۲۰۱۰ – ۲۰۰۹ [۱۷۲]
مربی سال یوفا: ۲ بار | ۰۴–۲۰۰۳ - ۰۳–۲۰۰۲ [۱۷۳]
تیم منتخب سال یوفا (بهترین مربی سال): ۴ بار | ۲۰۱۰ - ۲۰۰۵ - ۲۰۰۴ - ۲۰۰۳ [۱۷۲]
شخصیت ورزشی سال بی*بی*سی (بهترین مربی): ۱ بار | ۲۰۰۵ [۱۷۳]
مرد سال روزنامه لازتا دلا اسپورت: ۱ بار | ۲۰۱۰ [۱۷۴]
مربی سال روزنامه اونزه: ۱ بار | ۲۰۰۵ [۱۷۲]
توپ طلا فیفا (بهترین مربی سال): ۱ بار | ۲۰۱۰ [۱۷۵]
بهترین مربی فدراسیون بین*المللی تاریخ و آمار فوتبال : ۳ بار | ۲۰۰۴ - ۲۰۰۵ - ۲۰۱۰ [۱۷۳]
بهترین مربی سال مجله ورلد ساکر: ۳ بار | ۲۰۰۴ - ۲۰۰۵ - ۲۰۱۰ [۱۷۳]
بهترین مربی اتحادیه بین*المللی ورزش*ها | ۱ بار: ۲۰۱۰ [۱۷۶]
بهترین مربی پرتغالی شاغل در خارج از پرتغال | ۲ بار | ۱۰–۲۰۰۹ - ۰۹–۲۰۰۸ [۱۷۷]

جوایز خاص

دکترای افتخاری از دانشگاه صنعتی لیسبون، برای دستاوردهایش در فوتبال[۱۷